18 Ιουνίου - Πριν από 30 χρόνια, η μακαρία ηλικιωμένη μοναχή Μακαρία (Αρτεμίεβα) /11/06/1926 - 18/06/1993/ εν Κυρίω τελειούται .

 18 Ιουνίου - Πριν από 30 χρόνια, η μακαρία ηλικιωμένη μοναχή Μακαρία (Αρτεμίεβα) /11/06/1926 - 18/06/1993/ εν Κυρίω τελειούται .

Γεννήθηκε ανήμερα του Πάσχα, όταν η Εκκλησία γιορτάζει την εικόνα της Μητέρας του Θεός «ο εγγυητής των αμαρτωλών»και θυμάται τον παρθένο μάρτυρα Θεοδόσιο. Γεννήθηκε με δίδυμο αδερφό.

Τη δεύτερη μέρα μετά τη γέννησή της, στη γιορτή της Αναλήψεως του Κυρίου, αποφασίστηκε να τη βαφτίσουν μαζί με τον δίδυμο αδερφό της... «

Όταν ήρθε η ω ωρα. να βαπτιστούνε », είπε η μητέρα, «ο αδελφός ήταν πολύ αδύναμος. Ο παπάς είπε: «Πρώτα ας βαφτίσουμε το αγόρι, μετά το κορίτσι». Ο Ιερομόναχος Βασίλειος είπε :«Έλα, έλα γρήγορα, το αγόρι μπορεί να πεθάνει».

Πράγματι, μόλις το μωρό Ιωάννη βαφτίστηκε, πέθανε. Τότε ο πατέρας Βασίλης βάφτισε την κοπέλα και της έδωσε το όνομα Θεοδοσία, που σημαίνει «δόθηκε από τον Θεό». Βγάζοντας το παιδί από τη κολυμβήθρα. και το έδωσε στη νονά με μια πάνα, είπε: «Το κορίτσι είναι καλό, θα ζήσει, αλλά δεν θα περπατήσει».

Κάποτε έφεραν στην εκκλησία την τρίχρονη Θεοδοσία. Μετά το τέλος της λειτουργίας, δεν μπορούσε να τη βρει για πολλή ώρα, έπρεπε να απευθυνθεί στον ιερέα για βοήθεια. Βρήκε το κοιμισμένο κορίτσι στο βωμό κάτω από τον ιερό θρόνο.

Από ενάμιση χρονών πονούσαν τα πόδια της και από τριών ετών δεν περπατούσε πια, αλλά σερνόταν. Στις οκτώ αποκοιμήθηκε σε ληθαργικό ύπνο και για δύο εβδομάδες η ψυχή της ήταν στον παράδεισο.

Ξυπνώντας, η Θεοδοσία είπε ότι την ώρα που το άψυχο σώμα της βρισκόταν στους «νεκρούς» στο νοσοκομείο, η ψυχή, συνοδευόμενη από τον Φύλακα Άγγελο, ταξίδεψε στα παραδεισένια μοναστήρια.

Λίγο αργότερα, σε ένα θαυματουργό όραμα, η Θεοδοσία έλαβε την ευλογία της Βασίλισσας των Ουρανών για τη θεραπεία των ανθρώπων. Η ίδια η Βασίλισσα των Ουρανών άρχισε να εμφανίζεται στους άρρωστους από τα γύρω χωριά και χωριά και να τους κατευθύνει στη Θεοδοσία.

Ως παιδί, η μέλλουσα μητέρα εγκαταλείφθηκε από τους συγγενείς της. Έζησε μια άθλια ζωή, ζώντας στο ύπαιθρο, τρώγοντας χιόνι, γρασίδι και τα υπολείμματα της τροφής που βρέθηκε.

Στα χρόνια του πολέμου, το κορίτσι έμεινε στο δρόμο, όπου έζησε επτακόσιες μέρες. Την παρέλαβε η 72χρονη μοναχή Ναταλία, μοναχή του μοναστηριού Vyazemsky Arkadyevsky.

Όταν το μοναστήρι έκλεισε και οι μοναχές συνελήφθησαν, στο κελί της φυλακής, η μοναχή Ναταλία είχε μια αποκάλυψη ότι όλοι οι συλληφθέντες θα βασανίζονταν και θα πέθαιναν, και μόνο ο Κύριος θα έσωζε τη ζωή της και θα φρόντιζε τους άρρωστους στο το σπίτι της.

Βλέποντας το κορίτσι, η μητέρα Ναταλία συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να τη φροντίσει και την πήρε να ζήσει μαζί της. Έζησαν μαζί για περισσότερα από είκοσι χρόνια, και μετά η μητέρα έγινε μοναχή .Μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής της, ήταν σε υπακοή στη Βασίλισσα των Ουρανών.

Το κατόρθωμα της μοναχής Μακαρίας ήταν ακούραστο, μέρα ή νύχτα, προσευχή που δεν σταματούσε. Μέρα και νύχτα προσευχόταν για όλη τη χώρα.

Υπομένοντας υπομονετικά τις δικές της κακοτυχίες, δέχτηκε αμέτρητους ανθρώπους που πήγαιναν κοντά της για να λάβουν θεραπεία από σωματικές και πνευματικές ασθένειες.

Πάντα υπήρχαν ουρές κόσμου έξω από το σπίτι της μητέρας.  Οι γείτονες πήγαν τους προσκυνητές στο χώρο τους για τη νύχτα. Η μοναχή δέχτηκε τους πάντες, δεν αρνήθηκε κανέναν.

Στις 18 Ιουνίου 1993, στις δώδεκα και μισή τη νύχτα, η μοναχή Μακαρία κοιμήθηκε ειρηνικά στον Κύριο. Τα τελευταία λόγια της μοναχής Μακαρίας: «Νηστεία, προσευχήσου, σε αυτό είναι η σωτηρία...»

Τάφηκε στο αγροτικό νεκροταφείο του χωριού Temkino, στην περιοχή του Σμολένσκ. Από τότε, άνθρωποι από διάφορα μέρη της Ρωσίας, κοντά και μακριά στο εξωτερικό πηγαίνουν στον τάφο της μοναχής Μακαρίας, όλοι όσοι άκουσαν για τα θαύματα της θεραπείας μέσα από τις προσευχές της , όσοι είχαν την τύχη να διαβάστε το βιβλίο που έδωσε ο Θεός.