ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ 13

ΕΥΧΗ

Φιλόθεου του αγιωτάτου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλε(υς.

Εις την Ύπεραγίαν Θεοτόκον, αναγιγνωσκομένη

εν τω καιρώ μάλιστα της μεταλήψεως

των θείων μυστηρίων.

Άχραντε, ως αληθώς, και υπεραγνε Παρθένε και Θεοτόκε, το φρικτόν μεν Άγγέλοις, τοις βροτοις δε ανερμήνευτον θαύμα, μάλλον δέ κακείνοις και τούτοις φρικώδες όντως και ακατάληπτον, ή απαρχή του γένους ημών, το της Θεότητας υπέραγνον δοχείον, το εργαστήριον της σω­τηρίας ημών ή τον ένα της Τριάδος, τον Κύριον ημών Ίησούν Χριστόν Τέλειον Θεόν οντά, και Τέλειον άνθρωπον, υπέρ πάντα νουν και λόγον δι άκραν αγαθότητα προάγουσα ημίν, όπως τω ανθρωπίνω φυράματι του παλαιού πτώματος, την φύσιν ημών ανασώσηται, και προς το αρχαίον αύθις επαναγάγη αξίωμα. Ή επανόρθωσίς των κα­ταπιπτόντων, και μετά την σωτήριον ταύτην του Θεού Λόγου οικονομίαν, ή και εμέ τον πάσης αντιλήψεως και προνοίας άνάξιον, ως αυθαιρετώ γνώμη διαπαντός αμαρτάνοντα, εν παντί καιρώ, και τόπω, και πράγματι, υπερβολή προμηθείας πλείστων όσων ρυομένη κίνδυνων.

Επιδε και νυν επί την εμήν αθλιότητα, και συνήθως επίσκεψαι, συνέρχομαι γαρ, και ουκ έχων τις γένωμα, αν προς το πλήθος άπίδω των αμέτρητων μου κακών, πόρρω των φρικτών μυστηρίων εμαυτόν συνορώ, και όλως ανάξιον, αν τούτοις επιπολύ μη προσέλθω, ως εις κρίμα μεταληψάμενος, υποχείριος όλως τω έχθρω γίνομαι. Δι ό τω πελάγει των ανεξιχνίαστων οικτιρμών του σου Υιού και Θεού, το άπειρον πλήθος των εμών ανομιών επιρρίψας, και σε κραταιάν προβαλλόμενος μεσίτην θαρρήσας ήδη προσέρχομαι, χρήσαι ούν τη μητρική σου παρρησία προς αυτόν, Πανάχραντε Δέσποινα, και ίλεών μοι τούτον απέργασαι, δέομαι.

Ναί, πρόστηθί μοι, Πάναγνε, και μη με βδελύξη, τον πολλαίς αμαρτίαις συσχεθέντα, τον και πράξεσι, και λόγοις, και διανοίας κινήμασι, και μυρίις επιτηδεύμασί τε και σχήμασί, και περιποιημέναις δαιμονιώδεσιν υποκρίσεσι, δια πασών των αισθήσεων εμαυτών καταχράναντα, φάνηθί μοι συνεργός καν τη ώρα ταύτη και δυσώπησον τον ευδιάλλακτον και ανεξίκακον Κύριον, ίνα μη, απωσάμενος, της αυτού με χάριτος κενόν απόδειξη αλλά τα πολ­λά μου παριδών πταίσματα, δια της αγίας αυτού σαρκός, και του Τιμίου και ζωοποιού Αίματος, αγιάση, φώτιση, σώση και υίόν φωτός απεργάσηται, προς μεν τάς αγίας αυ­τού εντολάς πορευόμενον και κατευθυνόμενον προς δε την αμαρτίαν μη και αύθις επιστρέφοντα και καταρρυπούμενον, όπως ακατακρίτως εν μετοχή της ακυράτου και φρι­χτής δωρεάς γενόμενος και της μελλούσης, και τελειωτέρους αρραβώνας δεχόμενος, απαλλαγείην μεν των αιωνίων κολάσεων, τύχοιμι δε της αιωνίου ζωής, δια σου της βε­βαίας ελπίδος μου και προστάτιδας, δοξάζων καί μεγαλύνων Πατέρα, Υιόν, και Αγιον Πνεύμα, την Παναγίαν, και μακαρίαν Τριάδα, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.