«Για μύρισε, Διάκο, το κεφάλι μου. Μυρίζει άσχημα;»

Επισκεφθήκαμε προ ετών τον Παπα-Μόδεστο μαζί με έναν Διάκονο για πνευματική ωφέλεια. Ο Διάκος είχε ψαλιδισμένα τα γένια και τα μαλλιά του. Ενώ, λοιπόν, συζητούσαμε, ο Γέροντας με χαρωπό τρόπο, χαμογελαστά, του είπε:

«Γιατί, ευλογημένε Διάκο μου, κόβεις τα γένια και τα μαλλιά σου;»

Ο Διάκονος αμέσως απάντησε: «Ξέρετε, Γέροντα, στον κόσμο που ζούμε πρέπει να είμαστε καθαροί».

Μόλις το άκουσε αυτό ο Γέροντας, βγάζει αμέσως τον καλογερικό του σκούφο, φέρνει το κεφάλι του κοντά στον Διάκο και του λέει:

«Για μύρισε, Διάκο, το κεφάλι μου. Μυρίζει άσχημα;»

«Όχι, Γέροντα», απάντησε ο Διάκος, «μάλλον ευωδιάζει».

Ο Γέροντας τότε ταπεινά και σεμνά του είπε: «Έχω να πλύνω το κεφάλι μου από το 1952».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ.