Ό παπά-Γιώργης στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας»

O Κύριος παρακαλεί στην αρχιερατική Του προσευχή να μείνουμε στην δική Του αγάπη. Ορισμένους ανθρώπους ό καλός μας Θεός δεν τούς αφήνει να μεγαλώσουν. Τούς κρατά παιδιά, για να μείνουν εν τη αγάπη Του. Κυριολεκτικά είναι αγαπημένοι από τον Χριστό εφ' όρου ζωής. 

Ένας τέτοιος ευνοούμενος κληρικός ήταν και ό παπά-Γιώργης. Το πρόσωπο του έλαμπε από αθωότητα και τα μάτια του λαμποκοπούσαν, όπως του μικρού παιδιού πού μόλις ξύπνησε από την κούνια. Οι ερωτήσεις του ήταν πιο κάτω και από τού μικρού παιδιού.

Λες και αυτήν την ώρα ήρθε στον κόσμο και τίποτε δεν γνωρίζει από τα συμβαίνοντα εν ταις ήμέραις ταύταις. Την ώρα της εξομολογήσεως ένιωθες τί σημαίνει συγκατάβαση και έλεγες: «Σε αυτό το μωρουδάκι ήρθα να εξομολογηθώ;». Και όμως μαλάκωνε την καρδιά σου και αφηνόσουνα στην αθωότητα τού Γέροντα. «Τί να κρύψω από μια τέτοια συντυχία; Βρήκα φίλο να του μιλήσω και εξυπνάδες θα του πουλήσω; Σου άφηνε λάσκα το σκοινί, για να μη σκορτσάρης και σπάση εις βάρος σου.

 Και στο τέλος σου τα έσφιγγε τα σκοινιά, για να μην άπολεσθής στην αμαρτία. Δεμένος πια μαζί του, σαν την βάρκα στο καράβι του παλιού καιρού, ταξίδευες στην νοητή θάλασσα. Τον πήρε γρήγορα ό Κύριος, «ίνα μη ή κακία άλλάξη την σύνεσιν αυτού». Άλλωστε έφθασε εκεί πού έπρεπε, για να δη το πρόσωπο του θεού  Ιακώβ.

"ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΜΑ  ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ"