Διάδημα ενός Γέροντα (αναμνήσεις του Γέροντα Γαβριήλ (Ουργκεμπάτζε) 2

 Πρόλογος

Ο πατέρας Γαβριήλ, στον κόσμο Urgebadze Goderdzi Vasilyevich, γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1929 στην Τιφλίδα, στην οδό Tetritskaroskaya, 11, όχι μακριά από την Εκκλησία της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας . Ο πατέρας του πέθανε νωρίς και οι συγγενείς του αποκαλούσαν το αγόρι με το όνομα του πατέρα του -  Η μητέρα, που αργότερα έγινε μοναχή Άννα, πέθανε στις 26 Απριλίου 2000, τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τάφηκε στον ίδιο χώρο με τον γιο της, Γέροντα Γαβριήλ, στη μονή Samtavri. Ο πατέρας Γαβριήλ είχε έναν αδελφό και δύο αδερφές. Για έξι χρόνια σπούδασε στο Σχολείο Νο. 24 της Τιφλίδας. Ο γείτονάς του, Ζένια Κομπελασβίλι, θυμάται:

 

«Πήγαμε μαζί στο νηπιαγωγείο, δεν θυμάμαι να του έκανε κανένα σχόλιο. Καθόταν συνέχεια στη γωνία και έφτιαχνε εκκλησίες από σπίρτα. Για εκείνον ήταν ένα αγαπημένο χόμπι. Δεν θυμάμαι ακριβώς ποιες μέρες δεν έτρωγε χυλό γάλακτος. Υπήρχε πείνα και όλοι εξεπλάγησαν που αρνιόταν να φάει. Δεν Έτρωγε καθόλου, συχνά δεν άγγιζε καν το φαγητό του».

 

Μια φορά, όταν ήταν παιδί, άκουσε τους δύο γείτονές του να μαλώνουν μεταξύ τους. Ο ένας είπε στον άλλο: «Με σταύρωσες σαν τον Χριστό». Έκπληκτη η Βασίκο ρώτησε γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός. Μη ξέροντας τι να απαντήσουν, οι μεγάλοι έστειλαν το παιδί στην εκκλησία . Ο φύλακας της εκκλησίας τον συμβούλεψε να διαβάσει ένα βιβλίο για τον Χριστό. Το αγόρι άρχισε να εξοικονομεί χρήματα και σύντομα, με τη βοήθεια του Θεού, αγόρασε ένα βιβλίο από το οποίο έμαθε για τη ζωή του Χριστού.

 

Ακόμη και ως παιδί, το ενδιαφέρον του πατέρα Γαβριήλ για την πνευματική ζωή υπερίσχυε πάνω από οτιδήποτε άλλο. Του άρεσε να είναι μόνος. Στην αυλή του σπιτιού έχτισε μόνος του ένα κελί, τόσο μικρό που μόνο ένα άτομο μπορούσε να είναι εκεί. Σύντομα πήγε να ζήσει εκεί. Η μητέρα του τον λυπήθηκε και μια μέρα, που δεν ήταν στο κελί του, του πήρε ένα μαξιλάρι. Όταν ο Βάσικο επέστρεψε και είδε το μαξιλάρι, το έκοψε με ένα τσεκούρι και είπε αυστηρά στη μητέρα του: «Γιατί μου έφερες το μαξιλάρι; Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήταν τόσο φτωχός που δεν είχε ούτε πού να βάλει το κεφάλι του. Πάρε το μαξιλάρι και μη μου φέρεις τίποτα χωρίς την άδειά μου».

 

Ήδη σε ηλικία δώδεκα ετών, ο π. Γαβριήλ γνώριζε καλά το Ευαγγέλιο. Σε αυτή την ηλικία πρωτοήρθε στο μοναστήρι Σαμταβρή. Οι μητέρες του τον τάισαν, αλλά δεν του επέτρεψαν να διανυκτερεύσει. Ωστόσο, δεν πήγε σπίτι, αλλά παρέμεινε στην πύλη και προσευχόταν θερμά όλη τη νύχτα, παρακαλώντας τη Μητέρα του Θεού να τον αφήσει στο μοναστήρι. Προφανώς η Υπεραγία Θεοτόκος άκουσε την προσευχή του: ο π. Γαβριήλ πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Μονή Σαμταυρίας. Έζησε και κήρυξε στον πύργο του μοναστηριού -με την ευλογία της Θεοτόκου, όπως έλεγε συχνά ο ίδιος.

 

Επιλεγμένος από την κοιλιά της μητέρας του για να είναι ένα δοχείο της Χάριτος του Θεού, ο πατέρας Γαβριήλ δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς την εκκλησία. Υπηρέτησε στο στρατό στο Μπατούμι. Μια μέρα πήγε στην εκκλησία και προσευχήθηκε να έχει περισσότερο χρόνο να πάει στην εκκλησία. Έλαβε βοήθεια προσευχής αμέσως: τη δεύτερη μέρα ενημερώθηκε ότι είχε διοριστεί ως μικροπωλητής. Μόλις τελείωσε το έργο που του είχε ανατεθεί, έτρεξε αμέσως στο ναό. Εκεί μελέτησε αρχαία γεωργιανή γραφή και πήρε εκκλησιαστικά βιβλία κρυμμένα στο υπόγειο για να διαβάσει. Ο ιερέας τον κοινωνούσε κρυφά στο βωμό. Τις Τετάρτες και τις Παρασκευές προσποιούνταν ότι πονούσε στο στομάχι και δεν έτρωγε κρέας. Υπηρέτησε λοιπόν στο στρατό, περνώντας τον μισό χρόνο του στην εκκλησία. Μετά το στρατό οι συγγενείς του ήθελαν να τον παντρευτούν, του έφεραν μάλιστα και μια όμορφη κοπέλα. Εκείνος όμως, χωρίς να την κοιτάξει ή να της πει λέξη, σηκώθηκε και έφυγε. Για να αποφύγει εξηγήσεις με τους συγγενείς του, πήγε οικειοθελώς σε ψυχιατρείο, ελπίζοντας ότι τώρα οι ίδιοι θα εγκατέλειπαν την ιδέα να τον παντρευτούν. Οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι: κανείς δεν έρχεται εδώ οικειοθελώς, αλλά ήρθε. Ο π. Γαβριήλ είχε ήδη αρχίσει να κηρύττει για τον Κύριο και μετά, στα χρόνια της θεομαχίας, θεωρήθηκε αμέσως ψυχικά άρρωστος. Ωστόσο, σύντομα στάλθηκαν στο σπίτι υπό τη φροντίδα της μητέρας τους.

 

Εκείνη την εποχή άρχισε να χτίζει μόνος του μια εκκλησία στην αυλή του. Ο π. Γαβριήλ έλεγε συχνά: «Για όποιον η Εκκλησία δεν είναι Μητέρα, ο Θεός δεν είναι Πατέρας». Η αθεϊστική κυβέρνηση κατέστρεψε εκκλησίες, μοναστήρια και εξόντωσε τον κλήρο. Προσπάθησαν να προσβάλουν τον κατασκευαστή της νέας εκκλησίας και απαίτησαν να καταστρέψει το ναό. Υπήρχαν όμως άνθρωποι που συμπονούσαν τον γέροντα. Μερικές φορές κατέστρεφαν ακόμη και μέρος της εκκλησίας που έχτισε, αλλά στη συνέχεια πρόσφεραν κρυφά χρήματα και πάλι για την αποκατάστασή της.

 

Μια μέρα αρκετοί άνθρωποι από την κυβέρνηση ήρθαν στον πατέρα Γαβριήλ. Κατάλαβε αμέσως γιατί είχαν έρθει και, χωρίς να τους αφήσει να πουν λέξη, είπε σταθερά: «Δεν θα καταστρέψω τον ναό. Αν θέλετε, καταστρέψτε το μόνοι σας». Μπερδεύτηκαν, έφυγαν και δεν γύρισαν ποτέ.

