Διηγήσεις Πολυξένης Καντηλιεράκη, δαιμονισμένης, ή οποία θεραπεύτηκε κατά τον εξαφορισμό του 1936. Ζ

Ημουν 22 ετών, όταν είχα γέννηση το δεύτερο παιδί μου. Θα είχαν περάσει 7 ημέρες και ενώ ήμουν τελείως καλά, έρχεται πρωί - πρωί ή Ευγενία, ή οποία ήτο άρρωστη - δαιμονισμένη και μου λέγει; «Θα αρρωστήσεις κι εσύ» κι αμέσως έφυγε. Εγώ άρχισα να παρακαλώ την Παναγία, και έλεγα περίπου αυτά τα λόγια: «Παναγία μου Παρθένε, μην επιτρέψεις να αρρωστήσω, διότι έχω δύο μωρά παιδιά' τι θα κάνω, πώς θα περιποιούμαι τα παιδιά μου, τον άντρα μου κ.λπ.»

Αυτά πού σας λέγω, συμβαίνουν κατά τάς αρχάς του 1936. Τότε αρκετές κοπέλες είχαν αρρωστήσει, είχαν δαιμονισθεί και πολλοί έλεγαν, ότι είναι υστερικές, είναι τρελές, ή ότι έχουν τα νεύρα τους, ή ότι θέλουν παντρειά κ.ο.κ. Όταν όμως τις βλέπανε από κοντά επείθοντο ότι ήσαν δαιμονισμένες, ότι ήσαν υπό την επήρεια του διαβόλου.

Εγώ πράγματι, το βράδυ αρρώστησα, Έπαθα μία ελαφριά κρίση και κάτι είπα στον άντρα μου, πού δεν ήξερα τι έλεγα πάνω στην κρίση μου. Συνήλθα μετ' ολίγον. Ό άντρας μου με κοίταζε πολύ στεναχωρημένος και πικραμένος. Εγώ δεν κατάλαβα τι έπαθα την ώρα εκείνη.

Το περιεχόμενο αυτής της ενότητας καθώς και αλλά στοιχεία μας εδόθησαν από τον αγιορείτη μοναχό Σάββα, πού και έκαμε τις ερωτήσεις πού ακολουθούν.

Ερωτώ τον άντρα μου άλλ' αυτός δεν ηθέλησε να μου ειπή τι συνέβη. Σε λίγη ώρα έρχεται πάλι ή κοπελιά ή δαιμονισμένη και μου λέγει: «Δεν σου είπα, ότι θα αρρωστήσεις;» «Όχι, απαντώ, δεν αρρώστησα». Μετά βέβαια, το κατάλαβα κι εγώ.

Το βράδυ βλέπω στον ύπνο μου, μια γυναίκα στα μαύρα, υψηλή, ωραία, να μου λέγει: «Κι εσύ Πολυξένη, πού είσαι παντρεμένη, και έχεις μωρό θα αρρωστήσεις, για να πιστέψει ο κόσμος. Θα τραβήξεις πολλά αλλά να μη στεναχωρεθής δεν θα πάθεις κακό!» Δηλαδή για να μη λένε, ότι είναι υστερικές κοπέλες πού θέλουν παντρειά, οι άρρωστες, για να πιστέψει ο κόσμος,

Από την ημέρα εκείνη πάθαινα δαιμονικές κρίσεις, σχεδόν κάθε μέρα, μικρας διαρκείας. τις υπόλοιπες ώρες ήμουν καλά, περιποιόμουν τα μωρά μου, τον άντρα μου, έκανα όλες τις δουλειές του σπιτιού κ.λπ.

Ή Ευγενία θεραπευθείσα και αυτή κατά τον εξαφορισμόν, έγινε κατόπιν μοναχή, ονομασθείσα Θεοδούλη μοναχή. Έχει τώρα 2-3 χρόνια πού κοιμήθηκε.

Ερώτησης: Πέστε μας κ. Πολυξένη, ποια ήταν ή συμπεριφορά σας κατά την διάρκεια των 5-6μηνών πού ήσασταν υπό την επήρεια των δαιμόνων, προς τα παιδιά σας και τους συγγενείς σας και τι σας έκαναν οι πειρασμοί;

Μία ημέρα έρχεται ή μητέρα μου και μου λέγει: «Παιδί μου, σήμερα θα βαπτίσουμε το παιδί σου. Εγώ μόλις το άκουσα (ο πειρασμός βέβαια, μ' έπιασε κρίσης ταράχθηκα πάρα πολύ δεν ήθελα να βαπτισθή! Είπα στην μητέρα μου πολλά αισχρά λόγια' την ύβρισα πολύ άσχημα. Ή μητέρα μου λέγει: «Ή Πολυξένη μου λέγει αυτά τα παλιόλογα, αυτά τα αισχρόλογα;» Της λέγω κατόπιν (ο πειρασμός): «Μόλις πάτε το παιδί στην εκκλησία, θα το ρίξω από του παπά τα χέρια». και πράγματι εκεί πού το κρατούσε το παιδί ο παπάς, έπεσε από τα χέρια του, αλλά με την χάρι του Χριστού και της Παναγίας, δεν έπαθε τίποτε!!!»

Όταν άρχιζε ή δαιμονική κρίσης, πολλές φορές μία φωνή μέσα μου έλεγε, να το πετάξω το παιδί έξω από το παράθυρο! Μ' έπιανε μία μανία, να το πετάξω έξω, να το σκοτώσω! Άλλα την στιγμή εκείνη, μία άλλη φωνή μου έλεγε: «Το παιδί σου θα πετάξεις;» και μία δύναμις με συγκρατούσε, και μου έσφιγγε τα χέρια!

Ένα βράδυ έβλεπα ένα φως να βγαίνει από το εικονοστάσι, να έρχεται στην κούνια του παιδιού και να γίνεται ένας σταυρός από φως, επάνω στο παιδί, τρόπον τινά να το σταυρώνει το παιδί! Ερωτώ τον άντρα μου: «Βλέπεις εσύ το φως αυτό, πού βγαίνει από το εικονοστάσι και σταυρώνει το παιδί;» «Όχι, άπαντά' δεν βλέπω τίποτε». Τότε πήρα πολύ κουράγιο και έλεγα μέσα μου, ότι το παιδί δε θα πάθει κακό, παρ' όλη την πίεση του πειρασμού, να το πετάξω έξω από το παράθυρο, και να το σκοτώσω!

Το κοριτσάκι μου μία φορά πού ήτανε περίπου 2 ετών, μου λέγει: «Είδα μαμά ένα μεγάλο φίδι μέσα στο δωμάτιο μας, και μία γυναίκα με μαύρα ρούχα κρατούσε ένα ραβδί και το έδιωξε, το έβγαλε έξω από την πόρτα μας!»

Ερώτησης: Για την Κατίνα τη Βασιλάκη, τι γνωρίζετε;

Απάντησης: Ήτο άνθρωπος του Θεού, ήτο αγία ψυχή. Είχε τον Τίμιον Σταυρόν. Αν ακουμπούσε τον Τίμιον Σταυρόν υγίαινε ο άρρωστος. Σ' εμάς βέβαια, έπρεπε να γίνη ο εξαφορισμός, διότι είχαμε την κατάρα. Πάντως και σε μας πάρα πολύ βοήθησε, ξεκούρασε, ανάπαυσε και εμπόδιζε τους πειρασμούς με την χάριν του Τιμίου Σταυρού, να μας τυραννούν πολύ. Ουδέποτε δε, πήρε χρήματα από κανένα.

Με την χάριν του Τιμίου Σταυρού, όταν μας σταύρωνε, σταματούσαν δαιμονικές κρίσεις και δεν μας έβλαπταν οι δαίμονες.

Συχνά την ακούγαμε να λέγει, σ' όσους ήθελαν να της δώσουν χρήματα: «Πα, πα, Παναγία μου, χρήματα δεν παίρνω" μην επιμένετε».

Ερώτησης: Κάτι να μας πείτε για την Όλγα Καντηλιεράκη.

Απάντησης: Ή Όλγα από μικρό κοριτσάκι ήτο άρρωστη. Άλλα δεν έδειχνε ότι έχει αρρώστια! Την πηγαίνανε σε ιατρούς, χωρίς αποτέλεσμα. Όταν μεγάλωσε εκδηλώθηκε. Αύτη τράβηξε μαρτύρια φοβερά από τους δαίμονας, σε πολλούς έλεγε τι αμαρτίες είχανε κάνει, κλεψιές κ.ο.κ. πιεζόμενη από τη χάρι του Τιμίου Σταυρού. Αύτη κουράστηκε πάρα πολύ. Μία φορά παρουσία πολλών ατόμων, την άρπαξαν οι δαίμονες και την σήκωσαν στον αέρα. Ό κόσμος έβαλε τις φωνές. Ή Κατίνα ευρισκομένη εκεί, σήκωσε τον Τίμιον Σταυρόν και φώναζε: «Σώσε την Σταυρέ τη δυνάμει σου Χριστέ μας, Παναγία μας, βοήθα μας κ.ο.κ:.», και αμέσως έπεσε κάτω, επέστρεψε, χωρίς να πάθη τίποτε! Το είδαν αυτό πολλά άτομα! Κατά δε τον εξαφορισμόν, σχεδόν όλος ο κόσμος πού ήτο στο χωριό, την είδαν να ξεκινά από το σπίτι της, έχοντας το κεφάλι επί της γης, καθώς και το σώμα, δηλαδή ανάσκελα και έτσι μεταφέρθηκε μέχρι την εκκλησία, ή οποία απέχει περί τα 100 μέτρα από το σπίτι της! Ό κόσμος όλος έμεινε κατάπληκτος! Ό χωματόδρομος δε, ήτανε γεμάτος πέτρες και λακκούβες!

Ερώτησης: Παρακαλούμε να μας πείτε δια τον Δεσπότη τον Αγαθάγγελο Ξηρουχάκην κατά τον εξαφορισμόν.

Απάντησης: Ίσως επειδή ο Δεσπότης να είχε αμφιβολίες, διότι είχε ακούσει ότι είναι υστερικές αί γυναίκες και εν γένει άρρωστες και δεν πίστευε, νομίζοντας ότι έτσι τα κάνουν, ίσως γιατί ταράχθηκε, όταν μπήκε στην εκκλησία, από τις φωνές και το κακό πού εγίνετο μέσα, Ίσως από επήρεια των δαιμόνων, δεν γνωρίζω, αρχικώς φέρθηκε σκληρά στους αρρώστους. Π.χ. εμένα στην κρίση μου, με πήρε από τα μαλλιά και χτύπησε το κεφάλι μου επάνω σε μία εικόνα! Αυτό βέβαια, εγώ δεν το αισθάνθηκα, ούτε το θυμάμαι, διότι ευρισκόμουν σε κρίση. Μου το είπαν όμως κατόπιν, ή αδερφή μου και ή Μαρία, πού ήσαν κοντά μου. Δηλαδή έγινε ως εξής. Μόλις συνήλθα από την κρίση, βλέπω αίμα εις το πρόσωπον μου. Λέγω εις την Μαρία: «Μαρία, τι έχω: τι έπαθα: βλέπω αίματα στο πρόσωπον μου' τα χέρια μου έχουν αίματα». Μου άπαντα: «παρακάλεσε τον Θεόν, να του κάνουνε, ότι σου κανε», «Ποίος μου το έκανε Μαρία;» «Ό Δεσπότης ο όποιος χτύπησε το κεφάλι σου στην εικόνα!»

Τότε κάνω τον σταυρό μου και λέγω: «Ιησού Χριστέ μου, αν είμαι πλάσμα σου, δείξε του σημάδι ότι είμαστε άρρωστοι, υπό την επήρεια των δαιμόνων». Τότε βλέπω δαίμονες να εμφανίζονται πέριξ του Δεσπότη, να τον χτυπούν στους ώμους και αλλαχού! Και βλέπομε όλοι πλέον να γονατίζει ο Δεσπότης τρέμοντας ολόκληρος και να φωνάζει δυνατά: «Πίστη παιδιά μου, όλοι όσοι είσθε εδώ. Πίστη εις τον Χριστό μας, εις την Παναγία μας και εις τους αρρώστους μας οι όποιοι πράγματι τυρρανοννται υπό πονηρών πνευμάτων!»

Μετά τον έξαφορισμόν, κατά τον όποιον όλοι ανεξαιρέτως οι άρρωστοι έγιναν καλά, πήγαμε όλοι οι θεραπευθέντες εις την 'Αγία Τριάδα, όπου ήτο και ο Δεσπότης. Μόλις με είδε, με γνώρισε και μου λέγει: «Καλώς το παιδί μου, καλώς το παιδί μου και έκλαιγε' παιδί μου πού σε χτύπησα. Παιδί μου συγχώρεσε με πού σε χτύπησα! Άλλα μετά με χτύπησαν κι έμενα οι δαίμονες!»

Τότε του εξήγησα, πώς όταν έγινε αυτό, προσευχήθηκα εις τον Θεόν, να του δείξη σημάδι, ότι είμαστε άρρωστες από τους δαίμονες. Μόλις το άκουσε, λέγει: «-Καλά έκανες παιδί μου, καλά έκανες παιδί μου». Ό Δεσπότης είπε εις τους μοναχούς της Αγίας Τριάδος και μας έκαναν τραπέζι όλους τους αρρώστους.

Ή Βαγγελία του Κουνή επίσης ήτο άρρωστη από δαιμονική ενέργεια. Όταν πάθαινε κρίσεις, δεν με φώναζε Πολυξένη! Έπαιρνε βαθιές ανάσες, ξεφυσούσε έντονα στις κρίσεις της. Τα σπίτια μας ήτανε κοντά. Όταν ήτανε να έρθει ο Δεσπότης και οι ιερείς την έπιασε κρίσης και άρχισε να με φωνάζει: «Μωρή, έλα να μπούμε σε μια τρύπα, γιατί έρχονται οι τράγοι. "Έλα γρήγορα, διότι έρχονται κακομοίρα, για να μας διώξουνε!!!»

Ερώτησης: Μας λέτε μερικά συμβάντα κατά τον έξαφορισμόν;

Απάντησης: Ό κουνιάδος μου είπε να ετοιμασθώ, να πάω εις την εκκλησία, διότι θα έρθουν ο Δεσπότης και οι ιερείς για τον έξαφορισμόν. Του λέγω: «Είμαι παράλυτη" δεν μπορώ να κουνηθώ από τα χτυπήματα, πού μου έδωσαν οι πειρασμοί!» Μου ξαναλέγει: «Κουράγιο, υπομονή. Όλα τα υπέμεινες μέχρι τώρα. Σιγά - σιγά θα πάμε».

Ό κόσμος πού είχε έρθει ήταν εκατοντάδες από τα Χανιά και από τα χωριά. Την Παρασκευή το πρωί μπήκαμε στην εκκλησία και την Κυριακή μετά την Θεία Λειτουργία, όλοι ανεξαιρέτως οι άρρωστοι θεραπευτήκαμε. Ενθυμούμαι την Όλγα ή οποία έβγαλε 5-6 φορές ουρλιαχτά, πολύ δυνατά και έγινε υγιής!

Μόλις έγινα και εγώ υγιής, μετά από έντονη κρίση, και μόλις συνήλθα, σηκώθηκα αμέσως και λέγω στον άντρα μου' «Σήφη, είμαι τελείως καλά». Εκείνος με δάκρυα χαράς είπε' «δόξα τω Θεώ, γυναίκα, ο Θεός είναι για εμάς και τα παιδιά μας».