Πλήρης συλλογή από κηρύγματα και διδασκαλίες του ηγούμενου Σάββα (Οσταπένκο) 8

 

 Περί εξωτερικής ευσέβειας

Προσοχή στη ματαιοδοξία και την αυτοεκτίμηση. Μην αναζητάτε τη χαρά και τη δικαιοσύνη, μην ξεφεύγετε από τη λύπη.

1. Ο αυτοθαυμασμός και η ματαιοδοξία, ιδίως μέσω των πράξεων (π.χ. νηστεία, προσευχή), χωρίς άλλα πάθη, θα καταδικάσουν έναν άνθρωπο, όπως καταδικάστηκε ο Φαρισαίος, που ήταν δίκαιος άνθρωπος στη ζωή.

2. Όλες οι πράξεις (νηστεία, προσευχή, προσκυνήσεις κ.λπ.), ακόμη και η προσευχή του Ιησού, είναι μόνο βοηθήματα για το σωστό περπάτημα, είναι εργαλεία για την καλλιέργεια του χωραφιού της καρδιάς, αλλά όχι το πιο περιζήτητο, όχι το πολύ αντικείμενο. Και το θέμα είναι να πετύχουμε μετάνοια και κάθαρση της ψυχής, να έχουμε καρδιά μεταμελημένη και ταπεινή. Αυτή είναι η πιο ευχάριστη θυσία προς τον Θεό, και στη συνέχεια μια θυσία έπαινο και ευχαριστίας για όλα τα έργα του Θεού και για τον καθαρισμό της ψυχής.

3. Όλα τα κατορθώματα είναι το πνευματικό αλφάβητο, και αν ένας μαθητής είναι ματαιόδοξος για το αλφάβητο, αλλά δεν σπουδάζει επιστήμη και δεν αποκτά γνώση, τότε τα χάνει όλα. Ομοίως, ένας χριστιανός χάνει αν καυχηθεί για τα κατορθώματά του και τους δώσει ανεξάρτητη και δικαιολογητική δύναμη, αλλά δεν νοιάζεται να έρθει μέσω αυτών στη σωτηρία, δηλαδή σε βαθιά μετάνοια και ταπεινοφροσύνη, να υπομείνει προσβολές και αδικίες, σε ανυπόκριτη αγάπη για τον εαυτό του. γείτονα, ιδιαίτερα τους άτυχους και αυτούς που έχουν ανάγκη. Η ζωή σε πνευματική διασκέδαση, όπως η συχνότητα της κοινωνίας των Αγίων Μυστηρίων, οι επίσημες ακολουθίες, η υποδοχή και η ψυχαγωγία των κληρικών, γεμάτη ματαιοδοξία και άσκοπες κουβέντες - όλα αυτά είναι μια απόκλιση από τη σωστή διάθεση και πολύ επικίνδυνη.

4. Το να απολαμβάνεις κατορθώματα, ακόμη και την προσευχή του Ιησού, είναι πνευματική ηδονία και αμαρτωλή, αφού η πηγή της ηδονίας βρίσκεται στη λαγνεία.

Ο σωστός δρόμος είναι αυτός: προσπάθησε με κάθε δυνατό τρόπο, αναζητήστε μέσα από αυτό όχι γλυκά, αλλά πνευματική γαλήνη και καθαρισμό της συνείδησης από πληγές. Ζητήστε από τον Θεό θεραπεία, μετάνοια, δάκρυα, αλλά όχι χαρά, όχι μεγάλες εκστάσεις, όπως οι σεχταριστές. Τρέμετε την κοινωνία με τον Κύριο στα Ιερά Μυστήρια και προσευχηθείτε σε Αυτόν να σας δώσει γνώση των αδυναμιών σας, σώζοντας φόβο, αγάπη για τον πλησίον σας, υπομονή κ.λπ., αλλά όχι μεγάλη χαρά, πείτε στον εαυτό σας: Δεν είμαι άξιος γι' αυτό.

Επιπλέον, όλα αυτά τα ταπεινά συναισθήματα περιέχουν από μόνα τους χαρά.

5. Αυτός που απολαμβάνει τα επιτεύγματα πέφτει πάντα στην πλάνη, θεωρεί τον εαυτό του ευάρεστο στον Κύριο, αλλά στην ουσία παραμένει ακόμη πιο εγωιστής και περήφανος, μακριά από τον Θεό και την πνευματική κάθαρση. Όλα τα κατορθώματα είναι σαν ευχάριστη διασκέδαση για αυτόν, σαν μουσική και μια συναυλία. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν λίγους πειρασμούς - ο εχθρός προσθέτει τη γλυκύτητα και την ευχάριστη αίσθηση σε αυτούς και είναι στη δύναμή του, ευχαριστούν τον εαυτό τους, αλλά δεν ενδιαφέρονται για την καθαρότητα της καρδιάς τους.

