Μήπως οι αρετές μας, μας δικαιώνουν μπροστά στον Θεό;

Την κόλαση και τον παράδεισο τα έχουμε και τα γευόμαστε ήδη μερικώς έδώ, πάνω στην γη, στην εμπειρία των παθών μας και στην βίωση του καλού.

Μήπως οι αρετές μας, μας δικαιώνουν μπροστά στον Θεό;

Ακόμη κι αν το αληθινό μέσα μας, τα καλά μας έργα και οι ασκητικοί μας άθλοι είναι πραγματικά μεγάλοι, τί είναι μπροστά στην Θεία Αλήθεια, τί μπορεί νάναι το φως μας μπροστά στον απρόσιτο φως τής Θείας Δόξας, τί ή ομορφιά μας μπροστά στην άφθαρτη ωραιότητα των κήπων τής Εδέμ; Λίγο περισσότερο, κάπως λιγότερο, να, όπως τις γήινες αποστάσεις, πού, είτε είναι δύο χιλιόμετρα είτε δύο εκατομμύρια χιλιόμετρα, δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τις αποστάσεις των κόσμων των άστρων. Σημασία δεν έχει ό αριθμός των καλών μας έργων, αλλά ή γενική κατεύθυνση τής ζωής μας, το αναγνώριζαν ή ζωή μας γενικά είναι στραμμένη προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά, προς το συν ή προς το πλην, προς το καλό ή προς κακό, προς τον Θεό ή προς το σκότος.

* * *

Από την στιγμή, πού ό άνθρωπος θα δεχτεί με ευγνωμοσύνη τα δεινά, πού του στέλλει ό Θεός, θα μεταπηδήσει αμέσως σ' ένα κόσμο και μια τέτοια ευτυχία, όπου όλα γύρω του θα γίνουν φωτεινά και χαρούμενα. Να το θελήσει μοναχά ό άνθρωπος και ό Θεός θα το στείλει.

* * *

Ή ζωή είναι μια οδυνηρή δοκιμασία κι οι ταλαιπωρίες και τα βάσανά μας δεν θα μας εγκαταλείψουν ίσαμε τον θάνατο' ό Χριστιανός ουδέποτε θα έχει ειδυλλιακή ευτυχία και άνεση. Γι' αυτό και με τις χαρές, πού του στέλλει ό Θεός, δεν συγκρίνονται οποιεσδήποτε χαρές «του κόσμου τούτου».

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΠΡΕΣΒ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΛΤΣΙΑΝΙΝΩΦ