Επισκεφθήκαμε
προ ετών τον Παπα-Μόδεστο μαζί με έναν Διάκονο για πνευματική ωφέλεια. Ο Διάκος
είχε ψαλιδισμένα τα γένια και τα μαλλιά του. Ενώ, λοιπόν, συζητούσαμε, ο
Γέροντας με χαρωπό τρόπο, χαμογελαστά, του είπε:
«Γιατί,
ευλογημένε Διάκο μου, κόβεις τα γένια και τα μαλλιά σου;»
Ο
Διάκονος αμέσως απάντησε: «Ξέρετε, Γέροντα, στον κόσμο που ζούμε πρέπει να
είμαστε καθαροί».
Μόλις
το άκουσε αυτό ο Γέροντας, βγάζει αμέσως τον καλογερικό του σκούφο, φέρνει το
κεφάλι του κοντά στον Διάκο και του λέει:
«Για
μύρισε, Διάκο, το κεφάλι μου. Μυρίζει άσχημα;»
«Όχι,
Γέροντα», απάντησε ο Διάκος, «μάλλον ευωδιάζει».
Ο
Γέροντας τότε ταπεινά και σεμνά του είπε: «Έχω να πλύνω το κεφάλι μου από το
1952».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου