Όταν κάθε μέρα σκεφτόμαστε ότι ο Χριστός σταυρώθηκε και έπαθε υπέρ ημών τότε όταν και εμείς σταυρωνόμαστε κάθε μέρα
από τον άντρα μας, από τη γυναίκα μας, από το παιδί μας, από την υγεία μας, από τις περιστάσεις μας, από τους εχθρούς μας, από οποιονδήποτε, τότε λαμβάνουμε πολλή δύναμη και πολλή υπομονή και μαθαίνουμε να υπομένουμε. Να υπομένουμε αναλογιζόμενοι και προσβλέποντες εις τον Σταυρό του Χριστού.
Και ξέρετε κι ένα άλλο μυστήριο το οποίο δυστυχώς συμβαίνει, είναι το εξής. Όταν μας συμβαίνει ένας πειρασμός ακούσιος δηλαδή έρχεται μία δοκιμασία για την οποία εμείς δεν φταίμε, δεν την προκαλέσαμε εμείς οι ίδιοι αλλά είναι ανεξάρτητη από εμάς και μας κουράζει, μας συντριβεί, μας γονατίζει, πάσχουμε. Πάσχουμε μέχρι το βάθος της αντοχής μας, υποφέρουμε, δεν αντέχουμε άλλο. Όταν διώξουμε αυτόν τον πειρασμό, τον πετάξουμε από πάνω μας θεληματικά, πούμε ότι "μα έτσι θα πάει αυτή η ιστορία; θα τον σβήσω εγώ με το έτσι θέλω!" και τινάζουμε το Σταυρό και φεύγει από πάνω μας, τότε, δυστυχώς -σχεδόν κατά μαθηματική ακρίβεια- θα μας εύρει επόμενος πειρασμός διπλάσιος του προηγούμενου. Γιατί αυτό είναι ένα ολόκληρο μυστήριο. Γι' αυτό η σοφία είναι να μάθουμε να βαστάζουμε τους πειρασμούς τους οποίους έρχονται από μόνοι τους. Βαστάξετέ τους, κάνετε υπομονή, μιμηθείτε τον Εσταυρωμένο Χριστό και οπωσδήποτε θα έχουμε πιο πολλή παρηγοριά όταν ακουσίως πάσχουμε παρά όταν πάσχουμε από το κεφάλι μας. Γιατί θα λέμε "καλά να πάθω διότι εγώ έδιωξα τον προηγούμενο πειρασμό και τώρα παθαίνω χειρότερα!".
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
https://youtu.be/QyM7tf_IBb4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.