π. Ἀρσένιος Γρηγοριάτης ῎Μιά μέρα ἕνας νέος μοναχός τόν ρώτησε: -Τί συμβουλές ἀφήνετε σ᾿ ἐμᾶς τούς νεωτέρους, πρίν ἀναχωρήσετε ἀπό τήν παροῦσα ζωή;"

Μιά  μέρα ἕνας νέος μοναχός τόν ρώτησε: -Τί συμβουλές ἀφήνετε σ᾿ ἐμᾶς τούς νεωτέρους, πρίν ἀναχωρήσετε ἀπό τήν παροῦσα ζωή;

-Τί νά σοῦ εἰπῶ, ἀδελφέ μου. Ἔχω πικράν πεῖραν καί μεγάλες ἐμπειρίες ὅτι οἱ συμβουλές δέν πιάνουν. ῞Οταν μᾶς πιάνουν λογισμοί, δέν ἀκοῦμε τότε καμμία συμβουλή. Μόνο νά παρακαλοῦμε ἡ Θεία Χάρη νά μᾶς βοηθεῖ καί νά μᾶς ἑτοιμάζει γιά τό ταξίδι ὅλων μας πρός τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Οἱ συμβουλές, ἀδελφέ, ὁμοιάζουν μέ τά ξερά χώματα, τά ὁποῖα δέν κολλοῦν στόν τοῖχο. Δέ μπορῶ νά δώσω γενικές συμβουλές, διότι οἱ ἄνθρωποι διαφέρουν στά πνευματικά τους μέτρα. ῾Ο Θεός θά σᾶς διδάξει καί θά σᾶς γυμνάσει μέ τόν τρόπο πού Ἐκεῖνος ξέρει. 

Φυλάγομαι, δέν δίνω συμβουλές, διότι δέν πιάνουν. Αὐτό μ᾿ ἔχει διδάξει ἡ πεῖρα. Ὁ ἄνθρωπος ὁμοιάζει μέ τίς καιρικές συνθῆκες. Σήμερα εἶναι γαλήνη καί σέ λίγο ἔρχεται συννεφιά, θαλασσοταραχή, ἀστραπές καί βροντές. Ἔτσι κι ὁ ἄνθρωπος, μεταβάλλεται ξαφνικά. Ἀπό τή χαρά μεταπίπτει στή λύπη καί δέν θυμᾶται τή χαρά πού ἔζησε χθές.