ΣYΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ Προφητείες καί μακαρόνια π. Βαρνάβα Λαμπροπούλου

ΣYΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

 Προφητείες καί μακαρόνια π. Βαρνάβα Λαμπροπούλου

ΕΔΩ καί καιρό παρατηρείται θλιβερό φαινόμενο, πού θα τό ονομάζαμε «προφητο-υστερία» καί πού καμία σχέση δεν έχει με την υγιή εσχατολογική διδασκαλία της Εκκλησίας. Οί Πατέρες τής Εκκλησίας, μεταξύ των όποιων καί ό νεοανακηρυχθείς άγιος Πάΐσιος ό Αγιορείτης, δέν έγραφαν «καζαμίες» ούτε «τό παίζανε προφήτες». Στόν βίο του Γέροντα διαβάζουμε: «Ιδιαίτερα στενοχωρούσαν τόν Γέροντα οί φήμες γιά λόγια πού δήθεν είχε πει.« Αλλιώς τά λέω», έλεγε, «κι αλλιώς τά μεταφέρουν. Πολύ μέ στενοχωρεί αυτό. Ήρθε κάποιος, εγώ τού έδωσα μόνον ένα ποτήρι νερό, κι αυτός πήγε στις Καρυές καί είπε: “Ο Γέροντας Παΐσιος μού είπε ότι θα γίνει πόλεμος”. Είναι να πεις τίποτε μετά;».

Ή προφητεία ώς χάρισμα του άγιου Πνεύματος υπήρχε καί θα υπάρχει πάντοτε στη ζωή τής Εκκλησίας, αφού ή γενεσιουργός της Αιτία, τό Άγιο Πνεύμα, «ήν μεν άει καί έστι καί έσται ούτε άρξάμενον ούτε παυσόμενον». Όμως ούτε ή προφητεία π.χ. του Άγάβου για τόν λιμό (Πράξ. 21,10), ούτε περισσότερο ή προφητεία του Χριστού για την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ, είχαν σκοπό να κάνουν τούς ανθρώπους ... να αποθηκεύουν κονσέρβες καί μακαρόνια ή να σηκώσουν από τίς τράπεζες τά λεφτά τους! Σκοπός όλων των κατά καιρους γνησίων προφητειών ήταν καί είναι όχι ό πανικός αλλά ή μετάνοια, ή νήψηκαί ή έλπίδα. Ας άναρωτηθούμε: Τί

αφυπνίζει περισσότερο πρός μετάνοιαν:

•           Ή δήθεν προφητεία του αγίου Παϊσίου ότι θα πάρουμε τήν Πόλη ή τό βιβλίο του Πάθη καί Αρετές, τό όποιο«τσακίζει κόκκαλα»;

•           Ή δήθεν προφητεία του αγίου Κοσμά του Αιτωλού ότι σέ κάποιον τρέχα- γύρευε πόλεμο «θα πνιγεί τό δαμάλι στό αίμα» ή ή συγκλονιστική του διήγηση περί του αγίου Νικηφόρου καί του μνησικάκου ίερέως Σαπρικίου;

•           Καί τέλος, τί αφυπνίζει περισσότερο προς μετάνοιαν, οί έπαληθευθείσες προφητείες του ίδιου του Χριστού για τήν καταστροφή τής Ιερουσαλήμ ή ή απευθυνόμενη σέ όλους μας (καί όχι μόνο στόν άφρονα πλούσιο) προειδοποίηση: «άφρον, ταύτη τή νυκτί τήν ψυχήν σου άπαιτούσιν από σού»;

Δυστυχώς ό κεντρικός άξονας τής σημερινής άκατάσχετης εσχατολογικής φλυαρίας είναι ό «γκράν γκινιόλ» ερχομός του αντίχριστου ή ή πολεμολογία!

Τελικά, πιστεύει κανείς ότι αυτό τό εσχατολογικό παραλήρημα αφυπνίζει προς σωτηρίαν ή: σέ μερικούς μέν φέρνει «ύπνον πάσης σατανικής φαντασίας πεπληρωμένον», ένώ στούς πιό πολλούς προκαλεί (επιεικώς ειπείν) θυμηδίαν;

Μέχρι πότε ή (ό Θεός νά την κάνει ορθόδοξη) έσχατολογία μας θα τρέφεται από τά σκουπίδια του προτεσταντικού φονταμενταλισμού;

Μάλλον έπρεπε να αναρωτηθούμε κάτι πού έλεγε πρώην προτεστάντης πάστορας καί σήμερα ορθόδοξος ιερέας στην Καλιφόρνια, ό π. Ρίτσ. Μπάλιου.Λίγο πρίν μεταστραφεί έλεγε: «Κουράστηκα να τρέχω πίσω από κάθε καινούρια εσχατολογική μόδα, πού φυσάει στην Αμερική. Τελικά τί γίνεται μέ όλο αυτό τό βάρος πού δίνουμε στις δήθεν λεπτομέρειες σχετικά μέ τά έσχατα; Είναι αυτό κάτι τό υγιές; Τό έκανε αυτό ή πρώτη Εκκλησία της Πεντηκοστής;

 Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ. ΑΠΟ ΟΣΑ ΞΕΡΕΙ 0 ΙΔΙΟΣ 0 ΘΕΟΣ»!!!

Μελετώντας τούς Νηπτικούς βλέπουμε ότι καί οί εκκλησιαστικά εγγυημένοι προορατικοί άγιοι καί προφήτες δεν έκαναν κατάχρηση του χαρίσματος τους ούτε, φυσικά, τό πρόβαλλαν ιδιαίτερα στην άσκηση του ποιμαντικού τους έργου. Ό μόνος ίσως Νηπτικός Πατήρ, πού έλαβε άπό τήν Εκκλησία τήν προσωνυμία «0 ΠΡΟΦΗΤΗΣ», είναι ό άγιος Ιωάννης, ό συνασκητής τού αγίου Βαρσανουφίου στήν Παλαιστίνη. Ό φράγκος έρευνητής vailhe, νομίζοντας ότι τά πατερικά κείμενα διαβάζονται όπως τά ... ώροσκόπια, σχολίασε τήν επωνυμία «ο προφήτης»: «Δέν βρήκα στις έπιστολές του κανένα προφητικό σημείο, πού να μη μπορεί να εξηγηθεί πολύ φυσικά»! Ό άγιος Ιωάννης όμως (άναδεικνύοντας  τά γνήσια κριτήρια του προφήτη) έλεγε γιά τόν εαυτό του: « Έγώ ούδέν είμι και ούδέν οίδα ... Εγώ άφρων ειμί και ιδιώτης». Μάλιστα τόνιζε ότι τό να προφητεύει κανείς αποτελεί επικίνδυνο πειρασμό οιήσεως, καί προτιμούσε να χρησιμοποιεί «ταπεινών ρημάτων». Μόνο πιεζόμενος «άπεκρίνετο, ει τι είχεν εν τή καρδία αυτού, διά την ύπακοήν».

Τό ύγιές εσχατολογικό φρόνημα τής Εκκλησίας έκφράζεται πολύ χαρακτηριστικά σέ άφυπνιστικότατη ερμηνεία τού αγίου Γρηγορίου τού Σιναΐτη τής προφητείας τού Χριστού: «έρχεται νύξ ότε ούδεις δύναται έργάζεσθαι» ( Ίω. 9. 4). Λέει ό άγιος: «Νύξ έρχομένη έστιν ή παντελής άνενεργησία τού μέλλοντος σκότους ή καθ’ έτερον τρόπον (γιά να έλθουμε πιό κοντά) νύξ έρχομένη έστιν ό άντίχριστος, νύξ και σκότος ΚΑΙ ών ΚΑΙ καλούμενος· ή πάλιν (γιά να έλθουμε άκόμη πιό κοντά) νύξ έρχομένη εστίν ή καθ’ έκάστην αμέλεια των έντολών τού Θεού» (Κεφάλαια πάνυ ώφέλιμα. νδ'. Φιλοκαλία τ. Δ', σ. 38). Ό άγιος Γρηγόριος δηλαδή μέ συγκλονιστικό «zoom» άπό τά έσχατα στό σήμερα, μάς συμβουλεύει: «Αφήστε τό πώς θα είναι ή “άνενεργησία τού μέλλοντος σκότους”· αφήστε τό πότε θα έλθει καί ποιος θά είναι ό άντίχριστος· καί φροντίστε να διορθώσετε τήν “καθ’ έκάστην αμέλειαν” των εντολών τού Θεού!». Ή εσχατολογία δέν είναι θεωρητική αναφορά σε κάποια θολά μακρινά μελλούμενα. Έχει άμεση σχέση μέ τήν έδώ καί τώρα άσκηση και μετάνοια.

ΤΕΥΧΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ.

Μάιος - Ιούνιος 2017

Τεύχος 3ο ν