Η «ανοησία» του πατέρα Νείλου.

Η «ανοησία» του πατέρα Νείλου.

 Από το κολέγιο, ο πατέρας Νείλος ήταν μοναχικός, έκλεβε τα κλειδιά του πατέρα Αντίμ και καθόταν στην εκκλησία όλη τη νύχτα και προσευχόταν.  Πέρασε ολόκληρες νύχτες δακρυσμένος μπροστά στην εικόνα.  Επίσης, ο πατήρ Melchizedek Suparschi από το μοναστήρι Lainici, σε ηλικία 92 ετών, αφηγείται μερικές από τις «ανοησίες» που έκανε ο μοναχός Nειλος στην επισκοπή.  Για παράδειγμα, αν μαζεύονταν στο τραπέζι αρκετοί ιεράρχες ή αρκετοί ηγούμενοι, καθώς ήταν ο οικονόμος στην κουζίνα, έπαιρνε το πρώτο και αργούσε με το δεύτερο και το τρίτο πιάτο.  Ο επίσκοπος ρώτησε: «Πού είναι ο Νειλοςμε το τραπέζι;  Γιατί άργησε? "  Απαντήθηκαν τα εξής: «Ο Νείλος είναι στο δρόμο με την κατσαρόλα.  ταΐζει τους φτωχούς».  Έκλεβε και  τις μπότες του Παναγιωτάτου, που είχε πολλά ζευγάρια.  Το πρωί, ρώτησε: "Πού είναι οι μπότες μου;"  Η απάντηση ήταν: «Ο Νείλος τα πήρε».  «Τι έκανες, Νειλο, με τις μπότες μου;»  «Λοιπόν, Παναγιώτατε, εσείς με τέσσερα ζευγάρια κι αυτοί οι καημένοι στέκεστε ξυπόλητοι έξω...», ήταν η απάντηση εκείνου που κάτω από τη φαινομενική «τρέλα» είχε την δύναμη  να εκπληρώνει τις εντολές του Σωτήρος.

 Αφού έκανε το μεγάλο βήμα, ο Ιερός Νείλος άρχισε να έρχεται σε σύγκρουση με την πολιτική εξουσία, γιατί τα κηρύγματά του ενοχλούσαν πολύ το κομμουνιστικό καθεστώς.  Στις εκθέσεις των Securitates βρέθηκαν οι ακόλουθες κατατοπιστικές σημειώσεις:  Ένας άλλος Συνταγματάρχης Ασφαλείας που τον ακολουθούσε λέει: «[...] δεν έχει στάβλο, μοναστήρι να ανήκει.  Θεωρείται ασκητής, περπατάει από μοναστήρι σε μοναστήρι, εμφανίζεται και χάνεται σαν μετέωρος.  Στο μοναστήρι όπου εμφανίζεται, υπηρετεί και κηρύττει πυρετωδώς.  Μένει μια-δυο μέρες, δραστηριοποιείται ανάμεσά τους και μετά φεύγει, απαντώντας στο ερώτημα πού πηγαίνει - «Εγώ, στον Χριστό», μη συμμεριζόμενος ούτε τον πιο οικείο στόχο του ταξιδιού του.  Οι περισσότεροι πιστοί τον γνωρίζουν και τον αποθεώνουν.  .