Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ Καρελιν

Στὴν Βίβλο περιγράφεται ένα μυστικό γεγονός: ἡ πάλη τοῦ Ἰακώβ

μὲ τὸν Θεό, ἡ ὁποία διαρκοῦσε ὅλη νύχτα μέχρι τὰ χαράματα.

Ὁ πατριάρχης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης Ἰακώβ, ἀφοῦ πληροφορήθηκε

ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἐπιστρέψει μὲ τὸν οἶκο του ἀπὸ τὴν Χαναάν στην

πατρίδα του Χεβρών, καθ' ὁδὸν σταμάτησε στον ποταμὸ Ἰαβώς

Φοβούμενος τὴν ἐκδίκηση τοῦ ἀδελφοῦ του Ἠσαῦ, ἀπὸ τὸν ὁποῖο

μὲ δόλο ἅρπαξε τὰ πρωτοτόκια, ὁ Ἰακώβ, γιὰ τὴν ἀσφάλεια τῆς

οἰκογένειάς του, τὴν χώρισε σε δύο μέρη, καὶ διαπέρασε τις γυναῖκες

καὶ τοὺς υἱούς του πέραν τοῦ χειμάρρου, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἔμεινε στὸν

ἴδιο τόπο. Ὁ Ἰακὼβ φοβόταν νὰ συναντήσει τὸν ἀδελφό του

Ἠσαῦ, ὁ ὁποῖος, σύμφωνα μὲ τὶς πληροφορίες τῶν ἀγγελιαφόρων,

κατευθυνόταν πρὸς αὐτὸν μὲ τετρακοσίους ἐνόπλους ἄνδρες. Ὁ

Ἰακὼβ εἶχε μπροστά του τὴν εἰκόνα τοῦ ἀναποφεύκτου θανάτου.

Καὶ νά, ἐκείνη τὴν νύχτα τοῦ συνέβη κάτι μυστικό: εἶδε τὸν Θεὸ σὲ

μορφὴ Ἀγγέλου, μὲ τὸν Ὁποῖο μπῆκε σὲ πάλη.

Στὴν βίβλο τῆς Γενέσεως διαβάζουμε:

«Ὁ δὲ Ἰακὼβ ἔμεινε μόνος. Καὶ πάλευε μαζί του ἄνθρωπος

μέχρι τὸ χάραγμα τῆς αὐγῆς. Βλέποντας δὲ ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ

ὑπερισχύσει, ἄγγιξε τὴν ἄρθρωση τοῦ μηροῦ του καὶ μετατοπίστηκε

ἡ ἄρθρωση τοῦ μηροῦ τοῦ ᾿Ιακώβ, ἐνῶ πάλευε μαζί του. Ἐκεῖνος δὲ

εἶπε: Ἄφησέ με νὰ φύγω, διότι χάραξε ἡ αὐγή. Καὶ ὁ Ἰακὼβ εἶπε:

Δὲν θὰ σὲ ἀφήσω νὰ φύγεις, ἂν δὲν μὲ εὐλογήσεις. Καὶ εἶπε πρὸς

αὐτόν: Ποιό εἶναι τὸ ὄνομά σου; Ὁ δὲ εἶπε: Ιακώβ. Καὶ ἐκεῖνος εἶπε:

Δὲν θὰ σὲ ὀνομάζουν πιὰ Ἰακώβ, ἀλλὰ Ἰσραήλ, διότι πάλεψες μὲ τὸν

Θεό, καὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους θὰ εἶσαι δυνατός. Ρώτησε δὲ ὁ Ἰακώβ:

Φανέρωσέ μου, παρακαλῶ, τὸ ὄνομά σου. Καὶ ἐκεῖνος εἶπε: Γιατί

ρωτᾶς τὸ ὄνομά μου; [Εἶναι θαυμαστό.] Καὶ τὸν εὐλόγησε ἐκεῖ».

Τί σημαίνει αὐτὸ τὸ περιστατικό; Γιὰ πολλοὺς εἶναι ἀκατανόητο

καὶ προκαλεῖ μόνο ἀπορία. Πῶς ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ παλέψει

μὲ τὸν Θεό; Ἢ

πῶς μποροῦσε ὁ Ἰακὼβ νὰ σφίξει στὶς ἀγκάλες του

τὸν Θεὸ τόσο δυνατά, ποὺ ἡ παντοδύναμη Θεότητα δὲν μπόρεσε

νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ χέρια του; Καὶ γιατί λέει ὁ Ἰακὼβ στὸν

ἀντίπαλό του: «Δὲν θὰ σὲ ἀφήσω νὰ φύγεις, ἂν δὲν μὲ εὐλογήσεις»;

Οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς ἑρμηνεύουν ὅτι, συμβολικά, μεταφορικά, ἐδῶ

πρόκειται περὶ βαθειᾶς καρδιακῆς προσευχῆς προσευχῆς ποὺ

γίνεται νικηφόρα. Σὲ μία τέτοια προσευχὴ ὁ ἄνθρωπος σφίγγει μὲ

τὰ χέρια του τὸν Θεό, ὅπως ἕνας παλαιστὴς τὸν ἄλλο. Ἡ προσευχὴ

εἶναι ἐκείνη ἡ μεγάλη δύναμη, ἡ ὁποία συγκρατεῖ τὴν θεία τιμωρία

ποὺ ἀξίζει στὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ πάλη ποὺ διεξῆγε ὁ Ἰακὼβ μὲ τὸν

Θεὸ ὅλη τὴν νύχτα σημαίνει προσευχὴ μετάνοιας. Αὐτὴ ἡ προσευχή,

ἐξερχομένη ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καρδίας, ἔφτασε στὴν Θεότητα. Ὁ

παντοδύναμος Θεός, ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ ὅλα καὶ διαπερνᾶ ὅλα,

παραμένοντας ἀκατάληπτος γιὰ τὰ πλάσματά Του, παρουσιάζει τὸν

ἑαυτό Του αἰχμάλωτο τῆς προσευχῆς, δείχνοντας μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο,

ποιά μεγάλη, ἰσχυρὴ δύναμη ἔχει ὁ ἄνθρωπος – τὴν προσευχὴ τῆς

μετάνοιας.

Ἡ προσευχὴ τοῦ Ἰακὼβ εἶναι προσευχὴ πύρινης πίστεως καὶ

ἐλπίδος. Σὰν νὰ ἔλεγε ὁ Ἰακώβ: «Δὲν θὰ παύσω νὰ προσεύχομαι, καὶ

ἂν ἀκόμα τὸ πνεῦμα μου χωριστεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα. Δὲν θὰ ἐγκαταλείψω

τὴν προσευχὴ ἕως ὅτου μοῦ τὴν ἐκπληρώσεις».

Ἡ προσευχὴ εἶναι ὁ ἰσχυρότερος κινητήρας τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Αὐτὴ ἀποτελεῖ ἐκεῖνα τὰ ὑπόγεια ὕδατα τὰ ὁποῖα τρέφουν ὅλες τὶς

ψυχικές μας δυνάμεις. Επιπλέον, μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὅτι ἡ ἴδια ἡ

πνευματικὴ ζωή, πρῶτα ἀπ' ὅλα, εἶναι τὸ ἐπίπεδο τῆς προσευχῆς

μας: δηλαδὴ ἡ πνευματική μας ζωὴ εἶναι ἀνάλογη τοῦ μέτρου τῆς

προσευχῆς μας. Οἱ ἅγιοι Πατέρες ὀνομάζουν τὴν προσευχή «τέχνη».

Τέχνη εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἔργο, ἡ μεγαλύτερη ἐπιστήμη, ἡ ὁποία

ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ἀδιάλειπτες πνευματικές προσπάθειες,

δηλαδὴ τὴν ἀδιάλειπτη ζωντανὴ προσευχή. Η προσευχή, καλύτερα ἀπ'

ὁ,τιδήποτε ἄλλο, λύνει ὅλα τὰ προβλήματα ποὺ φέρνει μπροστά μας ἡ

ζωή. Στὴν προσευχὴ βρίσκει κανεὶς τὴν λύση ὅλων τῶν προβλημάτων

τόσο τῶν πνευματικῶν ὅσο καὶ τῶν βιοτικῶν.

Βιβλιογραφία.ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΉ.ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΊ ΠΡΟΣΕΥΧΉΣ. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΡΑΦΑΉΛ ΚΑΡΈΛΙΝ