6. Όποιος εξωτερικά σώζεται και εκτιμά τα κατορθώματά του, είναι χρήσιμο και μάλιστα αναγκαίο να μειώσει αυτά τα κατορθώματα και να αυξήσει την υπηρεσία προς τους γείτονές του, ιδιαίτερα τους δυστυχείς, να συνηθίσει στη μνήμη του θανάτου και σε κάθε είδους υπομονή. Τότε αρχίζουμε να έχουμε κάποια εκτίμηση στον παράδεισο, όταν υπομένουμε αθώα κάτι με κάθε ταπείνωση, χωρίς παράπονο, ως άδεια και δοκιμασία του Θεού. Μόνο με αυτό η ψυχή καθαρίζεται στον έναν ή τον άλλο βαθμό από την πνευματική φθορά. Χωρίς αθώα και βαθιά βάσανα, χωρίς σταυρό, κανείς δεν θα μπει στον παράδεισο.

Όλοι όσοι απολαμβάνουν ανταμοιβές, επαίνους, επιτεύγματα κ.λπ. στη γη είναι άμισθοι εργάτες, όπως λένε οι άγιοι πατέρες, δηλαδή στον ουρανό δεν θα λαμβάνουν πλέον αμοιβές. Με τον ίδιο τρόπο, όλοι όσοι αποδίδουν δικαιοσύνη, δικαιώνουν τον εαυτό τους και προστατεύουν από τις αδικίες λαμβάνουν το δέον τους, δηλαδή θα απαλλαγούν από την ατυχία, αλλά δεν θα λάβουν στέμμα στον ουρανό.

7. Μην αναζητάτε λοιπόν τη χαρά, αλλά ετοιμάζεστε καθημερινά για το θάνατο, περάστε την ημέρα στην προσευχή, κάντε τα πάντα σαν να είναι στη ζωντανή παρουσία του Θεού, χωρίς επιπολαιότητα, γέλια, αστεία, άσκοπες κουβέντες, αλλά αντίθετα, στη σιωπή, εγκάρδια μετάνοια, αναστενάζοντας προς τον Θεό μέσω μιας σύντομης προσευχής.

Όποιος σώζεται σωστά, δηλαδή αναζητά μετάνοια, μετάνοια, υπομονή και υπηρεσία στους άλλους, καθημερινά βιώνει θλίψεις και μομφές από τον εχθρό που μισεί τον σωστό δρόμο. Κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό, είπε ο Αγ. Ισαάκ ο Σύρος , ζώντας ψύχραιμα, και ο δρόμος του Θεού είναι ο καθημερινός σταυρός.

8. Ο κύριος μοχλός της πνευματικής ζωής είναι η ταπεινή προσευχή και η υπομονή. Ο εχθρός αντιστέκεται περισσότερο σε αυτό και προκαλεί σε ένα άτομο, για παράδειγμα, στην προσευχή, κάθε είδους σκέψεις, μερικές φορές καλές ή θεολογικές, αλλά που δεν σχετίζονται με το θέμα της σωτηρίας άμεσα και επί του παρόντος, ή τον ενθαρρύνει να αναλύσει τη ζωή και τον χαρακτήρα των ανθρώπων, να θυμάστε τις λεπτομέρειες του τι έχει βιώσει κ.λπ. .

Για άλλους, περνούν ολόκληρες μέρες και ώρες σε αυτό, και δεν υπάρχει πραγματική προσευχή. Αντίθετα, υπάρχει ακραία απουσία, ξηρότητα στην ψυχή, απουσία δακρύων και μετάνοια. Ήταν ο εχθρός που έκλεψε την προσευχή, αλλά το άτομο δεν το πρόσεξε. Επομένως, προσέξτε την ψυχή σας, τι κάνει.

Διώξτε όλα τα περιττά, ακόμα και τα καλά πράγματα, από την καρδιά. Αφήστε τις σκέψεις σας να είναι μόνο δουλειά και προσευχή. Ενδιαφέρεστε για τη ζωή, όπως θα κάνατε ξαπλωμένοι στο νεκροκρέβατό σας, δηλαδή αποφεύγοντας όλες τις ειδήσεις, κουτσομπολιά και κουτσομπολιά, κάνοντας μόνο τις κύριες και απαραίτητες οδηγίες, αφιερώνοντας τον υπόλοιπο χρόνο σας στη μετάνοια, στην προσευχή, στη βοήθεια των γειτόνων σας. θέμα σωτηρίας και στο χτίσιμο μιας καλής ζωής . Αυτό, εν συντομία, είναι το μονοπάτι του Χριστού, το μονοπάτι προς την κάθαρση της ψυχής και προς τη λήψη της Βασιλείας των Ουρανών.