Στις 17 Ιουνίου πριν από 99 χρόνια εκοιμήθη στον Κύριο η μοναχή Angelina (Borisova) /1886 - 17/06/1924/, ασκήτρια που ζούσε στο δάσος.

 Στις 17 Ιουνίου πριν από 99 χρόνια εκοιμήθη στον Κύριο η μοναχή Angelina (Borisova) /1886 - 17/06/1924/, ασκήτρια που ζούσε στο δάσος.

Γεννήθηκε σε μια οικογένεια απλών θεοφοβούμενων αγροτών - Βλαντιμίρ και Βαρβάρα, στην επαρχία Κοστρόμα. Σε ηλικία 13 ετών αρρώστησε από μια  μελανιά. Την  Κουβαλούσε μαζί της.  Η μητέρα βρισκόταν σε μια μπανιέρα με νερό, έπεσε και τραυμάτισε άσχημα το γόνατο του αριστερού της ποδιού. Από αυτή τη μελανιά, η ασθένειά της κράτησε πέντε χρόνια. Αν και ο πόνος σταμάτησε, οι φλέβες του ποδιού κράμπησαν και το αριστερό πόδι έγινε πιο κοντό από το δεξί και παρέμεινε έτσι μέχρι θανάτου, ωστόσο, έστω και ταυτόχρονα, ήταν πάντα ευδιάθετη.

Αγαπούσε το ναό του Θεού, πήγαινε στην εκκλησία κάθε γιορτή. Σε ηλικία 27 ετών, άφησε το σπίτι της, τους γονείς της και περιφρόνησε όλες τις εγκόσμιες απολαύσεις και με την ευλογία του Μητροπολίτη Μόσχας Μακαρίου, αποσύρθηκε στον Καύκασο κοντά στη Μαύρη Θάλασσα στην πόλη Adler.

Εδώ εγκαταστάθηκε σε μια ερειπωμένη καλύβα της ερήμου και άρχισε να κάνει ασκητική ζωή: με νηστεία και προσευχή και σε κάθε είδους στέρηση. Το κελί της ήταν κρύο, χωρίς πάτωμα, με αποτέλεσμα τα πόδια της να κολλάνε συχνά στα παπούτσια της.

Εδώ συνάντησε έναν ευσεβή ερημίτη γέροντα ονόματι Στρατονίκ και του ζήτησε να της δείξει τον δρόμο της σωτηρίας και να την πάρει υπό την καθοδήγησή του.

Έτρωγε καλαμπόκι και φρούτα που ήταν διαθέσιμα στα δάση και τα φύλαγε για τον εαυτό της για το χειμώνα. Μετά από τρία χρόνια από τη ζωή της στον Καύκασο, ο γέροντας Στρατονίκ την κάλεσε κοντά του και της είπε να επιστρέψει στην πατρίδα της, λέγοντάς της: «Εκεί θα χρειαστείς». Στο σπίτι, την ευλόγησε να φτιάξει ένα κελί στο δάσος και να ζήσει σε αυτό.

Της ήταν δύσκολο να αποχωριστεί έναν τόσο άγιο άνθρωπο που ήταν ο οδηγός της στη σωτηρία, αλλά υποταγμένη σε όλα στο θέλημα του Θεού, δεν αντιστάθηκε στον αρχηγό της σε αυτή την περίπτωση, και έχοντας αναγνωρίσει το θέλημα του Θεού σε αυτό, γύρισε στην πατρίδα της.

Κι εδώ μέσα στο δάσος, τρία βερστάκια από το χωριό, οι γονείς της έφτιαξαν ένα μικρό κελί στο μέρος που είχε διαλέξει. Εδώ η ερημίτης ασκητής εργάστηκε για οκτώ χρόνια με νηστεία και προσευχή, υπηρετώντας το Μεσονυκτικό  το Όρθρο, τις Ώρες και τίς ακολουθίες καθημερινά, ασκούμενη επιμελώς στην ανάγνωση του λόγου του Θεού.

Έτρωγε λιγοστό φαγητό, καταναλώνοντάς το σε πολύ μικρές ποσότητες. Το χειμώνα υπέφερε πολύ από το κρύο, ζεσταινόταν μόνο με την προσευχή και κατά την προσευχή φαινόταν μερικές φορές να σηκώνεται από το πάτωμα στον αέρα. Αυτό αποδεικνύει ο πνευματικός της πατέρας, ο ιερέας του χωριού Verkhny Berezovets, πατέρας Vladimir.

