Ό πατήρ Ευσέβιος, ό εφημέριος του Ιπποκράτειου

Ο πατήρ Ευσέβιος, ό εφημέριος του Ιπποκράτειου νοσοκομείου, άκουγε στο επίθετο Γιαννακάκης και ήταν, όπως και ό πατήρ Ηλίας, μοναχός της Άγιας Λαύρας των Καλαβρύτων. Χρόνια ήτανε λαμπάδα τοις εν σκότει πορευομένοις, χωρίς ποτέ να κάνη καψίλα και να μείωση το φώς. Υπήρξε γλυκύτατος και αδελφικός με τον προσερχόμενο στην εξομολόγηση. 

'Άφηνε πάντα ένα πλατύ χαμόγελο απροσποίητο, πού έλεγες: «Βρήκα κι εγώ επιτέλους την ήμερα πού θα μου χαμογελάση». Το απόβραδο εξομολογούσε, άλλα κοντά του ένιωθες την αυγή μιας λαμπρής ημέρας. Συμβούλευε χωρίς να υψώνει την φωνή του• ψιθυριστά, όπως ή μάννα το άρρωστο παιδί: -Υπομονή και θα το περάσουμε και αυτόν 

Έχομεν, θάρσει, έχομεν αρχιερέα δυνάμενον βαστάσαι τάς ασθενείας ημών.

Λειτουργούσε με πολλή ταπείνωση και ή προτροπή και ή παράκληση του στην σύναξη τού Αγίου Λουκά ήταν: «Το άγιο Ποτήριο εσείς πρέπει να το αδειάζετε και όχι ό παπάς στην κατάλυση», την οποία έκανε με περισσότερη συστολή και ευλάβεια και από την ώρα της θείας Λειτουργίας. 

Το επισημαίνω αυτό, γιατί είδα πολλούς λειτουργούς να καταλύουν σαν κοινό ποτήριο. Ανεβοκατεβάζουν το Ποτήριο όπως τα κολονάτα ποτήρια στο ουζάδικο. Στο τέλος της δεκαετίας τού '50 είδε στο ναΐδριο του Αγίου Αντωνίου καθολικό παπά ορθόδοξο να καταλύη και είπε στον γέροντα Αμφιλόχιο:

-

 Και το κοσμικό ποτήρι θα το χρησιμοποιήσουμε ευπρεπέστερα απ' ότι ό κληρικός αυτός σήμερα το άγιο Ποτήριο.

Πάντοτε, προτού αρχίσει, γονάτιζε στην Πρόθεση να προσευχηθεί.

Μετά την διακονία του στο νοσοκομείο επανίδρυσε μονή τού Αγίου  Ιωάννου του Θεολόγου στο Αίγιο της Πελοποννήσου. Εφημέρευσε και εξομολόγησε με καταπληκτική άγαπητική διάθεση μέχρι της οσίας κοιμήσεως του. Συνοδεία μοναζουσών εξακολουθεί να βάζει λάδι στο καντήλι πού άναψε ό γέρων Ευσέβιος.

"ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΜΑ  ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ"