Σκήτη της Αγίας Άννης. Αγιορείτικα διηγήματα του π. Σαββάτιου

 

 

Αποχαιρέτησα τους μοναχούς και, ανεβαίνοντας πιο ψηλά στα βουνά, βρήκα το μονοπάτι προς τη σκήτη της Αγίας Άννης. Στα δεξιά του μονοπατιού βρίσκεται ένα βουνό και στα αριστερά υπάρχει μια απότομη κατάβαση, σχεδόν ένας γκρεμός, και ακανθώδεις θάμνοι. Ξαναθυμήθηκα το μονοπάτι προς το Μέσα Καρούλι και χαλάρωσα: ήταν σχετικά εύκολο να περπατήσω. Ονειρεύτηκα, θαυμάζοντας το πράσινο, ξέχασα για την προσευχή και αμέσως σκόνταψα πάνω σε μια πέτρα. Μόλις απέφυγα να πέσω από ένα βράχο σε έναν ακανθώδη θάμνο. Με έσωσε το μπαστούνι που είχα: στα αγιορείτικα μονοπάτια συνήθως μετακινούνται με μπαστούνι. Συγκεντρώθηκα και συνέχισα να περπατάω προσευχόμενος, γιατί έτσι μόνο πρέπει να περπατάς στο Άγιο Όρος.

Ένα μεγάλο ιερό κειμήλιο φυλάσσεται στη σκήτη σε μία ασημένια λειψανοθήκη — το πάνσεπτο πέλμα της Αγίας Άννης. Έχοντας προσκυνήσει το ιερό λείψανο με προσευχή, ένιωσα τόση αγάπη, παρηγοριά και εγκάρδια τρυφερότητα που, όταν επέστρεψα στη μονή μου, ήθελα να κάνω κάτι για τη Μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, να της κάνω κάποιο δώρο. Λίγα χρόνια αργότερα, αυτή η επιθυμία έγινε πραγματικότητα: χτίστηκε η σκήτη της Αγίας Άννης δίπλα στο μοναστήρι μας. Και οι ευεργέτες μας χάρισαν στη σκήτη ένα μικρό απότμημα των ιερών λειψάνων της Αγίας. Οι ιερές ακολουθίες και η καθημερινότητα της σκήτης πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις παραδόσεις του Αγίου Όρους. Έτσι έχουμε τώρα ένα κομμάτι του Αγίου Όρος και στο μοναστήρι του Ουράλ.

Όλγα Ροζνιόβα

Μετάφραση Ελένη Ογκορόντνικ

Pravoslavie.ru

3/30/2021