Ιστορίες !!!Murtazov Nikon, ιεροδιάκονος!!! 24

Ο πατέρας Καρπ

Στη δεκαετία του εβδομήντα, ένας παλιός ορθόδοξος ιερέας, ο Εσθονός Καρπ Τιντς, ζούσε στη μικρή πόλη Κιβίσλι της Εσθονίας. Καταλαμβάνοντας μόνο ένα δωμάτιο με κουζίνα σε ένα αρχαίο ξύλινο σπίτι, μετά το θάνατο της μητέρας του πέρασε τη ζωή του μόνος. Τα παιδιά ήταν ήδη ενήλικες και ζούσαν χωριστά. Η μόνη του χαρμόσυνη παρηγοριά ήταν η υπηρεσία στον ναό και η φροντίδα για τον στολισμό του.

Ο ναός ήταν ο μοναδικός στην Εσθονία όπου προσεύχονταν η Ορθόδοξη και η Λουθηρανική κοινότητα. Αυτό εξέπληξε πολλούς. Τις Κυριακές, η ορθόδοξη λειτουργία και οι ακολουθίες τελειώνουν, οι Λουθηρανοί έρχονται, μεταφέρουν το βωμό τους με την αγιογραφία «Προσευχή για το Δισκοπότηρο» στη μέση της εκκλησίας, τακτοποιούν τα παγκάκια και ο πάστορας αρχίζει την προσευχή του υπό τους ήχους του το αρμόνιο. Οι παρευρισκόμενοι ψάλλουν ψαλμούς και ακούν το κήρυγμα. Πολύ ήσυχα, ειρηνικά, καθώς ήρθαν, πήγαν σπίτι - χαρούμενοι που ήταν στη λουθηρανική εκκλησία. Οι τοπικές αρχές της Εσθονίας εξέτασαν ευνοϊκά αυτόν τον ναό, ο οποίος βρισκόταν στη δικαιοδοσία του Εσθονού ορθόδοξου επισκόπου.

Η ζωή δημιούργησε αυτές τις ταλαιπωρίες. Πριν από τον Πατριωτικό Πόλεμο, οι Ορθόδοξοι συγκέντρωσαν χρήματα για την κατασκευή ενός μεγάλου ναού, αλλά ο πόλεμος διέκοψε όλα τα σχέδια και ο ναός παρέμεινε μόνο έργο. Οι Ορθόδοξοι αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε μια μικρή ξύλινη εκκλησία και μετά οι Λουθηρανοί ζήτησαν ένα «διαμέρισμα» και δεν τους αρνήθηκαν την εγγραφή και την ευλογία. Έτσι, οι χριστιανοί δύο δογμάτων προσεύχονται για περισσότερα από πενήντα χρόνια μέσα στα ίδια τείχη. Και δεν είναι στριμωγμένοι, και δεν τρέφουν εχθρότητα ο ένας προς τον άλλον - χάρη στη φροντίδα και την προσοχή του πατέρα Καρπ, ο οποίος έζησε με αγάπη, αγαπούσε την ειρήνη και την αρμονία των δύο λαών.

Στα νιάτα του, ο πατέρας Καρπ, έχοντας λάβει θεολογική εκπαίδευση, ήταν δάσκαλος του Νόμου του Θεού σε ένα σχολείο στη νότια Εσθονία. Ο πατέρας ήταν αυστηρός απέναντι στους τεμπέληδες και άτακτους, αλλά ελεήμων και ευγενικός σε όσους δίδασκαν το Νόμο του Θεού και προσπαθούσαν να τον εκπληρώσουν. Γι' αυτό τον φοβήθηκαν και τον αγαπούσαν. Αδυνατός, κοντός, με στενά στραβοκοιτισμένα μάτια, με αραιή γκρίζα μυτερή γενειάδα, τον θυμήθηκα μετά από μια ασυνήθιστη συνάντηση. Μια μέρα, ο ναός του επισκέφτηκε ατυχία - υπήρξε μια φωτιά. Απογοητευμένος, ο πατέρας Karp ήρθε στην Pyukhtitsa και άρχισε να ζητά βοήθεια για την αποκατάσταση του αιθαλίου και μερικώς καμένου τέμπλου. Ο γέροντας και οι ενορίτες έπλυναν τους τοίχους του ναού και τους έβαψαν με λευκή λαδομπογιά. Με το εικονοστάσι το θέμα ήταν πιο περίπλοκο. Έτσι πρωτογνώρισα τον πατέρα Καρπ. Με την ευλογία του κλήρου και της Μητέρας Ηγουμένης πήγα στο διαμέρισμά του παίρνοντας ό,τι χρειαζόμουν για δουλειά.

Ο πατέρας Καρπ ήταν σοφός, συνετός, πρακτικός και βαθιά θρησκευόμενος. Για μια εβδομάδα έμενα μαζί του στο ίδιο δωμάτιο, από το πρωί μέχρι το βράδυ δουλεύαμε στο ναό. Παρά τα προχωρημένα του χρόνια, έδειξε εκπληκτική αποτελεσματικότητα. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας όλα είχαν αποκατασταθεί. Ταυτόχρονα, ενημέρωσα επίσης τη λουθηρανική εικόνα «Προσευχή του Κυπέλλου», για την οποία έλαβα την εγκάρδια ευγνωμοσύνη και έναν φάκελο με δέκα ρούβλια κλεισμένος μέσα του. Ο πατήρ Καρπ διατήρησε την εκκλησιαστική ειρήνη, ζούσε με αγάπη για όλους τους ανθρώπους και πίστευε ακράδαντα στα Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Μια φορά στο δείπνο είπε: μια μέρα, κατά τη διάρκεια του μυστηρίου της Βάπτισης, η νονά, νεαρή ακόμη κοπέλα, άρχισε να γελάει με τα λόγια της απάρνησης του Σατανά. Παρατηρώντας αυτό, ο πατέρας Καρπ αγανάκτησε στο πνεύμα και της είπε: «Δεν γελούσες με εμένα, αλλά με το Μυστήριο, που καθιέρωσε ο Θεός, και ο Θεός δεν μπορεί να κοροϊδευτεί», και πήγε στο βωμό για το λάδι Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος από πίσω. Ο παπάς βγαίνει από την πύλη και βλέπει: η νονά είναι ξαπλωμένη στο πάτωμα αναίσθητη...

Ο πατέρας Καρπ μίλησε επίσης για ένα ακόμη περιστατικό. Μια ηλικιωμένη ενορίτισσα αρρώστησε βαριά και στο νεκροκρέβατό της ζήτησε από την κόρη της να καλέσει έναν ιερέα στο σπίτι για να λάβουν αγιασμό και να κοινωνήσουν. Η κόρη ήταν κομμουνίστρια και δεν ήθελε καν να ακούσει για το αίτημα της μητέρας της. Κλήθηκαν οι καλύτεροι γιατροί, αλλά τίποτα δεν βοήθησε. Τελικά, η κόρη τα παράτησε και είπε: «Εντάξει, ας έρθει να σε παρηγορήσει» και συμφώνησε να καλέσει τον ιερέα. Ο πατέρας Καρπ εξομολογήθηκε την άρρωστη γυναίκα, χορήγησε άφεση αμαρτιών και  θεία κοινωνία με τα εφεδρικά Δώρα. Η ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε αμέσως να αναρρώνει. Λίγες μέρες αργότερα, ο πατέρας της Καρπ τη συναντά και τη ρωτάει: «Πώς αισθάνεσαι;» «Εντάξει, πατέρα. Ο Κύριος, με το έλεός του και με τις άγιες προσευχές σας, με σήκωσε στα πόδια μου, αλλά δεν είμαι χαρούμενη μόνο για τον εαυτό μου, αλλά και για την κόρη μου. Άλλος πατέρας, έγινε. Δεν παραδέχτηκε τίποτα, αλλά μετά παραιτήθηκε, περπατά το βράδυ στην καλύβα και συνεχίζει να επαναλαμβάνει: «Δεν καταλαβαίνω τίποτα, όλοι οι γιατροί καταδίκασαν τη μητέρα μου σε θάνατο, αρνήθηκαν να τη θεραπεύσουν, αλλά ήρθε ο ιερέας. , έκανε κάτι - και σηκώθηκε. Δεν καταλαβαίνω τίποτα!...»

Και πράγματι, εκείνη την εποχή δεν κατάλαβε τη δράση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος - θεραπεία, διαφώτιση, αγιασμό της ψυχής και του σώματος ενός ανθρώπου. «Αυτά είναι τα θαύματα που κάνει η Ορθόδοξη πίστη μας», ολοκλήρωσε την ιστορία του ο πατέρας Καρπ.

Ο πατέρας Καρπ δεν αποσύρθηκε από την ενορία του μέχρι που ήταν πολύ μεγάλος. Πέθανε πρόσφατα - τυφλός, κωφός, αλλά πνευματικά σε εγρήγορση μέχρι το θάνατό του.