(Αποσπάσματα από το βιβλίο "Συνοπτικά για το άπειρο") ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΓΗΙΝΗ ΖΩΗ

Ο κόσμος γελάει με τους ανθρώπους που το πιστεύουν. Τους υπόσχεται χρυσάφι, αλλά τους δίνει σβώλους βρωμιάς, υπόσχεται να τους κάνει να πιουν το κρασί των απολαύσεων, αλλά αντίθετα γεμίζει το στόμα τους με σήψη. Επομένως, είναι σοφός αυτός που ζει σε αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν κάνει φίλους μαζί του που δίνει στο σώμα του τα απαραίτητα για την ύπαρξη, αλλά όχι την εξουσία πάνω στον εαυτό του. Ποιος βλέπει το αληθινό νόημα της ζωής πέρα ​​από αυτο που υποδουλώνει σάρκα και αίμα για να λάβει το Πνεύμα.
***
Ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει ευτυχία σε κανέναν: και σε πιστούς και σε άπιστους. Μόνο ο πιστός νιώθει βαθύτερη αγωνία όταν ο κόσμος τον πιάνει με δίχτυ παθών και τον αιχμαλωτίζει σαν αιχμάλωτο. Και για τους άπιστους, αυτή η λαχτάρα εκδηλώνεται με κωφό θυμό, συνεχή δυσαρέσκεια, πλήξη, που προσπαθούν να πνίξουν, όπως το κρασί, με ένα ρεύμα εξωτερικών εντυπώσεων, σωματικές και πνευματικές απολαύσεις, σαν να θέλουν να μειώσουν τον πόνο από μια πληγή. , ερεθίζοντάς το συνεχώς.
***
Εάν η ζωή μπορούσε να δώσει σε έναν άνθρωπο αυτό που ποτέ δεν έδωσε και ποτέ δεν θα δώσει - την πληρότητα της ευτυχίας, τότε η τραγωδία της επίγειας ύπαρξης δεν θα εξαφανιζόταν, αλλά θα γινόταν ακόμα πιο ζοφερή. Δεν είναι τρομερό όταν ένας άνθρωπος σε μια γιορτή - φαινομενική ευεξία - τον αρπάζουν ξαφνικά και τον οδηγούν στην αγχόνη - τον τάφο;
***
Η ευτυχία στη γη είναι μια σκιά που δεν μπορεί να ξεπεραστεί: ένας άνθρωπος τρέχει πίσω από τη δική του σκιά, και αυτή τρέχει μακριά του. Αλλά αν δείτε τη ζωή ως ένα μονοπάτι προς την αιωνιότητα, τότε ανοίγει στην ψυχή ως ανεκτίμητο δώρο, τότε τα σκοτεινά βάθη της φωτίζονται με φως, τότε ένας άνθρωπος καταλαβαίνει γιατί ζει, γιατί υποφέρει, στο όνομα αυτού παλεύει. Τότε όλα μπαίνουν στη θέση τους και το άτομο συνειδητοποιεί ότι η ζωή του δίνεται ως ευκαιρία να αποκτήσει για πάντα την εικόνα του Θεού ή την εικόνα του Σατανά.

Από το βιβλίο "Συνοπτικά για το άπειρο"Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν)