ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ὁλοκληρώθηκε σεβαστή γερόντισσα ὁ ἀγώνας μας τῆς νηστείας καί κατέληξε στό Σταυρό, στήν Ἀποκαθήλωση. Γιατί πού ἀλλοῦ θά ἅρμοζε νά τελειώσει ἡ νίκη , παρά στό σύμβολο τοῦ ὁριστικοῦ θριάμβου τοῦ Χριστοῦ;

Διότι ὁ Σταυρός καί τά ἄχραντα Πάθη εἶναι τό μνημεῖο τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ. Τό ἅγιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας ἔσβησε τόν θάνατο, σκύλευσε τόν Ἅδη, γκρέμισε τόν Σατανᾶ, τοῦ ἔκοψε τά νεῦρα.

Καί ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀποκαθήλωσις καί ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος πού θά ἀκολουθήσει ἀναδείχτηκαν σέ δύναμη πολυδύναμη σέ πνευματικό βέλος, σέ φάρμακο ἀόρατο ἀθανασίας. Ἡ πληγή τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τήν παναγία πλευρά Του, διώχνει κάθε πόνο, γιατρεύει κάθε πληγή, θεραπεύει κάθε ὄνειδος.

Ὤ! δοξασμένο ὄνειδος μᾶς ἀφήνεις ἔκπληκτους. Γι’ αὐτό καυχόμεθα γιά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί γιά τά ἅγια καί ἄχραντα παθήματα Σου, γλυκύτατε Ἰησοῦ μας. Ὁδήγησε τή φιλόθεη καρδιά μας νά σπαρταρᾶ ἀπό συγκίνηση καί τήν ψυχή μας ἀμυδρά νά μπορεῖ νά διανοηθεῖ τό ἄπειρον μέγεθος τῆς θείας συγκατάβασης, ξεσπώντας σέ δάκρυα δακρύων ἔχοντας μαζί μιά ἀπορία, ἕνα θαυμασμό, μία ἰσόβια ἔκπληξη, τίς Θεός  μέγας, εἶσαι Ἰησοῦ γλυκύτατε, πού κατεβαίνεις ἐδῶ κάτω στή σύγχυση τῆς γῆς, ταπεινός καί πρᾶος, ἀνεξίκακος, ὑπομένοντας ὑβριζόμενος, χλευαζόμενος, σκοτωνόμενος καί κηδευόμενος. Ἀλοίμονον, ἄν καί τώρα δέν ὁδηγηθοῦμε μέ ὀρθόδοξο φιλότιμο κοντά Σου, οἱ πάντες.

Ἔθρεψες μέ τό μάννα στήν ἔρημο, χόρτασες πέντε καί ἑπτά χιλιάδες ἀνθρώπους καί ἔμειναν καί περισσεύματα. Μετρημένη ἡ χάρις γιατί κάποτε αὐτά τελείωσαν.

Ἐμεῖς, ἐντούτοις τώρα Χριστέ, Θεέ μας καί Κύριε τρεφόμαστε παντοτινά χωρίς τέλος, χωρίς τόν φόβο μήπως καί στερέψει ἡ τροφή. Χορταίνουμε καί πάλι ζητᾶμε. Ποθοῦμε συνέχεια καί συνέχεια. Πολύς ὁ μόσχος, ἀμέτρητος ὁ οὑράνιος ἄρτος, ἀτέλειωτη ἡ χάρις, ἡ χαρά, ἡ ἀνάστασις, ἡ ἀνάπαυσις, ἄφατος ἡ δωρεά Σου. Δεν κλαῖμε πλέον ὅπως ὁ Ἀδάμ ἔξω ἀπό τόν παράδεισο. Κλαῖμε ἔχοντας καί κατέχοντας τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως. Τά εἶχε ὅλα καί τά ἔχασε ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς του ὁ πρωτόπλαστος.

Ὅμως ἐκείνη τήν ἕκτη ἡμέρα καί ὥρα τῆς ἐξώσεως τοῦ Ἀδάμ, τήν γιάτρεψε, τήν ἀποκατέστησε, ἡ σημερινή ἕκτη ἡμέρα καί ὥρα πού ἔδιωξε ἀπό τήν καρδιά μας , ἀπό τήν ψυχή μας, κάθε ὁδύνη, λύπη καί στεναγμό καί μᾶς χάρισε ὁλόλευκη λαμπρή στολή γεμάτη φῶς ὥστε νά ἀναφωνοῦμε « τά ἀρχαῖα παρῆλθεν· ἰδού γέγονε τά πάντα καινά ».

Ὤ, Ἅγιε ληστή πού ἐξομολογήθηκες ἐπάνω στό Σταυρό σου καί εἶπες στόν ἄλλο ληστή « ἅ ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν. Ἐτοῦτος ὅμως πού εἶναι ἀνάμεσά μας εἶναι ἀθῶος »!

Ὤ, γυναῖκα τοῦ Πιλάτου πού διακήρυξες τήν ἀθωότητα τοῦ Ἰησοῦ μπροστά στόν ἄνδρα σου!

Ἀλοίμονο σέ σᾶς συκοφάντες δόλιοι πού ὅταν σᾶς ρώτησε ὁ Πιλᾶτος « τίνα κατηγορίαν φέρετε κατά τοῦ ἀνθρώπου τούτου; » ἀποκριθήκατε: « εἰ μή ἦν οὖτος κακοποιός, οὐκ ἄν σοί παρεδώκαμεν αὐτόν ».

Σιγά τήν μεγάλη ἀπόδειξη κατηγορημάτων! Κατηγορίες ψεύτικες μέ δόλο, μέ γενικότητες καί ἀοριστίες. Πεῖτε μας τό ἔγκλημα τό δῆθεν ἔγκλημα καί μή παραπλανᾶτε τόν κόσμο. Εἶναι ἔγκλημα πού σᾶς εἶπε ὅτι εἶναι ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ Πατρός καί πού ἡ ἀγάπη Του νά σώσει τό ἀνθρώπινο γένος τόν ὑποχρεώνει νά σιωπᾶ;  ( Ἰησοῦν οὔν ἐσιώπα  )

Σωπαίνει καί δέν ἀπαντᾶ διότι γνωρίζει ὡς Θεός ὅτι δέν θά τόν πιστέψετε καί ἄν σᾶς ἐρωτήσει δέν θά ἀπαντήσετε, ὅπως ἐπίσης γιατί δέν θέλει νά καταστρέψει μέ τήν ἀπάντησή Του τό στεφάνι τοῦ Σταυροῦ. Τοῦ ζητήσατε νά κατεβεῖ ἀπό τόν Σταυρό γιά νά τόν πιστέψετε. Ψεύδεστε. Εἴδατε τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου τοῦ τετραημέρου καί δέν πιστέψατε ἀλλά σκεφτήκατε κι αὐτόν νά θανατώσετε μαζί μέ τόν Χριστό, γιά νά μή πιστέψει ὁ κόσμος.

Σατανοκίνητοι, σᾶς χρησιμοποίησε ὁ διάβολος νά ζητήσετε τήν κατάβαση ἀπό τόν Σταυρό, γιά νά ἀκυρώσει μέσα ἀπό τό αἴτημά σας, τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως δέν κατέβηκε, γιατί ἡ δύναμις Του ἧταν νά ἀνεβεῖ στόν Σταυρό ὄχι νά κατεβεῖ καί νά χαθεῖ γιά πάντα ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Μήπως καί μετά δύο μέρες θά πιστέψετε στήν λαμπροφόρο παναγίαν Του ἀνάστασιν; Ποσῶς, κι αὐτήν θά τήν συκοφαντήσετε καί θά πληρώσετε τό ψέμα μέ τά βρωμοαργύρια σας. Καλῶς σᾶς κατάλαβε ὁ Πιλᾶτος ὅταν τόν ρωτήσατε νά βάλει τούς στρατιῶτες του νά φυλάξουν τόν τάφο καί σᾶς ἀπάντησε, κάντε το ἐσεῖς μέ τήν δική σας κουστωδία. Διότι ἐγνώριζε τήν ἀτιμία σας καί ὅτι θά ρίχνατε σ’ αὐτόν τήν εὐθύνη  ὅτι δῆθεν τόν ἔκλεψαν. Τώρα ὅμως βάνετε δική σας κουστωδία πού  θά σᾶς ποῦν τήν ἀλήθεια γιά τήν λαμπροφόρο ἀνάσταση ἀλλά καί πάλι θά συκοφαντήσετε καί θά πληρώσετε τό ψέμα σας λέγοντας στήν κουστωδία σας αὐτά τά ἀνόητα πού εἴπατε καί συνεχίζετε μέχρι σήμερα νά ἰσχυρίζεστε, ὅτι νυκτός τόν ἔκλεψαν.

Ἐμεῖς ὅμως σεβαστή γερόντισσα , πιστεύουμε ἀκράδαντα, ὅτι μέ τόν Σταυρό καί τήν ἀποκαθήλωση σήμερα ἄνοιξε καί πάλι ὁ παράδεισος κι ἀς θεωροῦνε οἱ ἐχθροί Του ὅτι αὐτό εἶναι ἀδυναμία ἤ ἀσθένεια. Ἡ δύναμις μου λέει ὁ Κύριος ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται.

Ἄς μάθουν ὅλοι ὅσοι ὑβρίζουν τόν Σταυρό καί τά ἄχραντα Πἀθη, ἄς μάθουν ἀπό τόν ληστή ὅτι εἶναι ἀθεόφοβοι, τραγικά πρόσωπα, ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ.

Λέει ὁ ἕνας ληστής σέ ὅλους αὐτούς: «οὐδέ φοβῇ τόν Θεόν σύ;»

 Δηλαδή ἀθεόφοβοι δέν ἐντρέπεστε; Τόσο δηλητήριο; Ἐντούτοις ἀδελφοί μου ἡ ἀνάστασις, φθάνει ὅσον οὔπω, ἀλλά καί ἡ Δευτέρα παρουσία ἐγγύς. Ἁμαρτωλοί, τελῶνες, ληστές, μέ μετάνοια ἀληθινή, ὅλοι στόν παράδεισο. Ὁ Τίμιος Σταυρός πού ὅλους μᾶς σώζει, θά προηγηθεῖ τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Γι’ αὐτό τόν κρατάει μαζί Του, μαζί μέ τά στίγματα τοῦ μαρτυρίου τῶν παθημάτων Του.

Ναί , Κύριε Ἰησοῦ ἔρχου. Ἀμήν.