Το 19ο και το 20ο έτος, με αφορμή την πείνα, έτρωγε ψωμί στη μέση με κινόα, ή με φλοιό σημύδας. Ετοίμασε μόνη της την κινόα και τον φλοιό: τη στέγνωνε, την θρυμμάτισε και μετά την ανακάτευε με αλεύρι.

Κοινωνούσε τα Ιερά Μυστήρια μετά από δύο και τρεις εβδομάδες και πρόσφατα κοινωνούσε κάθε εβδομάδα και κάθε αργία.

Πέρασε ενάμιση χρόνο στη σιωπή, χωρίς να ανοίγει το στόμα της με τους ανθρώπους, αλλά να συνομιλεί με προσευχή με τον Θεό χωρίς διακοπή. Μέσω αυτού τελειοποιήθηκε το πνεύμα της και έγινε κατοικία του Αγίου Πνεύματος.

Παράλληλα, όσο ζούσε ο γέροντας Στρατώνικ, η ερημίτης Αλεξάνδρα είχε πνευματική γραπτή επικοινωνία και καθοδήγηση μαζί του. Το 1918, κατά τη διάρκεια της επανάστασης, ο γέροντας Στρατονίκ σκοτώθηκε από τη βία στα χέρια των επαναστατών.

Έτσι, η ερημίτη έχασε τον πνευματικό της μέντορα και αρχηγό. Πενθώντας πικρά αυτή τη στέρηση, δεν έχασε την καρδιά της. Ταυτόχρονα, ως ταπεινή ασκήτρια, μη τολμώντας να στηριχθεί στη δική της λογική, άρχισε πάλι να αναζητά πνευματικό μέντορα.

Ο Θεός δεν άφησε την επιθυμία της για το καλό: στο πρόσωπο του ιερομόναχου της μονής Zheleznoborovsky, πατέρα Ιωάσαφ, βρέθηκε μέντορας και πνευματικός πατέρας, στον οποίο έδωσε τον εαυτό της να καθοδηγήσει , έκοψε τη θέληση και το μυαλό της, χωρίς να κάνει τίποτα. , χωρίς τη συμβουλή και την ευλογία του.

Το 1922, σε ηλικία 36 ετών, η ερημίτη δέχθηκε τον μοναχικό  σχήμα από τα χέρια του πνευματικού της πατέρα, Ιερομόναχου Ιωάσαφ με το όνομα Αγγελίνα.

Μετά από αυτό, η μοναχή Αγγελίνα επιδείνωσε το κατόρθωμά της: έτρωγε φαγητό δύο φορές την ημέρα, και όχι στο έπακρο, και όταν ετοιμαζόταν για την κοινωνία των Ιερών Μυστηρίων, την παραμονή της ημέρας της κοινωνίας έτρωγε μόνο ένα πρόσφορο με αγιασμό. .

Έμεινα αδρανής για 4 ώρες ή περισσότερο στην προσευχή και δεν ένιωθα κουρασμένος. Αυτή η συζήτηση με τον Θεό της φάνηκε σε 2 λεπτά. Στεκόμενη στα γόνατά της στην προσευχή, χτυπούσε συχνά το κεφάλι της στο πάτωμα, σαν να χτυπούσε τις πόρτες του ελέους του Θεού, και δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της, έτσι ώστε τα δάκρυα να σχηματίζουν μια λακκούβα στο πάτωμα. Από την υπόκλιση, το δέρμα έβγαινε συχνά από τα γόνατα και υπήρχαν κρούστες.

Κοιμόταν όχι περισσότερες από 4 ώρες την ημέρα, χωρίς να ξεκουράζεται μέρα ή νύχτα. Είτε προσευχόταν, είτε διάβαζε τις Αγίες Γραφές, είτε έγραφε πνευματικά πράγματα. Το καλοκαίρι πήγαινα για μούρα και μανιτάρια. Το καλοκαίρι, το νερό στο πηγάδι της συχνά στέγνωνε και έπρεπε να πάει για νερό μισό μιλη από την καλύβα της.

Αυτή, σαν αυστηρή νηστική ασκήτρια, ήπιε λίγο νερό. Με μεγάλη δίψα για ποτό, έτυχε να κοιτάζει μόνο το νερό, αλλά να μην πίνει. Όταν οι εραστές του Χριστού της έφερναν κάτι καλό να φάει, το έδινε ή το έτρωγε όταν χαλούσε.

Στην ερώτηση: «Γιατί τρως τόσο λίγο, και, δεν φοράς τίποτα καλό;», απάντησε: «Μόνο οι κύριοι τρώνε καλά και οι μισθοφόροι τρώνε, που είναι χειρότερο, και είμαι μισθωτής του Κυρίου όχι κόρη». Και δεν έδωσε σημασία στην κούραση της δύναμής της.

Όταν κοινωνούσε τα Άγια Μυστήρια, δεν θυμόταν τον εαυτό της, είτε ήταν μέσα στο σώμα είτε έξω από το σώμα. Εκείνη την εποχή το πρόσωπό της ήταν λαμπερό, σύμφωνα με έναν από τους συγγενείς της. Λέει: «Δεν μπορούσα να κοιτάξω το πρόσωπό της και ο φόβος μου επιτέθηκε. Δεν μπορούσα να της μιλήσω τότε. Όταν της συνέβη αυτό, της το είπα. Μου έλεγε απαντώντας: «Δόξα τω Θεώ».

Το μέρος όπου εργάστηκε η μοναχή Angelina ονομάζεται έρημος του Borki. Το κελί της στεκόταν στη μέση ενός βάλτου· γύρω από το βάλτο, το δάσος, σαν να λέγαμε, περιτριγυρισμένο από έναν φράχτη. Έμενε σε ένα κελί σε απόλυτη μοναξιά, δεν έπαιρνε κανέναν κοντά της.

Επισκέφτηκε επανειλημμένα τον τόπο διαμονής του πνευματικού της πατέρα και αρχηγού, Ιερομόναχου Ιωάσαφ, μιλώντας μαζί του για τη σωτηρία της ψυχής. Ο π. Ιωάσαφ είδε μέσα της την αιώνια χάρη του Θεού, της ζήτησε να δεχτεί όλους όσους έρχονταν κοντά της και διψούσαν για τα λόγια της σωτηρίας, παρηγοριάς και συμβουλής.

Από τότε, η μοναχή Αγγελίνα η ερημίτη, για υπακοή στον πνευματικό της πατέρα, άρχισε να δέχεται όλους όσους ζητούν από αυτήν λόγια σωτηρίας, παρηγοριάς και συμβουλής. Και πολύς κόσμος συνέρρεε κοντά της: και οι πάσης φύσεως άρρωστοι, και οι δαιμονισμένοι, που φυσικά την επέπληξαν, με κάθε είδους κακοποίηση. Αυτή, για όλα αυτά, αφού έκανε μια προσευχή στον Θεό, αλείφθηκε με λάδι, προστάτευσε με το σημείο του σταυρού και έδινε αγιασμό να πιει.

Και πολλοί με πίστη σε αυτήν έλαβαν θεραπεία και παρηγοριά. Περνούσε ολόκληρες μέρες σε συνομιλίες με τους ανθρώπους, διδάσκοντας και τρέφοντάς τους με τον λόγο του Θεού και καθοδηγώντας πώς πρέπει να ζει ένας χριστιανός, με λόγο και ζωή, δείχνοντας τον αληθινό δρόμο. Προέτρεψε τους ανθρώπους να είναι σταθεροί στην πίστη τους και έστρεψε πολλούς που είχαν πλανηθεί στη μετάνοια.

Δεν λυπήθηκε την υγεία της. για χάρη των άλλων, έφερε τον εαυτό της πάντα στην αρρώστια: μιλώντας με τον κόσμο, ξεχνούσε τον εαυτό της, μένοντας συχνά χωρίς φαγητό και ποτό. Πολλοί ακολούθησαν το παράδειγμά της στη ζωή, ιδιαίτερα μεταξύ των κοριτσιών που αφοσιώθηκαν ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Θεού και τη διατήρηση της παρθενίας. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της ζωής της, υπήρχαν περισσότεροι από εκατό τέτοιοι άνθρωποι.

Μισώντας κάθε καλοσύνη, ο διάβολος προσπάθησε με κάθε δυνατό τρόπο να της κάνει βρώμικα κόλπα και να διεγείρει τους κακούς ανθρώπους για να πικράνουν τον υπηρέτη του Θεού: με την παρότρυνση του διαβόλου, ορισμένοι επιτιθέμενοι στο ποσό των 4 ατόμων σχεδίασαν να κάψουν το κελί της και πήγαν μπήκαν στο ερημητήριο για να εκπληρώσουν την κακή τους πρόθεση, αλλά, μη φτάνοντας λίγα βήματα μέχρι το κελί, είδαν ότι το κελί του ερημίτη ήταν ολόκληρο, σαν να λέγαμε, μέσα σε μια φλόγα φωτιάς.

Νόμιζαν ότι κάποιος εκτός από αυτούς είχε ανάψει το κελί και γύρισε στο χωριό. Εδώ έλεγαν κοροϊδευτικά στους ερημίτες: «Το κελί της μητέρας σας κάηκε». Το κελί παρέμεινε αλώβητο. Έτσι ο Κύριος διαφυλάσσει τους αγίους του.

Μια άλλη φορά, παρόμοιοι εισβολείς μπήκαν στο ερημητήριό της για να κακοποιήσουν την ερημίτη, αλλά ο Κύριος έσωσε την εκλεκτό του και αυτή τη φορά: έψαχναν για ένα κελί όλη την ημέρα, αλλά δεν το βρήκαν, αν και το περπάτησαν και επέστρεψαν.

Όμως ο εχθρός του ανθρώπινου γένους δεν αποκοιμήθηκε και της ετοίμασε νέες ίντριγκες. Υπήρχαν άνθρωποι που έγραψαν στις σοβιετικές αρχές μια ψευδή καταγγελία της ερημιάς, σαν να εξαπατούσε τις μάζες και να συσκότιζε τη δεισιδαιμονία. Σύμφωνα με αυτή την καταγγελία, η μητέρα της Angelina συνελήφθη και στάλθηκε στο Soligalich στη φυλακή.

Πέρασε 14 ημέρες υπό κράτηση, στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερη στον τόπο διαμονής της με γραπτή βεβαίωση ότι δεν εγκατέλειψε την περιφέρειά της. Ταυτόχρονα, συνελήφθη και ο πνευματικός της πατέρας, Ιερομόναχος Ιωάσαφ και οδηγήθηκε στη φυλακή της πόλης Μπούγια. Εδώ έμεινε για 3 μήνες και επίσης αφέθηκε ελεύθερος με δική του αναγνώριση από την κομητεία του.

Την ημέρα της σύλληψής της, όταν η Matushka μεταφέρθηκε στην πόλη Soligalich, ο πληθυσμός των χωριών βγήκε στους δρόμους για να τη συναντήσει.

Από το πρωτόκολλο της ανάκρισης: «Πες μου γιατί δεν έχεις έγγραφα; Θα νομίζεις ότι δεν υπάρχεις καθόλου στον κόσμο!

- Δεν ήξερα ότι χρειάζονταν έγγραφα...

- Γνωρίζατε τη μοναχή "Verochka" [Vera (Merkulova)] στο μοναστήρι Sumarokovsky, που έκανε εκστρατεία κατά της εξουσίας των Σοβιετικών;

"Η Verochka ήταν δυνατή, πολέμησε ενάντια στο σοβιετικό καθεστώς, αλλά εγώ ήμουν αδύναμη ..."

Μετά από 7 μήνες, ο Ιερομόναχος Joasaph συνελήφθη ξανά, στάλθηκε στο Solovki και φυλακίστηκε σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας για δύο χρόνια. και η μοναχή Angelina από το πλευρά των σοβιετικών αρχών, αλλά ο Θεός την έκρινε διαφορετικά.

Η μητέρα Αντζελίνα αρρώστησε θανάσιμα. Κατά τη διάρκεια της ασθένειάς της, της ανατέθηκε μια επιτροπή από τις σοβιετικές αρχές. Ο γιατρός αποφάσισε ότι δεν θα ζούσε περισσότερο από 3 μήνες, επομένως την άφησαν μόνη.Αυτή η περίοδος της ζωής της ήταν η τελευταία.Η ασθένειά της κράτησε 7 εβδομάδες.Όλο αυτό το διάστημα η μητέρα Αγγελίνα δεν έτρωγε καθόλου φαγητό,αλλά ήπιε μόνο μια γουλιά αγιασμό.Αλλά παρά την ασθένειά της δέχτηκε,παρηγόρησε,ενθάρρυνε όλα τα πνευματικά της παιδιά.

"Πνευματικά παιδιά!" - είπε - «Προσέξτε, να είστε νηφάλιοι μην απελπίζεστε, μην αποθαρρύνεστε, μην αποθαρρύνεστε στις θλίψεις. Είναι ευάρεστο στον Κύριο να είμαστε πάντα σε θλίψη, ώστε στη λύπη μας να σώσουμε τις ψυχές μας.

Ήταν καλό για σένα να σωθείς με όλη τη χαρά μαζί μου, και τώρα να υπομείνεις όλες τις λύπες και τις λύπες που θα σε συναντήσουν μετά την αναχώρησή μου σε έναν άλλο κόσμο. Με παραίτηση και με ευγνωμοσύνη στον Κύριο κουβαλήστε τον σταυρό σας. Αν αγαπάς τον Κύριο με όλη σου την ψυχή και με όλη σου την καρδιά, τότε μπορείς να σωθείς χωρίς εμένα, γιατί έχουμε πατέρα και μητέρα στον Θεό.

Αγάπα τον Γλυκύτατο Κύριό μας Ιησού Χριστό, μην τον ανταλλάξεις ούτε με πατέρα, ούτε με μητέρα, ούτε με επίγειο γαμπρό. Τότε θα σας δεχτεί με χαρά και θα σας οδηγήσει στη φωτεινή Ουράνια Αίθουσα Του, τότε οι θλίψεις και οι θλίψεις θα φύγουν μακριά σας. Ο Ουράνιος Νυμφίος μας θα σας παρηγορεί όλους για όλη την αιωνιότητα. Τα παιδιά του! Τι χαρά θα είναι το πνεύμα μου όταν σας δω όλους στις φωτεινές Αίθουσες αρραβωνιασμένους με τον Χριστό!».

Κατά τη διάρκεια αυτής της ασθένειας, η μοναχή Αγγελίνα έλαβε το χρίσμα του λαδιού και κοινωνούσε τα Άγια Μυστήρια του Χριστού κάθε εβδομάδα.

Πέθανε στις 17 Ιουνίου 1924, 38 χρόνια από τη γέννησή της. Την ημέρα του θανάτου της είπε: «Παιδιά! Σήμερα φεύγω από εσάς, πολεμήστε με τόλμη ενάντια στους εχθρούς της σωτηρίας, ελπίδα στη βοήθεια του Χριστού. Αν σας έρθουν δοκιμασίες, επικαλέστε με, και θα σας φέρω χάρη και θα σας παρηγορήσω στη θλίψη. πες μου πόσο ζωντανές είναι οι λύπες σου και θα σε ακούσω. Σας επαναλαμβάνω επίσης, μην ξεχνάτε τα λόγια μου, μην τα πατάτε κάτω από τα πόδια σας, αλλά προσπαθήστε να μεγαλώσει και να καρποφορήσει ο σπόρος που έχει σπαρθεί στις καρδιές σας.

Η είδηση ​​του θανάτου της μητέρας Αγγελίνας διαδόθηκε γρήγορα σε όλη τη γειτονιά. Ο κόσμος άρχισε να συρρέει σωρό για να υποκλιθεί στο σώμα της. Την επόμενη μέρα μετά το θάνατο της μητέρας, η σορός της μεταφέρθηκε τιμητικά από τον εκκλησιαστικό λειτουργό της προσέλευσης της στην εκκλησία και πλήθος κόσμου είχε ήδη συρρεύσει εδώ για να πληρώσει το τελευταίο χρέος στον εκλιπόντα ασκητή.

Την ημέρα της ταφής, χωρίς πρόσκληση, εμφανίστηκαν 5 ιερείς από γειτονικά χωριά, 25 και 30 βερστών μακριά, για να τιμήσουν τον εκλιπόντα. Την ταφή τέλεσαν 6 ιερείς με μεγάλη συγκέντρωση κόσμου. Η κηδεία συνεχίστηκε μέχρι τις 3 το μεσημέρι.

Η μητέρα, ακόμη και μετά τον θάνατό της, βοηθάει αυτούς που της ζητούν βοήθεια. Έρχονται ασθενείς στον τάφο της, παίρνουν χώμα από τον τάφο και λάδι από το καντήλι πάνω από τον τάφο. Όσοι κατάγονται από τα γύρω χωριά συχνά παραγγέλνουν μνημόσυνα γι' αυτήν και λαμβάνουν θεραπεία στις παθήσεις τους.

Τάφηκε πίσω από τον βωμό της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στο χωριό Verkhny Berezovets, στην περιοχή Soligalichsky, στην περιοχή Kostroma.