Οι «ιππότες» του Αγίου Φωτός.

Οι «ιππότες» του Αγίου Φωτός

Λένε πως το προσκύνημα στους Αγίους Τόπους μοιάζει με τον πιο δυνατό έρωτα. Οταν πας μία φορά, ο νους και η καρδιά ποτίζονται με αγάπη, μένουν για πάντα εκεί και ένα γλυκό συναίσθημα σε συντροφεύει για όλη σου τη ζωή.

Η εμπειρία του εορτασμού του Πάσχα στον τόπο όπου έζησε και μαρτύρησε ο Ιησούς Χριστός δεν είναι απλώς μοναδική αλλά αξεπέραστη. Η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου στον ναό της Αναστάσεως, με δεκάδες χιλιάδες πιστούς να ψέλνουν και να δοξολογούν τον Κύριο την ώρα που το Αγιο Φως εμφανίζεται εξ ουρανού διαπερνώντας τον τρούλο και τους τοίχους και λούζοντας με εκθαμβωτικές γαλαζοπράσινες λάμψεις τον Πανάγιο Τάφο, αποτελεί ένα ζωντανό θαύμα που συντελείται κάθε χρόνο μπροστά στα μάτια μιας λαοθάλασσας προσκυνητών, οι οποίοι συρρέουν από κάθε γωνιά του πλανήτη, πιστοί στο ετήσιο ραντεβού τους με τον Δημιουργό.

Εκεί, δίπλα στους πατέρες της Αγιοταφικής Αδελφότητας, τους άξιους συνεχιστές του Τάγματος των Σπουδαίων, βρίσκονται και περίπου πενήντα Ελληνες, μια μεγάλη και πολύ δεμένη παρέα φίλων που στέκονται στο πλευρό των ορθόδοξων μοναχών, των γενναίων αυτών ιερέων που καθημερινά δίνουν τη δική τους «μάχη» (προστατεύοντας το Αγιο Φως) απέναντι σε δόγματα που εδώ και αιώνες διεκδικούν, ακόμη και με βίαιο τρόπο, τα δικαιώματα των Πανάγιων Προσκυνημάτων. Αυτή είναι άλλωστε και η κύρια αποστολή της Αγιοταφικής Αδελφότητας. Μια χούφτα γέροντες που δεν διστάζουν να χύσουν το αίμα τους για τη διατήρηση της ελληνικότητας και τον έλεγχο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, των Πανάγιων Προσκυνημάτων και των ιερών μονών της περιοχής.

Η αρχή έγινε το Πάσχα του 2006, όταν τρεις φίλοι ταξίδεψαν πρώτη φορά από την Ελλάδα στα Ιεροσόλυμα, όπου διατέλεσαν διακόνημα βοηθώντας τους Αγιοταφίτες πατέρες να επιτελέσουν το έργο τους καθ' όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Οι εμπειρίες ήταν συγκλονιστικές. Οταν επέστρεψαν στην Ελλάδα, ένιωσαν την ανάγκη να μοιραστούν με τους γνωστούς τους όλα όσα είχαν βιώσει και σύντομα, χρόνο με τον χρόνο, η παρέα άρχισε να μεγαλώνει. Ετσι κάθε Πάσχα ολοένα και περισσότεροι νέοι δεν κατέβαιναν ως απλοί προσκυνητές, αλλά ήταν πρόθυμοι να εργαστούν μαζί με τους γέροντες και να προσφέρουν τη βοήθειά τους όποτε ήταν απαραίτητο. Οπως ακριβώς συμβαίνει τη Μεγάλη Παρασκευή, όταν σχηματίζουν ανθρώπινη ασπίδα γύρω από τον ορθόδοξο ιερέα που περπατάει την Οδό του Μαρτυρίου προς τον Γολγοθά, με τον Σταυρό στην πλάτη. Την ώρα που ο ναός της Αναστάσεως και τα σοκάκια της παλιάς πόλης των Ιεροσολύμων «βουλιάζουν» από δεκάδες χιλιάδες πιστούς κάθε εθνικότητας και ηλικίας, εκείνοι σχηματίζουν αλυσίδα και προτάσσουν τα στήθη τους προκειμένου να τον βοηθήσουν να διανύσει την διαδρομή.

«Τη Μεγάλη Παρασκευή μαζευόμαστε από νωρίς για το διακόνημα. Εκείνη τη μέρα φοράμε μαύρα ράσα για να μας ξεχωρίζει η ισραηλινή αστυνομία που είναι πολύ αυστηρή» λένε οι ίδιοι στην «Espresso» και περιγράφουν το κλίμα που επικρατεί. «Γύρω από τον ναό της Αναστάσεως συγκεντρώνεται μια ατελείωτη λαοθάλασσα που κινείται προς το μέρος του ναού. Πολλοί λαοί, μεταξύ των οποίων και οι Ρώσοι που είναι πάρα πολλές χιλιάδες, προσπαθούν να αγγίξουν τον Σταυρό για να πάρουν ευλογία και κάνουν ό,τι μπορούν για να φτάσουν κοντά του. Πριν βγει ο δεσπότης από τον ναό ενωνόμαστε και δημιουργούμε μια ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από τον Σταυρό, που λειτουργεί ως ασπίδα για το πλήθος το οποίο σπρώχνει προκειμένου να φτάσει δίπλα του. Η διαδρομή που πρέπει να διανύσει ο ιερέας είναι περίπου ένα χιλιόμετρο και τα πράγματα είναι δύσκολα. Ομως με τη βοήθεια του Θεού όλα πάνε καλά!»

Το «αόρατο χέρι» που ανάβει τα καντήλια του Πανάγιου Τάφου

Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες και τα θαύματα στον ναό της Αναστάσεως

Ενας από τους πρώτους της παρέας που ταξίδεψε στους Αγίους Τόπους όχι μόνο για να προσκυνήσει αλλά για να προσφέρει διακόνημα δίπλα στους «Φύλακες του Πανάγιου Τάφου» ήταν ο πρόεδρος του συλλόγου Μικρασιατών «Ρίζες» στο Χαλάνδρι, Νίκος Καραμπουρνιώτης. Από την πρώτη στιγμή ο Νίκος διαπίστωσε πως οι πατέρες του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων είχαν μεγάλη ανάγκη τη βοήθεια Ελλήνων ορθόδοξων χριστιανών, που δυστυχώς αποτελούν μειονότητα μεταξύ των προσκυνητών.

«Παλαιότερα η ελληνική αποστολή που πήγαινε να φέρει το Αγιο Φως συνοδευόταν από ευζώνους της Προεδρικής Φρουράς, οι οποίοι στέκονταν παρατεταμένοι μπροστά από τον Πανάγιο Τάφο» αναφέρει ο Νίκος και προσθέτει: «Εδώ και μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος έπαψε να στέλνει τσολιάδες. Κάποιοι λένε πως αυτό έγινε για λόγους οικονομίας, αλλά προσωπικά πιστεύω πως γίνεται λόγω ασέβειας και έλλειψης πίστης. Εμείς κρατάμε επαφή με τους μοναχούς όλο τον χρόνο. Μας περιμένουν και η υποδοχή τους είναι πολύ θερμή, γιατί ξέρουν πως δεν πηγαίνουμε για τουρισμό αλλά για διακόνημα. Πριν από χρόνια είχαμε πει σε έναν γέροντα πως θέλουμε να ερχόμαστε κάθε Πάσχα, αλλά δυσκολευόμαστε λόγω χρημάτων. Εκείνος χαμογέλασε και μας είπε: “Είναι πολύ απλό, παιδιά μου. Πριν φύγετε θα πηγαίνετε μπροστά από μια εικόνα του Χριστού, θα κάνετε τον σταυρό σας και θα του λέτε: ''Εγώ του χρόνου θέλω να έρθω ξανά. Σε παρακαλώ, φρόντισε εσύ γι' αυτό!''” Από τότε κάθε Πάσχα είμαστε στους Αγίους Τόπους».

