«Το ασυγχώρητο αμάρτημα»

Ή Ηρώ φαινόταν και συμπεριφερόταν σαν μία «τυπική» παπαδιά, παρόλο πού ό άνδρας της ήταν υπάλληλος της Ίζόλα. Ήταν ελκυστική μ' έναν πολύ επιφυλακτικό τρόπο. Βαφόταν πολύ λίγο, αλλά με έναν τρόπο, πού δεν ήταν ούτε φυσικός, ούτε «σίκ», αλλά απλώς άχαρος. Παρά το γεγονός ότι είχε όλες τις φυσικές δυνατότητες να φαίνεται όμορφη, έδειχνε πώς ή ίδια δίσταζε να αφήσει την ομορφιά της να φανεί. Μια φορά πού κοιταζόταν στον καθρέφτη, ή μητέρα της, της είπε επιτιμητικά: «Ποιος νομίζεις ότι θα σταματούσε να κοιτάξει εσένα;». Ή λέξη «ματαιοδοξία» είχε μία τρομακτική ηχώ στη σκέψη της και γι' αυτό όποτε άφηνε την ομορφιά της να φανεί, αισθανόταν ένοχη. «Δεν πρέπει να χαίρεσαι τον εαυτό σου». Αυτό τριγυρνούσε διαρκώς στο μυαλό της. Κατά τον άνδρα της, ή Ηρώ δεν ήταν «καλή» νοικοκυρά, αλλά τη θεωρούσε άριστη σ' όλα τ' άλλα. Ήταν μία καλή μητέρα, μία αφοσιωμένη σύζυγος, μία πιστή και Ιδανική σύντροφος. Για όλα αυτά, ό Ιάσων την αγαπούσε παράφορα.

Ό Ιάσων ήταν ένας ιεραπόστολος μεταμορφωμένος σε υπάλληλο της Ίζόλα. Ή λέξη πού κυριαρχούσε στο λεξιλόγιο του ήταν το «πρέπει». Ζούσε τη ζωή του με μια πουριτανική διάθεση και, όπως και ή ' Ηρώ, ήταν κι αυτός σκληρός τόσο με τον εαυτό του όσο και με τούς άλλους. " Ο ' Ιάσων είχε αρκετά χαρίσματα, αλλά δεν είχε καταφέρει να τα χαρεί, επειδή συνέχεια βασάνιζε τον εαυτό του γιατί δεν ήταν καλλίτερος απ' αυτό πού ήταν. Ήταν υπομονετικός, τρυφερός και έπαιζε με πολύ κέφι με τα παιδιά του, αλλά νόμιζε ότι έπρεπε να είναι τέλειος γονιός και όταν διαπίστωνε ότι δεν ήταν, καταλαμβανόταν από απελπισία.

Ένα από τα πολλά του «πρέπει» κόντεψε να γίνει αιτία να καταστραφεί ό γάμος του. Αισθανόταν ότι έπρεπε να λέει στη γυναίκα του ότι του συνέβαινε. ' Ο Ιάσων αναγκαζόταν να πηγαίνει συχνά σε διάφορα μέρη της χώρας για δουλειές της εταιρείας. Είναι γεγονός, ότι οι άνδρες πού ταξιδεύουν πολύ, είναι άταχτοι. Ίσως αυτό να είναι μια γενίκευση αλλά δεν είναι τόσο ανακριβής. 

Στους συζύγους πού απομακρύνονται συχνά και για μεγάλα διαστήματα από τις συζύγου τους και τις οικογένειες τους, οι άλλες γυναίκες φαίνονται όλο και πιο ελκυστικές. Παρόλες τις ιεραποστολικές του τάσεις, ό Ιάσων δεν αποτελούσε εξαίρεση σ' αυτό. Πολλές φορές, όταν έλειπε απ' το σπίτι του, είχε την επιθυμία να κάνει έρωτα με μια άλλη γυναίκα, αλλά στα πέντε χρόνια πού ταξίδευε, δεν είχε ενδώσει ποτέ σ' αυτήν. Αντίθετα είχε αναπτύξει έναν αμυντικό μηχανισμό, πού τον προφύλαγε από κάθε επιθυμία ερωτική ή μη ερωτική. Κάποτε βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη μ' ένα συνάδελφο και χωρίς να το καταλάβει, γνωρίσθηκαν με δύο νεαρές γυναίκες σε μία ταβέρνα και μέθυσαν. Ή βραδιά κατέληξε σε μια ερωτική περιπέτεια. Καθ' όλη τη διάρκεια της επιστροφής στην Αθήνα, τον Ιάσωνα τον τιμωρούσε το «πρέπει» του. Και καθ' όλη τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδος, τον βασάνιζε ό φόβος ότι μπορεί να είχε αρπάξει κάποιο αφροδίσιο νόσημα. Όταν μετά από την πάροδο κάποιου χρόνου διαπίστωσε ότι αυτό δεν είχε συμβεί, αισθάνθηκε υποχρεωμένος να εξομολογηθεί και ό εξομολόγος πού διάλεξε ήταν ή Ηρώ.

— «Ιάσων, πώς τόλμησες να κάνεις ένα τέτοιο πράγμα σε μένα; Μετά από τόσα χρόνια γάμου πώς μπόρεσες να προδώσεις κι έμενα και τα παιδιά;» Τα δάκρυα της Ηρώς είχαν αρχίσει να τρέχουν ποτάμι καθώς έλεγε αυτά τα λόγια. Ό Ιάσων προσπάθησε να την παρηγορήσει βάζοντας το χέρι του γύρω απ' τούς ώμους της, αλλά ή Ηρώ ήταν απλησίαστη.

Η  Ηρώ ήξερε ότι ό παπάς της ενορίας της δεν ενέκρινε τα διαζύγια, αλλά πίστευε ότι θα της έδινε τη συμπαράσταση πού ζητούσε. Την ημέρα, μετά απ' την εξομολόγηση του Ιάσωνα, ή Ηρώ αποφάσισε να πάρει διαζύγιο, αλλά ήθελε να το συζητήσει πρώτα με τον παπά της ενορίας της, πριν αρχίσει να ξοδεύει χρήματα στους δικηγόρους. Ή πρώτη έκπληξη της Ηρώς ήταν ότι ό παπάς δεν έδειξε καμία έκπληξη με το αμάρτημα του Ιάσωνα. Την άκουσε προσεκτικά, αλλά δεν είπε ότι αυτό πού έκανε ό ' Ιάσων ήταν κάτι το τρομερό.

—       «Καταλαβαίνω ότι είσαστε αρκετά ενοχλημένη απ' όλο αυτό το επεισόδιο» της είπε, «αλλά δεν ξέρω τί νομίζετε ότι μπορώ εγώ να κάνω». Ή Ηρώ τα έχασε. Περίμενε από τον παπά την έκφραση μιας ιερής αύτοδικαιωτικής αγανακτήσεως, αλλά σκέφθηκε, ότι ίσως ό παπάς νόμιζε ότι και αυτή ήταν εξίσου άπιστη.

—       «Πάτερ, ό Ιάσων είναι ό μόνος άνδρας με τον όποιο έχω κάνει έρωτα. Συμφωνήσαμε ότι αυτό θα ήταν μια ιερή σύμβαση πού δε θα έπρεπε να παραβούμε ποτέ. Ό έρωτας είναι κάτι ιερό, πού ό Ιάσων δε σεβάστηκε. Παρέβη τη συμφωνία πού κάναμε και έτσι κατάστρεψε το γάμο μας. Εγώ θα πάρω διαζύγιο». Και λέγοντας αυτά σκέφτηκε ότι τώρα ό παπάς θα είχε αντιληφθεί τη σοβαρότητα της καταστάσεως και της αμαρτίας του Ιάσωνα.

—       «Υπάρχει κανένας άλλος λόγος πού θέλετε να πάρετε διαζύγιο;»

—       «Όχι, και αυτό είναι το τρομερό. Ό Ιάσων είναι ένας θαυμάσιος σύζυγος. 

