Τα ευαίσθητα δέρματα.. ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΉ ΝΟΤΊΟΥ ΜΑΔΑΓΑΣΚΆΡΗΣ

Τα ευαίσθητα δέρματα.

Κάποια στιγμή, μετά από ώρες στον ήλιο, Θεία Λειτουργία, συσσίτιο, παιχνίδι με τα μικρά, μοίρασμα ειδών πρώτης ανάγκης, κατάλαβα πως το βάδισμά μου ανάμεσα στους ντόπιους δημιουργούσε σχόλια και πνιχτά γέλια. "Τι γίνεται;" ρώτησα τον ιερέα. "Είσαστε κατακόκκινος" μου είπε με θαυμασμό στο βλέμμα. Λευκός γάρ και ευαίσθητος στο λούσιμο του φωτός. Ένας από του γέρους του χωριού μάλωσε τα παιδιά που γελούσαν με το αντικειμενικά αστείο θέαμα. Τους είπε στη γλώσσα τους ότι υποφέρω από κάψιμο το οποίο οι ίδιοι δύσκολα θα νιώσουν στη ζωή τους. Και τότε το τσούρμο των παιδιών μάλλον έκλεψε κάποιο λευκό πανί από φτωχή μπουγάδα, το βούτηξε στη στέρνα και νωπό μου το έβαλε στο κεφάλι. "Μα, τι υπέροχη ανακούφιση από τόσο ευγενικά χέρια". Από τότε είναι σήμα κατατεθέν. Το ίδιο αυτό πανί, λευκό στο μαύρο ράσο. Με κάνει να ξεχωρίζω από μακριά σαν πλησιάζω σε στεριές που βιάζομαι να φτάσω!