Μία από τις πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες ανήκει στον Βασίλη Καπνόριζα, που φέτος βρίσκεται για τέταρτη φορά στους Αγίους Τόπους προκειμένου να προσκυνήσει και να προσφέρει τη βοήθειά του στην Αγιοταφική Αδελφότητα. «Η βοήθεια που προσφέρουμε όταν πηγαίνουμε στους Αγίους Τόπους δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτήν που παίρνουμε για την υπόλοιπη ζωή μας. Αυτά που νιώθεις σε συντροφεύουν μέχρι το τέλος της ζωής σου» λέει και ανοίγει την καρδιά του για να εξομολογηθεί το θαύμα που διαδραματίστηκε μπροστά στα μάτια του, τονίζοντας πως μοιράζεται την εμπειρία του όχι για να αποδείξει κάτι ή για να πείσει όσους διατηρούν αμφιβολίες, αλλά γιατί ήταν κάτι αληθινό, που τον σημάδεψε για πάντα και δεν γίνεται να μείνει κρυφό: «Η πίστη δεν φαίνεται, όπως και η αγάπη. Δεν είναι κάτι υλικό, αλλά κάτι που το νιώθεις μέσα σου. Αυτό που βίωσα συνέβη το Μεγάλο Σάββατο, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Βρισκόμουν στον ναό της Αναστάσεως και προσευχόμουν, όταν ξαφνικά άκουσα οχλαγωγία στα δεξιά μου. Σήκωσα το κεφάλι μου και έκπληκτος είδα μια δέσμη φωτός να διαπερνάει τον τοίχο του ναού και να πέφτει πάνω στον Πανάγιο Τάφο ανάβοντας με θαυματουργό τρόπο τα κεριά των πιστών που ήταν σε εκείνο το σημείο. Αμέσως άρχισαν να πανηγυρίζουν και να φωνάζουν! Γύρισα προς την εικόνα του Αναστάσιμου Χριστού, που είναι πάνω από τον Πανάγιο Τάφο, και τότε είδα τα μεγάλα καντήλια να ανάβουν ένα-ένα στη σειρά, με απίστευτο συγχρονισμό, λες και τα άναβε ένα αόρατο χέρι. Την ίδια στιγμή μια τεράστια φλόγα φώτισε όλο τον Πανάγιο Τάφο. Είδα και ένιωσα το θαύμα μέσα στην καρδιά μου.

»Αυτό που έζησα με συντάραξε τόσο πολύ που το μυαλό μου έφυγε. Βρισκόμουν σε έκσταση, δεν σκεφτόμουν τίποτα και ένιωθα ελαφρύς σαν τον αέρα. Βγήκα από τον ναό και άρχισα να περιφέρομαι ανάμεσα στο πλήθος. Δεν ήξερα που πήγαινα, ούτε με ένοιαζε. Ο κόσμος τριγύρω αγκαλιαζόταν και έκλαιγε. Οταν βρήκα τους φίλους μου, πιαστήκαμε αγκαλιά και ξεσπάσαμε σε κλάματα. Δεν μπορούσα να συνέλθω με τίποτα. Ηταν συγκλονιστικό!»

Για τον 50χρονο Κυριάκο Χαϊδεμένο και τη σύζυγό του το προσκύνημα στους Αγίους Τόπους ήταν ένας διακαής πόθος που όταν εκπληρώθηκε δυνάμωσε την πίστη τους και τους γέμισε άσβεστες αναμνήσεις: «Ενιωσα συγκινημένος, με έπιασαν τα κλάματα και ντράπηκα για όλα όσα έχω κάνει, αλλά και γι' αυτά που δεν έχω κάνει. Ταυτόχρονα γέμισα με αγάπη. Ολα όσα άκουγα από μικρό παιδί ήταν μπροστά μου. Περπατούσα στον δρόμο και ένιωθα τον Θεό. Μιλούσε ο Χριστός κατευθείαν στην καρδιά μου. Οι Αγιοταφίτες είναι ήρωες. Εχουν μείνει μια χούφτα γέροντες, κι όμως κρατάνε ακόμη. Οταν βλέπουν Ελληνες νιώθουν μεγάλη χαρά. Ζητάνε και θέλουν κόσμο για βοήθεια και διακόνημα. Ο Χριστός είναι έρωτας και θέλει προσωπική σχέση. Δεν είναι κάτι απόμακρο και κάτι φανταστικό. Οποιος μπλέξει αληθινά με αυτό τον έρωτα έχει σωθεί!»

Συνιδιοκτήτης του αθλητικού συλλόγου μικτών πολεμικών τεχνών «Αγιος Γεώργιος» στην Ανω Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης, ο Αλέξης Καρούσος έχει ήδη επισκεφτεί τους Αγίους Τόπους τρεις χρονιές και φέτος θα περπατήσει ξανά στα μέρη όπου έζησε και μαρτύρησε ο Χριστός: «Τις δύο πρώτες φορές είχα πάει ως απλός προσκυνητής και την τρίτη γνωρίστηκα με τα παιδιά από την Αθήνα, που διατελούσαν διακόνημα. Φέτος είμαστε πέντε άτομα από τη Θεσσαλονίκη. Οταν κάνεις διακόνημα, οι εμπειρίες που ζεις είναι πολύ έντονες. Οι γέροντες είναι πολύ λίγοι και φυσικά χρειάζονται τη βοήθειά μας, όποια κι αν είναι αυτή.

