ΑΠΟ ΔΕΚΑΠΟΛΙΤΗΣ ΟΥΡΑΝΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΑΠΟ ΔΕΚΑΠΟΛΙΤΗΣ ΟΥΡΑΝΟΠΟΛΙΤΗΣ!

Χάραξ κύκλῳ σου καὶ μετὰ ζωῆς τέλος, ἡ ζῶσα, Γρηγόριε, τοῦ Θεοῦ χάρις.

Εἰκάδι Γρηγόριος κεκλήσκετο εἰς πόλον εὐρύν.

 

Ό Ὅσιος Γρηγόριος (20/11) γεννήθηκε στά τέλη τοῦ 8ου αἰῶνος, σέ μίαν ἀπό τίς πόλεις τῆς Δεκαπόλεως τῆς Ἰσαυρίας, τήν Εἰρηνούπολη. Χάρη στην ευσέβεια και τις φροντίδες της μητρός του Μαρίας, παιδιόθεν έλαβεν επαρκή στοιχειώδη εκπαίδευσιν. Aπό την ηλικία των οκτώ ετών, έδειξε σαφή προτίμηση στην μελέτη των Ιερών Γραφών και τον εκκλησιασμόν. Ἀγαποῦσε να νηστεύη και να καλλιεργῇ όλες τις αρετές, με σκοπό να ενστερνισθή την εικόνα του Χριστοῦ. Ιδιαιτέρως επέμενε στην εγκράτεια, την οποία θεωρούσε απαραίτητη για την καθαρότητα του νοός και την ηθική κυριαρχία στην σάρκα του, λέγοντας «Πᾷς ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται, ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖς δὲ ἄφθαρτον» (Α' Κορ. θ' 25). Υπεστήριζε ότι καθένας που αγωνίζεται, εγκρατεύεται σε όλα, δείχνοντας εμφανώς την διαφοροποίησιν ανάμεσα στον πνευματικόν αγώνα των αθλητών του Χριστού και των Αθλητών της Κοινωνίας.

Στην εφηβικήν ηλικία του, οι γονείς του θέλησαν να τον νυμφεύσουν, αλλά ό Γρηγόριος επιθυμώντας να διαφυλάξῃ την παρθενία του και να την προσφέρῃ στον Κύριον, έφυγε κρυφά από την πατρικήν εστία, μεταβαίνοντας σε μοναστήρι, ὅπου ηγούμενος ἦτο επίσκοπος πού είχεν έξορισθεί εξαιτίας του διωγμού τήν περίοδο τῆς εἰκονομαχἱας. Λίγο αργότερα, μετά τον θάνατο του πατρός του, ή μητέρα του κατάφερε να τον βρη. Δεν αντιτάχθηκε στην κλήση του, παρά μόνο τού ζήτησε να ψάξῃ να βρῇ τον αδελφό του, ο οποίος εἶχε κοινοβιάσει σε γειτονικό μοναστήρι. Ό Γρηγόριος υπάκουσε, αλλά δεν μπόρεσε να παραμείνη στην μονήν αὐτήν, διότι ο ηγούμενος ήτο εικονομάχος. Μετέβη, λοιπόν, σέ ἄλλο μοναστήρι, ὅπου ἡγουμένευε ό θεῖος του Συμεών. Έμεινεν εκεί δεκατέσσερα χρόνια και διέλαμψε σε όλες τις αρετές τού κοινοβιακού βίου, ιδιαιτέρως στην υπακοή και την ταπείνωσιν. Έχοντας λαχτάρα για την ησυχαστική ζωήν, έλαβεν από τον ηγούμενο την ευλογία να αποσυρθῇ σε σπηλιά των περιχώρων, για να αφιερωθῇ ἐξ ὁλοκλήρου στον πνευματικόν αγώνα και την προσευχήν, ἐνώπιος Ἐνωπίῳ.. Ήλθεν αντιμέτωπος με πολλές και σκληρές δοκιμασίες έκ μέρους των δαιμόνων, οἱ ὁποῖοι φθονούσαν την παρρησία του στόν Θεόν. Αυτοί έπαιρναν την μορφή φιδιών και άλλων ιοβόλων θηρίων, για να τον τρομοκρατήσουν και να τον κάνουν να εγκαταλείψῃ το ερημητήριο του. Ο Γρηγόριος, όμως, με όπλα του το σημείο του Σταυροῦ και την ελπίδα του στον Θεό, περιγελούσε τις μηχανές τους και παρέμενεν απερίσπαστος στην προσευχή του. Αφού δοκίμασαν και άλλους πειρασμούς για να τον πτοήσουν, οί δαίμονες, του επετέθησαν με το δέλεαρ του φλογερού σαρκικού πολέμου. Ό Γρηγόριος αντιστεκόταν με θερμές ικεσίες, λουσμένος στα δάκρυα... Κάποιαν ημέρα, μετά από όραμα, ελευθερώθηκε θαυματουργικώς από τόν σαρκικό πειρασμό. Κατέκτησε την απάθεια της σαρκός!

