ΚΑΝΌΝΑΣ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉΣ ΖΩΉΣ.

 

Πριν συνεχίσουμε την κριτική των βιβλίων του Αρχιμανδρίτη Ραφαήλ, θα θέλαμε να προσφέρουμε στους αναγνώστες μας το άρθρο του, που γράφτηκε το 2009.

Ένας από τους βασικούς κανόνες της πνευματικής ζωής είναι να θυμόμαστε ότι τόσο το καλό όσο και το κακό ξεκινούν από λίγα. Υπάρχει μια μυστηριώδης λέξη στο Βιβλίο του Ιώβ"Mravolev" όπως το όνομα κάποιου παράξενου πλάσματος. Αυτό είναι ένα αμαρτωλό πάθος, που όταν εμφανίζεται, είναι μικρό σαν μυρμήγκι, ελάχιστα ορατό στα μάτια. Αν όμως χάσεις χρόνο και δεν την ξεσκίσεις από την καρδιά σου, τότε γίνεται ένα λιοντάρι που αρπάζει το θήραμά του και βυθίζει τα δόντια του μέσα σε αυτό. Τότε είναι δύσκολο να πολεμήσεις την αμαρτία που έχει κυριεύσει την ψυχή, όπως ένας άνθρωπος που πολεμά ένα αρπακτικό θηρίο. Η πατερική εμπειρία μας διδάσκει να μην ενδίδουμε στην αμαρτία σε μικρά πράγματα και να μην θεωρούμε τίποτα ασήμαντο στην πνευματική ζωή. Η αμαρτία που περνά απαρατήρητη και δεν απομακρύνεται από την ψυχή είναι σαν μια σπίθα που δεν σβήνει εγκαίρως, η οποία μπορεί να μετατραπεί σε μια πύρινη φλόγα φωτιάς. Συχνά, τα δάση καίγονταν από μια άσβεστη φωτιά και ένα ολόκληρο χωριό κάηκε από κάρβουνα που έπεσαν από τη σόμπα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η αμαρτία είναι μια εκρηκτική ουσία που κρύβεται στην ψυχή ενός ατόμου και οι εξωτερικές εντυπώσεις είναι μια θρυαλλίδα σε αυτήν.

Ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσάνινοφ, ο μεγάλος δάσκαλος της ασκητικότητας, τονίζει ότι το περιεχόμενο και η μορφή συνδέονται μεταξύ τους. Το περιεχόμενο βρίσκει την κατάλληλη μορφή και η φόρμα διατηρεί το περιεχόμενο. Εάν σχηματιστεί μια ρωγμή στην κανάτα, το νερό θα ρέει σταδιακά από αυτήν. Ο Άγιος Ιγνάτιος συμβούλευε τους μοναχούς να μην παραμελούν τα εξωτερικά, αν και τόνισε ότι το κέντρο της μοναστικής ζωής είναι η απόκτηση της εσωτερικής προσευχής. Ο Brianchaninov ξεκινά το βιβλίο του «An Offering to Modern Monasticism» με μια περιγραφή της εξωτερικής συμπεριφοράς, σαν να κινείται από το πιο εύκολο στο πιο δύσκολο. Συμβουλεύει να μάθετε πρώτα να συμπεριφέρεστε αξιοπρεπώς, να ελέγχετε το σώμα σας, μετά να συγκρατείτε τα συναισθηματικά σας συναισθήματα και μετά να προχωρήσετε στην εγκάρδια προσευχή, σαν να κινείστε από την περιφέρεια στο κέντρο.

Η καρδιά μας είναι μια ακρόπολη στην οποία κατοικεί η χάρη του βαπτίσματος και του προπατορικού αμαρτήματος. Για να πάρεις αυτό το φρούριο, πρέπει να ξεκινήσεις μια σωστή πολιορκία όπως σε πόλεμο: πρώτα, μέσω του φόβου του Θεού, να συγκρατηθείς από χονδροειδείς σωματικές αμαρτίες και μετά από ψυχικές αμαρτίες. Όποιος σκέφτεται με τη δύναμη της θέλησης χωρίς επαρκή προετοιμασία για να ενώσει ένα μυαλό βουλωμένο από διάφορες εντυπώσεις και φαντασιώσεις με μια παθιασμένη καρδιά, θα γελοιοποιηθεί από τον δαίμονα. Το Patericon περιέχει μια ιστορία για το πώς ένας γέρος μοναχός, ερχόμενος από την έρημο στην πόλη, είδε έναν νεαρό μοναχό να φεύγει από ένα δημόσιο λουτρό. Ο γέροντας τον πήρε στην άκρη και άρχισε να τον νουθετεί ότι μια τέτοια ελευθερία θα μπορούσε να καταλήξει σε μια βαριά αμαρτωλή πτώση. Ο νεαρός μοναχός απάντησε με τόλμη: «Για όσους έχουν αποκτήσει καθαρότητα καρδιάς, όλα είναι αγνά». Ο γέροντας αναστέναξε και είπε στον εαυτό του: «Επί πολλά χρόνια, όντας στην έρημο, δεν μπορούσα να αποκτήσω καθαρότητα καρδιάς. Και αυτός ο νεαρός, περιπλανώμενος στα λουτρά και τις αγορές, νομίζει ότι έχει πετύχει την απάθεια». Μετά από λίγο, ο φόβος του γέροντα έγινε πραγματικότητα: ο νεαρός μοναχός πιάστηκε να πορνεύει με τη σύζυγο του δημάρχου και του επιβλήθηκε αυστηρή τιμωρία και εξαιτίας του, μια κηλίδα ντροπής έπεσε στους ασκητές.

Μερικοί Χριστιανοί, επιδίδοντας σε άσεμνη ψυχαγωγία, ισχυρίζονται ότι δεν βιώνουν κανένα πάθος. Τέτοιες διαβεβαιώσεις είναι είτε ψέματα είτε αυταπάτη. Ο Άγιος Ιωάννης ο Κλίμακος γράφει ότι μερικές φορές ο διάβολος αφήνει έναν άνθρωπο για λίγο, ώστε να χάσει την προσοχή του, πιστεύοντας ότι έχει ήδη νικήσει την αμαρτία. Έτσι μια αλεπού προσποιείται ότι είναι νεκρή για να κάτσει ένα πουλί στο κεφάλι της νομίζοντας ότι είναι πτώμα που μπορεί να ραμφιστεί και μετά, πηδώντας ξαφνικά, αρπάζει το θήραμά της.

Είπα ότι το περιεχόμενο και η μορφή συνδέονται στενά μεταξύ τους: η αλλαγή του περιεχομένου πρέπει να αλλάξει τη μορφή και το σπάσιμο της φόρμας αλλάζει το περιεχόμενο. Από αυτή την άποψη, τα ρούχα είναι απαραίτητο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ηθικής. Η Αγία Γραφή λέει ότι μετά την πτώση, η γύμνια των προπατόρων προκάλεσε μέσα τους ένα αίσθημα πάθους και γι' αυτό ο Θεός τους έδωσε το πρώτο ένδυμα από δέρμα ζώων. Παραμερίζοντας κάπως, πρέπει να πούμε ότι ο Αδάμ και η Εύα πριν από την Πτώση δεν ήταν γυμνοί στην κατανόηση της λέξης. Τους περιέβαλε η χάρη του Θεού σαν εκτυφλωτικό φως. Φορούσαν μια ρόμπα που φαινόταν να είναι φτιαγμένη από αυτό το αστραφτερό και ιριδίζον φως. Από όλα τα πλάσματα που ζούσαν στην Εδέμ, από όλα τα λουλούδια που άνθησαν σε αυτήν, το πιο όμορφο ήταν ο άνθρωπος στη χάρη του Θεού. Κατά την ανάσταση των νεκρών, οι άνθρωποι δεν θα αναστηθούν γυμνοί: οι δίκαιοι θα λάμπουν σαν τον ήλιο, περιτριγυρισμένοι από ένα φωτοστέφανο ακτίνων, και οι αμαρτωλοί θα αναστηθούν με σκοτεινά ρούχα παρόμοια με τις αμαρτίες τους, αναστημένοι σε αιώνιο πένθος.

Η επανάσταση στον τομέα της ηθικής προκάλεσε επανάσταση στο ντύσιμο. Έχουν εμφανιστεί νέα mods. Αν για τους Χριστιανούς ένας από τους σκοπούς της ένδυσης είναι να προστατεύσουν τον εαυτό τους καιάλλοι από τους πειρασμούς, τότε οι νέες μόδες έχουν κατά κύριο λόγο τον αντίθετο στόχο: να τραβήξουν την προσοχή στο ανθρώπινο σώμα και να προκαλέσουν ένα αίσθημα λαγνείας. Όσοι περπατούν ημίγυμνοι και ισχυρίζονται ότι δεν νιώθουν πάθος λένε ψέματα στον εαυτό τους. Μοιάζουν με έναν μεθυσμένο που ισχυρίζεται ότι είναι νηφάλιος - είναι η γη που τρέμει κάτω από τα πόδια του. Όταν η ντροπή αμβλύνεται, η χάρη φεύγει, το πάθος γίνεται μόνιμη κατάσταση του ανθρώπου και δεν το βλέπει πια, όπως το ψάρι δεν βλέπει το νερό στο οποίο κολυμπά.

Στις εικόνες, οι άγγελοι απεικονίζονται με μακριά λευκά ρούχα και ο δαίμονας είναι γυμνός, μαύρος σαν το κάρβουνο, που σημαίνει πλήρη απώλεια της χάρης. Είναι ιδιαίτερα απαράδεκτο να στέκεσαι ημίγυμνος σε έναν ναό μπροστά στον Θεό. Η Αγία Γραφή λέει ότι ένας ιερέας πρέπει να φορά μακριές ρόμπες που καλύπτουν το σώμα του, ώστε, όταν ανεβαίνει τα σκαλιά του θυσιαστηρίου για να κάνει ιερές τελετές, να μην αποκαλύπτει κατά λάθος τη γύμνια του και έτσι να προσβάλει τον Θεό. Ο Απόστολος Παύλος προστάζει τις γυναίκες να φορούν πέπλο στο κεφάλι τους: για μια ανύπαντρη γυναίκα αυτό είναι σημάδι παρθενίας και για μια παντρεμένη είναι ένδειξη πίστης και υποταγής στον άντρα της. Σύμφωνα με τους νόμους εκείνης της εποχής, οι σκλάβοι και οι πόρνες έπρεπε να περπατούν με γυμνά τα κεφάλια τους. Ο Απόστολος γράφει ότι η γυναίκα πρέπει να φοράει πέπλο για χάρη του αγγέλου. Ο Φύλακας Άγγελος πλησιάζει τους αγνούς και συνδυάζει την προσευχή του με την προσευχή τους. και ένας άγγελος δεν μπορεί να πλησιάσει έναν άνθρωπο που σαγηνεύει τους άλλους, όπως ένα περιστέρι δεν μπορεί να πλησιάσει τον καπνό της φωτιάς.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καταδικάζει τις γυναίκες που στο δρόμο για την εκκλησία ντύνονται με ακριβά ρούχα, κατσαρώνουν τα μαλλιά τους και αλείφουν το πρόσωπό τους με μπογιά. Μια τέτοια γυναίκα δεν σκέφτεται τη μετάνοια για τις αμαρτίες, αλλά το να προκαλεί τον θαυμασμό των ανδρών και το φθόνο των γυναικών ακόμη και στην εκκλησία. Ταυτόχρονα, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος κατακρίνει και όσους από ματαιοδοξία ντύνονται σκόπιμα με σκισμένα, ζητιάνα ρούχα, ώστε να θεωρείται ασκητής και ασκητής. Ο άγιος μιλά με εγκώμια για την πνευματική του κόρη Ολυμπιάδα γιατί, παρά την υψηλή της θέση, ντύνεται απλά και σεμνά, για να μην ξεχωρίζει από τον κόσμο.

Είναι ιδιαίτερα εξωφρενικό όταν μια γυναίκα με βαμμένα χείλη φιλάει εικόνες αφήνοντας κόκκινες κηλίδες πάνω τους ή πλησιάζει τη Θεία Κοινωνία και η μπογιά από τα χείλη της, πέφτοντας στο κουτάλι, αναμειγνύεται με το Αίμα του Χριστού. Η ενδυμασία πρέπει να αντιστοιχεί στο φύλο, την ηλικία και τον τόπο, και το σημαντικότερο, στη χριστιανική ταυτότητα.

Τελευταία έχει γίνει έθιμο οι γυναίκες να φορούν ανδρικά ρούχα (εδώ δεν εννοούμε τη δουλειά ή τα ρούχα εργασίας), που εφαρμόζουν σφιχτά στο σώμα. Το βρίσκουν όμορφο, άνετο και μοντέρνο. Εδώ όμως υπάρχει κάτι άλλο: να δείχνεις τα περιγράμματα του σώματός σου, σαν μια γραφική εικόνα της δικής σου φιγούρας. Η αλλαγή των ρούχων από γυναικεία σε ανδρικά, και για τους άνδρες, το κατσάρωμα των μαλλιών και το βάψιμο των χειλιών τους είναι απώλεια της αίσθησης του φύλου τους, μια νοητική μετατόπιση και συχνά έκφραση διεστραμμένων συναισθημάτων. Ένας ηλικιωμένος μου είπε πώς γινόταν ένα πάρτι μασκέ στα παιδικά του χρόνια. Οι γονείς ετοίμασαν εξαιρετικές στολές για τα παιδιά τους. Ο ένας ήταν ντυμένος Ινδός, στον άλλον δόθηκε μάσκα αρκούδας και του φόρεσαν ένα μακρύ γυναικείο φόρεμα, τα χείλη του ήταν βαμμένα, οι βλεφαρίδες του μαύρισαν και έτσι προετοιμάστηκε για τη μεταμφίεση. Και θυμήθηκε ότι ξαφνικά ένιωσε γυναίκα και κάποια απίθανα λάγνα συναισθήματα ξύπνησαν στην ψυχή του. Ποτέ, ούτε πριν ούτε μετά από αυτό, δεν του είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Ήταν μια ζωντανή αίσθηση της αλλαγής φύλου ενός παιδιού.

Στις μέρες μας, παράλληλα με την ενδυμασία, διαδίδονται ολοένα και περισσότερο οι διεστραμμένες σεξουαλικές σχέσεις, που σαν τσουνάμι πλημμύρισαν τη γη. Τώρα πείθουν τον κόσμο ότι οι διαστροφές είναι φυσικές, καθώς εξαρτώνται από το ορμονικό σύστημα. Αλλά η Νεκρά Θάλασσα, που έγινε ο τάφος των Σοδομιτών, με το ορμονικό τους σύστημα, είναι ένα αιώνιο, άφθαρτο μνημείο για το πόσο αποτρόπαιο είναι αυτό το αμάρτημα ενώπιον του Θεού. Τα Σόδομα καταστράφηκαν από φωτιά που κατέβηκε από τον ουρανό. τα ερείπια του τα κατάπιε η θάλασσα και η κοιλάδα γύρω της μετατράπηκε σε αλυκή, όπου για τρεις χιλιάδες χρόνια δεν φύτρωναν δέντρα, δεν χτίστηκαν πόλεις και χωριά, οι Βεδουίνοι δεν βοσκούσαν τα κοπάδια των προβάτων τους, ακόμη και τα ψάρια μπορούσαν δεν ζουν στα νερά της Νεκράς Θάλασσας.

Η Βίβλος περιέχει μια τρομερή επίπληξη, σαν κατάρα, εναντίον των ανδρών που φορούν γυναικεία ρούχα και των γυναικών που φορούν ανδρικά ρούχα.

Η αγνότητα είναι μια ολοκληρωμένη εντολή. Πρέπει να είναι η εσωτερική κατάσταση ενός ατόμου και να εκδηλώνεται εξωτερικά. Ένας χριστιανός πρέπει να είναι αγνός και δημόσια και μόνος με τον εαυτό του. Χωρίς αγνότητα είναι αδύνατο να αποκτήσεις χάρη, και χωρίς χάρη υπάρχει χαρά στη γη και αιώνια σωτηρία στον ουρανό! 

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν ).