Η εορτή της Παρακλήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, που καθιερώθηκε με την ευκαιρία της σωτηρίας της Κωνσταντινούπολης.

 

Η εορτή της Παρακλήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, που καθιερώθηκε με την ευκαιρία της σωτηρίας της Κωνσταντινούπολης.

Ο εχθρός πολιόρκησε απροσδόκητα την Κωνσταντινούπολη από θάλασσα και στεριά, σαν ένα τεράστιο φίδι να είχε καταβροχθίσει την πόλη με τα σιδερένια δαχτυλίδια του. Φαινόταν η Κωνσταντινούπολη καταδικασμένη. Υπήρχε μόνο μια μικρή φρουρά στην πόλη. Οι κάτοικοι της πόλης ενώθηκαν μαζί του, ακόμη και κορίτσια πήραν τα όπλα, προτιμώντας τον θάνατο στη μάχη από την ντροπή και τα βασανιστήρια. Ο κόσμος προσευχόταν συνεχώς, μέρα και νύχτα.

Στην εκκλησία των Βλαχερνών γινόταν νυχτερινή λειτουργία. Μεταξύ των προσκυνητών ήταν ο άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλος Χριστός και ο μαθητής του Επιφάνιος. Τα μεσάνυχτα, ο μακαριστός Ανδρέας και πολλοί από τους παρευρισκόμενους στην εκκλησία είδαν τη Μητέρα του Θεού να περπατά στον αέρα, στη συνέχεια γονάτισε και προσευχήθηκε για πολλή ώρα. Μετά από πολύωρη προσευχή, η Παναγία έβγαλε από το κεφάλι της το ωμοφόριο (μια μακρόστενη μαντίλα που φορούσαν οι Εβραιοπούλες) και το άπλωσε πάνω στους ανθρώπους. Το ωμόφοριο στα χέρια της Θεοτόκου άστραψε από τη λάμψη του κεραυνού και ο ναός γέμισε φως, όπως κατά την κάθοδο της Αγίας Φωτιάς. Ο μοναχός Ανδρέας κατάλαβε ότι η Κωνσταντινούπολη θα σωθεί.

Το επόμενο πρωί, ο κλήρος και ο λαός περπάτησαν γύρω από τα τείχη του φρουρίου με θρησκευτική πομπή. Στη συνέχεια, ο πατριάρχης κατέβασε στα νερά του Βοσπόρου το πολύτιμο φέρετρο με το ιμάτιο της Παναγίας, που φυλάσσεται στην εκκλησία των Βλαχερνών. Έγινε ένα θαύμα. Ο εχθρός άρχισε ξαφνικά να υποχωρεί.

Η γιορτή της Παράκλησης μας διδάσκει ότι όταν η ελπίδα για έναν άνθρωπο εξαφανίζεται, όταν η κακοτυχία και τα προβλήματα φαίνεται να μας σφίγγουν με πλοκάμια και φαίνεται ότι δεν υπάρχει σωτηρία, τότε για τους Χριστιανούς η βοήθεια και η προστασία της Ουράνιας Μητέρας μας, της Παναγίας , αόρατο στον κόσμο, αποκαλύπτεται.

Στην Κωνσταντινούπολη, πολιορκημένη και καταδικασμένη σε καταστροφή, ο πατριάρχης και οι ιερείς, όπως οι προφήτες στα αρχαία χρόνια, καλούσαν τους ανθρώπους σε μετάνοια. Η Κωνσταντινούπολη βάφτηκε με πολλές φρικαλεότητες, αλλά ενώ ο λαός ήταν ακόμη ικανός να μετανοήσει, η Μητέρα του Θεού δεν υποχώρησε από αυτήν. Και το κάλυμμα της Μητέρας του Θεού απλώνεται αόρατα πάνω μας όταν μετανοούμε για τις αμαρτίες μας και εμπιστευόμαστε σ' αυτήν με όλη μας την καρδιά.

Πέρασαν αιώνες. Ο Τούρκος Σουλτάνος ​​πολιόρκησε την Κωνσταντινούπολη, η οποία είχε ήδη παραδοθεί πνευματικά στη Ρώμη. Ο αυτοκράτορας και οι ευγενείς ήλπιζαν σε βοήθεια από τη Δύση, για την ένωση που έκαναν. Πριν εισβάλουν οι Τούρκοι, ο κλήρος έβγαλε μια εικόνα της Μητέρας του Θεού για να την περικυκλώσει γύρω από την πόλη. Όμως συνέβη μια ατυχία, που έγινε σημάδι: η εικόνα έπεσε από τα χέρια του και έπεσε από το τείχος του φρουρίου στο έδαφος. Το ίδιο βράδυ οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης είδαν φώτα που τρεμοπαίζουν να απομακρύνονται από την πόλη. Η Κωνσταντινούπολη, στηριζόμενη στη Μητέρα του Θεού, σώθηκε· και η Κωνσταντινούπολη, ελπίζοντας στην ένωση, έπεσε σε τρομερή πτώση και μετατράπηκε σε Κωνσταντινούπολη - πρωτεύουσα του μουσουλμανικού κόσμου.

Αυτή τη στιγμή, όταν οι άνθρωποι χάνουν τις ηθικές τους αρχές και επιδίδονται στην ανομία, χάνουν την έννοια του καλού και του κακού, έχουμε μόνο έναν δρόμο - να επιστρέψουμε στον Θεό και τη Μητέρα του Θεού μέσω μετάνοιας και να αλλάξουμε τη ζωή μας σύμφωνα με τις εντολές του Ευαγγελίου. !

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν ).