Ὁ ἀσφυκτικός κομματισμός.

Ὁ κομματισμός μέ τήν ἀρχική ἒννοια τοῦ ὃρου σ'ὃλη τήν ὠμότητά του. Ὁ ἰδεολογικός προσανατολισμός ἀποκρυσταλλώνεται συνήθως σέ συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση καί κατεύθυνση καί συγκεκριμενοποιεῖται ἀκόμα πιό πολύ, πιό ἀπτά, σέ πολιτική ὀργάνωση ὡς ὂργανο δράσης. Καί ὃταν ἀκόμα ὀνομάζονται διάφορες ὀργανώσεις ἐντελῶς ἀθῶα ὡς π.χ. πολιτιστικές κινήσεις, πνευματικές προσπάθειες κλπ εἶναι στήν πραγματικότητα πολιτικές. Ἡ πολιτική ἀπολυτοποιεῖται σάν  νέος "χρυσοῦς μόσχος" ἢ Μολώχ καί γύρω τους στήνουν τούς ὀργιαστικούς χορούς τους οἱ ἐκστασιασμένοι μύστες τῆς νέας θεότητας. Ἒτσι δέν μένει χῶρος γιά οὐδέτερη στάση. Κάθε ἐνέργεια τοῦ ἂλλου χαρακτηρίζεται ὡς πολιτική. Τό "πᾶς μή Ἓλλην βάρβαρος"  στήν πιό ἀπόλυτη ἐφαρμογή. Καί εἶναι τόση ἡ σύγχυση καί ἡ θολούρα γύρω ἀπό τά θέματα αὐτά, ὣστε τελικά νά γίνεται ἀφόρητη ἡ κατάσταση.Οἱ ἀντιμαχόμενες πολιτικές ὁμάδες δημιουργοῦν μιάν ἀτμόσφαιρα ἐκρηκτική καί ταυτόχρονα πιεστική. "Διά τόν φόβο τῶν Ἰουδαίων" δέν τολμοῦν πολλοί νά ποῦν ἐλεύθερα τή γνώμη τους καί νά ἐνεργήσουν ὃπως τούς ὑπαγορεύει ἡ συνείδησή τους Ὃταν μάλιστα οἱ πολιτικά τοποθετημένοι διαθέτουν καί δύναμη(καί συνήθως διαθέτουν), τότε εἶναι ὁλοφάνερο τό πόσο πίεση εξασκεῖται εἰς βάρος τοῦ ἲδιου τοῦ μετανάστη, πού κυριολεκτικά συνωθεῖται μεταξύ "συμπληγάδων πετρῶν". Ἡ θέση τοῦ  "οὐδέτερου" εἶναι γι' αὐτό δυσκολώτατη. Τόν ὑποπτεύονται καί οἱ δυό (ἢ τρεῖς ἢ οἱ πιό πολλές" πλευρές ταυτόχρονα. Δέν μποροῦν νά φανταστοῦν πώς μπορεῖ κανένας νά εἶναι πολιτικά ἀχρωμάτιστος.Καί ὃ,τι κι ἂν πεῖ κανείς καί ὃ,τι κι ἂν κάνει ἒχει τήν πολιτική του ἑρμηνεία. Μαῦρο καί πράσινο, κίτρινο καί θαλασσί ταυτόχρονα. Νά μιλήσει κανείς στήν περίπτωση αὐτή γιά ἐλευθερία; Θά ἀποτελοῦσε τοὐλάχιστον ἐμπαιγμό ἐναντίον της! Ἱερομ. Εὐσεβίου, ἀπό τό βιβλίο "Ἐπιψαύσεις Ἂκρω Δακτύλω).