Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. Ψαλμός ΡΜΕ'(145)- Ποιούντα κρίμα τοις άδικουμένοις, διδόντα τροφήν τοις πεινώσι. Κύριος λύει πεπεδημένους,

Ποιούντα κρίμα τοις άδικουμένοις, διδόντα τροφήν τοις πεινώσι. Κύριος λύει πεπεδημένους,

Πρέπει να προσδιορίσει ποιος είναι αυτός ό Θεός, πού αν τον έχω βοηθό μου είμαι μακάριος. Μάς είπε λοιπόν, είναι ό Δημιουργός, άλλα και ό προνοητής, αυτός πού προνοεί. Προνοεί πώς; Με το να δικαιώνει τον αδικούμενο, να θρέφει τον πεινώντα, να ελευθερώνει τον αιχμάλωτο (πεπεδημένους = αλυσοδεμένους). 

Αυτά θα τα δούμε σε μία αλληγορική διάσταση: ό άνθρωπος πάντα είναι αδικημένος. Γιατί είναι αδικημένος; Γιατί πεθαίνει, και αυτό είναι αδικία, δεν είναι ό προορισμός του να πεθάνει. Ό άνθρωπος πάντα πεινάει, τώ πεινώντι, λέει ό Χριστός, δώσω αύτω φαγείν.

 Και τί τού δίνει; Το σώμα του και το αίμα του να φάει. Και ό αιχμάλωτος πάντα είναι αιχμάλωτος της φθοράς και τού θανάτου. Να έρθετε, λέει, σ’ έμενα όλοι οι αιχμάλωτοι και εγώ θα σάς ελευθερώσω: δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι κάγώ αναπαύσω υμάς (Ματθ. 11,28).

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