Κάθε φορά που βλέπω την μορφή τούτου του παππούλη θέλω ευλαβικά....

Κάθε φορά που βλέπω την μορφή

τούτου του παππούλη

θέλω ευλαβικά

να σκύψω να ασπαστώ

κείνα τα χεράκια

που για χρόνια πολλά

αγκάλιαζαν με την προσευχή τους

Θεό και ανθρώπους…..

Μισή μερίδα άνθρωπος

και με την χάρη του Θεού

τι άφησε πίσω του…..

Πνευματικές κυψέλες(μοναστήρια)

σ΄ Ανατολή και Δύση…..

Δεν είναι μόνο η προσφορά του 

σε μονές του Αγίου όρους

(κουβαλώντας την ευχή και την χάρη

του γέροντα του Αγίου Ιωσήφ Ησυχαστή)…

Τον μεταφύτεψε και η Παναγιά

απ’ το περιβολάκι της(Άγιο όρος)

στην άγονη γη της Αμερικής

και έπιασε(!!!)

Και όχι μόνο έπιασε

(για μας που νομίζουμε

ότι φταίει το περιβάλλον που ζούμε

που δεν προκόβουμε…..)

μα έδωσε και τόσους καρπούς γλυκείς

(19 μοναστήρια και μέσα

από την πνευματική του πατρότητα

πόσες οι αναγεννημένες ψυχές…..)

Είναι φορές 

που διαβάζοντας ή ακούοντας τον λόγο του

αισθάνομαι ''αυτό'' που μου συμβαίνει  

όταν καταπιάνομαι με όλους αυτούς

των νηπτικούς Πατέρες της Εκκλησίας,

ότι τους κλέβω το νέκταρ

που με ιδρώτα, δάκρυα μα και αίμα

συνέλλεξαν μια ζωή……

Νομίζω 

με αυτούς τους ανθρώπους του Θεού

θα πρέπει να πηγαίνουμε 

με δέος και να λαμβάνουμε ‘’κάτι’’ 

και αυτό το ‘’κάτι’’

να το δουλεύουμε, να το καλλιεργούμε

με προσοχή και προσευχή……

Εμείς πέφτουμε λαίμαργα…..

γεμίζουμε όλες τις ‘’τσέπες’’ μας

(σαν τις γιαγιάδες με τους άρτους....) 

ύστερα πελαγώνουμε απ’ τα πολλά μέτωπα

και η κατάληξη;

Να σαπίζουν αποθηκευμένες

τόσες ευλογημένες πληροφορίες….

Και ξέρεις.....

δεν είναι απλά όμορφες και ευχάριστες λέξεις

που μας δημιουργούν κάποια κατάνυξη

και εμείς με πάθος μαρσάρουμε 

γεμάτοι υποσχέσεις

αυτά που μας προσφέρουν

μα συμπυκνωμένη εμπειρία

στην οποία μπορούμε

να ακουμπήσουμε και πορευθούμε

σιγά-σιγά και σταθερά

στον δρόμο προς Εκείνον….

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου