ΕΞΟΔΟΣ- ΠΕΜΠΤΗ ΠΛΗΓΗ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ. ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ.

Θάνατος των ζώων (9,1-7)

Και είπε ό Κύριος στον Μωυσή:

«Πήγαινε στον Φαραώ και να τον πεις- Αυτά λέγει ό Κύριος ό Θεός των Εβραίων Άφησε τον λαό Μου να πάει να Με λατρεύσει.

Γιατί, αν δεν θέλεις να τούς επιτρέψεις να φύγουν, αλλά εξακολουθείς να τούς κατακρατείς, τότε το Χέρι του Θεού θα πέσει στα κτήνη σου, πού είναι στους αγρούς, στους ίππους, στους όνους, στις καμήλες, στα βόδια και στα πρόβατα. Θα πέσει πολύ μεγάλο θανατικό.  Αλλά θα κάνω διάκριση μεταξύ των κτηνών των Αιγυπτίων και των κτηνών των Ισραηλιτών,

ώστε, να μην πεθάνει κανένα από τα κτήνη πού ανήκουν στους Ισραηλίτες».

Και καθόρισε όριο γι' αυτό ό Κύριος λέγοντας- «Αύριο θα κάνει ό Κύριος το πράγμα αυτό στην γη (της Αιγύπτου)» Και έκανε έτσι ό Κύριος την επόμενη μέρα - και πέθαναν όλα τα κτήνη των Αιγυπτίων από τα κτήνη όμως των Ισραηλιτών δεν πέθανε κανένα.

Όταν όμως ό Φαραώ έμαθε ότι δεν πέθανε κανένα από τα κτήνη των Ισραηλιτών σκληρύνθηκε ή καρδιά του Φαραώ και δεν άφησε τον λαό να φύγει.

ΑΝΑΛΥΣΗ

Ό Θεός επιμένει στην απελευθέρωση του λαού του, στο «έξαπόστειλον τον λαόν μου, ίνα μοι λατρεύσωσιν» (στίχ. 1), να αφήσει δηλαδή ό Φαραώ ελεύθερο τον Ισραήλ να φύγει. Και επειδή ό Φαραώ δεν υπακούει στο θέλημα του Θεού, γι' αυτό και έρχεται εναντίον του ή πέμπτη πληγή, ό θάνατος των ζώων!

Τί έφταιγαν τα ζώα; Τίποτε! Αλλά υποτάχθηκαν και αυτά και όλη ή κτίση στην φθορά για την αμαρτία των ανθρώπων (βλ. Ρωμ. 8,20-22). Πενθεί ή γη και ξηραίνεται ή βλάστηση και αφανίζονται τα ζώα, λέει κάπου ό προφήτης Ιερεμίας, εξ αιτίας της κακίας των ανθρώπων (βλ. Ίερ. 12,4). Έτσι, λοιπόν, και εδώ, για την σκληροκαρδία του Φαραώ τιμωρούνται τα ζώα του. Και πραγματικά από την πέμπτη μάστιγα ψοφούσαν μόνο τα ζώα των Αιγυπτίων, ενώ τα ζώα των Ισραηλιτών έμεναν άθικτα (στίχ. 4). Το ίδιο είχαμε δει και στην προηγούμενη πληγή, πού οι σκυλόμυγες δεν είχαν θίξει τον Ισραήλ (στίχ. 8,18) και το ίδιο πιθανώς συνέβη και με τις υπόλοιπες πληγές, μολονότι δεν μνημονεύεται αυτό.

Ή πέμπτη πληγή δεν θανάτωσε όλα τα ζώα, αλλά μόνον τα ευρισκόμενα «εν τοις πεδίοις» (στίχ. 3), τα βόσκοντα στους αγρούς, γιατί στην επόμενη πληγή παρουσιάζονται Αιγύπτιοι να έχουν ζώα (στίχ. 19). Πάντως χάθηκε το μεγαλύτερο μέρος από τα ποίμνια των Αιγυπτίων, πού αποτελούσαν την κύρια πηγή των πόρων τους. Πέρα από την σκληρότητα του Φαραώ στο θέλημα του Θεού, ήταν δίκαιη ή τιμωρία των Αιγυπτίων με τον θάνατο των ζώων τους, γιατί λάτρευαν τα ζώα για θεούς.

 Απ' αυτούς έμαθαν το αμάρτημα αυτό οι Ισραηλίτες και λάτρευσαν αργότερα το χρυσό μοσχάρι στην έρημο. Στον Προκόπιο κάνει εντύπωση ή σειρά των ζώων, όπως αναγγέλλεται ότι θα καταστραφούν (στίχ. 3): Πρώτον αναγγέλλεται ότι θα καταστραφούν οι ίπποι, οι «ψευδείς εις σωτηρίαν» (Ψαλμ. 32,17). Δεύτερον, θα καταστραφούν τα υποζύγια, τα πλέον ακάθαρτα εξ όλων. Τρίτον, οι καμήλες, πού είναι και καθαρές γιατί μηρυκώνται, είναι όμως και ακάθαρτες, γιατί δεν είναι δίχηλες. Έπειτα, ή πληγή γίνεται δυσχερέστερη γιατί ψοφούν οι βόες του Φαραώ και τέλος τα πιο πράα μεταξύ των ζώων, τα πρόβατα. 

Ή τιμωρία, λοιπόν, είναι κλιμακωτή από τα χειρότερα προς τα καλύτερα ζώα.

Για πρώτη φορά βλέπουμε τον Φαραώ να παρατηρεί εντελώς περίεργα την πληγή: Επειδή ακριβώς εκπληρώθηκε ή πρόρρηση του Θεού (στίχ. 3.4), γι' αυτό σκληρύνθηκε ή καρδιά του και δεν θέλησε να αφήσει ελεύθερο τον Ισραηλιτικό λαό (στίχ. 7). Το ότι από την θανατηφόρα πληγή των ζώων διασώθηκαν τα ζώα των Ισραηλιτών, ό Φαραώ πιθανόν να το απέδωσε στο υγιεινό κλίμα της Γεσέμ ή στην γνώση κάποιας θεραπείας των Ισραηλιτών στα ζώα, αφού μάλιστα αυτοί εθεωρούντο περίφημοι ποιμένες. Μια σκληρή καρδιά πάντοτε βρίσκει λόγους για να μην πιστέψει.