ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ παρά ο ελάχιστος και ο περισσότερο βεβαρημένος, όπως συνειδητοποιώ, με πλήθος αμαρτιών, διάκονος των Μυστηρίων του Θεού. Έχω φτάσει δε, μετά από περίπου τριαντάχρονη διακονία στο Ιερό Θυσιαστήριο, σε τέτοια ηλικία, πού θα έπρεπε το πρώτο πού να κάνω, να φροντίσω για τη σωτηρία μου. Ωστόσο, μετά από πολύ σκέψη και προσευχή αποφάσισα να πω κι αυτά τα λόγια, ως μια έκφραση φιλάδελφης κατάθεσης και φίλτατης, εν υπακοή πάντοτε τελούσης, προσέγγισης στο Μυστήριο της Εκκλησίας.
Συχνά ακούμε να γίνεται λόγος για σκάνδαλα κληρικών, για εντάσεις μέσα στο χώρο τής Διοίκησης της Εκκλησίας και γενικά να εμφανίζονται στα μέσα ενημερώσεως, πολλές φορές αρκετά διογκωμένα, κάποια παρόμοια ζητήματα, πού πραγματικά θλίβουν και προβληματίζουν. Δέκτες δε όλων αυτών είμαστε, σε μεγάλο βαθμό, εμείς οι εφημέριοι, στους οποίους στρέφεται ο λαός του Θεού ζητώντας απάντηση στα πολλά του ερωτήματα. Και για να πούμε την αλήθεια, σε αρκετά από αυτά δεν επιδιώκουμε να δώσουμε απάντηση αρκούμενοι στο, «Ό Κύριος να ελεήσει κι εκείνους και μας». Όμως μέσα μας μετεωρίζεται πάντα το άλλο, το κρυφό ερώτημα; «Γιατί να συμβαίνουν όλ' αυτά; Ποιος ο λόγος να σκανδαλίζουμε τις ψυχές των αθώων, απλών πιστών;». Φυσικά, πολλές φορές την απάντηση δεν την επιδιώκουμε, γιατί ίσως μας βολεύει να έχουμε απέναντι μας κάποια ομιχλώδη κατάσταση, ή οποία, συν τοις άλλοις, μπορεί να καλύψει και δικές μας ατέλειες...
Ωστόσο, επειδή οι καιροί γίνονται όλο και περισσότερο σκληροί και δεμένοι άρρηκτα με το δαιμονικό άρμα της φιλαυτίας και του στυγνού ανταγωνισμού, για αυτό απαιτείται μία ανασύνταξη όλων όσων πιστεύουμε στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στην οποία και ομολογούμε το Βάπτισμα μας και την αφιέρωση μας. και το μόνο, πού πιστεύω ότι αρμόζει να γίνει από όλους εμάς τους ιερωμένους, είναι ή αδιάλειπτη παράκληση στον Κύριο μας, όπως ειρηνεύει τα πράγματα και φωτίζει τους ταγούς της Εκκλησίας, έτσι ώστε να πράττουν το ορθό και το ευλογημένο. Για αυτό και παρακαλώ πολύ, όπως αυξήσουμε τις μερίδες στο Ιερό Δισκάριο, θέτοντας εκεί περισσότερες υπέρ των όσων διακρατούν το Πηδάλιο και διευθύνουν το σκάφος της Εκκλησίας προς λιμένας εύδιους. Γιατί ένα είναι το βέβαιο: Πώς στα χρόνια μας απαιτείται περισσότερη σιωπή και προσευχή παρά εξηγήσεις, ερμηνείες και μελέτες, που κάποτε οδηγούν σε βαρείς και ζημιογόνους αντίλογους. Και ή σιωπή της Προσκομιδής με την κατάθεση της παράλληλης θερμής προσωπικής μας ευχής, πού θα συνοδεύει το «Μνήσθητι Κύριε...», νομίζω πώς είναι ή καλύτερη εξήγηση σε Κείνον και σε μας όλους, πού καταλαβαίνουμε το Μυστήριο της Αγάπης του Θεού και της σπουδής Του, ώστε τα πάντα να γίνουν σύμφορα με το θέλημα Του. Γιατί συμφέρον όλων μας είναι να επικρατήσει το θέλημα του Θεού κι όχι των όποιων ανθρώπων, ακόμα και το δικό μας...
Ανάξια χειρί πάπα—Κ
Συχνά ακούμε να γίνεται λόγος για σκάνδαλα κληρικών, για εντάσεις μέσα στο χώρο τής Διοίκησης της Εκκλησίας και γενικά να εμφανίζονται στα μέσα ενημερώσεως, πολλές φορές αρκετά διογκωμένα, κάποια παρόμοια ζητήματα, πού πραγματικά θλίβουν και προβληματίζουν. Δέκτες δε όλων αυτών είμαστε, σε μεγάλο βαθμό, εμείς οι εφημέριοι, στους οποίους στρέφεται ο λαός του Θεού ζητώντας απάντηση στα πολλά του ερωτήματα. Και για να πούμε την αλήθεια, σε αρκετά από αυτά δεν επιδιώκουμε να δώσουμε απάντηση αρκούμενοι στο, «Ό Κύριος να ελεήσει κι εκείνους και μας». Όμως μέσα μας μετεωρίζεται πάντα το άλλο, το κρυφό ερώτημα; «Γιατί να συμβαίνουν όλ' αυτά; Ποιος ο λόγος να σκανδαλίζουμε τις ψυχές των αθώων, απλών πιστών;». Φυσικά, πολλές φορές την απάντηση δεν την επιδιώκουμε, γιατί ίσως μας βολεύει να έχουμε απέναντι μας κάποια ομιχλώδη κατάσταση, ή οποία, συν τοις άλλοις, μπορεί να καλύψει και δικές μας ατέλειες...
Ωστόσο, επειδή οι καιροί γίνονται όλο και περισσότερο σκληροί και δεμένοι άρρηκτα με το δαιμονικό άρμα της φιλαυτίας και του στυγνού ανταγωνισμού, για αυτό απαιτείται μία ανασύνταξη όλων όσων πιστεύουμε στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στην οποία και ομολογούμε το Βάπτισμα μας και την αφιέρωση μας. και το μόνο, πού πιστεύω ότι αρμόζει να γίνει από όλους εμάς τους ιερωμένους, είναι ή αδιάλειπτη παράκληση στον Κύριο μας, όπως ειρηνεύει τα πράγματα και φωτίζει τους ταγούς της Εκκλησίας, έτσι ώστε να πράττουν το ορθό και το ευλογημένο. Για αυτό και παρακαλώ πολύ, όπως αυξήσουμε τις μερίδες στο Ιερό Δισκάριο, θέτοντας εκεί περισσότερες υπέρ των όσων διακρατούν το Πηδάλιο και διευθύνουν το σκάφος της Εκκλησίας προς λιμένας εύδιους. Γιατί ένα είναι το βέβαιο: Πώς στα χρόνια μας απαιτείται περισσότερη σιωπή και προσευχή παρά εξηγήσεις, ερμηνείες και μελέτες, που κάποτε οδηγούν σε βαρείς και ζημιογόνους αντίλογους. Και ή σιωπή της Προσκομιδής με την κατάθεση της παράλληλης θερμής προσωπικής μας ευχής, πού θα συνοδεύει το «Μνήσθητι Κύριε...», νομίζω πώς είναι ή καλύτερη εξήγηση σε Κείνον και σε μας όλους, πού καταλαβαίνουμε το Μυστήριο της Αγάπης του Θεού και της σπουδής Του, ώστε τα πάντα να γίνουν σύμφορα με το θέλημα Του. Γιατί συμφέρον όλων μας είναι να επικρατήσει το θέλημα του Θεού κι όχι των όποιων ανθρώπων, ακόμα και το δικό μας...
Ανάξια χειρί πάπα—Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.