Ο ΑΒΑ ΟΡΦΕΟ Ο ΛΟΡΕΝΤΖΟ ΝΤΙΛΕΤΤΟ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΤΟΝ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟ ΕΤΟΣ 1983

 Αφιξη του ΑΒΑ ΟΡΦΕΟ

ΠΑΣΧΑ 1983

Παρασκευή 16: Στις 11:30 είδα να προβάλει το καραβάκι. Μόλις σίμωσε στα πενήντα εξήντα μέτρα από την ακτή, διέκρινα δυο χέρια να ανεμίζουν. Ήταν ό πνευματικός μου πατέρας, ντυμένος στα μαύρα... Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου!

Από τη Δάφνη πού μάς άφησε το καραβάκι, ανεβήκαμε με το λεωφορείο στις Καρυές. Πήγαμε στην αστυνομία και κατόπιν στην 'Ιερά Επιστασία, όπου ό π. Ιουστίνος, τον όποιο είχαμε συναντήσει και χαιρετήσει νωρίτερα, καλωσόρισε τον π. Όρφέο με αρχοντική αγάπη και αμέσως του παραχώρησε άδεια παραμονής για δώδεκα ημέρες. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το Πρωτάτο με τις υπέροχες τοιχογραφίες.

Στις 15:00 φτάσαμε στο Κουτλουμούσι. Έπειτα από λίγο μάς υποδέχτηκε ό γέροντας Χριστόδουλος. Ό αβάς Όρφέο μιλούσε είτε στα αρχαία ελληνικά είτε στα ιταλικά. Ή συνάντηση ήταν ζεστή και πολύ αδελφική.

«Με όλο το θάρρος» είπε ό γέροντας Χριστόδουλος προς το τέλος της κουβέντας, «τολμώ να σάς ζητήσω αν θα ήταν δυνατόν να μάς στείλετε ένα τεμάχιο από τά λείψανα του αγίου Νικολάου. Ξέρω ότι στο παρελθόν, οι επίσκοποί σας έχουν ανταποκριθεί πρόθυμα σε ανάλογα αιτήματα. Μα μονάχα αν είναι δυνατόν...»

Ό αβάς του αποκρίθηκε ότι θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να έρθουμε σε επαφή με τον επίσκοπο του Μπάρι. Τέλος, ό αβάς ευχαρίστησε εκ νέου τον γέροντα Χριστόδουλο για την απλόχερη φιλοξενία και του δώρισε ένα λεύκωμα με τά μωσαϊκά της Ραβέννας.

17 Απριλίου, Σάββατο του Λαζάρου: Παρακολουθήσαμε την Ακολουθία και τη Θεία Λειτουργία. Οι μοναχοί ήταν χαρούμενοι λόγω της παρουσίας του αβά. Κάθε τόσο ερχόταν κάποιος κοντά μας να τον χαιρετήσει. Στη διάρκεια του Όρθρου όμως ένας ηλικιωμένος μοναχός μάς πλησίασε μουρμουρίζοντας και ξαφνικά έσβησε το κερί πού κρατούσαμε για να διαβάζουμε τά τροπάρια.

Συνάντηση με τον γέροντα Ιωσήφ

Μετά την τράπεζα, ό αβάς συνάντησε τον γέροντα Ιωσήφ.

«Βρισκόμαστε έδώ» ξεκίνησε τη συνομιλία ό αβάς, «γιατί έχουμε ανάγκη τη δική σας μαρτυρία, τη μαρτυρία της Εκκλησίας σας και του Αγίου Όρους. Γιατί διαφορετικά φοβάμαι πώς μόνοι μας δεν θα μπορούσαμε να παραμείνουμε σταθεροί σ’ αυτή την πορεία της πιστότητας στο Πνεύμα και το Ευαγγέλιο. Σάς ευχαριστώ πολύ πού μάς δεχτήκατε και για την Αγάπη σας...»

«Ή μαρτυρία του μοναχού σας με συγκίνησε πολύ» τον διέκοψε ό γέρων Ιωσήφ. «Εσείς έχετε μια υψηλή αποστολή

στην Εκκλησία σας: να την κάνετε να επιστρέφει στην κατάσταση πού βρισκόμασταν, όταν ήμασταν Μία και αδιαίρετη Εκκλησία. Σήμερα είναι ή ώρα του θερισμού, ό κόσμος έχει κουραστεί και δεν αντέχει πλέον. Έχει ανάγκη από το Πνεύμα και τη θεία χάρη. Πολλοί θα έρθουν σ’ εσάς, πολλοί νέοι — εγώ το βλέπω αυτό και στους νεαρούς πού επισκέπτονται το Άγιο Όρος. Ή ιεραρχία συχνά είναι προσηλωμένη στα προβλήματα τού κόσμου, σκέφτεται με κοσμικά κριτήρια, ακόμα κι έδώ στην Ελλάδα... 'Ο κόσμος έχει κουραστεί απ’ αυτά τά πράγματα».

