Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024
Βρισκόμενος σε μια δημόσια υπηρεσία και καθώς ανοίχτηκε συζήτηση πνευματικού περιεχομένου.....
Βρισκόμενος σε μια δημόσια υπηρεσία
και καθώς ανοίχτηκε συζήτηση
πνευματικού περιεχομένου με μια υπάλληλο
θέλοντας η ίδια να μου δείξει ότι είναι της ‘’Εκκλησίας’’
αρχίζει και μου επιδεικνύει ένα-ένα
τα διαπιστευτήρια της πίστεως της.
Ξεκινά με το κομβοσχοίνι στο χέρι της
που το είχε μάλιστα ‘’μελετήσει-διαβάσει’’ έξτρα
ένας φωτισμένος(λέει) γέροντας.....
Ας γνωρίζουμε πάντως ότι κάθε κομβοσχοίνι
που πλέκετε ορθόδοξα(και όχι από μηχανή)
πλέκεται εν προσευχή και η πλέξη δημιουργεί 9 σταυρούς
συνεπώς δεν χρειάζεται(και δεν υπάρχει κιόλας)
επιπρόσθετη προσευχή για ‘’ενίσχυση χάριτος’’.....
Θα έλεγα ‘’ενίσχυση σήματος’’ από μέρους μας χρειάζεται.....
Γιατί το κομβοσχοίνι δεν είναι για μόστρα ούτε καν φυλακτό.....
Τα κομβοσχοινιά υπάρχουν για να δουλεύονται
(να κάνουμε μ’ αυτά δηλ. Προσευχή, κυρίως κατά μόνας,
δεν χρειάζεται να παίρνεις το 100στάρι στις ακολουθίες....
Κι αν σου φεύγει ο νους πάρε τουλάχιστον μαζί
του δακτύλου που είναι διακριτικό)....
Στην συνέχεια άνοιξε το πρώτο συρτάρι του γραφείου
επιδεικνύοντας με καμάρι
το άλλο διαπιστευτήριο της πίστεως της...
Μια εικόνα της Παναγίας μας....
-’’Καλά, της λέω, γιατί την έχεις κρυμμένη στο συρτάρι;’’
-’’εεε πάτερ μου να μην με περάσουν και για καμιά θεούσα’’
-’’Εάν ντρέπεσαι για την σχέση σου με τον Θεό
Τι να πω.... λυπάμαι.....γιατί μια τέτοια σχέση δεν έχει αγάπη.....
Εγώ ξέρω ότι στο συρτάρι συνήθως
κρύβουμε φωτογραφίες πρώην σχέσεων.....’’
-’’Μα πάτερ μου πιστεύω στον Θεό!’’
-’’ συγνώμη κιόλας μα.....
κι ο διάβολος πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού.....
Το θέμα είναι κατά πόσο Του εμπιστευόμαστε την ζωή μας...’’
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
ΗΡΘΕΣ ΠΑΛΙ ΑΓΙΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ (Ψαλτοτράγουδο-π.Διονύσιος Ταμπάκης)
ΗΡΘΕΣ ΠΑΛΙ ΑΓΙΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ Ἦρθες πάλι’Αγιά Σαρακοστή κατάνυξη καὶ προσευχή Ἦρθες πάλι’Αγιά Σαρακοστή Ἀπόδειπνα ,Χαιρετισμοί. Μεθ’ημών ὁ Θεός Μέσα στῶν κεριῶν τὸ φώς Χάδι ὁ Ναός. Ἦρθες πάλι’Αγιά Σαρακοστή Ἄνοιξης ἡ ἀνατολή Ἦρθες πάλι’Αγιά Σαρακοστή Χαρμολύπης ἡ φεγγοβολή Ἡ Ἐκκλησία ἀγκαλιά Ὕμνους εἰς τὴν Παναγιά Μεταξοβελονιά. Ἦρθες πάλι’Αγιά Σαρακοστή γίνονται τὰ πάντα μιὰ φωνή. Ἦρθες πάλι’Αγιά Σαρακοστή Προηγιασμένης ἡ ὠδή «Ἐλέησόν με ὁ Θεός» Ψάλλει ὅλος ὁ λαός καὶ χαίρεται ὁ Χριστός ! Ἦρθες πάλι’Αγιά Σαρακοστή Μελιχροί ‘ναι οἱ ἑσπερινοί. Ἦρθες πάλι’Αγιά Σαρακοστή Τῆς νηστείας ὃλ’οι θησαυροί. Τὸ Τριώδι τραγουδεί Κι’η ψυχή μας συγχωρεῖ. Μυστικὴ αὐγή. -Ω Σαρακοστή !
Στίχοι: π.Διονύσιος Ταμπάκης
A lélek három jellegéről !!!
A lélek három jellegéről
A Lélek Vágyakozó Jellege, vagy Ereje (tό έπιθυμητικόν – tó épithimitikón): A lélek három jellegének vagy erejének az egyike, a Platón által megfogalmazott (Vö. Az Állam, negyedik könyv, 434 D – 441 C) hármas felosztás szerint, melyet az orthodox keresztény egyházatyák teljes egészében elfogadtak. A másik kettő az, (I.) intelligens jelleg (τό λογιστικόν – tó logisztikón: Vö. – Intelligens), és az (II.) indulatos jelleg (θυμοειδές – thimoeidész), ez utóbbi gyakran düh és haragként nyilvánul meg, de általánosságban úgy definiálható, mint egy heves érzéseket kiváltó erő. Ez a három jelleg vagy erő használható pozitívan, azaz természetünkkel összhangban ahogy Isten megteremtette őket, vagy negatívan, azaz oly módon, ami ellentétes természetünkkel és a bűn (vö.) felé vezet. Az indulatos erő például pozitívan használható a démoni támadások visszaverésére vagy az Istenre való vágyakozásunk felfokozására, de amennyiben nincs kontrollálva, vezethet önkényeztetéshez vagy zavaró gondolatokhoz és cselekedetekhez is. A vágyakozó és indulatos jelleget, különösen az előbbit, néha a lélek érzékeny (τό παθητικόν – tó pathitikón) jellegeként is említik, vagyis, olyan jellegként amely különösen kiszolgáltatott a szenvedélynek (vö.), és amely, ha nincs átformálva pozitív lelki hatások által, fogékony a negatív és önpusztító erők influenciáira. Az intelligens jelleget, bár szintén kiszolgáltatott a szenvedélyeknek, általában nem tekintik a lélek érzékeny jellegének.
Τι δύναμη έχει ο αγιασμός διαμερισμάτων ή σπιτιών;
Τι δύναμη έχει ο αγιασμός διαμερισμάτων ή σπιτιών;
Γνωρίζουμε ότι ο κόσμος προστατεύεται από τον άγγελο του Χριστού, όπως και κάθε χώρα, πόλη ή χωριό. Καθαγιάζοντας το διαμέρισμα ή το σπίτι, ο ιερέας καλεί το Άγιο Πνεύμα μέσω των προσευχών του και διώχνει τα κακά πνεύματα από ένα δωμάτιο. Είναι αγιασμένο, αφιερωμένο στον Θεό και τελεί υπό την προστασία του αγγέλου της αντίστοιχης τοποθεσίας. Ο άγγελος προστατεύει το σπίτι με την προϋπόθεση ότι κάποιος ζει εκεί κανονικά, σύμφωνα με τη χριστιανική ηθική.
Θυμάμαι μια περίπτωση: υπηρετούσα σε μια ενορία στην περιοχή Yuretsk, στην περιοχή Ivanovo. Στην κουζίνα δούλευε μια γυναίκα με το όνομα Ράισα. Είπε ότι ο άντρας της ήταν μεθυσμένος, τσακωνόταν, βρίζει. Έφτασε στο σημείο να μην μπορούσε πλέον να μένει στο ίδιο σπίτι μαζί του. Η Ράισα είπε: «Τότε κάλεσα τον ιερέα και αγίασε το σπίτι. Το βράδυ ήρθε ο άντρας μου από τη δουλειά και φοβήθηκα μήπως καταλάβει ότι το σπίτι ήταν αγιασμένο. Κάποια στιγμή δεν τον ξαναείδα. Πέρασαν περίπου 15 λεπτά και αποφάσισα να βγω έξω να δω τι συμβαίνει. Είχε κοιμηθεί στα άχυρα. Δεν ήταν μεθυσμένος. Τότε τον ρώτησα γιατί ήταν εκεί και τον κάλεσα στο σπίτι. Μου είπε: «Δεν μπορώ, δεν έχω χώρο εκεί». Επέμεινα να μπει. Στη συνέχεια σύρθηκε στο σπίτι, τράβηξε το στρωμαθ στο πάτωμα και είπε: «Εδώ, στο πάτωμα, νιώθω καλύτερα». Τότε θαύμασα πόση δύναμη μπορεί να έχει ο αγιασμός ενός σπιτιού».
Πριν από λίγο καιρό, μια κοπέλα μου είπε ότι ήταν στο διαμέρισμά της, μόνη, ενώ οι γονείς της έλειπαν για διακοπές. Το βράδυ ξύπνησε και είδε μια λευκή φιγούρα να έρχεται προς το μέρος της από την τηλεόραση... Φοβήθηκε πολύ τότε. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί και προσευχόταν όλη τη νύχτα. Με κάλεσε να αγιασω το διαμέρισμα. Λίγες μέρες μετά τον αγιασμό ήρθαν και οι γονείς. Ακούγονται άπιστοι, η μάνα δεν βαφτίζεται. Η μητέρα, μόλις μπήκε στο σπίτι, σταμάτησε στην πόρτα και είπε: «Τι έγινε; Δεν αναγνωρίζω το διαμέρισμα. Τι έκανες εδώ;» Το κορίτσι του εξήγησε τα πάντα. Τότε η μητέρα είδε τα σημάδια του σταυρού στον τοίχο και είπε: «Μην το πεις στον πατέρα σου, θα στεναχωρηθεί».
Φυσικά, οι δαιμονικές δυνάμεις που ζουν στον άνθρωπο αισθάνονται αν το διαμέρισμα ή το σπίτι είναι αγιασμένο. Δεν μπορούν πια να ζήσουν εκεί, γιατί τους καίει η φωτιά της χάρης. Όταν λέγεται ότι το σπίτι κατοικείται από πνεύμα, σημαίνει ότι ένα ανίερο σπίτι κατοικείται από δαίμονα. Υπάρχουν τρελοί που βάζουν πρώτα μια γάτα στο σπίτι και όχι εικόνες ή ιερά βιβλία. Δεν αγιάζουν το σπίτι με αγιασμό, αλλά προσπαθούν να κάνουν ειρήνη με το κακό πνεύμα εκεί. Αυτό συνέβαινε αρκετά συχνά, δυστυχώς.