 

Ο Γέροντας Γαβριήλ, που είχε ακολουθήσει το δρόμο του Θεού από παιδί, απευθύνθηκε στον επίσκοπο Γαβριήλ (Τσαχανίτζε) του Κουτάισι-Γκαενάτ στις 25 Δεκεμβρίου 1954: «Σας ζητώ να με δεχτείτε ως λειτουργό στον καθεδρικό σας ναό, γιατί αυτό είναι το νόημα του τη ζωή μου." Ο επίσκοπος δέχθηκε το αίτημά του και την 1η Ιανουαρίου 1955 τον διόρισε πρύτανη και ημερήσιο. Πριν από αυτό, ο πατέρας Γαβριήλ υπηρέτησε για δύο χρόνια στον Καθεδρικό Ναό της Κοίμησης της Σιών 4 , όπως αποδεικνύεται από την επιστολή που έγραψε - «Το χαμηλότερο αίτημα»:

 

«Από μικρός είχα τη σταθερή πρόθεση να γίνω υπηρέτης της Αγίας Μητέρας μας Εκκλησίας, γι' αυτό σας παρακαλώ να με ορίσετε ως ελεύθερο επαγγελματία (καθώς είμαι ανάπηρος της δεύτερης ομάδας) διάκονο του Καθεδρικού σας Ναού. Θα ήθελα επίσης να επιστήσω την προσοχή σας ότι, υπό την επίβλεψη του Σεβασμιωτάτου, υπηρέτησα στο βωμό και φύλακας της εκκλησίας για δύο χρόνια και βοηθούσα κατά τις ακολουθίες». Το αίτημα αυτό έχει ημερομηνία 25 Ιανουαρίου 1955. Λίγες μέρες αργότερα εκδόθηκε διάταγμα για τη χειροτονία του π. Γαβριήλ στο βαθμό του διακόνου.

 

«Στις 30 Ιανουαρίου 1955, με διάταγμα του Καθολικού-Πατριάρχη Πάσης Γεωργίας Melchizedek Urgebadze Goderdzi Vasilievich διορίστηκε ως ανεξάρτητος διάκονος στην εκκλησία Kutaisi των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και ανέφερε τις ακόλουθες προσωπικές πληροφορίες για τον εαυτό του:

 

"1. Γεννημένος το 1929.

 

2 . Σπούδασε στη Σχολή Νο. 24 της Τιφλίδας για έξι χρόνια. Σπούδασε το Ευαγγέλιο στον Καθεδρικό Ναό της Σιών.

 

3 . Δεν ήταν παντρεμένος.

 

4 . Είμαι της ορθόδοξης πίστης και δεν έχω καμία σχέση με τους άθεους.

 

5 . Δεν έχω καταδικαστεί, δεν έχω κανένα εμπόδιο να χειροτονηθώ.

 

Ζητώ ευλογίες για να γίνω διάκονος για να εργαστώ για τη δόξα του Θεού και τη σωτηρία της ψυχής.

 

Είμαι έτοιμος να υπηρετήσω την Αγία Εκκλησία με όλη μου την καρδιά, σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό καταστατικό και τις διδαχές των Αγίων Πατέρων. αναλαμβάνω:

 

Εκτελέστε όλες τις θείες ακολουθίες σύμφωνα με τους Κανόνες της Εκκλησίας.

 

Μην λείπετε τις Κυριακές και τις αργίες.

 

Συμμετέχετε στη λειτουργία της Θείας Λειτουργίας προετοιμασμένοι.

 

Ενισχύστε τους ενορίτες στην Ορθόδοξη πίστη και μέσω της καλής υπηρεσίας βοηθήστε τους να μελετήσουν τον λόγο του Θεού και τις εντολές του Κυρίου.

 

Προσπαθήστε να ζείτε όπως θα έπρεπε ένας διακομιστής του βωμού, να μην παραπλανείτε τους άλλους με τη συμπεριφορά σας και να είστε αρωγός σε ενορίτες, χήρες και ορφανά.

 

Συμπεριφερθείτε με τον κατάλληλο τρόπο στο βωμό και στο ναό. Δίνοντας παράδειγμα στους άλλους, ενσταλάσσοντας σεβασμό για το ιερό.

 

Υπηρετήστε με την τιμή που αρμόζει σε αυτόν τον υψηλό βαθμό, μην ταπεινώνετε την Εκκλησία με την ανάξια συμπεριφορά σας και μην παρασύρετε τους πιστούς.

 

Ηχογραφήθηκε από τον Αρχιερέα Nikoloz Berekashvili. Ο δούλος του Θεού Urgebadze Goderdzi Vasilyevich μου εξομολογήθηκε. Δεν υπάρχουν εμπόδια για τη χειροτονία σε διάκονο.

 

Κουτάισι, 30 Ιανουαρίου 1955».