Στις 6 Μαρτίου, πριν από 23 χρόνια, η μοναχή Νίλα εκοιμήθη (Νοβίκοβα) /17.08.1902 - 06.03.1999/

 Στις 6 Μαρτίου, πριν από 23 χρόνια, η μοναχή Νίλα εκοιμήθη (Νοβίκοβα) /17.08.1902 - 06.03.1999/ 

Η μητέρα έζησε μια μακρά, δύσκολη ζωή, για τη μεγάλη της πίστη και ταπεινοφροσύνη, τιμήθηκε με τα χαριτωμένα δώρα του Κυρίου. Της δόθηκε να δει τη μοίρα των ανθρώπων με πνευματικά μάτια. 

Γεννήθηκε στην περιοχή του Ντόνετσκ της Ουκρανίας σε μια μεγάλη οικογένεια Andrey και Epistimiy. Ανατράφηκε με πίστη και ευσέβεια. 

Χάρη στην καταπληκτική μνήμη και ακοή της, άρχισε να τραγουδά από νωρίς στη χορωδία της εκκλησίας. Σε ηλικία δώδεκα ετών, η κοπέλα παρακάλεσε με  την ευλογία των γονιών της  να μπει στο μοναστήρι, ηγουμένη του οποίου ήταν η αδερφή της ίδιας της μητέρας της. 

Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών την έβαλαν μανδύα. Μια επιθυμία να μείνει σε τακτοποίηση εκείνα τα χρόνια ήταν ήδη κατόρθωμα. Όταν οι αξιωματικοί του NKVD με ένα απόσπασμα στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού εισέβαλαν στο μοναστήρι, η μητέρα τNila έσπευσε να κρύψει πολύτιμα ιερά μοναστηριού. Για το οποίο την ξυλοκόπησαν άγρια. 

Οι βασανιστές προσπάθησαν να αναγκάσουν τις μοναχές να απαρνηθούν την πίστη τους. Τους ρώτησαν: «Ή θα απαρνηθείς την πίστη σου και θα βγάλεις τους σταυρούς σου ή θα πας φυλακή». Το αποτέλεσμα είναι είκοσι χρόνια στρατόπεδα. 

Όταν όλες οι καταδικασμένες μοναχές οδηγήθηκαν στην εξορία, οι συνοδοί, για να τρομάξουν τη μητέρα, άρχισαν να τήν σπρώχνουν προς έναν σκύλο άγριο.

Η μητέρα προειδοποίησε: «Αν συνεχίσετε νά με σπρώχνετε προς τό σκυλί  θα πεθάνει» Όταν, με εντολή του φρουρού, ο σκύλος όρμησε ξανά προς την κατεύθυνση της, η μητέρα κατάφερε να σταυρώσει το σκυλί. Προς έκπληξη όλων, ο σκύλος έπεσε νεκρός. Μετά από αυτό το περιστατικό, οι φύλακες άρχισαν να αντιμετωπίζουν τη μητέρα με κρυφό σεβασμό. 

Οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στον τόπο της εξορίας σε υπερπλήρεις βαγόνια, πολλοί πέθαναν χωρίς νερό και φαγητό. Κάποτε, σε σφοδρό παγετό, οι φρουροί, έχοντας αποκλείσει πολλά βαγόνια από το τρένο, άφησαν τους πάσχοντες να πεθάνουν σε «ανοιχτό γήπεδο». Ήταν σχεδόν αδύνατο να επιβιώσεις σε βαγόνια πάγου, χωρίς ζεστά ρούχα, χωρίς φαγητό.

Η μητέρα τόλμησε να βγει από το τρένο σέρνοντας στο χιονισμένο χωράφι μέχρι την πλησιέστερη θημωνιά. Η κομμένη δέσμη σανού ενέπνευσε τους απελπισμένους ανθρώπους. Ακολουθώντας την σύρθηκαν για σανό και άλλους. Οι άνθρωποι έκαιγαν σανό για να ζεσταθούν, με τη συμβουλή της μητέρας τους το έτριβαν στις παλάμες τους και το έτρωγαν με χιόνι ... μια εβδομάδα αργότερα εμφανίστηκε μια ατμομηχανή με συνοδούς. 