Πριν από λίγο καιρό αφιερώσαμε ένα νηπιαγωγείο, και υπήρχαν περίπου 400 παιδιά εκεί. Αγίασα όλα τα δωμάτια, και σε ένα δεν μπόρεσα να μπω, γιατί δεν μπορούσαν να βρουν το κλειδί. Τι είχε συμβεί στην πραγματικότητα; Σε αυτό το δωμάτιο είχαν γίνει συνεδρίες πνευματιστών... και αυτό το δωμάτιο παρέμενε έτσι, χωρίς αγιασμό.
Από την Ambrozie Iurasov – Χριστιανικός οδηγός για τη σημερινή εποχή,
" Ότε ήμην παιδίον "Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με τους γονείς του Χρήστο και Μερώπη.
" Ότε ήμην παιδίον "Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με τους γονείς του Χρήστο και Μερώπη.
Ο πατέρας του Πατριάρχη Χρήστος αποτελούσε πρότυπο για τον μικρό τότε Δημήτριο ήταν ο αυστηρός, αλλά δίκαιος και ακούραστος για να τα φέρνει βόλτα δεν είχε χορτάσει ποτέ του ύπνο.Διατηρούσε στο χωριό καφενείο, μέρος του οποίου είχε διαμορφώσει σε κουρείο.Σηκωνόταν αξημέρωτα για να ανοίξει το μαγαζί του, όπου και παρέμενε μέχρι να φύγει και ο τελευταίος πελάτης. Για την μητέρα του Μερώπη ο Πατριάρχης είχε πει, «Δεν είχαμε νερό στο σπίτι μας. Η μαμά μου μάζευε το νερό από τη βρύση του χωριού για να πλύνει τα ρούχα μας. Μας σήκωνε νωρίς για να πάμε στο σχολείο, άναβε το τζάκι γιατί δεν είχαμε σόμπα. Ολοι μας ήμασταν τότε μαθητές, διαβάζαμε κάτω από το φως της λάμπας πετρελαίου, ενώ εκείνη προσπαθούσε να μεγαλουργήσει γευστικά μαγειρεύοντας το βράδυ στο μαγκάλι»
ΣΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥΑΓΙΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΥΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥΕΟΡΤΑΖΕΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΣΝΕΟΦΥΤΟΣΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΛΥΒΗΣΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ(ΙΩΑΣΑΦΑΙΩΝ)ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑΕΥΧΟΜΕΘΑ ΣΤΟ ΣΕΒΑΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣΟΛΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΟΣ ΑΥΤΗΣΕΤΗ ΠΟΛΛΑΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑΥΓΕΙΑΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΟΥΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΝΟΥΘΕΤΕΙΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣΝΑ ΕΥΧΑΙΣΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΑΡΤΩΛΑΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΣΟΥ ΤΕΚΝΑ
Του Αββά Κασσιανού:
Του Αββά Κασσιανού:
Ο ίδιος είπε, ότι ήταν κάποιος γέρων και τον υπηρετούσε άγια παρθένος.
Και οι άνθρωποι έλεγαν:
“Δεν είναι καθαροί".
Και το άκουσε ο γέρων.
Όταν δε βρισκόταν στα στερνά του, είπε στους πατέρες:
Όταν τελευτήσω, φυτέψετε το ραβδί μου σε τάφο.
Και αν βλαστήση και κάμη καρπό, μάθετε ότι καθαρός είμαι απέναντί της.
Και αν δεν βλαστήση, θα γνωρίζετε ότι έπεσα μαζί της».
Και φυτεύτηκε το ραβδί και την τρίτη μέρα βλάστησε και έκαμε καρπό.
Και όλοι δόξασαν τον Θεό.
Είπε Γέρων,
Το Γεροντικόν
εκδ. Αστήρ, Αθήνα 1996.
Άγιος Κασσιανός!!!
Τον Άγιο Κασσιανὸ πολὺ τὸν ἀγάπησα τελευταία. Ἤτανε λέει σύγχρονοι μὲ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, τὸν εἶχε δάσκαλο. Κι ὅταν ὁ Ίερὸς Χρυσόστομος ἐστάλη ἐξορία ἀπὸ τὴν Αὐτοκράτειρα Εὐδοξια ὁ Ἰωάννης -Κασσιανὸς ἔφυγε καὶ πῆγε στὴν Μασσαλία, ὅπου ἔφτιαξε τὴν περίφημη Μονὴ τοῦ Ἁγίου Βίκτωρος.
Ἀλλὰ ἂς τὰ πάρουμε λίγο μὲ τὴν σειρά, καθὼς κι ἐγὼ τὰ διάβασα στὰ συναξάρια μου. Ἂν καὶ τὰ συναξάρια τὸν ἀναφέρουν «Ρωμαῖο», ὁ Άγιος Ἰωάννης - Κασσιανός γενηθηκε περὶ τὸ 365 μ. Χ. στὶς ἐκβολές τοῦ Δούναβη στὴν Μικρὰ Σκυθία (σημερινὴ Ρουμανία) ἀπὸ ἐπιφανῆ οἰκογένεια, γι’ αὐτὸ ἔλαβε λαμπρὴ κλασικὴ μόρφωση ἀλλὰ ἔχοντας φλογερὸ πόθο γιὰ τὴν τελειότητα ἔφυγε μὲ τὸν φίλο του Γερμανὸ καὶ μόνασε στὴν Βηθλεέμ, Παλαιστίνη, Μεσοποταμία καὶ Καππαδοκία, ὅπου συνάντησε πολλοὺς νηπτικοὺς ἡσυχαστές ἀσκητές. Στὴν Νιτρία, μάλιστα, συνάντησε τὸν Εὐάγριο Ποντικό. Αὐτὸς καταδικάστηκε ἀπὸ τὴν Πέμπτη οἰκουμενικὴ σύνοδο γιὰ Ὠριγενισμό, ἀλλὰ ὡστόσο ἦταν μεγαλος δάσκαλος καὶ ἡ πνευματικη διδασκαλία του ἀφομοιώθηκε ἀπὸ τοὺς Ὀρθόδοξους Πατέρες καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή.
Ἐνῷ, λοιπόν, ἔλαβε ἄδεια ἀπὸ τὴν Μονὴ τῆς μετανοίας του καὶ ἔφυγε στὴν Αἴγύπτο μὲ τὸν φίλο του πάντα Γερμανό, ποθώντας τὴν ἀσκητικὴ ζωὴ τῆς ἐρήμου ἔπεσε πάνω σὲ ταραχὲς καὶ τρομοκρατία ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὸν «βίαιο ζήλο τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας Θεοφίλου κατὰ τῶν μοναχῶν ποὺ κατηγοροῦνταν γιὰ «Ὠριγενισμό», ὅπως γραφει πολὺ πετυχημένα ὁ Γάλλος Συναξαριστής Ίερομόναχος Μακάριος Σιμωνοπετρίτης.
Ἔτσι τρακόσιοι μοναχοὶ ἀναγκάστηκαν νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν Νιτρια καὶ μεταξὺ αὐτῶν ὁ Κασσιανός, μὲ τὸν φιλο του Γερμανό. Μὲ μιὰ ομάδα περίπου πενῆντα μοναχῶν κατέφυγαν τὸ 401 μχ στὴν Κωνσταντινούπολη κοντὰ στὸν Άγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, διὰ χειρῶν τοῦ ὁποίου δέχτηκε τὸν πρῶτο βαθμὸ τῆς Ίερωσύνης, ἔγινε δηλαδὴ Διάκονος καὶ ὁ φίλος του ὁ Γερμανὸς Ίερέας. Ἔθεσαν ἑαυτοὺς μὲ ζῆλο καὶ ἀγάπη ὑπὸ τὴν σκέπη καὶ πνευματικὴ καθοδήγησή του, γοητευμένοι ἀπὸ τὴν λάμψη τῆς Ἁγιότητος τοῦ Ίεροῦ Χρυσόστομου καὶ τὴν θεσπέσια εὐγλωττία του.
Μετά, λοιπόν, τὴν ἐξορία τοῦ Ίεροῦ Χρυσοστόμου πῆγε στὴν Ρώμη μαζὶ μὲ τὸν σύντροφό του ἀπὸ τὰ νεανικὰ χρόνια καὶ συνοδοιπόρο στὴν ἀσκητική ζωὴ Γερμανὸ (Ἁγιοκατάταξή του τὸ 1992 ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ρουμανίας) καὶ τὸν Έπίσκοπο Παλλάδιο (363–430), τὸν συγγραφέα τῆς Λαυσαϊκῆς, μαθητὴ καὶ αὐτὸν καὶ βιογράφο τοῦ Ίεροῦ Χρυσόστομου. Ἐκεῖ παρέδωσαν στὸν Πάπα Ἰννοκέντιο Α’ μιὰ ἐπιστολὴ - ἔκκληση ὑπὲρ τοῦ Ἁγίου τους ἀρχιεπισκόπου, ποὺ εἶχε ἀδίκως ἐκθρονιστεῖ.
Ο μακάριος Πάπας Ρώμης Ιννοκέντιος ,όπως ο Παλάδιος μας άναφέρει, (Άγιος της εκκλησιας μας) έστειλε ευθύς έπιστολές προς τον Θεόφιλο Αλεξαδρείας και αντιπρόσωπο τον Επίσκοπο Πισινούντων Δημήτριο διακυρήσοντας τήν μετά του Άρχιεπισκόπου Ιωάννου κοινωνίαν άλλά όταν είδε πώς δεν εισακούεται προχώρησε σε «Σύνοδο τών Δυτικών». Τά όμόφωνα υπέρ του Άγίου Ιωάννου συμπεράσματα έδωσε στον Βσιλέα της δυτικής ρωμαικής Αύτοκρατορίας Όνώριο παρακαλόντας την ευσέβειάν του να γράψει τά δέοντα «τώ έαυτού άδελφώ καί συμβασιλεί Αρκαδίω».
Τέλος έπαυσαν τήν κοινωνίαν μετά των Εκκλησιών Κωνσταντινουπόλεως, Άλεξανδρείας και Άντιοχείας έως ότου αυτές μια δεκαετία μετά τον θάνατο του Χρυσορήμωνος Άγίου Ιωάννου απεκατέστησαν αυτόν εις τα Δίπτυχά τους.
Στὴ Ρώμη ὁ ὅσιος Ἰωάννης - Κασσιανὸς ἔμεινε δέκα χρόνια καὶ συνδέθηκε μὲ στενὴ πνευματικὴ φιλια μὲ τὸν Άρχιδιάκονο Λέοντα, τὸν μετέπειτα Πάπα Λέοντα Α’ (ὁ ἅγιος Λέων ἑορτάζεται στὶς 18/2) ὁ οποίος ἀργοτερα(430μχ) τοῦ ἀνέθεσε νὰ συντάξει τὴν ἔκθεση τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος κατὰ τοῦ Νεστορίου ἐμπιστευόμενος τὶς θεολογικές του γνώσεις. Στὴν Ρώμη ὁ Άγιος Κασσιανὸς χειροτονήθηκε Ίερέας καὶ μετέβη στὴν Μασσαλία, ὅπου ἵδρυσε τὴν ἀνδρικὴ Ι.Μ. Ἁγίου Βίκτωρος πάνω στὸν τάφο ἑνὸς μάρτυρος τοῦ 3ου αιώνα καὶ τὸ γυναικεῖο Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Σωτῆρος (415 μ. Χ.).
Ἐκεῖ λοιπόν στὴν Ἱερά Μονή Ἁγίου Βίκτωρος φυλάσσεται ἡ κάρα του καὶ ὁμολογῶ πὼς ὅταν ξεκίνησα τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2016 νὰ τὴν προσκυνήσω, δὲν ἤξερα ἀληθινὰ τί ἐπρόκειτο νὰ συναντήσω. Ἤθελα καὶ νὰ δω τὴν Μασσαλία, ποὺ δὲν ἔτυχε ποτέ μου ἕως τότε νὰ ἔχω ἐπισκεφτεῖ, νὰ περιηγηθῶ λιγακι καὶ στὴν Προβηγκία τὸν νότο δηλαδὴ τῆς Γαλλίας ποὺ αἰσθάνεσαι πὼς εἶσαι στὴν Ἑλλάδα. Ἴδια ἡ φύση Ἑλληνικὴ μὲ ἀμπέλια καὶ ἐλιές, σὰν νὰ εἶσαι Πελοπόννησο καὶ τὸ κλίμα ἥπιο καὶ ὁ ἥλιος ἔλαμπε σὰν νὰ ἤμουν στὴν Ελλάδα.
Στὴν Προβηγκία τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὶς ἀρχές τοῦ πέμπτου αιώνα ποὺ ἔζησε ὁ Άγιος Κασσιανὸς ὑπήρχε μιὰ ἄνθηση τοῦ μοναχισμοῦ καὶ ὁ ἅγιος Κάστωρ ποὺ ἦταν τότε ἐπίσκοπος τῆς Ἄπτης (Apt καμμία ἐξηνταριὰ χιλιόμετρα ἀπὸ τὴν Μασσαλία, δίπλα στὴν Ἀβινιόν) παρακάλεσε τὸν σοφὸ ηγούμενο τῆς Ιεράς Μονής Ἁγίου Βίκτωρος τὸν Άγιο Κασσιανὸ γιὰ χάρη τῶν Μονῶν ποὺ εἶχε ἱδρύσει στὴν Προβηγκία καὶ ἔγραψε τὸ ἔργο του «κοινοβιακές διατυπώσεις» (Instituts Coenobium) ὅπου περιέγραφε τὴν πολιτεία τῶν μοναχῶν τῆς Αιγύπτου. Εγραψε γιὰ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα ἐνάντια στοὺς ὀκτὼ «Λογισμοὺς τῆς κακίας»: γαστριμαργία, πορνεία, πλεονεξία, ὀργή, λύπη, ἀκηδία, κενοδοξία καὶ ὑπερηφάνεια.
Στὴν συνέχεια ἐκθέτει τὰ ἀντίδοτα, τοὺς ὀκτὼ λογισμοὺς ποὺ ὁδηγοῦν στὴν τελειότητα τῆς ἀρετῆς. Ὑπῆρχαν ὅμως καὶ ἐρημίτες ποὺ ζοῦσαν σὲ ἀνώτερα στάδια πνευματικοῦ ἀγῶνος ποὺ ζοῦσαν στὴν Μονὴ τοῦ Ἁγίου Λερίνου (νησάκια Hyeres). Γιὰ χάρη τους συμπλήρωσε τὴν πνευματική του διδασκαλία μὲ τὸ ἔργο του «Συνομιλίες μὲ τοὺς πατέρες τῆς ἐρήμου» (Collationes Patrum), ὅπου ἀναφέρεται στὶς διδασκαλίες τῶν μεγάλων ἀναχωρητῶν πατέρων ποὺ εἶχε συναντήσει στὴν Αἴγυπτο. Τὰ ἔργα αὐτὰ ἦσαν γραμμένα στὰ Λατινικὰ καὶ ἔτσι ὁ ἅγιος Κασσιανὸς πότισε τὸν ἀνατέλλοντα δυτικὸ μοναχισμὸ μὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Πατέρων τῆς ἐρήμου προσφέροντάς του γερὰ δοκιμασμένα θεολογικὰ θεμέλια. Γι’ αὐτὸ δικαίως θεωρεῖται ὁ ἅγιος Κασσιανος ἡ γέφυρα μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσης.
Δυστυχῶς τὴν ἴδια ἐποχη, ἀρχὲς τοῦ πέμπτου αἰώνα, ἡ Ἐκκλησία ταλαιπωρήθηκε γιὰ εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Ἰρλανδοῦ (ἢ Βρετανοῦ) Μοναχοῦ Πελαγίου, ποὺ καταδικάστηκε στὴν Τρίτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ἡ διδασκαλία του ἀφοροῦσε τὸ δόγμα τῆς σωτηριας τοῦ ἀνθρώπου. Ὑποστήριζε ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ σωθεῖ μόνο μὲ τὴν δική του ἔμφυτη ἱκανότητα.
Ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος, τὸ λοιπόν, θέλοντας νὰ καταπολεμήσει τὴν αἵρεση τοῦ Πελαγίου τόνισε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δεν σώζεται χωρίς τήν θεία Χάρι. Το πήραν δυστυχώς σημαία οι άκραίοι μαθητές του ότι ό άνθρωπος σώζεται μόνο δια τής Θείας Χάριτος ποὺ ὁδηγεῖ ὅμως στὴν κακοδοξία τοῦ «ἀπόλυτου προορισμοῦ», ποὺ δυστυχῶς ἀποτελεῖ μέχρι καὶ σήμερα ἐπίσημο δόγμα τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος δίδασκε ὅτι «τὸ μὲν τοῦ Θεοῦ τὸ δοῦναι τὴν χάριν, τὸ δὲ τοῦ ἀνθρώπου τὸ παράσχειν τὴν πίστιν». Μὲ λόγια πιὸ ἁπλὰ χρειάζεται καὶ ἡ ἀνθρώπινη προαίρεσις καὶ ἡ θεία Χάρις, γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἀλλιῶς δὲν θὰ ὑπῆρχε σεβασμὸς στὸ αὐτεξούσιο ποὺ εἶναι τὸ μεγαλύτερο δώρο τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο.
Ἀκολουθώντας, λοιπόν, τὸν δάσκαλό του Άγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο ὁ Άγιος Ἰωάννης-Κασσιανός ἀντιτάχτηκε σὲ αὐτὸν τὸν ὑπερβολικὸ διαχωρισμὸ ποὺ εἶχε ἐπιβάλει η ακραία ερμηνεία της διδασκαλίας του Ίερού Αὐγουστίνου ἡ τὸ ἕνα ἡ τὸ ἄλλο (ανθρώπινη φύση ἡ Θεία Χαρις) καὶ ἔδωσε τὴν Ὀρθόδοξη θέση :και τὰ δυο.
Αὐτὰ λοιπόν ἐδίδαξε στὴν Μασσαλία καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης-Κασσιανός καὶ βρῆκε τὸν μπελὰ του ἀπὸ ἀκραίους όπαδοὺς τοῦ Ίεροῦ Αὐγουστίνου, γιατί, ὅπως εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴν Ἱστορία, ὁ Θεός νὰ μᾶς φυλάει ἀπὸ τὸν θρησκευτικὸ φανατισμὸ ποὺ εἶναι ὁ χειρότερος φανατισμὸς ἐπί τῆς γης. Μέχρι αἱρετικὸ τὸν κατηγόρησαν πὼς ἦταν καὶ τὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία ποὺ δίδασκε σὰν αἵρεση τοῦ «ήμι - πελαγιανισμοῦ.»
Ὁ Άγιος δὲν ἀπολογήθηκε ποτέ. Δὲν ἄντεχε τὸν θόρυβο καὶ τὶς ἀντεκδικήσεις. Ἦταν καλόγερος, ἀσκητής, ἡσυχαστὴς μὲ ἐσωτερικὴ γαλήνη. Θεία Ειρήνη καὶ Θεία Θεωρία. Άφησε τὸν Θεὸ νὰ καθαρίσει . Καὶ ὅπως βεβαίως ἦταν φυσικὸ κατέπεσαν καὶ ξεχάστηκαν καὶ ὁ Άγιος τιμᾶται ἔκτοτε ἀπὸ ὅλους τοὺς μοναχοὺς τῆς Δύσης ὡς Πατὴρ καὶ μέγας διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας. Παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν Θεὸ τὸ 435. Τὰ τίμια λείψανά του καὶ ἡ Κάρα του φυλάσσονται ἕως σημερα στὴν Ἱερά Μονή Ἁγίου Βίκτωρος(Φωτογραφία) ποὺ ἦταν κτήτοράς της στὴν Μασαλια.
Στέφανος Δημόπουλος!
27 Φεβρουαρίου - Πριν από 161 χρόνια, ο ιερός ανόητος Ivan Vasilyevich Panov /δεκαετία 1790 - 27/02/1863/ πέθανε στον Κύριο.
27 Φεβρουαρίου - Πριν από 161 χρόνια, ο ιερός ανόητος Ivan Vasilyevich Panov /δεκαετία 1790 - 27/02/1863/ πέθανε στον Κύριο.
Μετά από πολλές δεκαετίες αθεϊστικών δύσκολων στιγμών στην πολύπαθη ρωσική γη μας, ξεχασμένα ονόματα αρχίζουν να επιστρέφουν σε εμάςοι ασκητές μας που ζούσαν στον επίγειο κόσμο σύμφωνα με τους νόμους του ουράνιου κόσμου.
Θεώρησε το καλύτερο να αφήσει κάθε τι γήινο. Η μνήμη των αρετών αυτού του ανθρώπου του Θεού, τα έργα του, η αυτοθυσία, η προσευχή, η εγκράτεια, η καλοσύνη τιμούνταν ιερά στην εποχή του.
Το όνομά του προφερόταν με αγάπη και σεβασμό, που άξιζε απόλυτα, και όλοι πίστευαν ότι ο φιλεύσπλαχνος Κύριος ανάπαυσε την ψυχή του «σε τόπο φωτεινότερο, σε τόπο πιο πράσινο, σε τόπο ειρήνης, όπου μένουν όλοι οι δίκαιοι, όπου Δεν υπάρχει αρρώστια, λύπη, στεναγμοί, αλλά η ζωή είναι ατελείωτη».
Για να πετύχει αυτές τις ευλογίες, άφησε κάθε τι γήινο, τον καθένα κοντά και αγαπητό στην καρδιά του, και παραδόθηκε ολοκληρωτικά και αφοσιώθηκε στον Θεό. Είναι πιστός δούλος του Θεού, όπως η Παναγία, που πέρασε όλη του τη ζωή στα πόδια του Σωτήρα και είχε συνεχώς στο μυαλό του ένα πράγμα που χρειαζόταν.
Το πώς πέρασε τα νεανικά του χρόνια ο Ιβάν Βασίλιεβιτς είναι άγνωστο λόγω έλλειψης πληροφοριών. Ήταν γέννημα θρέμμα της πόλης Σαραπούλ. που ήταν τότε τμήμα της επαρχίας Βιάτκα. Οι γονείς του ήταν αστοί. Ήταν μέτριου ύψους, είχε μαύρα μαλλιά και το ίδιο μικρό θαμνό μούσι. Είχε δυνατή σωματική διάπλαση.
Ήταν παντρεμένος, αλλά, διαρκώς φλεγόμενος από αγάπη για τον Θεό, θεώρησε ότι ήταν καλύτερο να αφήσει κάθε τι γήινο. Άφησε τη γυναίκα του και όλους τους συγγενείς του και ξεκίνησε το κατόρθωμα της ανοησίας για χάρη του Χριστού.
Σε αυτό το δύσκολο κατόρθωμα, σε συνδυασμό με την αδιάκοπη προσευχή, τη νηστεία, την εργασία και τις καλές πράξεις, με την πλήρη ανιδιοτέλεια, ο Ivan Vasilyevich πέρασε πάρα πολύ 40 χρόνια.
Αρχικά, άρχισε να εμφανίζεται ως ιερός ανόητος στην πόλη Σαραπούλ. Οι κάτοικοι της πόλης Σαραπούλ νόμιζαν ότι προσποιούνταν ότι ξεφορτώθηκε την ουρά στρατολόγησης και ως εκ τούτου τον έστειλαν σε ένα σπίτι περιορισμού. αλλά, μετά από εξετάσεις, αφέθηκε ελεύθερος από εκεί. Έχοντας φύγει από το σπίτι περιορισμού, άρχισε να επισκέπτεται τα απομακρυσμένα χωριά της πόλης Σαραπούλ.
Φορούσε πάντα τα πιο απλά ρούχα. Δεν τον ένοιαζε καθόλου το φαγητό: αν οι καλοί του πρόσφεραν κάτι, το έτρωγε, και όταν όχι, έμενε χωρίς φαγητό και έμενε στη νηστεία.
Επίσης, δεν έδειχνε αισθήματα κερδοφορίας: δεν είχε τίποτα δικό του, και δεν ήθελε να έχει τίποτα, και ιδιαίτερα δεν του άρεσε να εξοικονομεί χρήματα.
Όποιος από ζήλο του έδινε κάποιο νόμισμα, το έδινε αμέσως στους φτωχούς και άπορους φτωχούς. Συχνά έδινε όχι μόνο χρήματα, αλλά και τα τελευταία του ρούχα, τα οποία προφανώς τα χρειαζόταν απεγνωσμένα.
Θυμούμενος τα λόγια του Αποστόλου του Χριστού: να προσεύχεστε αδιάκοπα, ο Ιβάν Βασίλιεβιτς προσευχόταν συνεχώς, προσευχόταν μέρα και νύχτα, προσευχόταν παντού: στην εκκλησία, σε ιδιωτικά σπίτια και συχνά προσευχόταν στους δρόμους. Έκανε την προσευχή του, συνήθως γονατιστός, και προσκύνησε μέχρι το έδαφος. Όταν γονάτιζε, προσπαθούσε πάντα να σταθεί σε μια πέτρα, σε ένα δέντρο ή σε οτιδήποτε σκληρό, γι' αυτό είχε πάντα μεγάλες πληγές στα γόνατά του.
Με τέτοια κατορθώματα, ο Ιβάν Βασίλιεβιτς ευχαρίστησε τον Θεό και ως ένδειξη αυτού έλαβε το δώρο της διόρασης. αλλά πάντα εξέφραζε την οξυδέρκεια του με κάποιο τρόπο σε γρίφους, και σπάνια φώναζε τους ανθρώπους με το όνομά τους, αλλά πιο συχνά τους έδινε ονόματα ανάλογα με τις ιδιότητες του καθενός.
Από την ταπεινοφροσύνη του, ο Ιβάν Βασίλιεβιτς, όταν συναντούσε κάποιον, ιδιαίτερα γνωστούς, προσκυνούσε τα πόδια του και όταν ερχόταν στο σπίτι κάποιου, πρώτα, κατά κανόνα, προσευχόταν στις ιερές εικόνες, γονατιστός και έψαλλε τροπάρια στους άγιοι .
Το αγαπημένο του τραγούδι σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν το τραγούδι προς την Lady and Queen of Heaven, "The Highest of Heaven" και "The Zealous Intercessor". Αν έπινε τσάι ή έτρωγε φαγητό στο σπίτι κάποιου, ευχαριστούσε τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς του και, προσευχόμενος θερμά στα γόνατά του, έκανε μέχρι και 50 προσκυνήσεις στο έδαφος.
Όσοι τον μισούσαν, προσπαθούσε με κάθε δυνατό τρόπο να κάνει καλό· αντίθετα, όσοι τον σέβονταν του έδειχναν ότι ήταν θυμωμένος μαζί του ή ήταν δυσαρεστημένος μαζί του, φοβούμενος ότι ο σεβασμός θα του ενέπνεε περηφάνια.
Μια χήρα έμπορος της πόλης Σαραπούλ σεβόταν τον Ιβάν Βασιλίεβιτς από τα βάθη της καρδιάς της για τις καλές του πράξεις και τον θεωρούσε άγιο. Αλλά ο Ιβάν Βασίλιεβιτς δεν τη σεβάστηκε καθόλου, και μια φορά μάλιστα ήρθε στο σπίτι της εντελώς γυμνός, λέγοντάς της ότι δεν θεωρούσε τον εαυτό του καθόλου άγιο, για το οποίο τον έδιωξαν από το σπίτι.
Κάποιοι ρώτησαν τον Ιβάν Βασίλιεβιτς: «Ποιος δρόμος να πάμε και να πλησιάσουμε τον Θεό;» Σε απάντηση, γονάτισε, προσευχήθηκε πολύ και θερμά, και στο τέλος της προσευχής είπε: «Έτσι θα πάμε στον Θεό».
Ο μακαρίτης μίλησε απότομα, αλλά ήταν κυρίως σιωπηλός. Κανείς δεν άκουσε άχρηστα, πολύ λιγότερο υβριστικά λόγια από αυτόν. Ιδιαίτερα δεν του άρεσε και δεν μπορούσε να ανεχθεί τη βρωμοδουλειά· όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν βρισιές στην παρουσία του, κάλυπτε αμέσως τα αυτιά του και έφευγε, λέγοντας ότι ένας τέτοιος καταριαστής ήταν σαν δαίμονας.
Έχοντας φτάσει σε οποιοδήποτε χωριό, ο Ivan Vasilyevich πάντα προσπαθούσε αρχικά να μπει στο καμπαναριό και να χτυπήσει το μεγάλο κουδούνι δώδεκα φορές. Γι' αυτό, συχνά υπέμενε ευαίσθητους ξυλοδαρμούς, για τους οποίους ευχαρίστησε και δόξαζε ειλικρινά τον Θεό, σταυρώθηκε και έλεγε: «Δόξα Σοι, Κύριε!».
Μια φορά, με πρόσκληση, καθόταν στο σπίτι του εμπόρου Ι. και έπινε τσάι, αλλά αφού ήπιε ένα φλιτζάνι, δεν ήπιε άλλο και αρνήθηκε επειδή δεν είχε χρόνο και ότι τον κάλεσαν επειγόντως στο καμπαναριό. . Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες με κάποιο τρόπο τον έπεισαν να πιει άλλο ένα φλιτζάνι.
Έχοντας πιει το φλιτζάνι, το έβαλε βιαστικά στο τραπέζι και έτρεξε λέγοντας: «Μην αργείς! Τσάι, είναι ήδη αργά». Και τι? Πριν προλάβει να φτάσει στην εκκλησία, ο συναγερμός είχε ήδη χτυπήσει - ένα σπίτι στην πόλη πήρε φωτιά.
Μια μέρα, φεύγοντας από τον καθεδρικό ναό Σαραπούλ μετά από μια λειτουργία, και έχοντας την αίσθηση ότι δεν θα ήταν πια εκεί, είπε: «Αντίο, Πάτερ δεν θα είμαι πια εδώ». Και πράγματι, δεν ήταν πια στον καθεδρικό ναό του Σαραπούλ.
Ο Ιβάν Βασίλιεβιτς αρρώστησε και πήγε για ύπνο στο εργοστάσιο του Βότκινσκ και δεν ανάρρωσε ποτέ. Πριν από το θάνατό του, θέλησε να εξομολογηθεί και να μεταλάβει τα Άγια και Ζωοποιά Μυστήρια του Σώματος και του Αίματος του Χριστού και να λάβει το Μυστήριο του Ευχελαίου. Αφού ολοκλήρωσε όλα αυτά για τη σωτηρία της ψυχής του, ο ακούραστος εργάτης αναχώρησε ειρηνικά στον Κύριο. Πέθανε στις 14 Φεβρουαρίου (27) 1863 στο σπίτι του εμπόρου Κουτούζοφ και έζησε περίπου εβδομήντα χρόνια.
Αρκετές χιλιάδες άνθρωποι συνέρρευσαν στην ταφή του Ivan Vasilyevich, που πραγματοποιήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου (1 Μαρτίου, New Style) στον καθεδρικό ναό του Ευαγγελισμού του Votkinsk: όλοι ήθελαν να τιμήσουν αυτόν τον εργάτη και να πληρώσουν το τελευταίο χρέος σεβασμού στις υψηλές αρετές του.
Το όνομα του ιερού ανόητου Ivan Vasilyevich καταγράφηκε στο ασκητικό μνημόσυνο του πρεσβύτερου, Ιερομοναχου Sampson /†24.08.1079/ στη σελίδα 146.
Στη φωτογραφία: Καθεδρικός Ναός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην πόλη Votkinsk.
Από το νέο δίτομο βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Ραφαήλ «Περί εξωτερικών και εσωτερικών προβλημάτων της πνευματικής ζωής»)
ΕΡΩΤΗΣΗ:
Η ψυχή μου είναι άσχημη τώρα και θέλω πολύ να γράψεις μερικές λέξεις: πώς να μην απελπίζεσαι όταν φαίνεται ότι η ζωή είναι τόσο βαρετή που τίποτα δεν σε κάνει ευτυχισμένο. Αν και υπάρχουν ευκαιρίες, υπάρχει κάτι για να διασκεδάσετε, αλλά όλα αυτά δεν σας κάνουν χαρούμενους, αλλά φέρνουν μόνο ένα αίσθημα κενού ή χάσιμο χρόνου. Πώς να προσευχηθείτε αν δεν θέλετε τίποτα; Και πώς να καταλάβεις αν είναι απόγνωση ή όχι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Είναι καλό που είστε πεπεισμένοι για το κενό της κοσμικής ψυχαγωγίας και καταλαβαίνετε ότι δεν μπορείτε να αναζητήσετε την ευτυχία στα υλικά πράγματα. Δεν είστε πλέον ικανοποιημένοι ή δεν έλκεστε από τον προηγούμενο τρόπο ζωής σας. θέλεις να έρθεις σε επαφή με το αιώνιο και αμετάβλητο - με αυτό που δίνει αληθινή χαρά στην ψυχή και αποκαλύπτει το νόημα της ζωής. Αλλά την ίδια στιγμή, δεν έχετε αποφασίσει να σπάσετε εντελώς και αμετάκλητα με το παρελθόν, με το πνεύμα αυτού του κόσμου, το οποίο, σαν παραισθησιολόγος, δείχνει αυτό που δεν είναι στην πραγματικότητα: μετανιώνετε ακόμα για τα λουλούδια που φυτρώνουν στο βάλτο. Έχεις βρει την αλήθεια, αλλά τη βλέπεις από απόσταση και φοβάσαι να την πλησιάσεις και με το ένα χέρι απωθείς ό,τι έλκεις με το άλλο. Όταν ένα άτομο στέκεται σε ένα σταυροδρόμι για πολλή ώρα, η ψυχή του γίνεται κρύα, η δύναμη χάνεται σε αυτή την καθυστέρηση και παύει να καταλαβαίνει τι πρέπει να γίνει. Φανταστείτε έναν ταξιδιώτη που πρέπει να αλλάξει από το ένα τρένο στο άλλο: έφυγε από το πρώτο, αλλά δεν τολμά να μπει στο δεύτερο, κάτι τον τρομάζει, όπως το άγνωστο.
Γράφεις ότι έχεις κρίσεις απελπισίας όταν τίποτα δεν σε κάνει ευτυχισμένο και η διέξοδος είναι απλή και μόνη: εμπλακείς στην πνευματική ζωή, γίνε μέλος της εκκλησίας χωρίς συμβιβασμούς ή κοιτάζοντας πίσω. Και τώρα στέκεστε στην πλατφόρμα κάτω από ριπές ανέμου και ρυάκια βροχής και δεν ξέρετε τι να κάνετε. Μπορείτε επίσης να το πείτε διαφορετικά: η χάρη σας άγγιξε, σας έδειξε πού είναι το φως και το σκοτάδι, και τώρα πρέπει να πάτε προς το φως, να πάρετε το μονοπάτι της πάλης με τον εαυτό σας, να βεβαιωθείτε ότι ένα σωματίδιο αυτού του φωτός κατοικεί στην καρδιά σας . Αυτό θέλει δουλειά, άθλο και υπομονή.
Η μεταστροφή στον Θεό μπορεί να είναι άμεση, αλλά η αλλαγή του εαυτού σας μέσω της χάρης απαιτεί πολύ χρόνο. Είναι απαραίτητο να εξαλειφθεί το δηλητήριο με το οποίο ήταν κορεσμένος ένας άνθρωπος όταν ζούσε σύμφωνα με τα πάθη του. Ο συμβιβασμός και η καθυστέρηση είναι επικίνδυνοι για την πνευματική ζωή, ειδικά στην αρχή του μονοπατιού. Διαβάστε το Ευαγγέλιο. Ό,τι χρειαζόμαστε για τη σωτηρία μας δίνεται εκεί. Αλλά αυτό το βιβλίο αποκαλύπτεται σε ένα άτομο μόνο όταν προσπαθεί να κάνει πράξη όσα είναι γραμμένα σε αυτό.
(Από το νέο δίτομο βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Ραφαήλ «Περί εξωτερικών και εσωτερικών προβλημάτων της πνευματικής ζωής»)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Είναι καλό που είστε πεπεισμένοι για το κενό της κοσμικής ψυχαγωγίας και καταλαβαίνετε ότι δεν μπορείτε να αναζητήσετε την ευτυχία στα υλικά πράγματα. Δεν είστε πλέον ικανοποιημένοι ή δεν έλκεστε από τον προηγούμενο τρόπο ζωής σας. θέλεις να έρθεις σε επαφή με το αιώνιο και αμετάβλητο - με αυτό που δίνει αληθινή χαρά στην ψυχή και αποκαλύπτει το νόημα της ζωής. Αλλά την ίδια στιγμή, δεν έχετε αποφασίσει να σπάσετε εντελώς και αμετάκλητα με το παρελθόν, με το πνεύμα αυτού του κόσμου, το οποίο, σαν παραισθησιολόγος, δείχνει αυτό που δεν είναι στην πραγματικότητα: μετανιώνετε ακόμα για τα λουλούδια που φυτρώνουν στο βάλτο. Έχεις βρει την αλήθεια, αλλά τη βλέπεις από απόσταση και φοβάσαι να την πλησιάσεις και με το ένα χέρι απωθείς ό,τι έλκεις με το άλλο. Όταν ένα άτομο στέκεται σε ένα σταυροδρόμι για πολλή ώρα, η ψυχή του γίνεται κρύα, η δύναμη χάνεται σε αυτή την καθυστέρηση και παύει να καταλαβαίνει τι πρέπει να γίνει. Φανταστείτε έναν ταξιδιώτη που πρέπει να αλλάξει από το ένα τρένο στο άλλο: έφυγε από το πρώτο, αλλά δεν τολμά να μπει στο δεύτερο, κάτι τον τρομάζει, όπως το άγνωστο.
Γράφεις ότι έχεις κρίσεις απελπισίας όταν τίποτα δεν σε κάνει ευτυχισμένο και η διέξοδος είναι απλή και μόνη: εμπλακείς στην πνευματική ζωή, γίνε μέλος της εκκλησίας χωρίς συμβιβασμούς ή κοιτάζοντας πίσω. Και τώρα στέκεστε στην πλατφόρμα κάτω από ριπές ανέμου και ρυάκια βροχής και δεν ξέρετε τι να κάνετε. Μπορείτε επίσης να το πείτε διαφορετικά: η χάρη σας άγγιξε, σας έδειξε πού είναι το φως και το σκοτάδι, και τώρα πρέπει να πάτε προς το φως, να πάρετε το μονοπάτι της πάλης με τον εαυτό σας, να βεβαιωθείτε ότι ένα σωματίδιο αυτού του φωτός κατοικεί στην καρδιά σας . Αυτό θέλει δουλειά, άθλο και υπομονή.
Η μεταστροφή στον Θεό μπορεί να είναι άμεση, αλλά η αλλαγή του εαυτού σας μέσω της χάρης απαιτεί πολύ χρόνο. Είναι απαραίτητο να εξαλειφθεί το δηλητήριο με το οποίο ήταν κορεσμένος ένας άνθρωπος όταν ζούσε σύμφωνα με τα πάθη του. Ο συμβιβασμός και η καθυστέρηση είναι επικίνδυνοι για την πνευματική ζωή, ειδικά στην αρχή του μονοπατιού. Διαβάστε το Ευαγγέλιο. Ό,τι χρειαζόμαστε για τη σωτηρία μας δίνεται εκεί. Αλλά αυτό το βιβλίο αποκαλύπτεται σε ένα άτομο μόνο όταν προσπαθεί να κάνει πράξη όσα είναι γραμμένα σε αυτό.
(Από το νέο δίτομο βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Ραφαήλ «Περί εξωτερικών και εσωτερικών προβλημάτων της πνευματικής ζωής»)
Τη στιγμή του θανάτου, η ψυχή των μάγων, των γητευτών, των μάγων και των μάντεων συναντιέται από διαβόλους και μεταφέρεται κατευθείαν στην κόλαση.
Τη στιγμή του θανάτου, η ψυχή των μάγων, των γητευτών, των μάγων και των μάντεων συναντιέται από διαβόλους και μεταφέρεται κατευθείαν στην κόλαση. Δεν περνάω πια από τον Δημιουργό. Δεν βλέπουν πλέον το πρόσωπο του Θεού ούτε την ομορφιά του ουρανού, καθώς όλες οι ψυχές λαμβάνονται μετά θάνατον σε διάστημα 40 ημερών.
Η κρίση της ψυχής γίνεται τη στιγμή του θανάτου. Φτάνοντας στην κόλαση, η ψυχή τους συναντά το τάρταρο της κόλασης που τον κοροϊδεύει, όχι επειδή δεν τον υπηρέτησε πιστά, αλλά επειδή εξακολουθεί να φέρει την εικόνα του Θεού. Πρέπει να επιλέξει μία από τις δύο επιλογές:
1. Του δείχνουν μια θάλασσα του πυρός με μια θάλασσα φουρτουνιασμένη, φοβισμένη τη θάλασσα, χωρίς σύνορα και του λένε: «Μπορείς να διαλέξεις αυτή τη θάλασσα του πυρός, έναν τόπο μαρτύρων, όπου θα υποφέρεις. μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και μετά αιώνια, γιατί είσαι δικός μας».
2. «Αν δεν θέλεις να βασανίζεσαι στη φωτιά, τότε απέρριψε την Εικόνα και Ομοίωσιν του Θεού μετά από την οποία δημιουργήθηκες και κάνε τον εαυτό σου σύμφωνα με την εικόνα και την ομοίωσή μας, παίρνοντας τη μορφή διαβόλου: με οπλές, με κέρατα. , με ουρά, με μαλλιά, γιατί αυτή η θάλασσα της φωτιάς δεν μας αγγίζει..!».
Βλέποντας πόσο άσχημο και φοβισμένο είναι το πρόσωπο του διαβόλου, η ψυχή τρομοκρατείται και μετά κοιτάζει τη θάλασσα του πυρός, αναζητώντας να δεχτεί τη φωτιά. Ωστόσο, ο διάβολος που τον δίδαξε και τον έκανε να κάνει ξόρκια βγαίνει από τη φωτιά και του λέει: «Μην έρχεσαι εδώ, γιατί δεν έχω δει μέχρι τώρα ο Χριστός νά έβγαλε κανέναν από εδώ!». Καλύτερα να πάρεις το διαβολικό πρόσωπο!
Εδώ, ακόμη και μετά θάνατον, η ψυχή που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του διαβόλου πλανάται και εξαπατά. Έτσι, μη έχοντας άλλη επιλογή, δέχεται να πάρει ένα διαβολικό πρόσωπο. Τότε το τάρταρο της κόλασης αλλάζει το πρόσωπό του σε διαβολικό, του δίνει ένα φτυάρι με χόβολα από την πύρινη θάλασσα της κόλασης και τον στέλνει να κάψει το σώμα του από τον τάφο.
Αυτό εξηγεί το γεγονός ότι, στην 7χρονη εκταφή, κάποιοι βρίσκονται στον τάφο με τα σώματά τους καμένα και μαύρα σαν αιθάλη.
Οι μάγοι που άλλαξαν το πρόσωπό τους με τη διαβολική εικόνα και έκαψαν το σώμα που έγινε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του Θεού, δεν έχουν πλέον μερίδιο κρίσης, αλλά θα κριθούν ως διάβολοι και θα ριχτούν στη «λίμνη της φωτιάς που είναι προετοιμασμένη για τον διάβολο και τους αγγέλους του» (Ματθαίος 25:41).
Οι ψυχές που δέχτηκαν τη θάλασσα του πυρός και έμειναν στις φλόγες της κόλασης μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Σωτήρος Χριστού, θα βγουν έξω και θα συμμετάσχουν στη φοβερή κρίση με την ευκαιρία να συγχωρηθούν.
Το ίδιο συμβαίνει με αυτούς που στη ζωή ασχολήθηκαν με τη μαντεία σε: το άνοιγμα των ιερών βιβλίων, τη μαντεία, στο φοίνικα, στον καφέ, στους ζωδιακούς κύκλους, στο gramolnic, στο bobi, στο gnoc και με κάθε τρόπο και σε όσους πήγαν σε αυτά. .
Το ίδιο ισχύει και για όσους ασχολήθηκαν με την Μαγία χρησιμοποιώντας την προσευχή «Πάτερ ημών», που χρησιμοποίησαν ιερά βιβλία...»
Πατήρ Ilarion Argatu (1913-1999)
Πηγή: 500 Πνευματικές απαντήσεις στις ερωτήσεις των πιστών του πατέρα Ιλαρίωνα Αργάτου
Σήμερα ο διάβολος κυβερνά τον κόσμο, μέσα από το πνεύμα της υπερηφάνειας:
«Σήμερα ο διάβολος κυβερνά τον κόσμο, μέσα από το πνεύμα της υπερηφάνειας: γίνε επιτυχημένος εξύψωσε τον εαυτό σου, γίνε σπουδαίος. Όπως κάποτε έβαλε σε πειρασμό τον Χριστό τον Σωτήρα στην έρημο, έτσι και τώρα: υποκύψτε σε μένα, υποκύψτε στα σατανικά μου δολάρια - αποτελούν όλη σας τη ζωή. Χρήματα, δώσε λεφτά, φήμη, λιμουζίνες και άλλα παρόμοια. Και ο κόσμος τον κυνηγά, έχοντας χάσει την ταπεινοφροσύνη του. Υπερηφάνεια, αυτοεξύψωση - όλα αυτά είναι αηδίες ενώπιον του Θεού! Και αυτή η παρθενική ταπεινοφροσύνη έχει σχεδόν χαθεί ανάμεσά μας. Ακόμα κι εμείς που ερχόμαστε στην Εκκλησία, έχουμε ταπείνωση; Ας κοιτάξει ο καθένας τη ζωή του, τη δική του ασχήμια από το πλάι. Δεν μπορούμε καν να συγκριθούμε με την ταπείνωση της Παναγίας.
Μόνο ένας μετανοημένος αναστεναγμός από την καρδιά μας: «Μητέρα Θεού, συγχώρεσέ μας, τα χαμένα παιδιά, που είμαστε τόσο περήφανοι, αλαζονικοί, πληγωμένοι. Ότι βλέπουμε γρήγορα τις αμαρτίες των άλλων, αλλά δεν βλέπουμε τη φτώχεια μας, την αποστροφή μας, την περηφάνια μας, την καταδίκη μας, την προσβλητικότητά μας, όχι: "Έχω δίκιο!" Δεν θα αντέχω άλλο!» Σταθείτε μπροστά στην εικόνα της Μητέρας του Θεού και σκεφτείτε την πνευματική σας αποστροφή σήμερα. Ταπεινώσου! Μέσω της ταπεινοφροσύνης θα νικήσεις κάθε διάβολο. Κάθε υπερηφάνεια, όλες οι διαβολικές θλίψεις θα νικήσεις με το πνεύμα της ταπεινότητας. Η αληθινή ταπείνωση δεν είναι αυτό: «Ο Θεός να σε συγχωρέσει», - και γύρισες με το κακό. Αυτό δεν είναι ταπείνωση - αυτό είναι ψέμα, αυτό είναι μια βαριά απάτη ενώπιον του Θεού και ενώπιον της Υπεραγίας Θεοτόκου. Κι όταν λες με όλη σου την ψυχή: «Ο Θεός να σε συγχωρέσει!». Δόξα τω Θεώ συμφιλιωθήκαμε. Είθε ο Θεός να μην δώσει ποτέ ξανά εχθρότητα και να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις», - όταν αυτός ο αναστεναγμός βγει από την καρδιά σας, τότε θα δείξετε πραγματικά αληθινή πνευματική ταπείνωση.
Μάθετε αυτή την ταπεινοφροσύνη αγαπητοί μου. Θα σταματήσουμε να μαθαίνουμε όταν ο Θεός πάρει τις ψυχές μας. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Θεός μας δίνει έναν ειρηνικό χριστιανικό θάνατο και μια καλή απάντηση στην Τελευταία Κρίση του Θεού. Μετά θα σταματήσουμε να μελετάμε, μετά θα πάμε να δώσουμε εξετάσεις. Και η πιο τρομερή δοκιμασία που περιμένει όλους μας - αυτή είναι η κρίση του Θεού! Όλη η ζωή που ζήσαμε θα αποκαλυφθεί μπροστά μας σε μια στιγμή. Εδώ μπορούμε να κρυφτούμε, να λέμε ψέματα, να γκρινιάζουμε, να δικαιολογούμε τον εαυτό μας και ούτω καθεξής - αλλά δεν υπάρχει πουθενά να κρυφτούμε: όλα θα αποκαλυφθούν και δεν θα μπορείτε να δικαιολογήσετε τον εαυτό σας με τίποτα. Μελετήστε για αυτήν την εξέταση, είστε επιμελείς μαθητές, προετοιμαστείτε για τη συνάντηση με τον Κύριο τον Κριτή. Αμήν."
☦️ αρχιμανδρίτης Zosima Sokur
AΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
AΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
Γλυκόφτερη ἡμέρα σὲ ὅλη τὴν πλάση νὰ χαρίζει ἁπλόχερα ὁ ἀγαθὸς Πατέρας μας Θεός.
Ὁ πατέρας ἔφερε τὸν ταλαίπωρο γιό του στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ πάλι ὁ πατέρας του τὸν παραλαμβάνει.
"δίδάσκαλε, δέομαί σου, ἐπίβλεψον ἐπὶ τὸν ὑἱόν μου, ὅτι μονογενής μόί ἐστι·"
Καὶ μόλις τὸν θεραπεύει ὁ Κύριός μας ,ἀμέσως πάλι τὸν παραδίδει στὸν πατέρα του.
"καὶ ἀπέδωκεν αὐτὸν τῷ πατρὶ αὐτοῦ."
Ἄραγε τὰ " πολυγενῆ " παιδιὰ τοῦ μέλλοντος ποιόν πατέρα θὰ ἔχουν γιὰ νὰ τα καταθέσει στὸν Χριστό;
Αὐτὸν ποὺ ἔδωσε τὸ γενετικὸ ὑλικό; Τὴν γυναῖκα ποὺ τὰ κυοφόρησε,ή αὐτοὺς ποὺ θὰ τὰ μέγ-ἁλώσουν μὰ στὴν οὐσία θὰ τὰ ἁλώσουν ἀπὸ τὶς ρίζες τους;
Πατήρ Διονύσιος Ταμπακης
The adversary will not sleep. God's saints noted that he operates on those who are just beginning in two ways:
The adversary will not sleep. God's saints noted that he operates on those who are just beginning in two ways:
Some the enemy attacks with all his force and swiftness from the very start, and so such beginners are lost.The adversary does this to frighten the neophyte and to make him give up his good intentions and return to his careless and inattentive life.
On the other hand, with others, he does not disturb them at all and does not put up any opposition. Those who do not encounter inward or outward impediments and who see that everything is going smoothly begin to fantasize that this is the way things are, and they suppose they have driven out all adversaries, who are unable to show themselves. As soon as such thoughts have settled in, the adversary immediately enters and begins fabricating vainglorious dreams from which are born self-conceit, the falling away from God's help, and the cessation of searching and striving after this help. The result of this is deprivation. As soon as matters have reached this point, the adversary begins operating tyrannically to stir up evil inside and strong antagonism from outside, and the poor conceited person falls. Such instances are not rare.
(St. Theophan the Recluse, The Spiritual Life and How to be Attuned to It)
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024
Έμεινα εντελώς άναυδος, γιατί δεν είχα δει ποτέ τη Μητέρα του Θεού τόσο κοντά, με κοίταξε για πολλή ώρα και είπε:
«Έμεινα εντελώς άναυδος, γιατί δεν είχα δει ποτέ τη Μητέρα του Θεού τόσο κοντά, με κοίταξε για πολλή ώρα και είπε:
«Σε έφερα εδώ με μια αποστολή... Θυμήσου!
Πώς να το εκπληρώσω, μάνα, αυτή τη στιγμή, όταν είμαι παράλυτος;, απάντησα.
«Ξύπνα, δεν είσαι άρρωστος», άκουσα την απαλή φωνή του Παναγίας. Μου επανέλαβε αυτά τα λόγια τρεις φορές. Μετά μίλησε πιο δυνατά, σαν να έπρεπε να μου θυμίσει με όλη του τη δύναμη αυτές τις τελευταίες λέξεις:
"Θα βρεις ένα έλατο με έξι κλαδιά, κοντά σε ένα τρεχούμενο νερό, σε μια πεδιάδα όπου μπορείς να δεις τον μεγάλο σταυρό που ορκίστηκες. Κτίσε το μοναστήρι εκεί!"
Ξαφνικά σηκώθηκα από το κρεβάτι, ξεχνώντας την ασθένεια, αλλά όταν έβαλα τα πόδια μου στο πάτωμα, το υπέροχο όραμα ξαφνικά εξαφανίστηκε. Οι δύο συγκάτοικοι, που ήξεραν ότι ήμουν παράλυτος, με κοίταξαν παγωμένοι, μη μπορώντας να πιστέψουν στα μάτια τους ότι μπορούσα να περπατήσω. Απλώς δεν μου είχε μείνει τίποτα... Είχε γίνει ένα θαύμα! Όταν πήγα στο ιατρείο του νευρολόγου, την επόμενη μέρα, ο γιατρός Ντίνου με κοίταξε έκπληκτος, πώς περπατάω στα πόδια μου. Μου είπε: "Πάτερ, συγχώρεσέ με! Μην πλησιάζεις έναν αμαρτωλό σαν εμένα. Μάτα είσαι άγιος. Πήγαινε να βρεις το μοναστήρι σου!"
Ο άξιος της μνήμης π. Αρχιμανδρίτης Gherontie Puiu
ΜΟΝΗ ΚΑΡΑΪΜΑΝ, Μπουστένι
Πηγή
Locatelli Monica
Ο Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ παραθέτει μία συγκλονιστική μαρτυρία, η οποία αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο, πώς η αγάπη νικά τον φόβο του θανάτου.
Ο Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ παραθέτει μία συγκλονιστική μαρτυρία, η οποία αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο, πώς η αγάπη νικά τον φόβο του θανάτου.
*****************************************************
“Θυμάμαι μια κοπέλα, παλιά μαθήτριά μου, η οποία βρέθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βελιγράδι ύστερα από ένα βομβαρδισμό. Όλοι εγκατέλειψαν το κτίριο που καιγόταν. Εκείνη κοίταξε κάτω, ήταν κάπου δεκαεπτά χρονών νομίζω, κοίταξε κάτω και είδε ότι μια ηλικιωμένη γυναίκα δεν είχε απομακρυνθεί. Μπήκε μέσ’ στη φωτιά και δεν ξαναβγήκε ποτέ.
Δεν ήταν θέμα καθήκοντος, απλά δεν μπορούσε να φερθεί διαφορετικά. Αντιμέτωπη με το θεωρητικό ερώτημα «Φοβάσαι τον θάνατο;», μπορεί να απαντούσε, «Και βέβαια τον φοβάμαι». Όμως αντιμέτωπη με μια γυναίκα που θα πέθαινε στη φωτιά, δεν δίστασε. Προσπάθησε να σώσει αυτή τη γυναίκα”.,
"There is no peace without the inner Presence of God ..."
"There is no peace without the inner Presence of God ..."
TENDING THE GARDEN OF ONE'S SOUL
[According to] Elder Pavlos, the desert ascetic united to Christ in purity of soul remains closer to the problems of those in the world than would be possible if he lived amongst them.
If the elder was asked one question more than another during his tours of American universities and theological schools, and he was, it was, “How can I retain inner peace amidst the pressures of this world?”
It was a good question, a profound one, for, as the inquirers well knew, there is no peace without the inner Presence of God. Many things masquerade as peace or happiness, but all that glitters is not gold. Were they real, would they vanish so precipitously, between one blink of an eye and the next? Father Pavlos broached the matter in the classic video filmed at St. Catherine’s many years ago by Lydia Carras, “Where God Walked on Earth.”
“In the garden the monk is not losing that simplicity and peace which is dear to him because the trees, although each one of them can be seen as an entire factory, have been created by God to work secretly as man works within his own heart. When a monk is tending to the garden, he can pray at the same time and feel God very close to him, and not lose that peace of soul. It’s physically tiring of course, but then, a monk too should get tired.
“Saint John Klimakos stressed that one's breath should be united with the thought of Christ. The fathers devised a short form of prayer, the well-known Jesus Prayer, the prayer of the heart, as we call it. ‘Lord Jesus Christ have mercy on me the sinner.’ What can one say about the power of this prayer, the joy it instills into the heart ... Man in this world is often tired and under pressure. The Jesus Prayer fills him with a sense of peace."
Built – literally – on the roots of the Burning Bush where God revealed the knowledge of His name in fire as I am The Being, the Sinai basilica ceaselessly serves humanity – ever since its construction by the builder of the Great Church of the Wisdom of God, Hagia Sophia – as the repository the knowledge of that which cannot be revealed. ...
From the Article "On the Holy Summit of Transfiguration" in the FMSM News Blog: https://www.mountsinaimonastery.org/news-blog/on-the-holy-summit-of-transfiguration
Υπερδνειστερία πριν λίγο,η Βουλή επίσημα απέστειλε αίτημα στην ρωσική Δούμα για προστασία από γενοκτονία!!!
Πριν 4 χρόνια ο Βλαντιμίρ Ζιρινόφκσι πρόβλεψε τι θα συμβεί σε περίπτωση επίθεσης στην Υπερδνειστερία και γιατί η ρωσική απάντηση θα είναι σκληρή.
«Υπάρχουν πολλά όπλα εκεί. Τα όπλα στην Μολδαβία στο Kolbasnaya αποθηκεύονταν για την περίπτωση έναρξης του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη.
Δηλαδή ήμασταν προετοιμασμένοι για το γεγονός ότι μπορεί να ξεκινήσει πόλεμος και δημιουργήθηκαν στην Υπερδνειστερία οι κύριες αποθήκες του ρωσικού στρατού στη νοτιοδυτική κατεύθυνση.
Δεν μπορεί να την καταστρέψει κανείς.
Αν τις χτυπήσεις, η Ευρώπη θα τρέμει. Επομένως, οι αποθήκες θα είναι εκεί για τον προορισμό τους.Αν χτυπήσουν την Υπερδνειστερία η απάντησή μας θα είναι σκληρή».(Β.Ζιρινόφσκι)
Sportime.gr: ''«Σοκαρίστηκε» η κοινή γνώμη με το νεκρό έμβρυο που βρέθηκε σε αποχέτευση και δεν σοκάρεται για τα φονευμένα έμβρυα που καταλήγουν στα σκουπίδια των κλινικών!''
Sportime.gr:
''«Σοκαρίστηκε» η κοινή γνώμη με το νεκρό έμβρυο που βρέθηκε σε αποχέτευση και δεν σοκάρεται για τα φονευμένα έμβρυα που καταλήγουν στα σκουπίδια των κλινικών!''
«Σοκ» προκάλεσε στην κοινή γνώμη η είδηση για ένα νεκρό έμβρυο που βρέθηκε σε σωλήνα αποχέτευσης, σε κτήριο της ΜΚΟ «Γιατροί χωρίς Σύνορα», στην οδό Σόλωνος...
Aνεξάρτητα από τη διαλεύκανση της υπόθεσης, εδώ έχουμε μπροστά μας μια χυδαία υποκρισία. Σοκαρίστηκαν τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη από ένα αγγελουδάκι που κατέληξε στον απόπατο, και δεν σοκαρίζεται για τα εκατοντάδες χιλιάδες αγέννητα αγγελούδια που κάθε χρόνο καταλήγουν στα σκουπίδια των κλινικών.
Δολοφονούνται καθημερινά και μάλιστα με φρικτό θάνατο, από αυτούς που συνηθίζω να αποκαλώ χασάπηδες με λευκές ποδιές. Εξωμότες του όρκου του Ιπποκράτη που πλουτίζουν με συμβόλαια θανάτου. Έφριξε το πανελλήνιο με το αποτέλεσμα μιας πιθανολογούμενης παράνομης έκτρωσης; Ας δει τι γίνεται και στις νόμιμες!
...Η μία μέθοδος δολοφονίας του αγέννητου παιδιού είναι η «μέθοδος της αναρρόφησης». Και πως εκτελείται αυτή; Το ζωντανό έμβρυο αναρροφάται σαν ρυπαρό και ανεπιθύμητο σκουπίδι με έναν σωλήνα που εισέρχεται στην κοιλότητα της μήτρας και δημιουργεί κενό, όπως ακριβώς μια σκούπα. Ο σωλήνας διαμελίζει και πολτοποιεί το αθώο μωράκι που έκανε το μοιραίο «λάθος» να συλληφθεί στα σπλάχνα της μάνας του.
Η άλλη φρικτή μέθοδος δολοφονίας του αγέννητου παιδιού είναι η «απόξεση μήτρας». Γίνεται με ένα φονικό εργαλείο που λέγεται «ξέστρο», το οποίο αποξένει το ενδομήτριο και αφαιρείται όλο το περιεχόμενο της μήτρας.
Ποιο είναι το πρόβλημά μας λοιπόν; Το να στέλνουμε τα παιδιά μας στα απόβλητα νόμιμα και όχι παράνομα; Αυτό είναι το ζητούμενο; Εάν το έμβρυο καταλήξει στην αποχέτευση παράνομα είναι καταδικαστέο, άλλα αν καταλήγει νόμιμα, είναι απλά μια τυπική διαδικασία του γυναικολόγου; Έχει διαφορά δηλαδή η κτηνωδία, αν έχει την επίσημη «βούλα» του Δρ. Σφαγέα;..
Το έργο αποτελεί διατμηματική καλλιτεχνική δημιουργία φοιτητών και φοιτητριών του ΑΠΘ, που παρακολουθούν τα μαθήματα Βυζαντινής Ζωγραφικής του Εργαστηρίου Βυζαντινής Ζωγραφικής του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Χριστιανικού Πολιτισμού του ΑΠΘ και είναι αφιερωμένο στην μνήμη των φοιτητών και φοιτητριών του ΑΠΘ, που χάθηκαν πρόωρα στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, στις 28 Φεβρουαρίου 2023.
ΝΈΑ ΒΙΒΛΙΑ!!
Τα δύο νέα βιβλία του Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου θα μπορείτε να τα βρείτε την Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου κατά την ομιλία του Γέροντα Εφραίμ Βατοπαιδινού στο Trikkis Palace στην Λεμεσό. Επίσης από την 1η Μαρτίου θα διατίθενται και από τα Βιβλιοπωλεία μας.
«Ὁ Buckminster Fuller, φιλόσοφος, ἀρχιτέκτονας καί πολεοδόμος, ἔχει δώσει ἀπάντησι στό ἐρώτημα “Πῶς βλέπετε τόν ἑαυτό σας;".
«Ὁ Buckminster Fuller, φιλόσοφος, ἀρχιτέκτονας καί πολεοδόμος, ἔχει δώσει ἀπάντησι στό ἐρώτημα “Πῶς βλέπετε τόν ἑαυτό σας;". Παρακάτω με
ταφέρω σέ ἐλεύθερη ἀπόδοσι τήν κατά πολύ ἐκτενέστερη ἀπάντησί του.
Εἶμαι ἕνα αὐτο-ισορροπούμενο δίποδο 28 ἀρθρώσεων και προσαρμοζόμενης βάσεως, ἕνα ἐργοστάσιο ἠλεκτροχημικῆς ἐπεξεργασίας μέ ὁλοκληρωμένες καί αὐτόνομες ἐγκαταστάσεις πού ἀποθηκεύει ἐνέργεια σέ συσσωρευτές μέ σκοπό τή μετέπειτα τροφοδοσία χιλιάδων ὑδραυλικῶν καί ἀεριοκίνητων ἀντλιῶν, ἡ καθεμιά ἀπό τίς ὁποῖες εἶναι ἐφοδιασμένη μέ τό δικό της κινητήρα· 62.000 μίλια μικροσκοπικῶν αἱμοφόρων ἀγγείων, ἑκατομμύρια συστήματα ἐκπομπῆς,
μεταφορᾶς καί μετατροπῆς προειδοποιητικῶν σημάτων· ἀκόμη, κατεδαφιστικά καί ἀνυψωτικά μηχανήματα, ἕνα ἐκτεταμένο σύστημα τηλεπικοινωνιῶν πού δὲν χρειάζεται ἐπισκευή γιά 70 χρόνια ἄν συντηρηθῆ σωστά· ὅλα αὐτά καθοδηγούμενα ἀπό ἕναν πυργίσκο ὅπου ἔχουν τοποθετηθῆ τηλεσκόπια, μικροσκοπικοί ανιχνευτές αὐτορυθμιζόμενης ἀκτίνας, φασματοσκόπιο, καί πολλά ἄλλα»
Βέβαια, σωστά αὐτά, ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐτά
ὁ ἄνθρωπος.
Ηρθε ο πατερας μου αποψε.
Ηρθε ο πατερας μου αποψε.
- Λαμπρο, ηρθαν κατι παιδια.
Πολλα παιδια.
Άλλα ειχαν αιματα παντου.
Άλλα ηρθαν χωρις χερια, χωρις ποδια.
Μερικα ηρθαν σταχτη...
Λαμπρο, τί εγινε εκει κατω και σκοτεινιασε ο παραδεισος;
Σταματησαν τα πουλια να κελαηδουν.
Σταματησε το αερακι να φυσα.
Ο ηλιος εχει να ανατειλει δυο μερες.
Δεν ξημερωνει πια εδω.
Το ουρανιο τοξο εγινε μαυρο.
Βρεχει αιμα πλεον.
- Πατερα συχωρα μας, δεν ειμαστε αξιοι για τιποτα.
- Ανησυχησα για το κοριτσι μας Λαμπρο.
Δεν το ειδα και πηγα να αλαφρωσω....
Αλλα εβλεπα ολα τα αλλα παιδια και γονατισα.
Εγω, που εχω περασει τα παντα στη ζωη μου.
Εγω, που εζησα πολεμο, καταστροφη, τον καρκινο σου.
Γονατισα και εκλαιγα για τις μανες και τους πατεραδες.
Εκλαιγα για τα παιδια.
Και ηρθα να στο πω γιατι δεν βαστουσα αλλο.
Πρεπει να φυγω τωρα.
Να μου φιλησεις το κοριτσι μας Λαμπρο.
- Χαρηκα πολυ που σε ειδα πατερα εστω και υπο αυτες τις συνθηκες.
Πες στα παιδια εκει πανω οτι ολοι κλαιμε.
Κλαιμε για τα παιδια.
Κλαιμε για τη μανα.
Κλαιμε για τον πατερα.
Πες τους οτι ειναι τα παιδια ολων μας πλεον.
Το δρομολογιο εκεινο δεν εγραφε Αθηνα-Θεσσαλονικη.
Εγραφε ΔΥΣΤΥΧΩΣ Αθηνα-Ουρανος.
Και το εγραψαν αυτοι που ολοι γνωριζετε με τα ιδια τους τα χερια.
Ζουμε απο τυχη.
Καταπιειτε το.
Και περιμενετε τη μοιρα σας.
Ή φτιαξτε τη.
''Μανα, ερχομαι φτιαξε μου το αγαπημενο μου φαϊ. Σ' αγαπω''.
''Αγαπη μου φτανω, σε λιγο θα ειμαι μαζι σου. Σ' αγαπω''.
''Παιδι μου καθυστερησαμε λιγακι αλλα ερχομαστε με τη μανα σου, ελα να μας παρεις. Σ' αγαπαμε''.
''Αδερφε, ετοιμασου. Ερχομαι να παμε για μπυρες. Σ' αγαπαω''.
''Μπαμπα ελα μιση ωρα αργοτερα γιατι ειχαμε μια μικρη καθυστερηση, στο λεω αυτο για να μην περιμενεις. Σ' αγαπω''.
Αυτες οι φωνες να σας κυνηγανε σε ολη σας τη ζωη, αχρηστοι καθε χρωματος.
Λαμπρος Λιαπης.
Η παραβολή του τελώνη και του Φαρισαίου μας προειδοποιεί για την υπερηφάνεια και για μια από τις πιο συνηθισμένες εκδηλώσεις της - το να κρίνουμε τον πλησίον μας.Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν)
Η παραβολή του τελώνη και του Φαρισαίου μας προειδοποιεί για την υπερηφάνεια και για μια από τις πιο συνηθισμένες εκδηλώσεις της - το να κρίνουμε τον πλησίον μας.
Δύο άνθρωποι μπήκαν στον ναό της Ιερουσαλήμ, προσευχόμενοι και οι δύο στον Θεό. Ο ένας βγήκε φωτισμένος και δικαιωμένος, ο άλλος επιβαρυμένος με νέες αμαρτίες. Ενας υπήρχε ένας τελώνης - φοροεισπράκτορας, του οποίου το επάγγελμα θεωρούνταν επαίσχυντο στην Ιουδαία, όπως η τέχνη του δήμιου. Ο άλλος ήταν ένας Φαρισαίος που ανήκε σε μια αίρεση της οποίας τα μέλη αποκαλούσαν τους εαυτούς τους αγνούς, εκλεκτούς και άγιους και αναζητούσαν εξουσία πάνω στον εβραϊκό λαό.
Ο τελώνης, σταματώντας στο κατώφλι, έχυσε δάκρυα μετανοίας και χτυπήθηκε στο στήθος. Τα χείλη του ήταν σιωπηλά, αλλά από την καρδιά του βγήκε μια βουβή κραυγή: «Θεέ μου! ελεήσου με, έναν αμαρτωλό!» Είδε τις αμαρτίες του, πολυάριθμες σαν την άμμο της θάλασσας, είδε τις αμαρτίες του να υψώνονται σαν λόφους και βουνά. Έκλαψε σιωπηλά, και τα δάκρυά του, πέφτοντας στο έδαφος, έφτασαν στον Θρόνο του Θεού και, σαν πύρινο ρυάκι, έπλυναν τις αμαρτίες του. Ο τελώνης στάθηκε στο ναό με σκυμμένο το κεφάλι. Συλλογίστηκε μόνο τις αμαρτίες του και η άβυσσος του ελέους του Θεού άνοιξε μπροστά του, σαν μια τεράστια θάλασσα, τα βάθη της οποίας μπορούσαν να καταπιούν τις βαριές πέτρες των αμαρτιών του.
Ο Φαρισαίος μπήκε στο ναό με αλαζονεία με αυτοπεποίθηση, κοιτάζοντας γύρω του, αναζητώντας σημάδια προσοχής και σεβασμού από τον κόσμο. Το βλέμμα του Φαρισαίου έπεσε στον τελώνη. Ανατρίχιασε από αηδία, σαν να είχε αγγίξει ένα ακάθαρτο ζώο. Και είπε τρελά λόγια: «Θεέ μου! Σας ευχαριστώ που δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους, ληστές, παραβάτες, μοιχούς, ή σαν αυτόν τον φοροεισπράκτορα...» Ο Φαρισαίος ευχαρίστησε τον Θεό που οι άλλοι άνθρωποι ήταν χειρότεροι από αυτόν, ότι οι άλλοι άνθρωποι ήταν αμαρτωλοί.
Ο τελώνης στάθηκε στο κατώφλι, χωρίς να τολμήσει να σηκώσει τα μάτια του στον ουρανό. Ο Φαρισαίος στάθηκε σε μια περήφανη στάση, θεωρώντας τον εαυτό του τον πιο άξιο γιό του Αβραάμ, σαν να ενσαρκώνονταν μέσα του όλες οι αρετές των αρχαίων προφητών και ηρώων των Μακκαβαίων, σαν να είχε αγγελικά φτερά πίσω από την πλάτη του. Αλλά αυτά τα φτερά αποδείχτηκαν τα φτερά μιας νυχτερίδας. Ο τελώνης έφυγε από το ναό, φωτισμένος από τη χάρη του Θεού. Ο Φαρισαίος έφυγε από το ναό, περικυκλωμένος από πνευματικό σκοτάδι, σαν να ήταν καλυμμένος με ένα μαύρο, αδιαπέραστο πέπλο.
Η καταδίκη είναι ένα κλαδί του καταραμένου, απορριφθέντος από τον Θεό δέντρου της υπερηφάνειας. Καμία αμαρτία δεν καταδικάζεται τόσο στις Αγίες Γραφές όσο η καταδίκη και η συκοφαντία, γιατί η ίδια η λέξη «διάβολος» σημαίνει συκοφάντης - που σημαίνει ότι ο συκοφάντης παρομοιάζεται με δαίμονα. Στους συκοφάντες που καταδικάζουν τον πλησίον τους, εκπληρώνεται η κατάρα που είπε ο Κύριος στον διάβολο: «... θα περπατάς στην κοιλιά σου, και θα τρως χώμα όλες τις ημέρες της ζωής σου...» Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια ? Ένας συκοφάντης που καταδικάζει τον αδελφό του και διαδίδει κουτσομπολιά δεν μπορεί να ανέβει πνευματικά στον Παράδεισο και δεν μπορεί να είναι σε κοινωνία με τον Θεό.
Η κρίση μας είναι πάντα άδικη γιατί βλέπουμε μόνο το εξωτερικό και η καρδιά ενός άλλου είναι κρυμμένη από εμάς, γιατί δεν ξέρουμε το αύριο. Ένα παράδειγμα αυτού είναι ο ληστής και ο Ιούδας. Ο Ιούδας ήταν ένας από τους πιο κοντινούς μαθητές του Ιησού Χριστού. Αυτός, όπως και οι άλλοι απόστολοι, θεράπευε τους αρρώστους, έδιωχνε με χάρη τους δαίμονες και κήρυττε το Ευαγγέλιο. Φαινόταν ότι είχε ήδη σωθεί. Όμως ο Ιούδας από απόστολος έγινε ο πιο τρομερός προδότης. Το όνομά του παρέμεινε ένα ζοφερό σύμβολο αχαριστίας και προδοσίας. Το όνομα του Ιούδα είναι μια αιώνια επαίσχυντη κηλίδα στο πρόσωπο της ανθρωπότητας.
Ο ληστής πέρασε όλη του τη ζωή ληστεύοντας, σκοτώνοντας, βιάζοντας, κρύβοντας στις σπηλιές της ερήμου της Ιεριχούς, επιτιθέμενος στους ανθρώπους σαν άγριο θηρίο. Ήταν καλυμμένος παντού με ανθρώπινο αίμα. Αφού πιάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και καρφώθηκε στον σταυρό, άρχισε να βλασφημεί τον Σωτήρα και φαινόταν ότι ήταν ήδη ένα σίγουρο θύμα της κόλασης, το θήραμα ενός δαίμονα. Όμως την τελευταία στιγμή της ζωής του μετανόησε, ομολόγησε τον εσταυρωμένο Χριστό ως Κύριο και η μετάνοια τον μετέφερε στον ουρανό με τα δυνατά φτερά της.
Έτσι, η παραβολή του τελώνη και του Φαρισαίου μας προειδοποιεί για την πιο τρομερή αμαρτία - την υπερηφάνεια. Η υπερηφάνεια τάραξε τους ουρανούς, έκανε δαίμονες από αγγέλους, άνοιξε τα βάθη της κόλασης και άναψε φωτιά στον κάτω κόσμο. Η υπερηφάνεια είναι επίσης η αρχή κάθε αμαρτίας για εμάς.
Η ταπεινοφροσύνη και η υπερηφάνεια είναι δύο δρόμοι. Το ένα είναι το μονοπάτι του φωτός, το άλλο είναι το μονοπάτι του αιώνιου σκότους. το ένα είναι το μονοπάτι της ζωής, το άλλο είναι ο θάνατος. Ας επιλέξουμε τον δρόμο της ταπείνωσης για να κερδίσουμε την αιώνια ζωή!