«Νομίζεις ότι μπορείς να κερδίσεις με λίγες μόνο ξιφολόγχες ή με μερικές οβίδες; Όχι, μόνο με τη χάρη του Θεού, με το έλεος του Θεού, με τη βοήθεια του Θεού, μπορεί να επιτευχθεί η νίκη.»

 

Στις αρχές του 20ού αιώνα, ένας στρατιωτικός γιατρός είδε ένα όραμα. Ο Άγιος Ιωάσαφ του Μπέλγκοροντ, του οποίου τα ιερά λείψανα είχαν πρόσφατα επιστραφεί στην Εκκλησία, εμφανίστηκε σε αυτόν και του είπε να προσευχηθεί στη Μητέρα του Θεού, ώστε μόνο Αυτή να μπορεί να μεσολαβήσει στον Θεό και να τον ελευθερώσει από τις επερχόμενες συμφορές - και αυτός ήταν ήδη ο πόλεμος του 1914, η παραμονή του 1917, και ούτω καθεξής. Και, παραδόξως, όταν άρχισε να διακηρύττει αυτές τις αλήθειες, ακόμη και τότε - ως απόδειξη της αποστασίας από την αληθινή πίστη που είχε ήδη ξεκινήσει - κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική ως τρελός. Με άλλα λόγια, αυτή ήταν καθαρή ανοησία.

Είπε:

«Νομίζεις ότι μπορείς να κερδίσεις με λίγες μόνο ξιφολόγχες ή με μερικές οβίδες; Όχι, μόνο με τη χάρη του Θεού, με το έλεος του Θεού, με τη βοήθεια του Θεού, μπορεί να επιτευχθεί η νίκη.»

Και αυτό ακριβώς μας υπενθυμίζει κάθε φορά η Γιορτή της Προστασίας της Θεοτόκου - ότι ζούμε και θα ζούμε μόνο με τη μεσιτεία της Θεοτόκου, με τη χάρη του Θεού. Πάνω απ' όλα, πρέπει να εμπιστευόμαστε αυτην. Σε κάθε περίπτωση, σε όλες τις περιστάσεις, ειδικά σε περιστάσεις που είναι απελπιστικές και απελπιστικές με την γήινη έννοια της λέξης, πρέπει πρώτα να θυμόμαστε αυτό με το οποίο πραγματικά ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε (Πράξεις 17:28). Δηλαδή, με το Άγιο Πνεύμα, με τη χάρη του Θεού. Πάνω απ' όλα, πρέπει να καταφεύγουμε σε αυτό. Είτε πρόκειται για φαγητό - η ευλογία του Θεού με πέντε ψωμιά θρέφει πέντε χιλιάδες. Είτε πρόκειται για ανάρρωση, είτε για επιδημίες - υπάρχουν αμέτρητες μαρτυρίες θεραπείας. Και μετά υπάρχει ο Άγιος Νικόλαος - τα γενέθλιά του γιορτάζονται στις 11 Αυγούστου σύμφωνα με το νέο ημερολόγιο. Αυτή η ημέρα ονομάζεται Άγιος Νικόλαος του Ζαραΐσκ. Αυτή η γιορτή καθιερώθηκε στην πόλη Ζαραΐσκ - την πόλη μου - μετά από μια πομπή με την εικόνα του Αγίου Νικολάου που περικύκλωσε την πόλη κατά τη διάρκεια της επιδημίας χολέρας, τερματίζοντας την επιδημία. Γνωρίζετε τις εικόνες της Θεοτόκου: Βλαντιμίρ, Ντόνσκοϊ, Καζάν... Η Θεοτόκος έχει επανειλημμένα σώσει τη Ρωσία από εχθρικές εισβολές, ακόμη και ολόκληρες ορδές εχθρών που ήταν έτοιμοι να μας διαλύσουν. Όλες αυτές οι μαρτυρίες μας δίνονται για να ενισχύσουμε την πίστη μας και να μην απογοητευτούμε ποτέ.

Η σημερινή Γιορτή της Προστασίας της Θεοτόκου θα πρέπει να χρησιμεύσει ως η ενθάρρυνση που χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Ό,τι υπάρχει στον αέρα, όπως λένε, ό,τι ακούγεται γύρω μας -όλοι οι φόβοι και οι προσδοκίες- πρέπει να τα αφήσουμε όλα αυτά στην άκρη και να βασιστούμε στο θέλημα του Θεού, στο έλεος του Θεού. Ας μην εντρυφούμε σε μάταιες ανησυχίες. Μάρθα, Μάρθα, μην ανησυχείς· ένα πράγμα χρειάζεται. Ο Κύριος το γνωρίζει και αυτό, γνωρίζει τις επίγειες ανάγκες μας, και αν το χρειαστούμε, θα το στείλει, πολλαπλασιάζοντας ό,τι είναι διαθέσιμο. Όπως λέγεται, «Οι άγιοι με πίστη... έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν από το κοφτερό σπαθί, από αδυναμία έγιναν δυνατοί, έγιναν δυνατοί στη μάχη, έτρεψαν τα στρατεύματα του εχθρού. Μερικοί όμως από αυτούς αποθαρρύνθηκαν, πειράστηκαν, πέθαναν από τη σφαγή του σπαθιού, για να αποκτήσουν το καλύτερο». (Βλέπε Εβρ. 11:33-40) Δηλαδή, εδώ βρίσκεται η παρηγοριά και η απάντηση σε όλες τις ανησυχίες. Αν ο Θεός θέλει, ο Κύριος θα ενισχύσει. Αν δεν έχουμε πλέον τη δύναμη εδώ, αν δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τους πειρασμούς, ο Κύριος, στο έλεός Του, θα μας πάρει από εδώ. Ακόμα κι αν είναι θάνατος με κάποιο τρόπο που Του είναι γνωστός, θα είναι θάνατος παρόλα αυτά.

Αυτά τα λόγια τα είπε κάποτε απλά ο τότε πρύτανής μας, ο πατέρας Σέργιος, ας αναπαυθεί εν ειρήνη. Εκείνες τις μέρες -σύντομα θα συμπληρωθούν είκοσι χρόνια από τον θάνατό του, οπότε, βλέπετε, έχουν περάσει δεκαετίες- τα πράγματα χειροτέρευαν πνευματικά όλο και περισσότερο. Η Εκκλησία δεχόταν ολοένα και περισσότερες επιθέσεις, υπήρχαν κάθε είδους διωγμοί. Φαινόταν ότι τα πράγματα θα χειροτέρευαν μόνο. ​​Άλλωστε, αυτό είχε ήδη συμβεί: οι εκκλησίες έκλεισαν, καταστράφηκαν, τα πάντα καταστράφηκαν, σχεδόν όλοι οι κληρικοί φυλακίστηκαν. Μετά τα πράγματα χειροτέρεψαν -άρχισε ο πόλεμος, πλήρης καταστροφή, ηθική και πνευματική παρακμή. Και ξαφνικά -άρχισε μια αναβίωση. Αλλά μετά - ξανά διωγμός. Υπήρχε ακόμη και μια παροιμία: «Θα δείξουν τον τελευταίο ιερέα στην τηλεόραση...» Φαινόταν ότι αυτό ήταν όλο. Και θυμάμαι να ρωτάω:

- Λοιπόν, πατέρα, το τέλος μάλλον θα έρθει σύντομα;

Λέει:

«Ποιος ξέρει... Μόνο ο Θεός ξέρει. Ίσως άλλα εκατό χρόνια. Ο Θεός έχει τόσους πολλούς πόρους—μπορεί να ανατρέψει τα πάντα έτσι (γύρισε την παλάμη του).»

Και γύρισε.

Ποιος θα φανταζόταν ότι θα άνοιγαν παντού εκκλησίες; Δεν είχαμε ιδέα. Φυσικά, σκέφτηκα, «Ναι, με τον Θεό όλα είναι δυνατά...» Αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάτι τέτοιο. Όταν μίλησαν ξανά για το τέλος: «Πάτερ, τι θα είχε συμβεί εκείνες τις μέρες;» είπε:

«Αν ο Κύριος μας εγκαταλείψει, θα μας δώσει δύναμη. Αλλά αν δεν το κάνει, σημαίνει ότι δεν είμαστε ικανοί να αντέξουμε εκείνες τις στιγμές.»

Ναι, πράγματι, αυτό είναι αλήθεια. Αν δεν μπορούμε να ζήσουμε με αγάπη και ειρήνη σε αυτές τις συνθήκες, τότε είμαστε ανίκανοι να είμαστε μάρτυρες. Όλα αυτά είναι αυταπάτη. Το Ευαγγέλιο, το οποίο διαβάζεται στους μάρτυρες, ξεκινά με αυτά τα λόγια: «Σας παραγγέλλω να αγαπάτε ο ένας τον άλλον». Και επιπλέον: «Αν ο κόσμος σας μισεί, να ξέρετε ότι με μίσησε πριν από εσάς. Αν ήσασταν από τον κόσμο, σίγουρα ο κόσμος θα αγαπούσε τους δικούς του...» (Ιωάννης 15:17-19). Αν δεν μπορούμε να ζήσουμε με αγάπη και ειρήνη σε αυτή τη ζωή, νομίζετε ότι μπορούμε να είμαστε με αγάπη και ειρήνη κατά τη διάρκεια του διωγμού; Όχι, δεν μπορούμε. Είναι γραμμένο: «Αν προδώσουν ο ένας τον άλλον, θα είναι προδότες». Αν προδώσουμε ο ένας τον άλλον χωρίς φόβο, τότε τι μπορούμε να πούμε για εκείνες τις στιγμές που θα υπάρχουν πραγματικά φόβοι;

Και αν όχι, αν το ξεπεράσουμε, τότε όλα αυτά πάλι δεν οφείλονται στην αυτοπεποίθηση - όπως, μπορώ να κάνω κάτι - αλλά με τη χάρη του Θεού, θεραπεύοντας τους αδύναμους και αναπληρώνοντας τους εξαντλημένους.

Και γι' αυτό, στη σημερινή εορτή της Μεσιτείας, ας προσευχηθούμε να μας δώσει ο Κύριος δύναμη, με τη μεσιτεία της Θεοτόκου.

Και εμείς, κατά την Πρόνοια του Θεού, βρισκόμαστε στον ναό Της. Ο Κύριος καταδέχεται να βρίσκεται υπό την ιδιαίτερη προστασία Της. Την επεκτείνει σε ολόκληρο τον κόσμο, φυσικά, αλλά ιδιαίτερα σε εκείνους που βρίσκονται στον ναό Της. Γι' αυτό, ας μην απογοητευόμαστε, ούτε εμείς ούτε οι αγαπημένοι μας, γιατί η μεσιτεία της Θεοτόκου είναι παντοδύναμη.

Αμήν.

Από το κήρυγμα του Αρχιερέα Valerian Krechetov