Ιστορίες !!!Murtazov Nikon, ιεροδιάκονος!!! 31

θαύματα του Ποτσάεφ

Στο σπίτι μας μένει πολλά χρόνια η μαμά Αθανασία. Αυτή η ηλικιωμένη γυναίκα, που πάσχει από βρογχικό άσθμα, συχνά ασφυκτιά. Στο παρελθόν, για πολλά χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου της, ταξίδευε σε ιερούς τόπους και επισκεπτόταν συχνά τον Πότσαεφ. Και αυτό μου είπε...

Στη Λαύρα Pochaev υπάρχει μια θαυματουργή εικόνα της Μητέρας του Θεού, η οποία κρέμεται στο κέντρο πάνω από τις Βασιλικές Πόρτες πάνω από το εικονοστάσι. Μετά από κάθε λειτουργία, αυτή η εικόνα χαμηλώνεται για να την προσκυνήσουν οι πιστοί. Εκείνη τη μέρα ήταν κι έτσι... Η Μητέρα Αθανασία δεν ήταν μακριά από την εικόνα, όταν ξαφνικά η Μητέρα του Θεού απομακρύνθηκε από τους πιστούς, στρέφοντας το πρόσωπό της προς το θυσιαστήριο.

- Αδέρφια και αδερφές! — απευθυνόμενος στο λαό, αναφώνησε τότε ο ιερομόναχος. - Μερικοί από εμάς έχουν βαριές, θανάσιμες, αμετανόητες αμαρτίες αν η Μητέρα του Θεού έχει απομακρυνθεί από εμάς. Κανείς από εσάς δεν θα το σεβαστεί αν δεν μετανοήσει. Μετανοώ!

Επικράτησε μια τρομερή σιωπή. Κράτησε πολύ. Η μητέρα  Αθανασία στάθηκε με δέος και μπερδεμένη θυμήθηκε πώς είχε αμαρτήσει. «Ίσως εξαιτίας μου, από τη δυσοσμία των αμαρτιών μου, η Βασίλισσα του Ουρανού αποστράφηκε; Έχω πολλές αμαρτίες...» Και απλά έκλαψε ήσυχα μαζί με όλους. Πιθανώς, οι καρδιές εκείνων που προσεύχονταν γέμισαν με τα ίδια συναισθήματα και ο καθένας καταδίκασε τον εαυτό του, φοβισμένος, στρέφοντας νοερά στην εικόνα με τα λόγια: «Μητέρα του Θεού, συγχώρεσέ με!»

Ξαφνικά, μέσα σε απόλυτη σιωπή και προσευχητικούς αναστεναγμούς, μια γυναίκα που στεκόταν πίσω από τη Μητέρα Αθανασία αναφώνησε:

- Συγχώρεσέ με, Βασίλισσα του Ουρανού! Πατέρα, είμαι μεγάλος αμαρτωλός. Σκότωσα τη μάνα μου και δεν μετάνιωσα!.. Άρχισε να κλαίει, και οι λυγμοί της έσμιξαν με τους λυγμούς των άλλων. Και τότε το πρόσωπο της Μητέρας του Θεού στράφηκε πάλι στους ανθρώπους, και οι άνθρωποι έτρεχαν κοντά του με θερμή προσευχή στα χείλη και στις καρδιές τους, με δάκρυα στα μάτια.

Και η μητέρα Αθανασία είδε επίσης ένα άλλο θαύμα, στο ίδιο μέρος, μόνο στην πηγή που ρέει κοντά στο Pochaev σε ένα μέρος του οποίου το όνομα η μητέρα  Afanasy δεν θυμόταν πια, αλλά υπήρχε, σύμφωνα με τις ιστορίες, μια εκκλησία που κατεδαφίστηκε, και σε αυτό το μέρος Τώρα στεκόταν μόνο μια εικόνα του Σωτήρος Χριστού προσαρτημένη σε μια κολόνα, ζωγραφισμένη σε έναν ολόσωμο καμβά. Εκεί κοντά υπήρχε ένα πέτρινο άγαλμα της καθιστής Θεοτόκου και από κάτω έτρεχε μια πηγή αγιασμού.

Όταν η μητέρα Αθανασία και η ομάδα της πήγαν σε αυτή την  πηγή, συνάντησαν προσκυνητές που με λύπη τους είπαν ότι δεν υπήρχε άλλο νερό στην πηγή. Η πηγή στέρεψε. «Αλλά πήγαμε ούτως ή άλλως», είπε η μητέρα  Αθανασία, «θέλαμε τουλάχιστον να προσκυνήσουμε τη Βασίλισσα του Ουρανού και τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Και όταν έφτασαν στην πηγή, πραγματικά δεν υπήρχε ούτε μια σταγόνα νερό εκεί. Η πηγή στέρεψε, και μόνο σιωπηλές εικόνες μας κοιτούσαν με αγάπη, σαν να δοκιμάζουν την πίστη μας. Τότε μια από τις αδερφές πήρε έναν κανόνα και έναν ακάθιστο από την τσάντα της και αρχίσαμε να προσευχόμαστε.

Και δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα όταν κύλησε πάλι αγιασμός κατά μήκος της ξερής κοίτης της πηγής - καθαρό, ζωογόνο, θεραπεύοντας τις ψυχικές και σωματικές μας αναπηρίες.

Δόξα σε Σένα, Κύριε, δόξα σε Σένα! Όλοι, ως ένας, έπεσαν με τα μούτρα με ένα συγκινητικό αίσθημα ευγνωμοσύνης».

Έτσι γίνονται τα θαύματα!