ΥΜΝΟΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΙΩΝ ΕΣΠΕΡΑΣ ΣΕ ΕΡΜΗΝΕΙΑ.

Ενώ ό Κύριος βάδιζε προς το Πάθος, το όποιον θα υφίστατο με την θέλησίν Του, έλεγε καθ' οδόν εις τους αποστόλους: Ιδού αναβαίνομεν εις τα Ιεροσόλυμα και ό Υιός του ανθρώπου θα παραδοθή (εις εκείνους πού θα τον θανατώσουν), όπως έχει γραφή περί αυτού (εις τας προφητείας τής Παλαιάς Διαθήκης). Εμπρός λοιπόν και ημείς, αφού καθαρίσωμεν τας διανοίας μας (από πάσαν κακήν σκέψιν), ας βαδίσωμεν μαζί με Αυτόν και ας σταυρωθώμεν μαζί Του και χάριν Αυτού ας νεκρώσωμεν τον εαυτόν μας ώς προς τας ήδονάς τού βίου, δια να ζήσωμεν αιωνίως μαζί με Αυτόν και να Τον ακούσωμεν να λέγη (μετά την Άνάστασίν Του): Δεν Αναβαίνω πλέον εις την επίγειο Ιερουσαλήμ διά να υποστώ θυσίαν, άλλ' αναβαίνω εις τον ουράνιο Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας και ανυψώνω μαζί μου και σας εις την Άνω Ιερουσαλήμ, ή οποία ευρίσκεται εν την Βασιλεία των ουρανών

Έχω έλθει (λέγει ό Κύριος,) δια να υπηρετήσω προσωπικώς εγώ, ό τέλειος κατά πάντα Θεός, εκείνον του οποίου την μορφή έχω περιβληθή, εγώ ό Δημιουργός, με την Θέλησίν μου, δηλαδή τον Αδάμ, πού (ήτο κάποτε πλούσιος εις θεία χαρίσματα, άλλα με την παρακοήν του έχασε και αυτά και τον Παράδεισο και) έγινε πτωχός. Έχω έλθει ακόμη διά να προσφέρω την ζωήν μου, εγώ ό απαθής κατά την θεότητα, ως λύτρον, προς άπελευθέρωσιν του Αδάμ (και των απογόνων του).

Ό Ιακώβ έθρήνει διά την απώλεια του υιού του Ιωσήφ, ενώ ό ευγενής εκείνος νέος έκάθητο εις επίσημο άρμα και έτιματο ως βασιλεύς. Αυτό έγίνετο επειδή ό Ιωσήφ δεν υπέκυψε εις τας ήδονικάς επιθυμίας της Αιγύπτιας γυναικός του Πετεφρή· και διά τούτο έλαβε, ως ανταμοιβή, δόξαν από Εκείνον πού βλέπει τας έσωτερικάς διαθέσεις των ανθρώπων και χαρίζει (εις τούς νικητάς της αμαρτίας) στέφανον αμάραντο.

Ας θρηνήσωμεν θρήνον συνεχή και ας χύσωμεν δάκρυα, οδυρόμενοι μαζί με τον Ιακώβ διά τον Ιωσήφ, τον ένδοξο και σώφρονα, ό όποιος (πωληθείς από τούς αδελφούς του,) έγινε μεν δούλος κατά τον σώμα, αλλά διεφύλαττεν αδούλωτος την ψυχή του από τας πάθη και κυριάρχησε όλων των ανθρώπων και των πραγμάτων πού ύπήρχον εις την Αίγυπτο. Αυτό έγινε, διότι ό Θεός δίδει εις τούς δούλους Του στέφανο αμάραντο.

ΟΙΚΟΣ

Την Άγίαν και Μεγάλην Δευτέραν έχομεν αφιερώσει εις ανάμνηση του μακαρίου Ιωσήφ, του παγκάλου, (διότι, με τας παθήματά του και την μετέπειτα ένδοξο ύψωσίν του, ανεδείχθη τύπος του Κυρίου, ό Οποίος έπαθε και έδοξάσθη,) καθώς και εις την ανάμνηση του θαύματος της ξηρανθείσης άκαρπου συκής, πού κατηράσθη ό Κύριος.

Ό σώφρων Ιωσήφ απεδείχθη δίκαιος ήγεμών (της Αιγύπτου) και χορηγός σίτου (εις τον πεινώντα λαόν). Τί σωρός καλών έργων!

Ό Χριστός την Συναγωγήν των Εβραίων, παρομοιάζων με συκήν, μη έχουσα πνευματικούς καρπούς, την ξη­ραίνει διά κατάρας. Αυτής τον πάθημα ας άποφύγωμεν.

Διά των πρεσβειών του παγκάλου Ιωσήφ, Ελέησον ημάς, Χριστέ ό Θεός ημών. Αμήν.

(Όταν ό βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ έρριψεν εις την καιομένην κάμινον τούς τρεις ευσεβείς Ίσραηλίτας νέους) τον ακαταπόνητο και αδάμαστο πυρ της καμίνου, τον όποιον έτρέφετο με άφθονο και συνεχή καύσιμο ύλη, ήσθάνθη τρόμον και φρίκην εμπρός εις τον σώμα των άγνών (εκείνων) νέων, τον όποιον ήτο καθαρόν όπως και ή ψυχή των, και ύπεχώρησε (χωρίς να τον βλάψη). Αφού δεν ή πανίσχυρος και άσβεστος φλοξ έχασε την δύναμιν της, ώσάν μαρανθέν φυτόν, έψάλλετο υπό των (τριών) νέων ύμνος, ό όποιος (έκτοτε επαναλαμβάνεται ενώ την Εκκλησία και τοιουτοτρόπως) έγινε αιώνιος. (Ό ύμνος αυτός έλεγε:) Όλα τας δημιουργήματα, υμνείτε τον Κύριον και υψώνετε Αυτόν (διά των ύμνων σας) υπεράνω παντός ύψους και ανθρωπίνου μεγαλείου εις πάντας τούς αιώνας.

Ενώ βάδιζε ό Σωτήρ προς τον Πάθος, έλεγε εις τούς αγαπητούς μαθητάς Του: Τότε θα σας αναγνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι ως μαθητάς μου, εάν τηρήτε τας έντολάς μου. Να έχετε λοιπόν ειρήνη μεταξύ σας και με όλους· να αγαπάτε την ταπεινοφροσύνη και δι' αυτής να θέλετε να ανυψωθείτε^- να πιστεύετε εις εμέ και, άναγνωρίζοντές με ως Κύριον και Θεόν, να με υμνείτε και (διά των ύμνων σας) να με υψώνετε υπεράνω παντός ύψους και ανθρωπίνου μεγαλείου εις πάντας τούς αιώνας.

ΒΙΒΛ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ ΜΕΤΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΥΠΟ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ.