ΨΑΛΩ ΤΩ ΘΕΩ ΜΟΥ ΕΩΣ ΥΠΑΡΧΩ. ΨΑΛΜΌΣ 17 . ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΜΑΥΡΌΠΟΥΛΟΣ

21 Καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἀνταποδώσει μοι,

Ἡ ζωὴ τοῦ πιστοῦ ἀναπαύεται στὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅπως

μαρτυρεῖται στὶς ἁγιογραφικὲς πηγές, αὐτὴ ἡ δικαιοσύνη ταυτίζεται μὲ

τὴν ἀγάπη. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, μᾶς λέει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, δηλαδὴ εἶναι δίκαιος. Στὴ θεοφανικὴ ἀποκάλυψη τοῦ Σινᾶ θὰ ἀποκαλύψει

τὸ ὄνομά του ὡς Κύριος πολυέλεος καὶ πολυεύσπλαχνος καὶ ἀληθινός.

Ἡ δικαιοσύνη αὐτὴ δὲν προσφέρεται ὡς ἀτομικὴ ἐπιβράβευση. Υπάρχει οὕτως ἢ ἄλλως, καὶ ἐνεργεῖ στὸν πιστό, ἐὰν αὐτὸς ἔχει καλλιεργήσει τὸν ἑαυτό του γιὰ νὰ τὴν ὑποδεχτεῖ. Αὐτὴ τὴν καλλιέργεια ὁ ποιητὴς τὴν

ὀνομάζει «καθαριότητα τῶν χειρῶν μου», μιὰ ἔκφραση ποὺ θὰ τὴν ἀναπτύξει στοὺς παρακάτω στίχους. «Καθαριότητα τῶν χειρῶν» σημαίνει

πράξεις. Αὐτὸ ποὺ ἀποδίδει ὁ πιστὸς στὸν Θεὸ εἶναι ἡ πίστη του καὶ ἡ παράδοση στὸ θέλημά του. Αὐτὸ ποὺ τοῦ ἀνταποδίδεται ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι

ἡ παρουσία του ὡς δικαιοσύνη, δηλαδὴ ὡς ἀγάπη. Πρόκειται γιὰ μιὰ

ἀντικατάπεμψη, ποὺ συνοψίζεται στὴν ἔκφραση «θεία χάρις». Θυμηθεῖτε

τὴν εὐχὴ τῆς θείας Λειτουργίας, ποὺ ἀναπέμπουμε στὸν Κύριο μετὰ τὸν

καθαγιασμὸ τῶν τιμίων δώρων: Ὅπως ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς ἡμῶν, ὁ

προσδεξάμενος αὐτὰ [...] ἀντικαταπέμψῃ ἡμῖν τὴν θείαν χάριν καὶ τὴν

δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,