Διάδημα ενός Γέροντα (αναμνήσεις του Γέροντα Γαβριήλ (Ουργκεμπάτζε) 3

 

Γραμματέας του Πατριαρχείου Γεωργίας P. Gagoshidze».

 

Σχετικά με τη δήλωση του π. Γαβριήλ για την αποχώρηση από τις εκκλησιαστικές λειτουργίες, ο Επίσκοπος Γαβριήλ κάνει την ακόλουθη σημείωση:

 

«Ο π. Γαβριήλ έδειξε επιμέλεια, υπακοή και ταπείνωση, εργατικότητα και ανιδιοτέλεια στη διακονία του. Αλλά τα εκδηλωμένα σημάδια της ασθένειας - σχιζοφρένεια - αποτελούν εμπόδιο για τη λειτουργία της λειτουργίας... Λόγω του ότι ο πατήρ Γαβριήλ βρίσκεται ξανά στην Τιφλίδα, στον Καθεδρικό Ναό της Σιών, η υπόθεσή του μεταφέρεται στη γραμματεία του Πατριαρχείου».

 

Στις 29 Αυγούστου 1956, ο Επίσκοπος Γαβριήλ έλαβε απαντητική επιστολή από το Πατριαρχείο:

 

«Επιστρέφουμε τα έγγραφα του πρώην ιερομόναχου Γαβριήλ (Goderdzi Urgebadze) στην επισκοπική καγκελαρία για φύλαξη, αφού η κηδεία και η χειροτονία τελέστηκαν στην επισκοπή σας.

 

Γραμματέας του Πατριαρχείου Γεωργίας P. Gagoshidze».

 

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της προσωπικής επιχείρησης του πατέρα Γαβριήλ από τη δυτική Γεωργία στην ανατολική Γεωργία και πίσω.

 

Η δήλωση του π. Γαβριήλ για την αποχώρησή του από την ιεροσύνη προκαλεί μεγάλη έκπληξη: «Σας ζητώ να με ελευθερώσετε από την υπηρεσία...», αφού ακολουθούν δηλώσεις αντίθετου περιεχομένου: «Μη με αφήνετε στο δρόμο...», «Σας ζητώ να με ορίσετε ιερομόναχο που έμεινε χωρίς θέσεις...», «Ζητώ μοναστική λειτουργία στη Σβετιτσκόβελη 8 ...» κ.λπ.

 

Στις 2 Οκτωβρίου 1956, ο Καθολικός Πατριάρχης Πάσης Γεωργίας Μελχισεδέκ στέλνει στον Επίσκοπο Κουτάισι-Γαενάτι Γαβριήλ επιστολή με το ακόλουθο περιεχόμενο:

 

«Σεβασμιώτατε, ευλογείτε…

 

Φυσικά, γνωρίζετε τον Goderdzi Urgebadze, ο οποίος έφερε αυτό το γράμμα. Έχετε επιβάλει απαγόρευση στην ιερή του παράσταση. Σας ζητώ να άρετε αυτήν την απαγόρευση: Δεν νομίζω ότι του αξίζει να παραμείνει αποκλεισμένος για πάντα. Φροντίστε να άρετε την απαγόρευση.

 

Με αγάπη, Καθολικό-Πατριάρχη Μελχισεδέκ.

 

Στείλτε ένα έγγραφο που να επιβεβαιώνει την άρση της απαγόρευσης.»

 

Στην επιστολή αυτή, ο Πατριάρχης υπογραμμίζει τρεις φορές το αίτημά του για άρση της απαγόρευσης, που αναμφίβολα μαρτυρεί τη φιλική, θερμή στάση του απέναντι στον π. Γαβριήλ.

 

Και ο επίσκοπος Γαβριήλ ευνοεί τον μοναχό, πράγμα που φαίνεται καθαρά από την απαντητική του επιστολή:

 

«Παναγιώτατε και Μακαριώτατε Δάσκαλε, ας εκπληρωθεί η ευγενική και πατρική ευχή του Παναγιωτάτου. Ας αρχίσει από σήμερα την ιερατική του λειτουργία. Μητροπολίτης Γαβριήλ».

 

Η δεκαετία του πενήντα και του εξήντα ήταν η εποχή της βασιλείας των αντιπάλων της Ορθοδοξίας. Εκείνα τα χρόνια, το κλείσιμο και η καταστροφή των εκκλησιών και οι διώξεις των κληρικών έγιναν σύνηθες φαινόμενο.

 

Η αδερφή του πατέρα Γαβριήλ Ιουλιέτα θυμάται: «Μια μέρα ο αδερφός μου γύρισε σπίτι, γονάτισε μπροστά στην εκκλησία που ο ίδιος είχε χτίσει και άρχισε να κλαίει: «Κύριε, πώς μπορώ να καταστρέψω την εκκλησία που ανεγέρθηκε για τη δόξα Σου!»

 

Σε αυτήν την περίοδο χρονολογούνται και τα απομνημονεύματα της μοναχής Νίνο (Peikrishvili):

 

«Ήρθα στον πατέρα Γαβριήλ στο ναό. Γονάτισε μπροστά στην εικόνα του Σωτήρος και έκλαψε. Ξαφνικά ο γέροντας γύρισε προς το μέρος μου και είπε: «Να ξέρεις ότι όποιος καταστρέφει θα τιμωρηθεί αυστηρά».

 

Κατά τη διάρκεια των εποχών του αθεϊσμού και του αθεϊσμού στη Γεωργία, υπήρξαν τρομεροί διωγμοί της Εκκλησίας . Να τι λέει ένας από τους μοναχούς της Μονής Βηθανίας 9 για αυτή τη φοβερή εποχή:

 

«Άνθρωποι με στρατιωτική στολή ήρθαν στο μοναστήρι και μας διέταξαν να πάμε στη Μτσχέτα. Καταλάβαμε αμέσως τι σήμαινε αυτό. Αφού μας πήγαν όχι μακριά από το μοναστήρι, άρχισαν να μας πυροβολούν στην πλάτη. Αποφασίζοντας ότι όλοι ήταν νεκροί, ο στρατός δεν έχασε άλλες σφαίρες. Έτσι ο Κύριος μας έσωσε - παραμείναμε ζωντανοί. Λίγες μέρες αργότερα , κάποιοι ήρθαν ξανά στην εκκλησία μας. Μας βρίζουν και μας φώναζαν. Προσπαθώντας ιδιαίτερα να προσβάλουν και να ταπεινώσουν, έκοψαν κοροϊδευτικά τα μαλλιά των μοναχών. Αλλά σε αυτές τις δοκιμασίες μας ενίσχυσε και μας υποστήριξε η συμπάθεια και ο σεβασμός προς εμάς του απλού λαού, που, παρά τον αχαλίνωτο αθεϊσμό, δεν έχασε ποτέ την αγάπη του για τον Θεό».

 

Ο πατέρας Γαβριήλ γνώρισε επίσης πολλές δίκες και διώξεις στη φυλακή εκείνα τα χρόνια. Την 1η Μαΐου 1965, πυρπόλησε ένα δωδεκάμετρο πορτρέτο του Λένιν κρεμασμένο στο κτίριο του Ανώτατου Συμβουλίου στην Τιφλίδα και συνελήφθη από το ανακριτικό τμήμα της KGB σύμφωνα με το Άρθρο 71 Μέρος Ι «για αντισοβιετική προπαγάνδα». Στις 12 Μαΐου του ίδιου έτους μπήκε στο κρατητήριο Νο. 1. Δυστυχώς, στις 20 Οκτωβρίου 1978 καταστράφηκε ο προσωπικός του φάκελος. Το έγγραφο επιβεβαίωσης εκδόθηκε στις 14 Μαΐου 2001 από το ειδικό τμήμα της 5ης φυλακής.

 

Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, ο πατέρας Γαβριήλ είπε: «Το έκανα γιατί δεν μπορείς να ειδωλοποιήσεις έναν άνθρωπο. Εκεί, στη θέση του πορτρέτου του Λένιν, θα πρέπει να κρεμαστεί η Σταύρωση του Χριστού. Γιατί γράφεις: «Δόξα στον Λένιν» όταν ένα άτομο δεν χρειάζεται τη φήμη; Πρέπει να γράψουμε: «Δόξα στον Κύριο Ιησού Χριστό».

 

Μετά από αυτά τα λόγια, με απόφαση του Αρείου Πάγου στις 3 Αυγούστου 1965, μεταφέρθηκε σε ψυχιατρείο για εξέταση, όπου παρέμεινε μέχρι τις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους.

 

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το ιατρικό του ιστορικό:

 

«Διάγνωση: ψυχοπαθής προσωπικότητα με τάση να αναπτύσσει καταστάσεις που μοιάζουν με σχιζοφρένεια. Μιλάει μόνος του, ψιθυρίζει κάτι ήσυχα. Πιστεύει στον Θεό, στους Αγγέλους. Επαναλαμβάνει συνεχώς τις λέξεις: «Όλα είναι από τον Θεό». Δεν επικοινωνεί με άλλους. Όταν του απευθύνεται, μιλάει για Θεό, Αγγέλους, εικόνες...»

 

Αυτή ήταν η «διάγνωση» που έσωσε τον πατέρα Γαβριήλ από την εκτέλεση. Ο Κύριος διατήρησε τον εκλεκτό Του για να μην αφήσει τον γεωργιανό λαό χωρίς οικοδόμηση.

 

Ο π. Γαβριήλ άφοβα ομολόγησε την Ορθοδοξία. Από τα απομνημονεύματα της Gia Kobachishvili: «Ζούσαμε δίπλα στον πατέρα Γαβριήλ. Συχνά μιλούσε με τα αγόρια, τους έδινε σταυρούς και τα οδηγούσε γύρω από την εκκλησία της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας. Μια μέρα ο γέροντας με κοίταξε στα μάτια και είπε: «Να θυμάσαι πάντα - Θεός υπάρχει!» Αφού είπε αυτά τα λόγια, ο πατέρας Γαβριήλ έπεσε και χτυπώντας το κεφάλι του στο έδαφος, άρχισε να κουνάει τα χέρια του. Έφερε σαν να ήταν τρελός, αλλά δεν ήταν.

 

Ο γέροντας έδωσε στην οικογένειά μας μια εικόνα του Ιησού Χριστού σε μια εικονοθήκη. Ήταν μια θαυματουργή εικόνα: την παραμονή κάθε ατυχίας, η θήκη της εικόνας άνοιγε μόνη της - έτσι ο Κύριος μας προειδοποίησε για κακοτυχία. Γονατισμένοι, προσευχόμαστε συχνά μπροστά σε αυτήν την εικόνα, ευχαριστώντας τον Κύριο και τον πατέρα Γαβριήλ, που έδωσαν αυτή την εικόνα στην οικογένειά μας».

 

Ως πραγματικός υπερασπιστής της Ορθοδοξίας, ο πατέρας Γαβριήλ υπέστη πολλή κακοποίηση από άθεους, αλλά παρόλα αυτά, ποτέ δεν καταδίκασε ακόμη και εκείνους που τον χτύπησαν φρικτά αφού έβαλαν φωτιά στο πορτρέτο του Λένιν.