Πάθη Χριστού, Πάθη δικά μας....

Αδερφοί μου, για ένα ακόμη σωτήριο έτος και από την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ οι καμπάνες των Ιερών ναών θα ξεκινήσουν να ηχούν και να καλούν ωσάν τις φωνές των αγγέλων τον καθένα από εμάς κάθε εσπέρας ώστε να προσερχόμαστε στους ιερούς ναούς και να συμπάσχουμε και εμείς μαζί με το Χριστό και για να ζήσομε τις τραγικές εκείνες ημέρες των παθών.

Ο Προαιώνιος Θεός μας και Πατήρ υπεσχέθη στο ανθρώπινο γένος μετά την έξοδο του από τον παράδεισο ότι θα αποστείλει τον μονογενή του Υιό για να λυτρώσει τον κόσμο από την αμαρτία. Ανά τους αιώνας ο Κύριος ομιλούσε δια των στομάτων αγίων ανθρώπων , προφητών, που σχεδόν με κάθε λεπτομέρεια απεκάλυψε το πώς ο θα σαρκωθεί , το πώς θα δράσει αλλά και το σημαντικότερον πως θα θυσιαστεί υπέρ της αληθείας και της δικής μας σωτήριας. Έπρεπε ο Χριστός να έλθει στον κόσμο τον μάταιο αυτό και πλάνο και να πάθει, να πάθη υπέρ όλων ημών, να αμφισβητηθεί, να βλαστημηθεί, να μαστιγωθεί, και τέλος να βρει τον θάνατον επί σταυρού, ένας θάνατος από τον οποίον πηγάζει η αιώνια ζωή, "ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνει ζήσεται" είχε ο ίδιος πει. Τα πάθη του Χριστού αυτά, ουδεμία σχέση έχουν με τα πάθη τα δικά μας, με τα πάθη τα ανθρώπινα που οδηγούν στον πνευματικό θάνατο, αλλά τα πάθη αυτά του Χριστού καταργούν τα δικά μας, τα περιορίζουν , τα εξαφανίζουν. Για αυτό και ο προφήτης Ησαίας λέγει: "Στις πληγές του βρήκαμε εμείς τη θεραπεία μας. Γι’ αυτό βρίσκεται «εν πόνω» "

Ο άνθρωπος επιρρεπής πολύ στην αμαρτία λόγω της φύσεως του, την κάνει από απροσεξία πολλές φορές πάθος, που δύσκολα και με πολύ κόπο αν ριζώσει στην καρδιά του εξαφανίζετε. Όπως ένα φυτό που είναι βλαβερό για τα υπόλοιπα αν δεν ξεριζωθεί από νωρίς και πιάσει ρίζα και μεγαλώσει τότε θα χρειαστεί πολύ κόπο να ξεριζωθεί.

Τι είναι ακριβώς τα πάθη;; αδερφοί μου. Πάθος είναι ή επανάληψης και σταθεροποίησης μιας ηθικής ασθένειας, μιας αμαρτίας π.χ της πλεονεξίας, της μέθης, της ακολασίας. Η εμμονή του ανθρώπου δηλαδή στην αμαρτία, διαπράττοντας την συνεχώς. Ο άνθρωπος των παθών γίνεται ένα κουρέλι, γίνεται όργανο χειραγωγούμενο στα χέρια του ψυχοφάγου διαβόλου, γίνεται πλέον ένας ζωντανός νεκρός, διότι μπορεί να ζει σωματικά , αλλά πνευματικά η ψυχή του είναι νεκρή, είναι σκοτεινή, έχοντας απομακρυνθεί από το Θεό. Και είναι θλιβερό, σήμερα σε αυτή την σκοτεινή εποχή που ζούμε και που βλέπουμε τα τόσα αισχρά, είναι θλιβερό ο άνθρωπος αντί να μετανοήσει , να αφοσιώνεται και να κυλά ακόμα περισσότερο προς στην αμαρτία , ξεχνά τον Θεό, κάνοντας υπακοή στις προσταγές της αμαρτωλής κοινωνίας μας και των διαβολικών οργάνων της, ξεχνά ο άνθρωπος σήμερα από ποιόν πλάστηκε, ξεχνά από ποιόν ευεργετείτε, ξεχνά ποίος έπαθε , ποιος σταυρώθηκε και απέθανε για αυτόν.
Τα πάθη πολλά και διάφορα, το σημαντικότερο λοιπόν είναι η πρόληψη , δηλαδή ο χριστιανός, αφού αμαρτήσει να εξετάσει τον εαυτό του, να μετανοήσει, , και ύστερα να προστρέξει άμεσα κάτω από το πετραχήλι του ιερέως και με την Ιερά εξομολόγηση να λάβει την άφεση, και όλα αυτά για να μην του γίνει αυτή η αμαρτία εμμονή , σύνήθεια, να μην του γίνει πάθος. Πολλοί προβληματίζονται και στεναχωρούνται, φτάνοντας πολλές φορές και στην απελπισία λέγοντας :

Μα αμάρτησα, μετανόησα, εξομολογήθηκα , και μετά από λίγο καιρό ξανακύλησα, διέπραξα ξανά αυτή την αμαρτία.. Αδερφοί μου, ουδείς άνθρωπος αναμάρτητος , παρά μονάχα ο Χριστός, η πνευματική ζωή , είναι μια συνεχής μάχη ώς στρατιώτες Χριστού θα έχομε νίκες αλλά και ήττες.


Αμαρτάνει κανείς, μετανοεί, ξαναπέφτει πάλι, έτσι είναι η ανθρώπινη φύσις, το κάκιστο και βλαβερό για την ψυχή του χριστιανού είναι να μην ανίστατε να μην σηκώνεται δηλαδή από την πτώση της αμαρτίας αυτής, αλλά να συνεχίζει να παραμένει πεσμένος, αμετανόητος, αλλά και να μην προσπαθεί καθόλου να σταματήσει την συνήθεια αυτή, άλλωστε όπως και ο άγιος γέρων Παίσιος είχε πει : Ο παράδεισος είναι γεμάτος από μετανοημένους αμαρτωλούς, και η δε κόλαση από αμετανόητους "

Και αν σε κάποιον, έχουν ήδη στην καρδιά του ριζώσει πάθη , τότε ας αρχίσει άμεσα την πνευματική του εργασία, την ανακαίνιση του εαυτού του, ώστε να γίνει ένας άνθρωπος καινός, ένας άνθρωπος που θα έχει στη ζωή του πλέον τα μάτια του δεκατέσσερα και με πολύ προσοχή θα αποφεύγει τις αιτίες που γεννούν τα πάθη αυτά. Παράδειγμα, κάποιος που έχει μια αλλεργία σε κάποια τροφή, η σε κάποιο αντικείμενο , η φυτό, ξέρει ότι πρέπει να αποφύγει κάθε συνάντηση μαζί του, έτσι και στην πνευματική ζωή, προκειμένου να μην ξανακυλήσει κανείς στα ίδια πάθη, στις ίδιες αμαρτίες αποφεύγει κάθε τί, που του ερεθίζει τη ψυχή.



Εύχομαι να φωτιστούμε τις ημέρες αυτές, και να ζήσομε τα άγια πάθη του Κυρίου μας, να προβληματιστούμε, και να ιδούμε μέσα από τα πάθη του Χριστού τα σεπτά , τα δικά μας και αμαρτωλά, ώστε φιλοτιμηθούμε ακούγοντας στην καρδιά μας την φωνή του γλυκύτατου Νυμφίου: ¨Παιδί μου έλα προς εμέ για να αναπαυτείς και να απαλλαγείς από το βάρος των αμαρτιών σου από τον αιώνιο θάνατο, γιατί με τον θάνατο μου σου έδωσα ζωή, και με την ανάσταση μου σε ανάστησα"
Αμήν γένοιτο.!





ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ!



Ρασσιάς Ιωάννης
Υποψήφιος κληρικός