 

Προς το τέλος της ζωής του προσεβλήθη από νεφροπάθειαν. Ικέτευσε τον Θεό να τού παραχωρήσει αντί γι’ αυτήν υδρωπικία και εισακούσθηκε! Παραμορφωμένος από την ασθένειαν, ευτυχής πού υπέφερε για τον Κύριο, μπόρεσε να πάῃ στην Κωνσταντινούπολη και να διαμείνῃ για λίγο καιρό στο όρος Όλυμπος της Βιθυνίας, το προπύργιον αυτό τού μοναχικού βίου και της υπερασπίσεως της ἁγιωτάτης Ὀρθοδοξίας. Επιστρέφοντας στην Βασιλεύουσα, εγκαταστάθηκε στον ναό του Αγίου Αντίπα, πλησίον του Αγίου Μωκίου. Συνήντησε στην φυλακή του τον άγιον Συμεών, τον πνευματικό πατέρα του πού είχεν υποστεί πλήθος διώξεων για την υπεράσπιση των εικόνων. Αφού ταλαιπωρήθηκε έναν ακόμη χρόνον από την ασθένειά του, ο όσιος Γρηγόριος προέβλεψε δώδεκα ήμερες πρωτύτερα την ώρα της εκδημίας του! Εκοιμήθη έν ειρήνῃ το 842, λίγο πριν την οριστικήν αποκατάσταση της Όρθοδοξίας. Ακέραιο το λείψανο του βρίσκεται από το 1490 στην Μονή Βιστρίτσα.

 

 

Ἀπολυτίκιον  

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε...

Λυχνία ὡς δίπυρσος τῶν θεϊκῶν δωρεῶν, ἀκτῖσι τῆς χάριτος φωταγωγοῦσιν ἡμᾶς πατέρες οἱ ἔνθεοι, Πρόκλος τοῦ Βυζαντίου, ὁ σοφὸς ποιμενάρχης, Γρηγόριος ὁ θεόφρων, Δεκαπόλεως γόνος· διὸ μετὰ προθυμίας τούτοις προσέλθωμεν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’.

Ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ὁ ποιῶν ἀεὶ μεθ᾽ ἡμῶν, κατὰ τὴν σὴν ἐπιείκειαν, μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ᾽ ἡμῶν, ἀλλὰ ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνῃ κυβέρνησον τὴν ζωὴν ἡμῶν.

Κάθισμα Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε...

Τῇ θείᾳ λαμπρότητι, καταυγαζόμενος, τὸ σκότος ἐδίωξας, τῶν ψυχοφθόρων παθῶν, Γρηγόριε ἀοίδιμε, ἤρθης πρὸς ἀπαθείας, καθαρώτατον ὕψος, ἤστραψας παραδόξως, ἰαμάτων ἀκτῖνας, σκηνώσας εἰς ἄδυτον φῶς, τῆς βασιλείας Χριστοῦ.

 

M α ν ώ λ η ς  M ε λ ι ν ό ς

Θεολόγος Συγγραφεύς

Διευθυντής τῆς Bιβλιοθήκης

τῆς ῾Iερᾶς Συνόδου 

τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος

E-mail: ManolisMelinos@gmail.com 

Http//: www.manolismelinos.com