Γιατί να πάει να κάνει αυτό το πράγμα και να καταστρέψει έναν όμορφο γάμο;»

—       «Τον αγαπάτε ακόμη;»

Ή Ηρώ δεν περίμενε αυτή την ερώτηση. Στο μυαλό της είχε αποφασίσει ότι είχε τελειώσει ή σχέση της με τον Ιάσωνα και ότι ή αγάπη της γι' αυτόν είχε πεθάνει. Τώρα όμως πού ό παπάς της είχε κάνει αυτή την ερώτηση, δυσκολευόταν να πει ότι δεν αγαπούσε τον άνδρα της.

—       «Φαντάζομαι ότι τον αγαπώ, αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω να τον αγαπώ μετά απ' αυτό πού έκανε».

—       «Ακούστε- στην πνευματική μας παράδοση, ή συγχώρηση είναι κάτι πολύ πιο ισχυρό και πιο σημαντικό απ' όλα τα «πρέπει». "Αν δεν υπήρχε αυτό, εγώ και ή παπαδιά μου θα είχαμε χωρίσει πριν από πάρα πολλά χρόνια».

—       «Το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να έχω εμπιστοσύνη στον Ιάσωνα πια. Αν το έκανε μία φορά θα το ξανακάνει»

—       «Και πώς μπορείτε να είστε τόσο σίγουρη» 

—       «Μα αυτό πού έκανε ό Ιάσων, δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα του. Αν ήταν στα καλά του δε θα έκανε  τέτοιο πράγμα».

Ο παπάς είδε ότι ή συμβουλευτική του τακτική δεν ήταν αποτελεσματική, στην προσπάθεια του να βοηθήσει την Ηρώ. Γι' αυτό, διάλεξε να συνεχίσει με έναν τρόπο πιο διδακτικό.

—       «Θυμάμαι, όταν μεγάλωνα στο χωριό μου, συνήθιζα να παρατηρώ τις χήνες και μου είχε κάνει εντύπωση ότι ζευγάρωναν μόνο μία φορά. Όταν ό χήνος πέθαινε, ή χήνα δεν ξαναζευγάρωνε. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι έτσι. Δεν πιστεύω ότι ή μοναδική ερωτική περιπέτεια του συζύγου σας, σημαίνει ότι του συμβαίνει κάτι το τρομακτικό. Απλώς, σε μια δύσκολη στιγμή ή αντίσταση του στον πειρασμό χαλάρωσε».

—       «Αλλά ακόμα υπάρχει ένα μεγάλο μαύρο στίγμα πού δεν ξεπλένεται», είπε ή Ηρώ.

—       «Δηλαδή, λέτε ότι ό σύζυγος σας έχει πράξει το ασυγχώρητο αμάρτημα;»

—«Ακριβώς!»

Ό παπάς ξαναχρησιμοποίησε τη διδακτική του τακτική. —«Ή ιδέα του ασυγχώρητου αμαρτήματος είναι δημιούργημα του άνθρωπου και όχι του Θεού. Οι άνθρωποι, πολλές φορές, το βρίσκουν δύσκολο να συγχωρήσουν μία συμπεριφορά, πού στην πραγματικότητα φοβούνται ότι μπορεί να ενθαρρύνει ανάλογη δική τους διάθεση. Ό Θεός της χριστιανικής αποκαλύψεως είναι ένας Θεός πού είναι πάντοτε ανοικτός και έτοιμος να συμφιλιωθεί με τα παιδιά του».

—       «Τώρα βάζετε το βάρος της σωτηρίας αυτού του γάμου σε μένα», διαμαρτυρήθηκε ή Ηρώ.

—       «Απ' αυτά πού μου έχετε πει, φαίνεται ότι ό σύζυγος σας θέλει να συνεχισθεί ό γάμος σας. Έτσι δεν είναι;»

Ή Ηρώ κούνησε το κεφάλι της καταφατικά κοιτάζοντας το πάτωμα αφηρημένα.

—       «Λοιπόν, αν σωθεί ή σχέση σας με το σύζυγο σας. αυτό θα εξαρτηθεί από τη δική σας θέληση να δείτε τι συμπεριφορά του σαν μία απομονωμένη και μοναδική περίπτωση και όχι σαν κάτι πού είναι έκφραση ενός βασικοί στοιχείου της προσωπικότητας του».

Ό παπάς ένιωσε ότι είχε προχωρήσει πιο γρήγορα απ ότι μπορούσε να παρακολουθήσει ή Ηρώ, γι' αυτό είπε «Ίσως να αισθάνεστε ότι αυτό το επεισόδιο του σύζυγοι σας ήταν ή αρχή του τέλους του γάμου σας και ότι θέλετε ν« προφυλάξετε τον εαυτό σας από τούς πόνους μιας πολύχρονης συζυγικής αρρώστιας, πού στο τέλος θα καταλήξει οπωσδήποτε στο θάνατο».

—       «Ίσως έχετε δίκιο. Πίστευα ότι ένας καρκίνος είχε έλθει στο γάμο μας και δεν ήθελα να ζήσω την οδύνη του γιό πολύ καιρό. Θα ήταν λιγότερος πόνος αν δίναμε γρήγορα ένα τέλος».

—       «Αυτό πού βλέπω», συνέχισε ό παπάς, «είναι ότι είστε παντρεμένη μ' έναν άνδρα και όχι με κανένα χήνο Αν ό σύζυγος σας ήταν χήνος, ή διάγνωση σας θα ήταν σωστή. Ευτυχώς δεν είναι».

—       «Δηλαδή οι άνδρες είναι ζωηροί από τη φύση τους;» ρώτησε ή Ηρώ.

—       «Όσο είναι και οι γυναίκες», απάντησε ό παπά-χωρίς δισταγμό.

—       «Εγώ δεν επιθύμησα να έχω ερωτικές σχέσεις κανέναν άλλο έκτος απ' τον Ιάσωνα».

—       «Δε σας πιστεύω», απάντησε ό παπάς. Αν μία τέτοια ανταπόκριση είχε έλθει από κάποιον άλλο, ή Ηρώ θα νόμιζε ότι τη χαρακτήριζαν σαν μία γυναίκα ελευθερίων ηθών, αλλά το ύφος του παπά ήταν γεμάτο αποδοχή.

—       «' Εννοώ πώς όταν ήμουν μικρότερη, σαν φοιτήτρια ίσως να είχα τέτοιες σκέψεις, αλλά όχι απ' τον καιρό που γνώρισα τον Ιάσωνα». Ή φωνή της Ηρώς υψώθηκε.

—       «Ακόμα δε σας πιστεύω».

—       «Νομίζετε ότι ακόμη και τώρα έχω ερωτικές επιθυμίες για άλλους άνδρες;»

—       «Ακριβώς».

—       «Μα γιατί το λέτε αυτό;»

—       «Γιατί είστε γυναίκα και όχι χήνα».

Ή Ηρώ γέλασε λίγο και αισθάνθηκε κάπως καλλίτερα «Δεν περίμενα ποτέ να μάθω τέτοια πράγματα από έναν πνευματικό».

—       «Είστε τώρα έτοιμη για μια ωριμότερη αντιμετώπιση του προβλήματος;»

—       «Ναι, τί να κάνω με τον Ιάσωνα;»

—       «Θα θέλατε να τον τιμωρήσουμε;»

—       «Δηλαδή να γλιτώσει έτσι, χωρίς συνέπειες;»

—       «Εγώ νομίζω ότι θα πρέπει να πάτε στο σπίτι σας και να φτιάξετε για το σύζυγο σας το πιο αγαπημένο του φαγητό, ή να του τηλεφωνήσετε και να κανονίσετε να βγείτε μαζί έξω το βραδάκι και αν αισθάνεστε την ανάγκη να κλάψετε για όσα έγιναν, κλάψτε πριν έλθει εκείνος».

—       «Ίσως τα κάνω και τα δύο».

Όταν σηκώθηκε ή ' Ηρώ να φύγει, ό παπάς παρατήρησε ότι ή Ηρώ ήταν μία πραγματικά όμορφη γυναίκα και σκέφθηκε, ότι ευτυχώς πού και αυτός ήταν άνθρωπος και όχι χήνος.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΓΑΜΟΣ. ΠΑΠΑ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ -ΠΑΠΑ ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΦΙΝΑΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