Πλήρης συλλογή από κηρύγματα και διδασκαλίες του ηγούμενου Σάββα (Οσταπένκο) 9

 

2η ερώτηση : «Δεν είμαι θυμωμένη, αλλά θυμάμαι ακόμα πότε με προσβάλλουν, και εκνευρίζομαι με αυτό το άτομο και τον αποφεύγω. Κάνω λάθος σε αυτό;

Απάντηση : «Ναι, και αμαρτάνεις πολύ: ένας Χριστιανός δεν πρέπει ποτέ να θυμώνει με κανέναν, μόνο με δαίμονα μπορεί και πρέπει να γίνει, γιατί οι προσβολές και οι αδικίες, όπως το πικρό φάρμακο, ταπεινώνουν την ψυχή και γιατρεύουν πολλές πνευματικές πληγές καθάρισε κάποιον από τις αμαρτίες. Υπομένοντας τις αντιξοότητες με ταπείνωση, εξιλεώνουμε έτσι τις αμέτρητες ενοχές μας ενώπιον του Κυρίου και λαμβάνουμε ανταμοιβή για την υπομονή, όπως οι μάρτυρες. Επομένως, ο Κύριος επιτρέπει κάθε είδους προσβολές και κακοτυχίες για τη δική μας παραίνεση, κάθαρση, σωτηρία και στεφάνους.

Οι παραβάτες δεν έχουν καμία σχέση με αυτό, τους επιτρέπει ο Θεός: η θλίψη προέρχεται από τον Θεό, αν και μέσω αυτών.

Είναι τα όργανα του Θεού για τη σωτηρία μας, οι φίλοι μας και πρέπει να προσευχόμαστε θερμά για αυτούς. Και αυτοί που μας επαινούν είναι οι σαμποτέρ μας, μας στερούν τις ουράνιες αμοιβές και μας βυθίζουν στη ματαιότητα. Αν σηκωθεί στην ψυχή σου μια προσβολή εναντίον κάποιου, τότε μάθε: είναι από δαίμονα - και τότε να  αναστενάζετε τρεις φορές για την υγεία του παραβάτη. Πάντα να το κάνετε αυτό μέχρι να ηρεμήσει η καρδιά σας, αλλά κατακρίνετε τον εαυτό σας για υπερηφάνεια και αντίσταση στο θέλημα του Θεού, που έστειλε προσβολή.

Το να θυμάσαι μια μνησικακία είναι θανάσιμο αμάρτημα. Ένα τέτοιο άτομο δεν θα σωθεί. Δεν θα έχει ούτε προσευχή ούτε μετάνοια μέχρι να αναγνωρίσει τον εαυτό του ως τον πρώτο αμαρτωλό».