Συντριβὴ καὶ Μετάνοια λίγο πρὸ τοῦ θανάτου.ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΊΜ ΣΚΉΤΗ ΑΓΊΟΥ ΑΝΔΡΈΑ ΚΑΡΥΈΣ

Συντριβὴ καὶ Μετάνοια λίγο πρὸ τοῦ θανάτου.ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΊΜ ΣΚΉΤΗ ΑΓΊΟΥ ΑΝΔΡΈΑ ΚΑΡΥΈΣ 

Ἕνας, μᾶς ἔλεγε ὁ γέροντας, εἶχε φθάσει μέχρι τὰ ὀγδόντα του χρόνια καὶ ἦτο κάπου εἰς τὸ Ντιτρόιτ ἢ σὲ

κάποια πολιτεία τῶν Ηνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς· βαθύπλουτος καὶ ἀνεξομολόγητος ἐφ' ὅρου

ζωῆς, μὲ πολλὰ κολάσιμα ἁμαρτήματα· βαθύπλουτος

ὅμως. Εἶχε κάμει καὶ μερικὲς ἐλεημοσύνες, ἀλλὰ ἀπὸ

τὸν ἀπέραντο πλοῦτον του. Εἶχε πάει ὁ γέροντας ἐκεῖ

εἰς τὸ σπίτι του καὶ εἶχε χαλιά, τάπητες περσικούς, ποὺ

δούλιαζες δέκα - δεκαπέντε πόντους,

Ὡμίλησε ὁ γέροντας, κατενύγη ὁ ἄνθρωπος καὶ ἐξω-

μολογήθηκε· καὶ μᾶς ἔλεγε ὁ γέροντας:

- Ἀπόρησα, διὰ ποῖον λόγον ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἐνῷ

ἦτο ἄνθρωπος σκληροκάρδιος καὶ δὲν εἶχε δακρύσει

ποτέ του, ἔκλαιγε ἀσταμάτητα, κάπου δυὸ ὧρες συνέχεια.

Ὁ παπποῦς, πού ἔκαμνε τὴν ἐξομολόγησιν γονατιστός, ἔκλαιγε συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια,

συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια ... Καὶ τί δὲν παρήλασε ἀπὸ τὴν ἐξομολόγησι. Καὶ τί δὲν εἶπε… Καὶ τί

δὲν ἔκαμνε... Τοῦ ἐδιάβασε ὁ γέροντας τὴν συγχωρητικὴν εὐχὴν καὶ μετὰ τὴν διακονία του πῆγε εἰς τὸ κελλί του . Τὴν ἄλλη ἡμέρα μαθαίνει ὅτι ὁ παπποῦς αὐτὸς

αἰφνιδίως ἀπέθανε. Καί ἔκαμνε σύναξιν ὁ γέροντας καὶ

λέγει:

- Πατέρες καὶ ἀδελφοί, ἐδῶ ὑπάρχει μεγάλο μυστήριο. Αὐτὸς ὁ παπποῦς εἶχε φθάσει σὲ μεγάλη ἡλικία καὶ

ἦτο ἰατρικῶς ὑγιής. Οὐδέποτε ἠσθένησε, τίποτε δὲν

εἶχε. Ἰατρικὰ ἀποδεδειγμένο αὐτό. Οὔτε ἀσπιρίνες εἶχε

πάρει, οὔτε τίποτα. Βέβαια ἔκαμνε ὅ,τι ἔκαμνε, ὁ Θεὸς γνωρίζει, ἀλλὰ τὸν ἐκράτησε μέχρι καὶ τὴν δωδεκάτη του.

Ἐσώθη τελικὰ ὁ παπποῦς, διότι ἐφ' ὅσον ὁ ΘεὸςΠερί μετανοίας ὁ λόγος

ἐγνώριζε ὅτι δὲν θὰ ζήσῃ πιὸ πολύ, δύο ώρες συνεχῶς

ἔκλαιγε. Κλάμα, κλάμα, δηλαδή.. κλάμα, ὄχι ἀστεῖο

πρᾶγμα. Τὰ εἶπε ὅλα καθαρά, τοῦ ἐδιάβασε συγχωρητικὴ εὐχή, δὲν ἐκοινώνησε. Ἴσως νὰ τοῦ ἔβαλε κανόνα,

κάποτε νὰ κοινωνήσῃ, ἀλλὰ τὸ θέμα δὲν εἶναι νὰ κοινωνήσῃς, τὸ θέμα εἶναι νὰ σωθῇς. Τὸ θέμα εἶναι νὰ κοινωνήσῃς μὲ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ἐπικοινωνήσῃς μετ᾿ Αὐτοῦ,

Νὰ ἐπικοινωνήσῃς μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, νὰ εἰσέλθῃ ἡ Θεία Χάρις, ἡ καθαρτική, διότι δὲν κανονίζομε ἐμεῖς

πόσο θὰ ζήσωμε ἐπὶ τῆς γῆς. Αὐτὸ εἶναι δουλειὰ τοῦ

Κυρίου. Τὸ ἂν ἐγὼ θὰ ζήσω λίγο ἢ πολύ, δὲν μὲ ἀπασχολεῖ, δὲν εἶναι ἁρμόδιος ὁ ἑαυτός μου, διὰ νὰ τὸ κανονίσῃ, Ας τὸ κανονίσῃ αὐτὸ ὁ Χριστός. Ἐγὼ εἶμαι ἁρμόδιος ἀξιοποιῶντας τὸν χρόνο μου, τὸν παρόντα χρόνο μου νὰ κερδίζω τὸν πάντοτε παρόντα χρόνο, δηλαδὴ

τὴν Οὐράνια Βασιλεία μὲ τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».