Τα ορθόδοξα θαύματα στον 20ο αιώνα. Μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων. 51

Ο Άγιος Σεραφείμ με θεράπευσε

Το καλοκαίρι τόν  επισκέφτηκα. Έσκυψα στο παγωμένο καλοριφέρ - μια ευχάριστη δροσιά απλώθηκε στο σώμα μου. Όμως μετά από λίγο άρχισε να πονάει η αριστερή μου πλευρά με την οποία πίεζα το καλοριφέρ. Λόγω του έντονου πόνου, μερικές φορές δεν ήξερα πού να πάω. Το περιποιήθηκα, πέρασα μαλλί, γούνα, δέρμα στο πλάι, το χάιδεψα με ζεστό σίδερο, έβαλα την παλάμη μου, γενικά, έκανα τα πάντα, αλλά τίποτα δεν βοήθησε. Τα λεπτά παρηγοριάς αντικαταστάθηκαν ξανά από πόνους.

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Επισκεπτόμουν σε άλλο σπίτι. Διαβάζουμε με τη σειρά μας τον ακάθιστο στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ . Η χάρη του Θεού μας περιέβαλε, νιώσαμε την παρουσία του Θεού: οι καρδιές μας έκαιγαν από χαρά και ευδαιμονία. Ένιωσα την παρουσία του Αγίου Σεραφείμ πίσω μου. Τον είδα, αλλά όχι με τα μάτια, όχι με το πίσω μέρος του κεφαλιού μου, αλλά με όλο μου το σώμα, σαν όλο μου το σώμα να ήταν ένα μάτι. Διανοητικά στράφηκα στον μοναχό:

- Πάτερ Σεραφείμ, απλώς άγγιξε την αριστερή μου πλευρά με το δάχτυλό σου, ακριβώς εδώ - και, πιστεύω, θα γιατρευτεί! Απλά άγγιξέ με, πατέρα!

Και ξαφνικά, με πλησίασε και - νιώθω, βλέπω πώς ο μοναχός Σεραφείμ κόλλησε το δάχτυλό του στη δεξιά μου πλευρά στην οσφυϊκή περιοχή και, χωρίς να αφαιρέσει το δάχτυλο, το έτρεξε μέσα από τη δεξιά πλευρά προς τα αριστερά. Εκείνη τη στιγμή το ένιωσα: θεραπεύτηκα! Ήταν καταπληκτικό: περίμενα να αγγίξει την αριστερή πλευρά, αλλά ξεκίνησε από τη δεξιά πλευρά, και δεν άγγιξε, αλλά κόλλησε το δάχτυλό του στο σώμα σαν στο νερό. Ο Θεός να σε  έχει καλά! — Εγώ νοερά, με φόβο, τον ευχαρίστησα, χωρίς να διακόψω την ανάγνωση του ακαθίστου. - Ευχαριστώ, πάτερ Σεραφείμ!

Έχουν περάσει περίπου δεκαπέντε χρόνια από τη θεραπεία, αλλά τα θυμάμαι όλα σαν να ήταν χθες.

(Βλαδίμηρος)

Ίσως τα πουλιά και τα ζώα να προσευχηθούν στον Κύριο;

Ετοιμαστήκαμε να πάμε για κυνήγι. Ήπιαμε. Ένας από τους κυνηγούς αποκοιμήθηκε αφού ήπιε και πέθανε στον ύπνο του.

Τι πρέπει να κάνουν οι συγγενείς; Η Βίβλος λέει: οι μέθυσοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Άρα, είναι αδύνατο να γίνει η κηδεία του στην εκκλησία; Αλλά δεν πέθανε από μέθη (αν και ήταν μεθυσμένος).

Γενικά έκαναν νεκρώσιμο στην εκκλησία και διέταξαν μνημόσυνο για σαράντα μέρες. Νιώθουν όμως ότι έχουν κάνει λίγα.

Οι συγγενείς σκέφτηκαν και αποφάσισαν: να μαζέψουν χρήματα και να τα στείλουν στους μοναχούς στον Άθω - αυτό είναι ένα βουνό όπου ζουν μόνο μοναχοί. Ας προσεύχονται στον Θεό.

Μάζεψαν εκατό ρούβλια και τα έστειλαν έξω. Περνάει περίπου ένας χρόνος. Φτάνει μια επιστολή από το Άγιο Όρος: οι μοναχοί γράφουν ότι προσευχήθηκαν, αλλά δεν μπορούσαν να παρακαλέσουν τον Κύριο.

Οι συγγενείς συμβουλεύτηκαν: τι να κάνουμε; Μάλλον δεν έστειλαν αρκετά χρήματα. Με δυσκολία μαζέψαμε άλλα εκατό ρούβλια και τα στείλαμε στους μοναχούς: προσευχηθείτε.

Περνούν άλλοι έξι μήνες ή ένας χρόνος, έρχεται μια επιστολή από τον Άθω από τους μοναχούς αδελφούς και με την επιστολή διακόσια ρούβλια χρήματα. Το γράμμα λέει: πάρε πίσω τα διακόσια ρούβλια σου. Προσευχηθήκαμε στον Κύριο για τον αποθανόντα σας, αλλά, προφανώς, οι προσευχές μας δεν είναι ευάρεστες στον Κύριο - δεν τις δέχεται. Ή μήπως ο αποθανών σας ήταν μεγάλος αμαρτωλός;

Ακόμα καλύτερα, κάντε αυτό: με αυτά τα χρήματα, διακόσια ρούβλια, αγοράστε σιτηρά για τα πουλιά, κάθε είδους τροφή για τα ζώα του δάσους και σκορπίστε τα στο δάσος - ίσως τα πουλιά και τα ζώα προσευχηθούν στον Κύριο.

(Συλλογή «Μη επινοημένες ιστορίες»· V. G.)