Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021
Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης - "Δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν"!
Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης - "Δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν"!
Σε μια επίσκεψή μας στον άγιο Πατέρα ήρθε κάποιος άνθρωπος, πολύ γνωστός στον π. Ιωάννη και πολύ θυμωμένος αναφέρθηκε στα προβλήματα που είχε μία οικογενειακή τους φίλη εξαιτίας του συζύγου της! Έλεγε για την απαράδεκτη συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου προς την σύζυγό του, καθώς είχε σχέση και με ηθικά θέματα (εξωσυζυγική ζωή).
Τότε ο άγιος Πατέρας σηκώθηκε και χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι, είπε αυστηρά: " Τόσα χρόνια στον αέρα σάς μιλάω! Δεν καταλάβατε ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν; Ούτε τον ή την σύζυγό μας ακόμη, ούτε τα παιδιά μας, αλλά να ξεχωρίσουμε την αμαρτία από τον αμαρτωλό! Να γονατίσουμε ψυχή τε και σώματι για τον άνθρωπο αυτόν, βάζοντας τον εαυτό μας στα πόδια του, και με αγάπη να κάνουμε προσευχή γι' αυτόν! Έτσι θα έχει αποτελέσματα η προσευχή μας! "
Ο ίδιος ο άγιος Πατέρας προσευχήθηκε για τον άνθρωπο αυτόν και υπήρξε μεγάλη αλλαγή στην συμπεριφορά του, με θαυμαστό τρόπο!
Ο π. Ιωάννης ήταν γεμάτος από την αγάπη και την χάρη του Θεού, με τις οποίες βοηθούσε τους συνανθρώπους του!
Να έχουμε την τίμια ευχή του πάντοτε!
Τσεσμετζής Μιλτιάδης - εκπαιδευτικός
( Ο π. Ιωάννης με την σεβαστή πρεσβυτέρα του Πολυξένη )
Θα σας πω μια μικρή ιστοριούλα!!!!
Θα σας πω μια μικρή ιστοριούλα!!!!
Πρίν το κορονοϊο ήτανε ένας ιερέας ο π Χρήστος και μίλαγε στον Γιώργο και του έλεγε :Γιώργο μου έλα παιδί μου την Κυριακή στην εκκλησία, Έλα να μεταλάβεις το σώμα και το αίμα του Χριστού μας!!!Σε παρακαλώ πολύ κάνε μου αυτήν χάρη!!!.Ο Γιώργος ήτανε αρνητικός:Άσε με παππούλη μου ,μόνο μια Κυριακή μου μένει να ξεκουραστώ και να δώ τους δικούς μου, στην εκκλησία θα τρέχω άσε με !!ξεκούραση θέλω και ύπνο!!!!
Ο π Χρήστος κάθε Κυριακή τον μνημόνευε στα Αγια ,δεν τον ξεχναγε και πάντα προσευχόταν για εκείνον. Μετά από καιρό χτυπάει την Ελλάδα πανδημία... ο κορονοιος .....και αποφασίστηκε από το κράτος οι εκκλησίες να μείνουν κλειστές ....Έτσι ο π Χρήστος μετά από 40 χρόνια ιερωσύνης , έπρεπε να μην λειτουργήσει, γιατί κάποιοι το αποφάσισαν!!!!Στεναχωρημένος πολύ ο ιερέας, περπατούσε στο δρόμο και έκλαιγε γιατί δεν λειτουργεί..... πόνεσε πολύ,και έκανε το κομποσχοινακι του ,για να λυτρώσει ο Θεός τον κόσμο από όλο αυτό..... και ξαφνικά βλέπει τον Γιώργο!!!!.....Ο Γιώργος θυμωμένος, επιτέθηκε με άσχημα λόγια στον ιερέα ,γιατί δέχτηκε να κλείσει η εκκλησία.
Ντροπή σου !!!! παπας είσαι εσύ!! που αφήνεις τον Χριστό.Τι να σου πω καημένε ντρέπομαι ,για τον παπα που έχουμε στην ενορία μας !!!!Ο π Χρήστος με δάκρυα στα μάτια έφυγε ,δεν μίλησε. Και πάλι παρακαλούσε την Παναγία για την ψυχούλα του να σωθεί και τον συγχώρεσε!!!!!Αφού λοιπον πέρασε και αυτή η πανδημία ,ο π Χρήστος κάλεσε πάλι όλους τους ενορίτες του στην λειτουργία!!!! αλλά και πάλι.... μόνος του ήτανε με 3 πιστούς ,αλλά και πάλι χαρούμενος ήτανε!!!
Καλό σας βράδυ.....
Ένας γάμος μπορεί να γίνει χαρούμενος και ελαφρύς.
Ένας γάμος μπορεί να γίνει χαρούμενος
και ελαφρύς.
Το πιο απαραίτητο και δύσκολο πράγμα
για τους συζύγους είναι να καταλήξουν σε συμφωνία. Αυτό συμβαίνει σταδιακά: με
τα χρόνια, με κατανόηση, αμοιβαία πνευματική διείσδυση μεταξύ τους.
Πώς διατηρείται η οικογένεια;
Όπως όλα τα ζωντανά πράγματα. Δεν
μπορεί να κρυφτεί σε χρηματοκιβώτιο, να τοποθετηθεί σε τράπεζα, αν και είναι
πιο πολύτιμο από ένα διαμάντι. Η διαβίωση χρειάζεται φως, ένα έδαφος
αναπαραγωγής.
Χρειάζεστε χαρά, συνεχή αμοιβαία
πίστη.
Όχι μόνο παραχωρήσεις, αλλά αυτοθυσία
- για χάρη του συζύγου (ή της συζύγου), των παιδιών. Αυτή η θυσία είναι πολύ
σημαντική.
Θα Κουραστούμε - και ίσως θέλουμε να
λυπηθούμε για τον εαυτό μας, να τα παρατήσουμε όλα. Και η κόπωση - είναι που ίσως δεν
έχετε τη δύναμη να πείτε στη γυναίκα σας : "Επιτρέψτε μου να σε βοηθήσω!"
Ή συμπάθεια με τα παιδιά: «Βλέπω ότι έχετε υπερφορτωθεί σήμερα, θα κάνουμε τα
πάντα μαζί τώρα». Η οικογένεια είναι μία - τόσο στην εργασία όσο και στην
προσευχή. Καμία λέξη δεν μπορεί να καλύψει το εύρος των σχέσεών μας: χτίζονται
κάθε λεπτό, κάθε στιγμή. Η οικογένεια συσσωρεύει βαθιά, πολύ βαθιά συναισθήματα,
αφοσίωσης πίστη μεταξύ τους.
Πατήρ Georgy Breev.
Η αρσενική κυριαρχία στην οικογένεια είναι προφανής και αδιαμφισβήτητη.
Η αρσενική κυριαρχία στην οικογένεια
είναι προφανής και αδιαμφισβήτητη. Αλλά δεν πρόκειται για την ικανότητα να
χτυπήσετε το τραπέζι με μια γροθιά και να φωνάξετε : "Είπα."
Πρόκειται για φροντίδα και καλοσύνη. Όχι στην ικανότητα να παίρνεις το πάνω
χέρι σε ένα επιχείρημα και να αποδείξεις το δικό σου, αλλά στην ικανότητα να
αποφεύγεις τις συγκρούσεις. Ένας άντρας σε οποιαδήποτε οικογένεια είναι το
κέντρο της σταθερότητας, της ειρήνης και της ηρεμίας. Μια γυναίκα δεν μπορεί να
αναλάβει αυτόν τον ρόλο, ένας άντρας δεν έχει δικαίωμα να το αρνηθεί.
Πατήρ Βλαντιμίρ Πούτσκοφ.
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ.
ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ .
Ένα χαμόγελο
όχι μόνο αλλάζει τη διάθεση του συνομιλητή σας, αλλά αλλάζει τη διάθεσή σας.
Πρέπει να χαμογελάτε ΠΑΝΤΑ όταν συναντάτε ένα άτομο. Ακόμα κι αν αυτό το άτομο
είναι μέλος της οικογένειάς σας και τον συναντάτε στην κουζίνα σας. Δοκιμάστε
το και θα εκπλαγείτε πόσο θα αλλάξει η σχέση σας.
Ένας στοργικός επικεφαλής της οικογένειας δεν μπορεί να διαπράξει βία κατά του συζύγου του.
Ένας στοργικός επικεφαλής της
οικογένειας δεν μπορεί να διαπράξει βία κατά του συζύγου του. Ούτε φυσική ούτε
ηθική ... Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι ο Χριστός νίκησε τους
αποστόλους του, τους μαθητές. Η βία είναι, κατά μία έννοια, η ίδια προδοσία του
χριστιανικού γάμου με τη μοιχεία. Δεν είναι τυχαίο ότι στην απόφαση της Συνόδου
της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η επιβολή σοβαρών σωματικών ξυλοδαρμών, ειδικά
εκείνων που απειλούν τη ζωή, είναι ο λόγος για τον οποίο ο τραυματισμένος
μπορεί να θεωρήσει τον γάμο ολοκληρωμένο. Εάν ένας σύζυγος χτυπά τη γυναίκα
του, έχει προδώσει την αγάπη, καταλαβαίνετε;
Ο ιερέας Fyodor Borodin.
Ένα άτομο πρέπει να προετοιμαστεί για το γάμο.
Ένα άτομο πρέπει να προετοιμαστεί για
το γάμο. Προηγουμένως, ήταν υπεύθυνος μόνο για τον εαυτό του, αλλά τώρα είναι
επίσης υπεύθυνος για ένα άλλο άτομο και ζει μαζί του. Εάν είστε έτοιμοι για
αυτό, τότε δεν θα υπάρξει σοκ, δεν θα συμβεί η καταστροφή ολόκληρης της
προηγούμενης ζωής, αλλά, αντίθετα, ο εμπλουτισμός, η βελτίωση, η εκπλήρωση, ο
μετασχηματισμός της.
Ηγούμενος Νεκτάριος (Morozov).
Πατέρα, δώσε συμβουλές για το πώς να ευχαριστήσεις τη γυναίκα σου.
- Πατέρα, δώσε συμβουλές για το πώς
να ευχαριστήσεις τη γυναίκα σου.
- Ένας φίλος μου είπε αυτό: "Εάν
δεν μπορείς να λάμψεις για τη γυναίκα σου σαν αστέρι στον ουρανό, τότε
τουλάχιστον βιδώστε τη λάμπα."
Χωρίς εργασία, δεν μπορεί να υπάρξει πνευματική ζωή.
Χωρίς εργασία, δεν μπορεί να υπάρξει
πνευματική ζωή. Σε αυτό έχουμε παραδείγματα από όλους τους αγίους που ήταν οι μεγαλύτεροι
εργάτες. Επομένως, εάν ένα άτομο είναι τεμπέλης για να διατηρήσει το σπίτι του
καθαρό, τεμπέλης να αφιερώσει δύναμη για να μεγαλώσει τα παιδιά, τεμπέλης στη
δουλειά, αυτή η τεμπελιά είναι εξίσου επιβλαβής με την τεμπελιά στην προσευχή,
στην ανάγνωση πνευματικών βιβλίων, στην τεμπελιά να κάνει καλές πράξεις.
Δηλαδή, πρέπει να προσπαθήσουμε να
μετατρέψουμε όλη την καθημερινή μας εργασία σε πνευματική εργασία. "Είτε
τρώτε είτε πίνετε, ή ό, τι κι αν κάνετε, κάνετε τα πάντα για τη δόξα του
Θεού." Τότε η προσευχή μας δεν θα σταματήσει, τότε θα έχουμε τον Θεό στις
οικιακές δουλειές και ολόκληρη η ζωή μας θα μετατραπεί σε αδιάκοπη λατρεία.
Ιερέας Κωνσταντίνος Καμσάνοφ.
"Σκέψεις για τη ζωή. Μνήμες".
Το κατάλαβα αυτό: κάθε μέρα είναι ένα
δώρο από τον Θεό. Πρέπει να ζήσω τη μέρα, να είμαι ικανοποιημένος που έχω μια
ακόμη μέρα για να ζήσω. Και να είστε ευγνώμονες για κάθε μέρα. Επομένως, δεν
χρειάζεται να φοβάστε τίποτα στον κόσμο.
Δ.Σ. Λιχάτσεφ. "Σκέψεις για τη
ζωή. Μνήμες".
Από τα απομνημονεύματα του φιλέλληνα Ολιβιέ Βουτιέ
Από τα απομνημονεύματα του φιλέλληνα Ολιβιέ Βουτιέ
Μια γυναίκα ζητούσε μια χάρη από τον Κολοκοτρώνη.
_Αφέντη, του έλεγε, κάνε μου αυτή τη χάρη και θα γίνω σκλάβα σου.
_Σκλάβα, φώναξε και τινάχτηκε επάνω. Ηλίθια!
Μα για τη λευτεριά πολεμάμε και θέλεις να γίνεις σκλάβα μου!!!
Ω, η αιώνιος βασιλεία!
"Ω, η αιώνιος βασιλεία! Προς αυτήν στρέφονται αι άγιαι ελπίδες και αναβάσεις της καρδίας μας• προς αυτήν κατατείνουν όλοι οι ιεροί μας πόθοι. Αυτή είναι το ύψιστο τέλος των καλών αγώνων μας. Αυτήν νοσταλγούμεν από τότε που εξωρίσθημεν από τον επίγειον Παράδεισον• προς αυτήν σπεύδομεν από τότε που ο Κύριος εισήλθε θριαμβευτής εις τον ουρανόν...".
Νικόλαος Βασιλειάδης, θεολόγος
Τρίτη 30 Μαρτίου 2021
Ὁ τωρινὸς ἡγούμενος, ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος, διηγεῖται τὸ πιὸ κάτω θαῦμα:
- Πρὶν εἴκοσι χρόνια περίπου ἦρθε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα ὁ διάκονος Εἰρηναῖος τῆς μονῆς Σινᾶ. Εἶχε μαζί του καὶ ἕνα δωδεκάχρονο ἀγόρι ἀπὸ τὴν Κρήτη ποὺ φοιτοῦσε στὴ σχολὴ τῆς Σιών. Ἦταν Σάββατο ἀπόγευμα, ἤμουν πολὺ κουρασμένος καὶ ζύμωνα, διότι δὲν εἶχα πρόσφορο γιὰ τὴν λειτουργία τῆς Κυριακῆς. Ξαφνικὰ τὸ παιδὶ παρουσίασε πολὺ ψηλὸ πυρετό, εἶχε φοβεροὺς πονοκεφάλους καὶ ἀνυπόφορους πόνους. Δὲν ἤξερα τί νὰ κάνω. Ὄχημα δὲν εἶχα, ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα μηχανάκι, δὲν μποροῦσα νὰ τὸ πάρω στὸν γιατρὸ καὶ ἤμουν σὲ ἀπελπιστικὴ κατάσταση. Προσευχήθηκα στὸν Ἅγιο νὰ κάνει τὸ παιδὶ καλά. Κατὰ τὶς ἕνδεκα ἡ ὥρα ὁ διάκος καὶ τὸ παιδὶ ἀποκοιμήθηκαν. Ἐγὼ ἤμουν κατακουρασμένος, εἶχα τὰ ψωμιὰ στὸ φοῦρνο, σκεφτόμουν τὴν λειτουργία τῆς ἑπόμενης μέρας καὶ παρακαλοῦσα θερμὰ τὸν Ἅγιο νὰ κάνει καλὰ τὸ ἄρρωστο παιδί. Σὲ μιὰ στιγμὴ ὁ διάκος ἀκούει τὴν πόρτα νὰ κτυπᾶ. Σηκώνεται, κοιτάζει, δὲν ἦταν κανένας. Ἦρθε καὶ μὲ βρῆκε καὶ πήγαμε μαζὶ στὸ δωμάτιό τους. Τοῦ εἶπα ὅτι ὁ Ἅγιος θὰ ἤτανε. Δὲν πρόλαβα νὰ τελειώσω τὴν κουβέντα καὶ τὸ παιδί, ἐκεῖ ποὺ παραμιλοῦσε, ξύπνησε καὶ μοῦ εἶπε: «Γέροντα, ἔγινα μούσκεμα. Ἕνας παππούλης ἔριξε ἀπάνω μόνο ἕναν τενεκὲ νερό». Τοῦ ἔβγαλα τὸ φανελάκι καὶ τὸ σκουπίσαμε μὲ τὴν πετσέτα. Σὲ πέντε λεπτὰ κοιμήθηκε ἥσυχο, χωρὶς πυρετὸ καὶ τὸ πρωὶ ἦταν τελείως καλά.
Καλησπέρα θέλω να πω και εγώ το δικό μου θαύμα...
Καλημέρα θέλω να πω και εγώ το δικό μου θαύμα... Πριν ένα χρόνο δούλευα σε ένα σπίτι κρατούσα δύο παιδάκια ταυτόχρονα όμως κρατούσα και το σπίτι στην εντέλεια καθημερινά έκανα αρκετές δουλειές για να συντηρηθεί ένα 4ωροφο σπίτι! Μετά από 3 μήνες δουλειά το ένα μου πόδι ήταν μουδιασμενο στο γόνατο φαντάστηκα από την κούραση δεν έδωσα σημασία πέρασε αρκετός καιρός το πόδι συνέχιζε να είναι μουδιασμενο.... Το μούδιασμα έπιανε κάτω από το γόνατο και πάνω έως το μπούτι αρκετά ψηλά.... Στο σημείο ότι το ακουμπούσα και το ένιωθα ξένο μέλος... Έβαζα το γιο μου τον μεγάλο με τσίμπαγε και δεν ένιωθα τίποτα... Έρχετε η μέρα που πάω σε ένα παθολόγο για κάτι εξετάσεις και σκέφτηκα να τον ρωτήσω τι μπορεί να είναι αυτό το μούδιασμα...και μου λέει καλά το έχεις αφήσει τόσο καιρό????? Λέω γιατί υπάρχει πιθανότητα να είναι κάτι σοβαρό???? Περπατάω κανονικά του λέω δεν έχω θέμα απλά δεν το νιώθω δερματικα.... Και μου λέει πρέπει να ξεκινήσουμε εξετάσεις εγκεφαλογραφημα κλπ κλπ κλπ γιατί μέχρι και για σκληρηνση κατά πλάκας μου είπε έπαθα σοκ!!!!!!! Έφυγα από τον γιατρό γύρισα σπίτι!!! Την επόμενη μέρα ξεκινάω καθαριότητα στο σπίτι λόγο ρεπό που είχα και ξεκινώ να καθαρίζω τα εικονίσματα να ενημερώσω ότι είχα γύρο στην 30 μικρές εικονίτσες με πολλούς αγίους.... Και μεγάλες! Την ώρα που τοποθετούσα της εικονίτσες μια δεν στεκόταν με τίποτα την έβαζα έπεφτε την ξανά έβαζα ξανά τίποτα, 6 φορές δεν στεκόταν λέω στον γιο μου βρε αγάπη μου βελε την εικονίτσα αυτή στο τραπέζι γιατί ήμουν στην σκάλα επάνω εγώ, να δω ποιος άγιος είναι ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΙΟΡΔΑΝΙΤΗΣ δεν γνώριζα για τον Άγιο αλήθεια!!! Λες και πρώτη φορά είδα την εικόνα του... Τελειώνω και βγαίνω στην αυλή και μπαίνω στο Google και διαβάζω αμέσως για τον Άγιο :Μια μέρα, που περπατούσε ο Γέροντας στην ακροποταμιά του άγιου Ιορδάνου, τον συνάντησε κάποιο λιοντάρι που πονούσε το πόδι του και βογγούσε· είχε πατήσει ένα καλάμι, που είχε μπει άσχημα μέσα στο πόδι του, το οποίο κακοφόρμισε, και πρήστηκε από το πολύ πύο. Βλέποντας το λιοντάρι τον άγιο Γέροντα, τον πλησίασε και του έδειχνε το πρησμένο πόδι του με το μπηγμένο καλάμι, και με τα βογγητά και τους κλαυθμηρισμούς τον παρακαλούσε να το γιατρέψει. Μόλις είδε ο Γέροντας το πρησμένο πόδι του λιονταριού που τόσο πονούσε, γονάτισε, κ’ έκανε το γιατρό: έπιασε το κονεμένο πόδι, άνοιξε το απόστημα προσεχτικά, κ’ έβγαλε τη σκίζα απ’ το μπηγμένο καλάμι. Ύστερα καθάρισε καλά όλη την πληγή, και άφησε το λιοντάρι να φύγει... Ανατρίχιασα από την ώρα εκείνη δεν θυμάμαι πότε ξεμουδιασε το πόδι μου χάθηκε!!! Δεν έκανα εξετάσεις..... Και το περίεργο είναι ότι γιορτάζει την μέρα που γέννησα τον μεγάλο μου παιδί!!!! 4-3 μεγάλη η χάρη του!!!
