Σημειώσεις τσέπης ενός νεαρού ιερέα!!!!! 20

 

Χριστουγεννιάτικο θαύμα

Κάθε Χριστιανός που πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία λατρεύει αξέχαστες εκκλησιαστικές στιγμές. Κάποιοι θυμούνται ιδιαίτερα την πρώτη λειτουργία του Πάσχα, κάποιοι - το προσκύνημα σε ιερούς τόπους, κάποιοι - τη συνάντηση με τον πνευματοφόρο γέροντα. Υπήρξαν πολλά τέτοια αξιομνημόνευτα γεγονότα στη ζωή μου, αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που έχει βυθιστεί στην ψυχή μου, χωρίς αμφιβολία, είναι τα Χριστούγεννα του 2013 σε μια μικρή εκκλησία  στο όνομα του Αγίου Δημητρίου του Ντον σε μια άδεια στρατιωτική πόλη .

Η λειτουργία άρχισε ως συνήθως στις έντεκα το βράδυ. Ο ναός ήταν γεμάτος κόσμο, στέκονταν σφιχτά, ακόμη και το να κάνουν το σημείο του σταυρού δεν ήταν εύκολο. Όλα πήγαν όπως συνήθως μέχρι που η γεννήτρια που παρείχε φως και θερμότητα χάλασε στις δώδεκα το βράδυ. Στα πρώτα λεπτά επικρατούσε σύγχυση στον ναό. Τι να κάνετε, πού να βρείτε έναν ηλεκτρολόγο σε μια άδεια πόλη έξω από την πόλη τα μεσάνυχτα; Πουθενά. Αλλά και εμείς δεν θα μπορούσαμε απλά να διακόψουμε τη λειτουργία και να χάσουμε τη χαρά της γέννησης του Θεού Βρέφους. Έβγαλαν φανάρια, άναψαν επιπλέον λάμπες και κεριά - η λειτουργία συνεχίστηκε. Και σύντομα συνειδητοποίησα ότι το περιστατικό με τη γεννήτρια ήταν Πρόνοια του Θεού. Ποτέ σε καμία λειτουργία δεν έχω βιώσει μια τέτοια προσευχητική έξαρση. Πραγματικά υπήρχε η αίσθηση ότι προσευχόμασταν στην ίδια τη σπηλιά της Βηθλεέμ όπου γεννήθηκε ο Σωτήρας, γιατί δεν υπήρχε ούτε φως ούτε θέρμανση... Αισθανθήκαμε ξεκάθαρα ότι συμμετέχουμε στην προσευχή των πρώτων Χριστιανών, οι οποίοι κατά τα χρόνια του οι διωγμοί προσεύχονταν στις κατακόμβες - υπόγεια νεκροταφεία, φωτίζοντας τις συναντήσεις τους με λάμπες και μεγάλα κεριά...