Στις 16 Αυγούστου, πριν από 6 χρόνια, ο Sheikhumen Moses (Kaiturov) πέθανε εν Κύριο / 09/06/1960 - 16/08/2017 /

 Στις 16 Αυγούστου, πριν από 6 χρόνια, ο Sheikhumen Moses (Kaiturov) πέθανε εν Κύριο / 09/06/1960 - 16/08/2017 /

Το 1990, έχοντας αναλάβει την ιεροσύνη, ο πατέρας Μωυσής άρχισε να χτίζει με ζήλο  στην πνευματική ζωή στην πατρίδα του χωριό Nizhnee Kolchurino, επισκοπή Chistopol. Μητρόπολη Ταταρστάν, έχοντας χτίσει με δικά του χρήματα τον ναό της εικόνας του Καζάν της Θεοτόκου, όπου υπηρέτησε ως ιερεύς.

Γύρω από τον ιερέα συγκεντρώθηκε μια μικρή κοινότητα ηλικιωμένων μοναχών, η οποία άρχισε να μένει στο ναό και να εκπληρώνει τις εκκλησιαστικές υπακοές, βοηθώντας τον πατέρα Μωυσή. Στη συνέχεια, ο π. Μωυσής ενίσχυσε τον μοναχισμό και τη μητέρα του με το όνομα Ζιππορά.

Στις πατροπαράδοτες γιορτές, ο πατέρας Μωυσής οργάνωσε μια θρησκευτική πομπή στο χωριό με την σεβαστή εικόνα του Καζάν της Θεοτόκου. Σε αυτούς τους εορτασμούς παρευρέθηκαν όχι μόνο κάτοικοι της περιοχής, αλλά και πιστοί από τη Μόσχα, το Καζάν, το Νιζνεκάμσκ.

Ο Ναός του Αγίου Νικολάου, λόγω του μικρού του μεγέθους, έπαψε να φιλοξενεί τους πάντες. Στη συνέχεια, ο πατέρας, μαζί με τη μητέρα του, δώρισε προσωπικές οικονομίες για να θέσει τα θεμέλια μιας εκκλησίας από τούβλα προς τιμήν της εικόνας του Καζάν της Μητέρας του Θεού. Δεν υπήρχαν άλλα κεφάλαια για την κατασκευή.

Ο Θεός δεν ντρόπιασε την πίστη του δούλου Του. Σε ένα ταξίδι του στους Αγίους Τόπους, ο π. Μωυσής συνάντησε προσκυνητές από τη Μόσχα, οι οποίοι έγιναν πνευματικά του παιδιά και ευεργέτες στην ανέγερση μιας νέας εκκλησίας.

Με τη χάρη του Θεού ανεγέρθηκε ο ναός, τοποθετήθηκε πολυεπίπεδο τέμπλο, εξοπλισμένο με τα απαραίτητα σκεύη, διακοσμημένο με αγιογραφίες και αναστηλώθηκαν παλιές εικόνες.

Για να φιλοξενήσει ντόπιες μοναχές και επισκέπτες προσκυνητές, ο ιερέας έχτισε ένα κτίριο κελιών με μια μεγάλη τραπεζαρία και έναν ναό του Αγίου Νικολάου κατά το πρότυπο της αγιορείτικης παράκλησης.

Με τους κόπους του π. Μωυσή ανεγέρθηκε επίσης ναός-παρεκκλήσι προς τιμήν όλων των αγίων στο νεκροταφείο του χωριού.

Ο κλήρος γιόρτασε το έργο του πατέρα με βραβεία και πρόσθετες υπεύθυνες υπακοές: ανυψώθηκε στο βαθμό του ηγουμένου, τέλεσε την υπακοή του κοσμήτορα και τα τελευταία χρόνια της ζωής του έλαβε ομολογία από τον κλήρο της επισκοπής.

Διατηρώντας αρκετούς οικισμούς στην περιοχή, ο πατέρας Μωυσής έγινε ευρέως γνωστός για τον ασκητικό τρόπο ζωής του, δίνοντας το παράδειγμα ενός καλού ποιμένα που ο ίδιος πήγε στον Χριστό και οδήγησε άλλους κοντά Του.

Ο πατέρας αγαπούσε πολύ τη Μητέρα του Θεού. Ίσως γι' αυτό η ψυχή του ήταν τόσο σκισμένη σε δύο μέρη της γης - στο άγιο Όρος, το οποίο επισκέφτηκε πολλές φορές και πήγε με τα πόδια σε όλα τα μοναστήρια, και στο Ντιβέεβο, όπου τον γνώρισαν και τον αγάπησαν οι μοναχές.

Οι πιο σεβαστοί άγιοι για τον Πατέρα Μωυσή ήταν ο μοναχός Σεραφείμ του Σάρωφ, ο μάρτυρας Αβραάμ της Βουλγαρίας, η ευλογημένη Ματρώνα της Μόσχας, στην οποία στράφηκε για βοήθεια σε πνευματικές και εγκόσμιες ανάγκες.

Αλλά η σωτηρία δεν γίνεται χωρίς προσωπικό Γολγοθά, και μια τέτοια σταύρωση για τον πατέρα Μωυσή ήταν η παραιτημένη μεταφορά μιας ογκολογικής ασθένειας για πέντε χρόνια.

Όμως, ακόμη και ενώ βρισκόταν στο Ογκολογικό Κέντρο της Μόσχας, ο πατέρας Μωυσής έδειξε τη χριστιανική του αγάπη, άρχισε να φροντίζει το ιατρικό προσωπικό και τους ασθενείς, καθαγίασε το τμήμα όπου νοσηλευόταν.

Η δύναμη εξασθενούσε, αλλά ο πατέρας Μωυσής άρχισε να χτίζει ένα νέο πολυεπίπεδο καμπαναριό στην εκκλησία του Καζάν. Με τη βοήθεια του Θεού, η κατασκευή ολοκληρώθηκε με επιτυχία.

Η αρρώστια πήρε το τίμημα, ο ιερέας ξεθώριασε ήσυχα. Λίγο πριν από το θάνατό του, έχοντας αποδεχτεί το μεγάλο σχήμα, έχοντας αφιερώσει σχεδόν τη μισή του ζωή στην υπηρεσία του Θεού, μετέχοντας καθημερινά στα Ιερά Μυστήρια του Χριστού, ο πατέρας Μωυσής αφιέρωσε την ψυχή του στον Θεό, στον οποίο η ψυχή του φιλοδοξούσε όλη του τη ζωή.

Λίγο πριν πεθάνει έδωσε την τελευταία του οδηγία σε πνευματικά παιδιά. «Προσευχήσου, προσευχήσου και ταπείνωσε τον εαυτό σου», ήταν τα τελευταία λόγια του ταπεινού ερημίτη.

Πέθανε σε ηλικία 57 ετών μετά από μακρά ασθένεια. Τάφηκε πίσω από το βωμό της γενέτειράς του εκκλησίας.