Τα ορθόδοξα θαύματα στον 20ο αιώνα. Μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων. 50

"Σήμα από τον άλλο κόσμο"

Δεν πίστευα στα θαύματα πριν. «Τώρα πιστεύω», είπε ο Μιχαήλ.

Ο Μιχαήλ ήρθε από τον μακρινό Βορρά. Πριν από αυτό, ζούσε στη Μόσχα στο Arbat. Πρόσφατα βαφτίστηκε και παντρεύτηκε, μετά με τη σύζυγό του Νίνα έφυγαν για τον Βορρά, όπου έχει το δικό της σπίτι. Δούλεψα εκεί ως δάσκαλος.

«Και τώρα ήρθα να βαφτίσω τα παιδιά μου», είπε ο Μιχαήλ.

Αν και τα παιδιά δεν είναι δικά του, αλλά της Νίνας, από τον πρώτο του γάμο, τα θεωρεί δικά του.

Είπε γιατί ήρθε να βαφτίσει παιδιά:

— Φανταστείτε: Βορρά. Το σπίτι είναι καλυμμένο με χιόνι, ερημιά. Κοιμόμαστε, εγώ, η γυναίκα μου, τα παιδιά μου και ο σκύλος. Ξαφνικά το βράδυ ακούγεται ένα χτύπημα, σαν κάποιος να στέκεται πίσω από την πόρτα και να χτυπάει. Ο σκύλος ξυπνά πρώτος, ως ο πιο ευαίσθητος. Τότε η γυναίκα ξυπνά. Αλλά είμαι κωφός, βαρήκοος και είμαι ο τελευταίος που ξυπνάω. Πάω να το ανοίξω.

Δεν υπάρχει κανείς πίσω από την πόρτα! Μόνο χιόνι, καθαρό, ομοιόμορφο, και κανένα ίχνος ούτε κοντά στην πόρτα ούτε γύρω από το σπίτι. Και αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές, όχι μόνο ένα βράδυ. Πώς να μην πιστεύει κανείς εδώ; Ναι, και λίγο τρομακτικό. Δεν υπάρχουν εκκλησίες ή τίποτα τριγύρω για εκατοντάδες χιλιόμετρα. Χρησιμοποιούμε αγιασμό που φέρνουμε από τη Μόσχα με φειδώ. Έχετε τόσα πολλά ιερά πράγματα εδώ, και εμείς κάνουμε δίαιτα πείνας εκεί.

- Αυτό το χτύπημα είναι πραγματικά από τον Θεό; - τον ρωτάμε.

- Από θεού ή όχι, δεν ξέρω. Αλλά αν ο Θεός το επέτρεψε αυτό, τότε πρέπει να σκεφτούμε... και να βαφτιστούμε πριν επιτρέψει κάτι ακόμα χειρότερο. Αυτό είναι ένα σήμα από τον άλλο κόσμο...

(V.G.).