»Πέρυσι ο Θεός με αξίωσε να δω το Αγιο Φως! Λίγα λεπτά πριν βγει ο Πατριάρχης από το κουβούκλιο του Πανάγιου Τάφου είδα μια μεγάλη δέσμη φωτός να διαπερνάει τα τσιμέντα του τρούλου και να καταλήγει στον Πανάγιο Τάφο. Η έντονη λάμψη, που έμοιαζε με κολόνα φωτός, ανέβηκε ξανά στον τρούλο και στη συνέχεια κατέβηκε αστραπιαία στον Πανάγιο Τάφο. Τότε άνοιξε η πόρτα και ο Πατριάρχης βγήκε από το κουβούκλιο με το Αγιο Φως! Τα πρώτα λεπτά η φλόγα στα κεριά των πιστών δεν είναι φωτιά αλλά άκτιστο φως, όπως άκτιστος είναι και ο Θεός μας. Ο κόσμος βάζει τα κεριά στα χέρια και στο πρόσωπό του, “λούζεται” με Αγιο Φως και δεν καίγεται! Εκείνες τις στιγμές ο Θεός είναι μέσα στον ναό, Τον νιώθεις δίπλα σου, η παρουσία Του είναι παντού!»

Ο «Ακρίτας της Ερήμου» και η όαση του ελληνισμού

Στην καρδιά της ερήμου, δίπλα στον Ιορδάνη ποταμό όπου βαφτίστηκε ο Χριστός, βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτη. Ηγούμενος της μονής για περισσότερα από σαράντα χρόνια είναι ο αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Ταβουλαρέας, ο «Ακρίτας της Ερήμου» που εγκαταστάθηκε στην εγκαταλειμμένη μονή στα μέσα της δεκαετίας του '70 και με τη βοήθεια του Θεού κατάφερε να τη μετατρέψει σε μια αληθινή όαση, την οποία επισκέπτονται χιλιάδες πιστοί.

Μιλώντας στην «Espresso», ο Αγιοταφίτης γέροντας κάνει λόγο για λειψανδρία νέων ιερέων στους Αγίους Τόπους και προσκαλεί τους πιστούς να πάνε για διακονέματα, στο πλευρό των συνεχιστών του «Τάγματος των Σπουδαίων»: «Επικρατεί γενική ακαταστασία επί της Γης και ο Θεός να βάλει το χέρι του» λέει ο πατέρας Χρυσόστομος και αναφέρει: «Εδώ, δόξα τω Θεώ, δεν έχουμε προβλήματα, αφού οι Παλαιστίνιοι με τους Εβραίους έχουν ηρεμήσει. Εχουμε ανάγκη από πιστούς για διακονέματα. Δυστυχώς υπάρχει λειψανδρία από νέους, αφού δεν έρχονται εύκολα εδώ για να γίνουν μοναχοί. Οταν είσαι μοναχός στο Πατριαρχείο προσφέρεις στην Ορθοδοξία αλλά και στο έθνος, γιατί κάθε προσκύνημα είναι μια ελληνική νησίδα μέσα στο πέλαγος των αλλοθρήσκων και μάλιστα στα εδάφη της Αγίας Γης, στον τόπο όπου διαδραματίστηκε το Θείο Δράμα. Από εδώ πέρασε ο Χριστός μας, η Παναγία μας, οι Αγιοί μας και εκατομμύρια πιστοί από όλο τον κόσμο».

Ο π. Χρυσόστομος στέλνει το δικό του μήνυμα τους Ελληνες ιερείς αλλά και τις ευχές του σε όλο τον κόσμο για ψυχική και σωματική υγεία κοντά στον Θεό. «Οι Ελληνες ιεράρχες πρέπει να τονώσουν την πίστη του κόσμου. Ολοι οι πατέρες που είμαστε εδώ, με πρώτο τον Πατριάρχη μας, ευχόμαστε ο Θεός να δώσει δύναμη και υπομονή, και να ξαναφέρει την ειρήνη και την ευημερία. Σήμερα ο κόσμος δοκιμάζεται και μαζί δοκιμάζεται και η πίστη του.  Εύχομαι να έρχονται όσο πιο συχνά μπορούν κοντά μας, αν και ξέρω πως είναι δύσκολο, ειδικά στις εποχές που ζούμε. Θέλω να τους πω να μη χάνουν την πίστη τους και να μην ξεχνάνε πως ο Θεός βοηθάει πάντα».

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΞΙΩΤΗΣ

http://www.espressonews.gr