Πλήρης συλλογή από κηρύγματα και διδασκαλίες του ηγούμενου Σάββα (Οσταπένκο) 41

14. Ο μοναχισμός , όπως και η ζωή κάθε χριστιανού, είναι μια μάχη , ή πνευματικός πόλεμος, με έναν ισχυρό εχθρό και καταστροφέα ψυχών - τον δαίμονα: «Η μάχη μας δεν είναι ενάντια στη σάρκα και το αίμα, αλλά ενάντια στην αρχή, ενάντια στις αρχές, και ο κυρίαρχος του σκότους αυτής της εποχής, ενάντια στην πνευματική κακία σε υψηλές θέσεις». Επομένως, πρέπει να φορέσουμε όλη την πανοπλία του Θεού, ώστε να μπορέσουμε να σταθούμε ενάντια στις πονηριές του διαβόλου ( Εφεσ. 6:11-14 ).

Πρέπει να είμαστε πάντα ξύπνιοι και νηφάλιοι, γι' αυτό και η μοναστική ζωή ονομάζεται αλλιώς νηφάλια ζωή. Οι μηχανορραφίες του εχθρού αποσκοπούν στο να παρασύρουν ένα άτομο σε κάποια αμαρτία, και αν αυτό αποτύχει, τότε με κάποιο τρόπο διαλύει την προσευχή του και αποσπάστε τον από αυτήν, επειδή η αληθινή προσευχή, δηλαδή η ταπεινωμένη και ταπεινή, είναι ένα σπαθί ενάντια στον δαίμονα και μαζί ένα πνευματικό σύρμα που συνδέει ένα άτομο με τον Θεό, και, σαν να λέμε, μια ηλιοφάνεια που ζεσταίνει την ψυχή και φωτίζει το μονοπάτι της ζωής. Ο εχθρός παρεμβαίνει στην προσευχή με διάφορες εξωγενείς σκέψεις, μερικές φορές πρακτικές και μάλιστα ευσεβείς. Αλλά όχι μόνο οι αμαρτωλοί λογισμοί, αλλά ακόμη και οι καλοί και ευσεβείς δεν πρέπει να εισακούονται στην προσευχή, θεωρώντας ότι αυτό είναι μηχανορραφία του εχθρού.

Καθοδηγεί τους άλλους στη θεολογία ή φέρνει σύγχυση και σύγχυση στην ψυχή σχετικά με το πώς να αντιμετωπίσουν αυτό ή εκείνο το άτομο, πώς να κατανοήσουν τον χαρακτήρα του. Ή ένα άτομο θα αρχίσει να εμβαθύνει στον εαυτό του, να αναλύει και να ελέγχει τον εαυτό του και τα συναισθήματά του αμέτρητες φορές, θα θυμάται περιττά και άχρηστα πράγματα, θα περάσει από αμηχανία σε αμηχανία, σε αμηχανία, αναστεναγμούς, απελπισία κ.λπ. - όλα αυτά είναι μηχανορραφίες του εχθρού για να αποσπά την προσοχή ενός ανθρώπου από τις προσευχές, να αποσπά την προσοχή του νου, να σε παρασύρει στον θυμό, στον εκνευρισμό και ως εκ τούτου σε άλλες αμαρτίες. Έτσι ο δαίμονας μετατρέπει έναν μοναχό που προσεύχεται σε άνθρωπο θυμωμένο με τους άλλους, δυσαρεστημένο με τον εαυτό του και τη ζωή, απελπισμένο και γκρινιάρα.

Ποιος είναι απαλλαγμένος από τέτοιες πτώσεις; Μόνο αυτός που είναι νηφάλιος και ξύπνιος και ασχολείται με το έργο της προσευχής ως το κύριο πράγμα, από το οποίο εξαρτάται όχι μόνο η επιτυχία όλων των πράξεων, αλλά και ολόκληρο το έργο της σωτηρίας. Αν θέλεις να νικήσεις τον εχθρό, τότε μείνε με προσευχητική διάθεση όλη μέρα, όλη μέρα και όλες τις δραστηριότητες με τόξα και αναστεναγμούς (Επίσκοπος Θεοφάν), περάστε το με ευλάβεια και εγκράτεια, απασχολώντας το μυαλό σας μόνο με κάτι επαγγελματικό, ενδιαφέρεστε σε θέματα και συνομιλίες τρίτων μόνο στο βαθμό που θα το έκανες ξαπλωμένος στο νεκροκρέβατό σου, γιατί το βράδυ και ακόμη και πριν από αυτό ο Κύριος μπορεί να σε καλέσει κοντά Του για Κρίση.

Ο εχθρός φοβάται τη θνητή μνήμη περισσότερο από όλα, περισσότερο από την προσευχή, και χρησιμοποιεί όλη την πονηριά του διαβόλου για να αποσπάσει την προσοχή του ανθρώπου από αυτή τη μνήμη, αιχμαλωτίζοντας τον με κάτι γήινο, κάποιο είδος πάθους και ενδιαφέροντος, είτε είναι επιστήμη, τέχνη είτε μια απύθμενη άβυσσο. πάσης φύσεως. Επομένως, ο κανόνας μιας ευσεβούς ζωής είναι ο εξής: μείνε στην προσευχή, στην ανάμνηση της ώρας του θανάτου, στις πράξεις, αλλά μην μιλάς με σκέψεις που σε διασκεδάζουν ή σε μπερδεύουν, μην αναζητάς ευκολία και γαλήνη, αλλά αντίθετα. , αγάπησε τις κακουχίες, τη θλίψη και τις αντιξοότητες, γιατί σε αυτές είναι η χάρη και η θεραπεία της ψυχής σου, η οδός του σταυρού, όχι η πλατιά οδός και το Πάσχα. Λέγεται: «όποιος υπομένει μέχρι τέλους θα σωθεί», αλλά δεν λέει: αυτός που χαίρεται συνεχώς θα σωθεί.