Υπήρχαν και άλλες καταχρήσεις στο δρόμο προς τα νησιά Solovetsky. Έτσι, οι άνθρωποι οδηγήθηκαν στο ποτάμι με κοντάκια τουφεκιού και αναγκάστηκαν να κολυμπήσουν στην άλλη πλευρά. Πολλοί, εξασθενημένοι, ανίκανοι να κολυμπήσουν, πνίγηκαν.

Οι συλληφθέντες μπήκαν στη λίμνη και δεν τους επέτρεψαν να βγουν στη στεριά για τρεις ημέρες. Η μόνη τροφή κατά τη διάρκεια αυτής της στάσης ήταν τα κοτσάνια και οι ρίζες των καλαμιών. Ανίκανοι να αντέξουν τέτοια κακοποίηση, οι άνθρωποι έπεσαν και πέθαναν. Όσοι επέζησαν μεταφέρθηκαν στην προβλήτα και στο κατάμεστο αμπάρι του πλοίου μεταφέρθηκαν στα νησιά Solovetsky. 

Υπάρχει ένας θρύλος ότι στις αρχές του δέκατου όγδοου αιώνα, ο μοναχός Ιώβ, κατά τη διάρκεια μιας προσευχής κοντά σε ένα από τα βουνά του νησιού Anzer (το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους Solovetsky), είχε ένα όραμα, κατά το οποίο άκουσε το φωνή της Βασίλισσας των Ουρανών: «Ονομάστε αυτό το βουνό Γολγοθάς, γιατί με τον καιρό θα γίνει ένα αναρίθμητο νεκροταφείο».

Σε αυτό το μέρος, οι μοναχοί Solovki έστησαν τη Σκήτη Γολγοθά-Σταύρωσης, με μια πέτρινη εκκλησία της Σταύρωσης του Κυρίου στην κορυφή. Η προφητεία προοριζόταν να γίνει πραγματικότητα μετά την επανάσταση - το μοναστήρι Solovetsky έγινε στρατόπεδο θανάτου. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν βάναυσα εδώ. 

Η Ματούσκα έφερε το μεγαλύτερο βάρος των στρατοπέδων Σολοβέτσκι και των Γκουλάγκ, αλλά διατήρησε την πίστη και τη σταθερότητα της θέλησής της μέχρι το τέλος των ημερών της. Στα χρόνια της καταστολής, στο Solovki, είδε τον μοναχό Nil Stolbensky. Ο γέροντας της έδωσε ένα πρόσφορο και μια εικόνα και είπε: «Θα φορέσεις το όνομά μου στο σχήμα». Και έτσι έγινε πολλά χρόνια αργότερα... 

Το 1949, η μητέρα αποφυλακίστηκε με αμνηστία. Τη δεκαετία του εξήντα, στη Λαύρα Τριάδας-Σέργιου, ενεγράφη στο σχήμα με το όνομα Νίλα προς τιμήν του μοναχού Νιλ του Στολμπένσκι.

Ένα μικρό σπίτι στο χωριό ορυχείο Φωσφορίτη (κοντά στην πόλη Voskresensk, στην περιοχή της Μόσχας), στο οποίο έμενε η ηλικιωμένη γυναίκα, έγινε τόπος προσκυνήματος. Άνθρωποι από όλη τη Ρωσία έσπευσαν εδώ για πνευματικές συμβουλές. Με τις προσευχές της μακαρίας γερόντισσας θεραπεύτηκαν εκατοντάδες πονεμένοι. 