Άγιοι στην εποχή μας. Αναφέρει προσκυνητής.
Άγιοι στην εποχή μας.
Κάποτε πήγα να δω τη μητέρα, εδω στον κόσμο, ενός Αγιορείτη Γέροντα.Δεν σας λέω λεπτομέρειες,αλλά βρέθηκα στο δωμάτιο του Άγίου Γέροντα.Έμεινα μόνος στο δωμάτιο.Βλέπω τον τοίχο γαζωμένο με εικόνες των γονέων,λοιπών συγγενών και του ιδίου.
Αμέσως με το κινητό μου βγάζω φωτο για όλες τις εικόνες που είχα και έβλεπα μπροστά μου.
Όταν ήλθα στο Βελεστίνο εμφανίζονταν όλες οι εικόνες εκτός από αυτές του Άγίου Γέροντα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ένα εκτυφλωτικό φως έπεφτε επάνω στις φωτό του Γέροντα ,σαν να μου έλεγε : δεν πήρες ευλογία !!!!! και δεν έβλεπες απολύτως τίποτε.
Δι΄ευχών
ΠΏΣ ΑΓΌΡΑΣΑ ΤΌ ΒΙΒΛΊΟ Η ΑΣΚΗΤΙΚΉ ΤΉΣ ΑΓΑΠΗΣ.ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΡΙΑ.
Τελικά τίποτα δεν ειναι τυχαίο. Πριν πολλά χρόνια μεταδιδόταν μία εκπομπή κάθε Κυριακή πρωί, το Αρχονταρίκι την οποία δεν παρακολουθούσα. Ενα Σαββατόβραδο κοιμήθηκα με την τηλεόραση ανοιχτή και το πρωι που ξύπνησα είχε αυτή την εκπομπή με προσκεκλημένη μία νεα σχετικά καλόγρια που είχε γράψει ένα βιβλίο για μία άλλη μοναχή, την μοναχή Γαβριηλία. Μου έκανε εντύπωση ο βίος αυτής της μοναχής η οποία είχε μεγάλο έργο με λεπρούς και πολλά άλλα και έγινε τελικά μοναχή κατόπιν καθοδήγησης σε μεγάλη ηλικία. Σκέφτηκα ότι θέλω να αγοράσω αυτό το βιβλίο, το οποίο είχε τίτλο η Ασκητική της Αγάπης. Τα χρόνια πέρασαν και δεν έτυχε να το πάρω ξεχνώντας όμως και τον τίτλο. Μετά απο χρόνια πάω με μια φίλη στο πεδίο του Αρεως (τότε γινόταν εκεί μεγάλη έκθεση βιβλίου) και σκέφτηκα ότι είναι ευκαιρία να αγοράσω και αυτό το βιβλίο. Ομως δεν μπορούσα να θυμηθώ με τίποτα τον τίτλο. Τέλος πάντων, περνοδιαβαίναμε τους πάγκους, αγοράσαμε κάποια βιβλία, έψαχνα τους τίτλους μήπως θυμηθώ κάτι, όμως φευ τίποτα. Κάποια στιγμή στεκόμαστε σε έναν πάγκο και συζητάμε για ένα βιβλίο. Τότε έρχεται μία κυρία πίσω μου και μου λέει: "Ξέρετε ποιο βιβλίο είναι επίσης πολύ ωραίο? Η ασκητική της αγάπης". Επαθα πλάκα.
Ξεκίνα!! (είπε το θάρρος)
Ξεκίνα!! (είπε το θάρρος)
Πού να πάω;; (είπε ο φόβος)
Στην ονειρεμένη και σίγουρη αγκαλιά
του Χριστού! (είπε η Χαρά)
Κι αν αποτύχω; (είπε η αμφιβολία)
Όταν κρατάς την ορθή Πίστη, ποτέ δεν
χάνεσαι!
Θα έχεις ένα συναρπαστικό ταξίδι!
(είπε η Σοφία)
Ζήσε την κάθε μέρα με ενθουσιασμό!!!
( φώναζε από μακριά η Αισιοδοξία! )
Βάλε μικρούς στόχους κάθε μέρα!
(ψιθύρισε η Επιμονή)
Μπόλικο γέλιο!!! (είπε χαμογελαστά η
Ευτυχία)
Μη ξεχνάς ότι είσαι ήδη δημιουργία, ότι
προορίζεσαι για μικρός θεός!τραγούδησε η Ζωή...
Μη προδώσεις ποτέ Αυτόν που σε κάλεσε
ψηλά!Μάθε να αντιστέκεσαι σε κάθε πονηρό!
(κραύγασε η Αρετή)
Μάθε να δίνεις και να δίνεσαι!
( είπε η Καλωσύνη)
Ναι! Θα προσπαθήσω...(απάντησα
θαρρετά)
Καλή αρχή! ( μου ευχήθηκε η όμορφη
Ελπίδα).
Δεν θα είσαι ποτέ μόνος!
Μόνο ένα πρόσεξε πολύ!!! ( άκουσα από
πίσω)
Μη φοβηθείς κόπο και αίμα να δώσεις!
Να αντιστέκεσαι στο ψέμμα!
Και θα βρεθείς πολύ ψηλά! Ήταν η
ΟΜΟΛΟΓΙΑ!)
ΕΙΠΕ ΙΕΡΕΑΣ...
ΕΝΑ ΘΕΛΩ
Κάποιος μου είπε:
Θέλω ένα καινούριο αυτοκίνητο,
θέλω ένα σκάφος,
θέλω πολλά λεφτά,
θέλω να χτίσω ένα νέο σπίτι,
θέλω να κάνω μεγάλο κήπο,
θέλω να διασκεδάζω κάθε μέρα,
θέλω να μην δουλεύω τόσες πολλές
ώρες,
θέλω να φύγω από την πόλη,
θέλω να αγοράσω καινούρια ρούχα.
(Συνολικά 9 θέλω).
Και του απάντησα:
Εγώ θέλω μόνο 1 πράγμα, να είμαι
καλά!
Μπορεί στην αριθμητική να ισχύει 9
> 1, όμως στη ζωή αυτό το 1 είναι αρκετό…
Δύο αιώνες αποδόμησηςΧρήστος Γιανναράς
Δύο αιώνες αποδόμησης
Χρήστος Γιανναράς
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μιλάει στον λαό του για «γαλάζια πατρίδα». Και εννοεί το Αιγαίο. Θέλει ο Ερντογάν, κάθε πολίτης Τούρκος όταν λέει «Αιγαίο», να το εννοεί τουρκικό. Αν οι σημερινοί Τούρκοι πιστέψουν σαν «γαλάζια πατρίδα Τουρκία» το μισό Αιγαίο, τα παιδιά τους ή, το πολύ, τα εγγόνια τους θα το έχουν ολόκληρο δικό τους.
Στην Ελλάδα πιστεύουμε, και το προπαγανδίζουμε μέρα-νύχτα, ότι οι «πατρίδες» είναι τελειωμένη ιστορία, όπως είναι και οι επιχώριες γλώσσες γραφικό φολκλόρ. «Πατρίδες» είναι πια οι πολυεθνικές εταιρείες, για τις οποίες άμεσα ή έμμεσα εργαζόμαστε, αυτές που μας συντηρούν με δάνεια σαν προσχηματικό «κράτος» και ορίζουν τους υπουργούς-κλειδιά σε κάθε κυβέρνησή μας δήθεν από τον λαό εκλεγμένη. Συντηρούνται στις «πατρίδες» μας και οι επιφάσεις του «σχολείου» και του «πανεπιστημίου», μόνο για να ποδηγετείται με προσχήματα ο αναγκαίος «καταμερισμός της εργασίας».
Σνομπάρουμε, λοιπόν, τις αναχρονιστικές, παλιομοδίτικες κορώνες του Ερντογάν για «γαλάζια πατρίδα» και ξεπουλάμε, με ξέφρενη μανία, την αιγαιοπελαγίτικη αρχοντική ομορφιά αιώνων στη διεθνοποιημένη «μπίζνα» της «τουριστικής αξιοποίησης». Ολο και περισσότερο, οι ιδιοκτησίες των απρόσωπων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων είναι ξένες και άσχετες με την ντόπια ή την ευρύτερη ελλαδική κοινωνία. Το προσωπικό τους στρατολογημένο από τη διεθνή αγορά εργασίας. Αποκλειστική γλώσσα συνεννόησης, τα αγγλικά. Το φαγητό που σερβίρεται στα μεγάλα ξενοδοχεία (και όχι μόνο) των «ελληνικών» νησιών, είναι εισαγόμενο, «σε βαθειά κατάψυξη», από την Κίνα – κινέζικος ο «ελληνικότατος» μουσακάς, μαζί και το διεθνοποιημένο στρογγυλό άσπρο ψωμάκι.
Τούρκοι και Ελληνες, σαρκώσαμε ιστορικούς ρόλους παράλληλους και εναλλακτικούς – δοκιμάστηκε η συλλογική του κάθε λαού ποιότητα, και είναι μάλλον φανερή η διαφοροποιημένη ιστορική μας κατάληξη. Οι Ελληνες φθίνουμε δημογραφικά με ρυθμούς ακατάσχετους – οι Τούρκοι είναι ογδόντα σφριγηλά εκατομμύρια, με το 50% του πληθυσμού κάτω των 25 ετών. Οι Ελληνες έχουμε χρεοκοπήσει ανεπανόρθωτα στο πεδίο της Οικονομίας, κάθε στοιχείο κοινωνικής περιουσίας είναι ταπεινωτικά ξεπουλημένο ή εξευτελιστικά υποθηκευμένο – οι Τούρκοι έχουν αξιοποιημένες στο έπακρο πηγές φυσικού πλούτου και ζηλευτούς μηχανισμούς παραγωγής, αποκλείοντας οι περιστασιακές κρίσεις να γίνονται μόνιμες.
Αν παρακάμψουμε την καταφανή υπεροχή σε εξοπλισμούς και σε διπλωματική αγερωχία, φτάνουμε στην κρισιμότερη διαφορά των Τούρκων από τους Ελληνες σήμερα: Οτι ο κάθε Τούρκος, ανεξάρτητα από το επίπεδο καλλιέργειας και ευμάρειας, είναι περήφανος που είναι Τούρκος – ενώ ο Ελληνας, το αντίθετο: ντρέπεται που είναι Ελληνας. Οι Τούρκοι παρά την περιπέτεια του Κεμαλισμού (του μιμητισμού που φάνταζε «εκσυγχρονισμός»), δεν αφέθηκαν ποτέ να αλλοτριωθούν σε μετα-αποικιακή της Δύσης κοινωνία. Οπως άλλοτε ο Ελληνισμός της Αιγύπτου, των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών ή των μεγάλων αστικών κέντρων της Ευρώπης έζησε και μεγαλούργησε εξευρωπαϊσμένος αλλά όχι αφελληνισμένος, το περίπου ανάλογο πέτυχε και ο Κεμαλισμός στη μετα-οθωμανική Τουρκία.
Ο Κεμαλισμός έδυσε φυσιολογικά και σχεδόν αθόρυβα, για να επανέλθει, μάλλον αυτοματικά, δηλαδή αυτονόητα, η απόλυτη κυριαρχία του Ισλάμ: μαντίλα στους δρόμους, προσευχητικές εκφωνήσεις δημόσιες από τον μιναρέ, οι άνθρωποι της εξουσίας σε συχνή επίδειξη ευσεβούς γονυκλισίας στα τζαμιά, χριστιανικοί ναοί, κορυφώματα αρχιτεκτονικής και ζωγραφικής μεγαλουργίας, να μεταποιούνται σε τεμένη ισλαμικά για χρήση της θρησκοληψίας.
Η Τουρκία έχει τον «αέρα» και τη συμπεριφορά (επομένως και τη γλώσσα) περιφερειακής Υπερδύναμης. Ψάχνει, όπου αυτή θέλει, σε όποιες θάλασσες αυτή προτιμάει, για φυσικό αέριο ή πετρέλαιο, σιωπώντας αφ’ υψηλού όταν οι Διεθνείς Οργανισμοί χαϊδευτικά τη «μαλώνουν». Δηλώνει απερίφραστα ότι το Διεθνές Δίκαιο το καθορίζει αυτή, όπως τη βολεύει και όποια αντίρρηση τη δυσαρεστεί, απειλεί να τη θεωρήσει casus belli. Μέσα σε μια γενιά, υποδούλωσε, με πολεμική εισβολή, τη μισή Κύπρο, απέσπασε κρίσιμη εδαφική έκταση από τη Συρία, εγκαταστάθηκε «φιλικά» στη Λιβύη, με «ευσεβή» κριτήρια προστασίας του Ισλάμ ποδηγετεί την εξωτερική πολιτική κρατών ισλαμικής πλειονότητας πληθυσμού στα Βαλκάνια.
Το 1821, ξαφνιάστηκαν οι «Μεγάλες Δυνάμεις» της Ευρώπης με την ιστορική επαναβίωση του Ελληνισμού. Πρώτη αντίδρασή τους ήταν η οργή, η αποδοκιμασία του ξεσηκωμού. Δεύτερο στάδιο, ο αναγκαστός συμβιβασμός, θωρακισμένος με ακαταγώνιστη πανουργία: Ναι, να ξαναϋπάρξει οργανωμένη ελληνική συλλογικότητα, αλλά δεσμευμένη στο θεσμικό καλούπι του δυτικού-νεωτερικού «έθνους-κράτους»: Σχήματος θεμελιωμένου σε νομική σύμβαση, όχι σε λειτουργική ομοείδεια (πολιτισμό) – με αλλοδαπό («βαρβαρικό») βασιλέα και απόλυτη εξάρτηση (οικονομική, διοικητικών και εκπαιδευτικών θεσμών) από τη Δύση. Να αποκλειστεί στεγανά κάθε παραμικρό ενδεχόμενο να ξαναπάρουν οι Ελληνες τη διαδοχή της «κατά την Ανατολήν» αυτοκρατορίας των Ρωμιών («Ορθοδόξων»), να ζωντανέψει ο εφιάλτης των Δυτικών: το «Βυζάντιο».
Ο σχεδιασμός πέτυχε: πουλώντας συνεχώς τους Ελληνες η Δύση «χαλιναγωγεί» τους Τούρκους. Ταυτόχρονα, αποδομεί μεθοδικά τις προϋποθέσεις ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού: Εχουν ανεπίστροφα τελειώσει οι αυτοδιαχειριζόμενες «κοινότητες» των Ελλήνων. Προδιαγεγραμμένα έχει τελειώσει η γλώσσα (χάρη στο μονοτονικό). Εξέλιπε οριστικά το λαϊκό ήθος «σώματος» εκκλησιαστικού.
Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης.
Οσιολ. Μοναχού Ακακίου Καυσοκαλυβίτου, υποτακτικού του Αγίου Πορφυρίου.
Αξίζει τον κόπο να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβη στα Καυσοκαλύβια μαζί με τον Γέροντα Πορφύριο,
που αφορά τον Γέροντα Ιάκωβο και αποτελεί κατά τη γνώμη μου μεγάλη μαρτυρία.
Ήταν Μάιος του 1991, λίγοι μήνες πριν από την οσιακή κοίμησή και των δύο Αγίων Γερόντων, του Πορφυρίου και του Ιακώβου.
Είμαστε στα Καυσοκαλύβια στο κελί, στο δωμάτιό του Γέροντα, ο ίδιος ο Γέροντας Πορφύριος, ο υποτακτικός του ιερομόναχος Φώτιος, ο πνευματικός και εγώ.
Τότε με ρωτάει ο Γέροντας:
<<Τι γνώμη έχεις για τον Ιάκωβο.
Είναι Άγιος?
<<Έτσι πιστεύω Γέροντα, ότι είναι Άγιος ο Ιάκωβος και για να στο αποδείξω, νομίζω είναι αρκετό να σας διηγηθώ ένα γεγονός>>.
Πες μας, λέει ο Γέροντας Πορφύριος.
Ήμουνα στο μοναστήρι και με πλησίασε κάποιος κύριος.
Ήταν ο πατέρας ενός παιδιού μου διηγήθηκε τα εξής.
Το παιδί μου, ο γιος μου, ήταν στο Νοσοκομείο ετοιμοθάνατος.
Μάλιστα κάποιος γιατρός έτσι ωμά λέει ετοιμάστε και το φέρετρο.
Περιμέναμε ώρα την ώρα να φύγει.
Τότε με πλησίασε κάποια κυρία και μου λέει:
Είναι στον Όσιο Δαυίδ ένας Γέροντας, ο Ιάκωβος, ο οποίος κάνει θαύματα.
Δεν πας εκεί;
Αμέσως έτρεξα και ήρθα στο Μοναστήρι.
Έφτασα σχεδόν βράδυ. Πλησίασα τον Γέροντα και του είπα τον πόνο μου.
Μου λέει τότε, πάμε στον ναό παιδί μου, να προσευχηθούμε μαζί.
Ο Γέροντας γονάτισε σε ένα χαλάκι μπροστά στην εικόνα του Οσίου Δαυΐδ και άρχισε να προσεύχεται.
Η προσευχή του κράτησε οκτώ ολόκληρες ώρες.
Οκτώ ολόκληρες ώρες τα δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια του και έβρεξαν το χαλί. Παρακαλούσε συνέχεια το Θεό, το Χριστό, την Παναγία, έβαζε μεσίτη τον Όσιο Δαυΐδ.
Κάποια στιγμή, τις πρωινές ώρες, σηκώθηκε και μου λέει χαρούμενος:
Πάμε παιδί μου, ο γιος σου είναι καλά.
Εγώ μέσα μου αμφέβαλλα, αλλά ντρεπόμουν να εκφράσω την αμφιβολία μου.
Τότε γυρίζει και λέει προς εμένα ο Γέροντας :
Τηλεφώνησε παιδί μου στο Νοσοκομείο, αφού αμφιβάλλεις, για να πειστείς. Τηλεφώνησα και μου είπαν το θαυμαστό εκείνο γεγονός.
Ο ετοιμοθάνατος έγινε καλά.
Ξαφνικά σηκώθηκε, έγινε τελείως καλά, σηκώθηκε και περπατούσε, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, προς έκπληξη των γιατρών και όλων εκεί.
Και εγώ τότε ερμήνευσα το θαυμαστό αυτό γεγονός, για να δείξω, να αποδείξω την αγιότητα του αγίου.
Και λέω, βέβαια, η θαυματουργική δύναμις του Γέροντα είναι σίγουρη, αλλά εγώ θα σταθώ πρώτα στον ύψιστο όλων, την αρετή της αγάπης.
Γιατί για οκτώ ώρες όταν είναι γονατιστός και κλαίει και δακρύζει συνέχεια και παρακαλάει, σημαίνει ότι έχει μία τέλεια, μία τέλεια κατά Χριστόν αγάπη ο Γέροντας Ιάκωβος.
Η αγάπη είναι η πρύτανις όλων των αρετών, που εμπεριέχει όλες τις άλλες αρετές.
Από το νέο βιβλίο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ <<Ένας σύγχρονος Άγιος Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης).
Σελ. 390-391
Έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ του Γέροντος Λίμνη Ευβοίας 2018
Πληκτρολόγηση κειμένου
Δημήτρης Προσκυνητής
Τώρα περισσότερες από τις μισές οικογένειες χωρίζουν.
Τώρα περισσότερες από τις μισές
οικογένειες χωρίζουν. Αυτό υποδηλώνει ότι οι σύζυγοι δεν θέλουν να αντέξουν τον
σταυρό - να θυσιάσουν τον εαυτό τους, να υπομείνουν την ψύξη των συναισθημάτων,
να υπηρετήσουν, να φροντίσουν, να φυλάξουν τον ήδη καθιερωμένο γάμο έτσι ώστε η
καρδιά ενός άλλου ατόμου να ζεσταθεί, να μην ψυχθεί προσωρινά σε εσάς ή ακόμη
και να σας προδώσει. Έτσι ώστε όλα να διατηρούν το γάμο. Αυτό απαιτεί αληθινή
αγάπη. Συγχωρήστε και μην ανταποκριθείτε με κρύο στο κρύο, και ίσως ακόμη και
αποξένωση στην αποξένωση και σε καμία περίπτωση μην θεωρείτε το γάμο ως ζευγάρι
γάντια. Αυτό είναι ένα δώρο από τον Θεό που πρέπει να διατηρηθεί.
Πατήρ Alexy Gomonov.
Το να είσαι ευγνώμων είναι ταλέντο.
Το να είσαι ευγνώμων είναι ταλέντο. Η διαφορά μεταξύ ενός ευγνώμονα
είναι η ικανότητα να παρατηρεί κανείς τη δουλειά κάποιου άλλου, την ομορφιά
κάποιου άλλου, την αγάπη κάποιου άλλου. Η ευγνωμοσύνη είναι μια ειδική
σχέση ενός ατόμου με τον Θεό, με τον κόσμο, μια κατάσταση διαφάνειας. Η
χαρά μας δίνεται ... μέσω ευγνωμοσύνης. Η μόνη πύλη προς τη χαρά είναι η
πύλη της ευγνωμοσύνης.
Αρχιμανδρίτης Σάββας (Μαζούκο)
Ενώ ένα πρόσωπο είναι ξένος για εσάς, το μόνο που μπορείτε να δείτε μέσα του είναι η εμφάνισή του ...
Ενώ ένα πρόσωπο είναι ξένος για εσάς,
το μόνο που μπορείτε να δείτε μέσα του είναι η εμφάνισή του ... Ο εσωτερικός
κόσμος ενός ξένου παραμένει πίσω από το πέπλο της εμφάνισής του.
Αλλά σε άτομα που βρίσκονται κοντά μας, η
εμφάνιση γίνεται «διαφανής» και δεν εκτιμούμε ποτέ την ομορφιά των αγαπημένων
μας προσώπων.
Βλέπουμε αμέσως την κίνηση των ψυχών τους.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό: για να εξετάσει την ψυχή ενός ατόμου, το εξωτερικό
του κέλυφος πρέπει να γίνει «διαφανές» για εμάς.
Μέχρι να αγαπήσουμε ένα άτομο, ώστε η
στάση μας απέναντί του να μην εξαρτάται με κανέναν τρόπο από την εμφάνισή
του, η ψυχή του θα είναι κλειστή από εμάς.
Επομένως, το πρώτο σημάδι ότι έχουμε
ερωτευτεί ένα άτομο είναι ότι σταματάμε να παρατηρούμε την εμφάνισή του.
Πατήρ Ηλίας Σούγκαεφ.
ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΙΚΕΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ
ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΙΚΕΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ
Στην παλαίστρα της ζωής η αγιότητα δεν πρέπει να αποτελεί ένα λησμονημένο όραμα, αλλά τον σκοπό της όλης βιοτής μας με στέρεη βάση και με φωτεινούς οδοδείκτες το ηρωϊκό παράδειγμα των Αγίων μας.
Το Συναξάρι ενός Αγίου είναι μια κίνηση της Εκκλησίας προσλήψεως και εγκεντρισμού των λαών στο χριστολογικό της σώμα. Είναι μια πράξη φιλανθρωπίας και αγάπης. Η Εκκλησία καλείται να προσφέρει και πάλι σήμερα στον κόσμο τους Μάρτυρές της και τους Αγίους της, γιατί μόνο επάνω στους βωμούς και στα θυσιαστήρια οικοδομείται μια αληθινή σχέση Εκκλησίας και κόσμου, μια σχέση που να σώζει τον κόσμο και να καθιστά δυνατή την είσοδο της Βασιλείας του Θεού επί της γης.
Οι Άγιοί μας καλούν να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους μέσα στις συνθήκες που ο καθένας μας ζει. Οφείλουμε με έμφαση να ομολογήσουμε: η αγιότητα δεν είναι ένας κανόνας, ένα ιδανικό, έστω για ορισμένους μόνο. Είναι κλήση προς όλους μας. Ισχύει για όλους μας. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Τροπάρια των Ευβοέων Αγίων
Λόγος τηλαυγής του Σεβ. Μητροπολίτου Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ
Λόγος τηλαυγής του Σεβ. Μητροπολίτου Χαλκίδος Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσοστόμου
Προλογικό του συγγραφέως
- Απόστολος των Εθνών Παύλος
- Άγιος Άνθιμος, Επίσκοπος Αθηνών και Ευρίπου, Πρόεδρος Κρήτης, ο Ομολογητής
- Οσιομάρτυς Γεράσιμος, ο Μεγαλοχωρίτης
- Όσιος Γεράσιμος, ο Σιναΐτης
- Όσιος Γρηγόριος, ο εν Στρογγυλή των Λιχάδων ασκήσας
- Όσιος Δανιήλ, ο Στυλίτης, ο εν Ευβοία
- Όσιος Δανιήλ, ο Κατουνακιώτης
- Όσιος Δαυΐδ, ο Γέρων
- Όσιος Ευθύμιος, ο ασκητής, ο εν Ευβοία
- Οσιομάρτυς Θεοφάνης
- Άγιος Θεοφύλακτος, Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας, ο Χαλκιδεύς
- Όσιος Ιάκωβος ο Νέος
- Όσιος Ιερόθεος, ο Νέος Ιβηρίτης
- Όσιος Ιωάννης, ο Ρώσος, ο νέος Ομολογητής
- Όσιος Ιωσήφ, ο Ευβοεύς
- Ιερομάρτυς, Κοσμάς ο Αιτωλός
- Άγιος Μεθόδιος, Επίσκοπος Ολύμπου
- Άγιος Μιχαήλ ο Χανιώτης, Μητροπολίτης Αθηνών
- Άγιος Νεκτάριος, Μητροπολίτης Πενταπόλεως
- Όσιος Νεόφυτος ο Βατοπαιδινός
- Όσιος Νήφων, ο νέος Κοινοβιάρχης
- Όσιος Νικόδημος, ο Αγιορείτης
- Όσιος Νικόλαος, ο Σικελιώτης
- Όσιος Νίκων, ο “Μετανοείτε”
- Όσιος Πορφύριος, ο Καυσοκαλυβίτης
- Άγιος Ρηγίνος, Επίσκοπος Σκοπέλου, ο Λεβαδεύς
- Όσιος Σάββας, ο Νέος, ο εν τω Άθω
- Όσιος Συμεών, ο ανυπόδητος και μονοχίτων
- Άγιος Τιμόθεος, Επίσκοπος Ευρίπου
- Όσιος Χριστόδουλος, ο εν Πάτμω
ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΟΡΤΩΝ ΤΩΝ ΕΥΒΟΕΩΝ ΑΓΙΩΝ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
https://stinkrini.gr/vioi-
ΣΥΣΣΩΜΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥ.ΠΕΡΙ ΣΠΟΥΔΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ.
ΣΥΣΣΩΜΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΠΕΡΙ ΣΠΟΥΔΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ
Πολύς θόρυβος και ταραχή έγινε και γίνεται με αφορμή την παγκόσμια πανδημία. Δεν γνωρίζω πόσοι σκέπτονται το αύριο, το εγγύς μέλλον, το ότι είμαστε στη φάση του προλογικού επιπέδου μιας νέας τάξης πραγμάτων, μιας νέας πραγματικότητας. Πολλά γράφονται, περισσότερα λέγονται, διάφορα διακηρύσσονται, δυστυχώς, με το χρώμα της κοινωνικής, ακόμη και της θρησκευτικής, καυχησιολογίας. Παρ’ όλα αυτά, το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργείται στον κόσμο και η Εκκλησία δεν παύει να πορεύεται προς τα έσχατα.
Στην εποχή μας τίθεται και πάλι μέσα από νέες προκλήσεις, που δοκιμάζουν την αυθεντικότητα της εκκλησιαστικής μας αυτοσυνειδησίας, το ζήτημα της σχέσης Θεού και ανθρώπου.
Το θέμα είναι ουσιαστικό, θεολογικά μεγάλο και θα μας απασχολήσει στο άμεσο μέλλον, στην εσχατολογική μας πορεία καθότι η πίστη στην αιώνια ζωή δεν είναι μια ιδεολογική βεβαιότητα, δεν κατοχυρώνεται με επιχειρήματα. Είναι μια κίνηση εμπιστοσύνης, εναπόθεσης των ελπίδων και της δίψας μας για ζωή στην αγάπη του Θεού. Αυτός μας χαρίζει εδώ και τώρα τόσον πλούτο ζωής, παρά τις δικές μας ψυχοσωματικές αντιστάσεις στην πραγματοποίηση της ζωής (της όντως ζωής που είναι αγαπητική αυθυπέρβαση και κοινωνία). Αυτός μας έχει υποσχεθεί και το πλήρωμα της ζωής, την άμεση υιοθεσία, την πρόσωπο-με-πρόσωπο σχέση μαζί Του, όταν σβήσουν στο χώμα οι έσχατες αντιστάσεις της ανταρσίας μας. […] (Από τον πρόλογο του συγγραφέα που περιέχεται στην έκδοση)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Προλογικό
1.- Η εσωτερική μνήμη της Εκκλησίας
2.- Η αποκάλυψη της Βασιλείας του Θεού
3.- Η ευχαριστιακή εσχατολογία
4.- Δόγμα και Θεία Λειτουργία
5.- Η βίωση του Μυστηρίου
6.- Ο πειρασμός της εξατομίκευσης
7.- «Εις την Αυτού ανάμνησιν»
8.- Η πτώση και η σωτηρία
9.- Το είναι της Εκκλησίας
10.- Προσέλθετε
11.- Η ευχαριστιακή – ποιμαντική αγωνία
12.- «Είδομεν το φως, ελάβομεν Πνέυμα…»
Λόγος οικοδομής και σωτηρίας
α. Λιμάνια πνευματικά οι ναοί
β. Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι;
γ. Η προσέλευσή μας στο ναό
δ. Η αμφίεσή μας
ε. Προσοχή και προσευχή
στ. Η Θεία Κοινωνία
ζ. Κάθε πότε να κοινωνούμε;
η. Παραμονή ως την απόλυση
θ. Μετά τον εκκλησιασμό
Βιβλιογραφία
Έργα του ιδίου
Πιστεύουμε ότι η αγάπη είναι απλώς αγάπη και είναι δώρο από τον παράδεισο.
Πιστεύουμε ότι η αγάπη είναι απλώς αγάπη και είναι δώρο από τον παράδεισο. Όποιος έχει επιτύχει έχει βρει ευδαιμονία. Μακάριος αυτός που δεν έχει ανταλλάξει την ευδαιμονία που έρχεται από τον ουρανό για την ευχαρίστηση που προέρχεται από τη γη. Η ευχαρίστηση είναι μια προσωρινή σκιά της ευτυχίας. Και στην ευδαιμονία είναι η ήσυχη χαρά της αιωνιότητας.
Ιερέας Κωνσταντίνος Καμσάνοφ.
Είμαι πεπεισμένος ότι η αγάπη γεννιέται πριν από το γάμο, συνεχίζεται στο γάμο με χάρη και με αμοιβαία εργασία ανιδιοτέλειας.
Είμαι πεπεισμένος ότι η αγάπη
γεννιέται πριν από το γάμο, συνεχίζεται στο γάμο με χάρη και με αμοιβαία
εργασία ανιδιοτέλειας. Ο γάμος είναι η συνέχεια της αγάπης. «Αφήστε τον να
αρνηθεί τον εαυτό του και να πάρει τον σταυρό του» - αυτά είναι λόγια για το
γάμο. Έρχεται στο σημείο ότι οι σύζυγοι γίνονται ένα στη Βασιλεία των Ουρανών,
επειδή το μυστήριο της αγάπης και του γάμου τους καθιστά πραγματικά μια σάρκα.
Δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς ο ένας τον άλλο στη γη ή στον παράδεισο.
Πολύ πιο συχνά στην οικογενειακή ζωή
αντιμετωπίζουμε "Βλέπω τις αδυναμίες σας, αλλά εγώ ο ίδιος δεν τις έχω και
αμέσως διαζύγιο. Τα μονοπάτια αποκλίνουν εάν οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να
αντέξουν ο ένας τον άλλον με όλες τις αδυναμίες τους, εάν δεν θυμούνται τα
λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Να φέρουν τα βάρη του άλλου και να εκπληρώνουν
έτσι το νόμο του Χριστού». Αγαπήστε έναν άνδρα σαν τον εαυτό σας, γιατί «αυτός
που αγαπά τη γυναίκα του», λέει ο Απόστολος Παύλος, «αγαπά τον εαυτό του».
Ο δρόμος της αγάπης συνεπάγεται
συνεχείς παραχωρήσεις ο ένας στον άλλο, ανοίγοντας ο ένας τον άλλον όχι μόνο
από την όμορφη πλευρά, όπως συμβαίνει τη στιγμή της ερωτευμένης ζωής , αλλά και
την αποδοχή με όλες τις αδυναμίες. Στη συνέχεια, όταν όλοι προσπαθούν να
εξαντλήσουν τις αδυναμίες τους για χάρη του άλλου, για να υπομείνουν και να
δεχτούν τους άλλους, ο δρόμος της αγάπης γίνεται κοινός. Αυτό είναι ένα δύσκολο
μονοπάτι ανιδιοτέλειας και η πληρότητα της αγάπης είναι στη συγχώρεση και τη
συμφιλίωση.
Πατήρ Alexy Uminsky.
