ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ." Βλέπεις πόσο μεγάλο θαύμα μας έδειξε ο Θεός; Εγώ κοιμόμουν και ο Χριστός με μάλωνε: «Πήγαινε έξω!». Δεν με άφηνε ο Σωτήρας να κοιμηθώ! Βλέπεις πόσο σε αγαπάει ο Θεός; Μακάρι να αγαπάει και μένα έτσι!"

 ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙ.

«Άλλη φορά που πήγα στο Σαμτάβρο, μπήκα στο ναό, προσκύνησα τις εικόνες, άναψα τα κεριά, βγήκα έξω και κοίταξα προς το κελί. Η πόρτα ήταν ανοιχτή, αλλά ο π. Γαβριήλ δεν έβγαινε. Προς στιγμήν είδα στην είσοδο του κελιού την εικόνα της Σταύρωσης του Χριστού σαν να επέπληττε κάποιον. Νόμιζα ότι με ξεγελούσαν τα μάτια μου. Ούτε φοβήθηκα, ούτε έδωσα σημασία. Πέντε φορές κοίταξα και συνέχιζα να βλέπω την εικόνα να μαλώνει κάποιον! Αλλά πάλι νόμιζα ότι έτσι φάνταζε μόνο σε μένα. Δύο ώρες μετά, αποφάσισα να φύγω για την Τιφλίδα. Μπήκα στο ναό, έκανα το σταυρό μου και φεύγοντας είδα τον Γέροντα να βγαίνει από το κελί του. Με φώναξε από τις σκάλες:

—       Τι είναι; Γιατί δεν έρχεσαι; Με φοβάσαι ή με ντρέπεσαι; Τόσο χάρηκα, που αμέσως ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες και γονάτισα να πάρω την ευχή του. Μου είπε:

—       Βλέπεις πόσο μεγάλο θαύμα μας έδειξε ο Θεός; Εγώ κοιμόμουν και ο Χριστός με μάλωνε: «Πήγαινε έξω!». Δεν με άφηνε ο Σωτήρας να κοιμηθώ! Βλέπεις πόσο σε αγαπάει ο Θεός; Μακάρι να αγαπάει και μένα έτσι!

Τα λόγια του τα εξέλαβα ως μια προσπάθεια να μ' ευχαριστήσει. Εγώ στο μεταξύ είχα ξεχάσει ότι λίγο νωρίτερα είχα δει αυτό το

περίεργο θέαμα, την εικόνα της Σταύρωσης να μαλώνει κάποιον. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι ο π. Γαβριήλ βγήκε έξω τη στιγμή  που ετοιμαζόμουν να φύγω για την Τιφλίδα. Μου επανέλαβε:

—       Ακούς τι σου είπα; Ο Χριστός με μάλωνε για σένα: «Πήγαινε έξω!». Εγώ δεν έβγαινα και με κυνηγούσε: «Βγες!». Και να, εγώ βγήκα. Κατάλαβες;

—       Ναι, πάτερ, βγήκατε την ώρα που εγώ αποφάσισα να φύγω για την Τιφλίδα.

Τότε, για τρίτη φορά, επανέλαβε:

—       Αυτό το θαύμα έχει τεράστια σημασία και πρέπει πάντα να το θυμάσαι. Κατάλαβες τι είπα;

—       Ναι, πάτερ, βγήκατε ακριβώς τότε που εγώ έφευγα, εξακολουθούσα να απαντώ, χωρίς να καταλαβαίνω.

Με κοίταξε με πόνο και κούνησε απογοητευμένα το χέρι του. Τότε δεν κατάλαβα γιατί αποκαρδιώθηκε ο π. Γαβριήλ. Έξι μήνες περίπου αργότερα, όταν μπήκα πιο πολύ στην πίστη, πολλά πράγματα τα έβλεπα καθαρότερα. Ξαφνικά θυμήθηκα και το γεγονός με την εικόνα.

—       Σ' αυτό το κελί έγιναν πολλά θαύματα: Η εικόνα του αγίου Νικολάου με γιάτρεψε. Εδώ έκλαιγε η Παναγία. Εδώ μιλούσε ο Σωτήρας κι εγώ θεραπεύτηκα, την άλλη μέρα περπατούσα, μου είπε μια μέρα ο π. Γαβριήλ.

Μου έλεγε πολλά, αλλά για την εικόνα της Σταύρωσης, τίποτα. Μη μπορώντας να ηρεμήσω, του είπα:

—       Μπορώ να σας πω κάτι; Μια φορά μου φάνηκε πως η εικόνα της Σταύρωσης μάλωνε κάποιον. Αλλά μέσα μου αναρωτιόμουν αν πράγματι συνέβαινε αυτό.

Με κοίταξε κατάματα και μου είπε:

—       Μπορεί. Ναι, έτσι ήταν, μάλωνε κάποιον.