Ήταν σπουδαία εργάτρια και στην προσευχή. Σχεδόν όλη τη νύχτα ήταν ξύπνια και προσευχόταν, αφού τη μέρα ήταν πυκνή από όσους έρχονταν κοντά της. Πήγαινε για ύπνο στις 10 το βράδυ, σηκωνόταν το αργότερο στη μία και μισή το πρωί. Προσευχόμουν μέχρι το πρωί.

Ο υποχρεωτικός κανόνας προσευχής της Ματούσκα περιελάμβανε: πρωινές και βραδινές προσευχές, τρεις κανόνες, την ανάγνωση του Ευαγγελίου, το Ψαλτήρι - τουλάχιστον ένα κάθισμα (το δέκατο έβδομο κάθισμα είναι το αγαπημένο της). Διάβαζε συνεχώς τον ενενηκοστό ψαλμό, είπε ότι αυτή είναι η καλύτερη θεραπεία για εχθρικές επιθέσεις. 

Ιδιαίτερα πολλοί άρρωστοι έρχονταν στη μητέρα Νίλα. Βοηθούσε με συμβουλές, προσευχόταν για τους άρρωστους. Η μητέρα αποκαλούσε την εξομολόγηση και την κοινωνία του αρρώστου ως υποχρεωτική προϋπόθεση για τη θεραπεία. 

Γέροι μοναχοί και ιερείς επισκέφτηκαν τη μητέρα. 

Όταν η ηλικιωμένη γυναίκα ρωτήθηκε πώς να σωθεί στον κόσμο, απάντησε:

«Δεν έχουμε τίποτα δικό μας, μόνο αμαρτίες, δεν χρειάζεται να σώσουμε τίποτα, αλλά να σώσουμε τον εαυτό μας δίνοντας. 

Σώσε τον εαυτό σου με έλεος. Η ελεημοσύνη καλύπτει πολλές αμαρτίες - τόσο τις δικές σας όσο και εκείνες για τις οποίες ζητάτε. Επομένως, όταν δίνεις ελεημοσύνη, πρέπει οπωσδήποτε να λες για ποιον δίνεις. 

Πείτε μια σύντομη προσευχή στον εαυτό σας: «Κύριε, δέξου ελεημοσύνη για (όνομα) προς δόξα Σου». 

Μια προσευχή που η γριά επαναλάμβανε συχνά και ευλογούσε να προφέρει τα παιδιά της: 

Θυμήσου, Κύριε, τον Δαβίδ και όλη την πραότητα του. 

Θυμήσου, Κύριε, τον Σολομώντα και όλη τη σοφία του. 

Θυμήσου, Κύριε, την βασανισμένη βασιλική οικογένεια και με τις άγιες προσευχές τους ελέησέ με τον αμαρτωλό (αμαρτωλό).

Λίγο πριν από το θάνατό της, την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η μοναχή Νίλα, αφού άκουσε τον Μεγάλο Κανόνα της Μετανοίας, είπε: «Και η Αγία Μαρία η Αιγύπτια μου είπε: «Ετοιμαστείτε να πάτε σπίτι, το Σάββατο στις οκτώ. η ώρα το πρωί θα πεθάνεις». 

Η πρόβλεψη έγινε πραγματικότητα: η μοναχή Νίλα πέθανε το Σάββατο 6 Μαρτίου 1999 στις 8:15 π.μ. 

Πριν πεθάνει, η μοναχή είπε στα πνευματικά της παιδιά: 

«Ελάτε στον τάφο μου και πείτε μου για τα δεινά και τις ανησυχίες σας. Αν έχω τόλμη ενώπιον του Θεού, θα προσευχηθώ για σένα. 

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για τη θαυματουργή θεραπεία των αρρώστων στον τόπο ανάπαυσης της μοναχής Νίλα. 

Η μητέρα τάφηκε κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου στην πόλη Voskresensk, στην περιοχή της Μόσχας. Ο τάφος της έχει γίνει πλέον τόπος προσκυνήματος για πολλούς χριστιανούς από όλη τη Ρωσία.

Schema-nun_Nila_Novikova