«Ξέρω ότι γέροντάς σας ήταν ό γέρων Ιωσήφ. Κατά τη γνώμη σας, ποιό είναι το θεμέλιο της χριστιανικής και της μοναχικής ζωής; Τί είναι χριστιανική ζωή και ποιος είναι ό δρόμος διά του οποίου μπορεί κανείς να γίνει κατοικητήριο τού Αγίου Πνεύματος και της θείας χάριτος;»

«Οι αρχαίοι Πατέρες» απάντησε ό γέρων Ιωσήφ «επιδίδονταν σε σκληρή άσκηση: αγρυπνίες, νηστείες κ.λπ. Από το Μεσαίωνα, όμως, από τον 12ο αιώνα, άρχισαν να γίνονται λιγότερο ανθεκτικοί σ’ αυτόν το σκληρό τρόπο ζωής. Για παράδειγμα, ό Συμεών ό Νέος Θεολόγος δεν έκανε πολλή άσκηση, μα έφθασε σ’ ένα υψηλό πνευματικό στάδιο διά της ταπεινώσεως και της πλήρους υπακοής στον πνευματικό του πατέρα. Εμείς σήμερα είμαστε πολύ εξασθενημένοι, αλλά μπορούμε να φθάσουμε στο ίδιο στάδιο άγιότητος πού έφθασαν κι εκείνοι μέσω της ταπεινώσεως και της έκκοπής τού ίδιου θελήματος. 

Ό Θεός δεν είναι δυνατόν να κάνει υπακοή, γιατί δεν μπορεί να απαρνηθεί το θέλημά Του- διαφορετικά δεν θα ήταν Θεός. Είναι όμως χαρακτηριστικά των αγγελικών και των υλικών κτισμάτων ή υπακοή και ή υποταγή, ή απάρνηση δηλαδή τού ίδιου θελήματος, ή έκκοπή του. 'Ο Αδάμ αμάρτησε, επειδή ακριβώς ακολούθησε τη θέλησή του. Πρέπει να μάθετε στους νέους να κόβουν το θέλημά τους, να το αφανίζουν υπακοή είναι ή απώλεια του ίδιου θελήματος, να μην ακολουθείς ποτέ τις επιθυμίες σου. Εκείνος πού έχει υποταχθεί απελευθερώνεται από τη δουλεία της αμαρτίας και των λογισμών και καθίσταται ικανός να δεχθεί τη θεία χάρη. Τον προστατεύει το Άγιο Πνεύμα...

«Συνεχίστε αυτή την πορεία! Πολλοί νέοι θα έρθουν σ’ εσάς, θα έχετε πολλούς καρπούς: είναι ή ώρα τού θερισμού... Στη χώρα σας μόνον εσείς μπορείτε να το κάνετε αυτό. ’Αν ερχόμασταν εμείς οι ορθόδοξοι, θα μάς έδιωχναν. 'Ο Πάπας δεν θα μάς το επέτρεπε, μιας και αυτός κυβερνάει. Ενώ εσείς μπορείτε, και κανείς δεν μπορεί να σάς πει τίποτα, γιατί ό κόσμος θα είναι με το μέρος σας».

«Οι επίσκοποι, όμως, συχνά φέρνουν εμπόδια. Ό επίσκοπός μας λέει πώς πρέπει να είμαι προσεκτικός, να μην υπερβάλλω...» τον διέκοψε ό αβάς Όρφέο.

«Κι έδώ» αποκρίθηκε χαμογελώντας ό π. Ιωσήφ «το ίδιο συμβαίνει! Ή ζωή της Εκκλησίας συχνά αποκαρδιώνει τη νεολαία κι αυτή καταφεύγει στις μυστικές παραδόσεις των Ινδιών, στη γιόγκα. Οι νέοι αναζητούν τη μυστική ζωή, έχουν όμως κουραστεί! Γι’ αυτό λέω ότι πολλοί νέοι θα έρθουν κοντά σας...»

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

ΛΟΡΕΝΤΖΟ ΝΤΙΛΕΤΤΟ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΣΤΙΑ.