Την δεκάτη έκτη ημέρα του ίδιου μήνα η Άθληση του Αγίου Λογγίνου του εκατοντάρχου και των δύο στρατιωτών.

Την δεκάτη έκτη ημέρα του ίδιου μήνα η Άθληση του Αγίου Λογγίνου του εκατοντάρχου και των δύο στρατιωτών. 

Αυτός ο Άγιος έζησε στα χρόνια του Τιβέριου Καίσαρα, το έτος 15, και καταγόταν από τη χώρα των Καππαδοκών. Ήταν εκατόνταρχος, δηλαδή αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, κάτω από τις διαταγές του Πιλάτου, του διοικητή της Ιουδαίας. Από αυτόν διατάχθηκε να υπηρετήσει στα άγια και σωτήρια Πάθη του Χριστού, μαζί με τους στρατιώτες που διοικούσε, και να φυλάξει τον σφραγισμένο τάφο.

Ο Άγιος, βλέποντας τα υπερφυσικά θαύματα που έγιναν τότε κατά τη Σταύρωση του Κυρίου — τον σεισμό, τη σκοτείνιαση του ήλιου, το καταπέτασμα του Ναού που σχίστηκε από πάνω ως κάτω, τις πέτρες που σκίστηκαν, τα μνήματα που άνοιξαν και πολλούς από τους κοιμηθέντες Αγίους που αναστήθηκαν και παρουσιάστηκαν σε πολλούς ανθρώπους — βλέποντας, λέγω, όλα αυτά, φώναξε με δυνατή φωνή:

«Αληθινά, αυτός ήταν Υιός του Θεού!»

Όπως διηγούνται σύμφωνοι και οι τρεις Ιεροί Ευαγγελιστές, ο Ματθαίος, ο Μάρκος και ο Λουκάς.

Γι’ αυτό και τα αργύρια που του πρόσφεραν οι Ιουδαίοι για να συκοφαντήσει την Ανάσταση του Κυρίου, λέγοντας ότι οι μαθητές Του έκλεψαν το σώμα, ο μακάριος Λογγίνος δεν τα δέχτηκε, αλλά τα απέρριψε, μαζί με δύο άλλους στρατιώτες που αργότερα μαρτύρησαν μαζί του.

Αφού λοιπόν ο μακάριος Λογγίνος άφησε τη στρατιωτική του θέση και το αξίωμα του εκατοντάρχου, επέστρεψε στην πατρίδα του και κήρυττε με αποστολικό ζήλο τον Χριστό ως αληθινό Θεό. Όταν το έμαθε ο Πιλάτος από τους Ιουδαίους — και μάλιστα αφού είχε διαφθαρεί από αυτούς με δώρα και χρήματα — έγραψε προς τον Καίσαρα Τιβέριο κατηγορώντας τον Λογγίνο ότι εγκατέλειψε τη στρατιωτική του υπηρεσία και κηρύττει στην πατρίδα του τον Χριστό ως Θεό.

Γι’ αυτό στάλθηκαν στρατιώτες για να θανατώσουν τον Άγιο. Όταν έφτασαν στην Καππαδοκία, τη γενέτειρά του, έτυχε να συναντήσουν τον ίδιο τον Λογγίνο, χωρίς όμως να τον αναγνωρίσουν, ούτε εκείνοι αυτόν ούτε αυτός εκείνους. Ο Άγιος, με μεγάλη καλοσύνη, τους φιλοξένησε στο σπίτι του, και εκείνοι του αποκάλυψαν τον σκοπό για τον οποίο είχαν σταλεί. Ο δε Άγιος, χωρίς να ταραχθεί καθόλου, δέχτηκε με πολλή χαρά την είδηση, σε τέτοιο βαθμό που τους φρόντισε ακόμη περισσότερο και τους φιλοξένησε με αγάπη.

Έπειτα, αφού ετοίμασε τον τάφο του και ό,τι χρειαζόταν για τον θάνατό του, κάλεσε και τους δύο στρατιώτες που είχαν φύγει μαζί του, για να συμμετάσχουν κι αυτοί στο μαρτύριο για τον Χριστό.

Τότε ο Άγιος φανέρωσε στους απεσταλμένους ότι αυτός ήταν ο Λογγίνος που αναζητούσαν. Εκείνοι, όταν το άκουσαν, λυπήθηκαν πολύ· όμως, παρακληθέντες από τον ίδιο, τον αποκεφάλισαν, καθώς και τους δύο συντρόφους του. Η πανσεβάσμια κεφαλή του Αγίου στάλθηκε αμέσως στην Ιερουσαλήμ, για να πληροφορηθούν τόσο ο Πιλάτος όσο και οι Ιουδαίοι ότι πράγματι εκτελέστηκε ο Λογγίνος, τον οποίο μισούσαν. Έτσι, ο Πιλάτος, με αυτή την επιβεβαίωση, έλαβε από τους Ιουδαίους τα συμφωνημένα αργύρια. Η τίμια κεφαλή του Αγίου Μάρτυρος ετάφη μπροστά από την πόλη της Ιερουσαλήμ, μέσα σε έναν σωρό κοπριάς.

Ύστερα από πολλούς αιώνες, μια ευγενής και πλούσια γυναίκα από την Καππαδοκία έχασε την όρασή της εξαιτίας μιας ασθένειας και έμεινε τυφλή. Για τούτο πήγε στα Ιεροσόλυμα, μαζί με τον μοναχογιό της, με σκοπό να βρει θεραπεία για τα μάτια της. Ενώ όμως βρισκόταν εκεί, ο γιος της πέθανε, και έτσι στη λύπη της προστέθηκε άλλη λύπη, και έκλαιγε διπλά η δύστυχη.

Ενώ βρισκόταν σε αυτή την κατάσταση, της εμφανίστηκε σε όνειρο ο Άγιος Λογγίνος, ο οποίος της αποκάλυψε ποιος ήταν, σε ποιο μέρος ήταν θαμμένη η κεφαλή του, και της είπε ότι αν σκάψει και την πάρει, θα θεραπευτεί από την τύφλωσή της· και επιπλέον, ότι θα δει τον γιο της ένδοξο.

Ξυπνώντας λοιπόν, η γυναίκα βρήκε το μέρος, έσκαψε και πήρε την αγία κεφαλή του Μάρτυρα. Και με τη θεία χάρη που κατοικούσε μέσα της, ανέκτησε την όρασή της. Τότε αξιώθηκε να δει και τον γιο της μαζί με τον Άγιο, να χαίρονται και να απολαμβάνουν τη δόξα του Θεού στα ουράνια.

Έβαλε λοιπόν η γυναίκα σε θήκη τα λείψανα του γιου της και την κεφαλή του Αγίου, όπως της είχε πει εκείνος στο όραμα, και τα πήρε μαζί της στην Καππαδοκία. Έπαθε δηλαδή κάτι παρόμοιο με τον Σαούλ: όπως εκείνος, ψάχνοντας τα γαϊδούρια του πατέρα του, βρήκε αναπάντεχα βασιλεία, έτσι κι αυτή, αναζητώντας το φως των ματιών της, βρήκε και αυτό, και έναν θερμό προστάτη στον Άγιο.

Έχτισε λοιπόν Εκκλησία στο όνομα του Αγίου Λογγίνου και εκεί φύλαξε την ιερή κεφαλή του Μάρτυρα. Και μέσω αυτής πλούτισε μια πηγή θαυμάτων, τόσο για την ίδια όσο και για όλους τους Χριστιανούς της πατρίδας της, προς δόξαν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Σημείωση

Το εκτενέστερο Συναξάρι του Αγίου γράφτηκε από τον Μεταφραστή, του οποίου η αρχή είναι:

«Του Θεού λόγου διά την εκ παρακοής επενεχθείσαν...»

(Σώζεται στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας, στη Μονή των Ιβήρων και σε άλλες μονές.)

📖 Από το βιβλίο:

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού, Τόμος Α΄, Εκδόσεις Δόμος, 2005.